حسود، یواشکی پشت به نورش میکنه و پشت سر لیدر سوء، میره سراغ تمناهای خودش! الَّذينَ يَتَسَلَّلُونَ مِنْكُمْ لِواذاً!

امام صادق علیه السلام:
إِنَّ اللَّهَ جَلَّ اسْمُهُ أَنْزَلَ مِنَ السَّمَاءِ إِلَی کُلِ إِمَامٍ عَهْدَهُ وَ مَا یَعْمَلُ بِهِ وَ عَلَیْهِ خَاتَمٌ فَیَفُضُّهُ وَ یَعْمَلُ بِمَا فِیهِ
خدای عزّوجلّ فرمان هر امامی را و وظیفه‌ای که باید انجام دهد از آسمان فرو می‌فرستد و بر آن مهری نهاده پس امام آن مهر را بر می‌دارد و برآنچه در آن است رفتار می‌کند.
وَ إِنَّ فِی هذا یَا مَعْشَرَ الشِّیعَهًِْ لَبَلاغاً لِقَوْمٍ عابِدِینَ وَ بَیَاناً لِلْمُؤْمِنِینَ.
ای گروه شیعه!
این هشدار است برای افرادی که خدا را می‌پرستند و برای مؤمنان بیان روشنگری است.
وَ مَنْ أَرَادَ اللَّهُ تَعَالَی بِهِ الْخَیْرَ جَعَلَهُ مِنَ الْمُصَدِّقِینَ الْمُسَلِّمِینَ لِلْأَئِمَّهًِْ الْهَادِینَ بِمَا مَنَحَهُمُ اللَّهُ تَعَالَی مِنْ کَرَامَتِهِ وَ خَصَّهُمْ بِهِ مِنْ خِیَرَتِهِ وَ حَبَاهُمْ بِهِ مِنْ خِلَافَتِهِ عَلَی جَمِیعِ بَرِیَّتِهِ دُونَ غَیْرِهِمْ مِنْ خَلْقِهِ
إِذْ جَعَلَ طَاعَتَهُمْ طَاعَتَهُ بِقَوْلِهِ عَزَّ وَ جَلَّ
و هرکسی را که خدای تعالی درباره‌ی او اراده‌ی خیر فرماید او را از افرادی قرار می‌دهد که امامان راهبر را تصدیق نماید و به آنان تسلیم گردد که خدای تعالی از کرامت خویش به آنان عطا فرموده و آنان را از میان برگزیدگان خویش به کرامت مخصوص فرموده و خلافت الهی بر همه‌ی خلق را فقط به آنان عطا فرموده نه به دیگران؛ زیرا فرمانبرداری از آنان را فرمانبرداری از خود دانسته و فرموده است:
أَطِیعُوا اللهَ وَ أَطِیعُوا الرَّسُولَ وَ أُولِی الْأَمْرِ مِنْکُمْ
خدا را فرمانبرید و رسول را و کسانی را فرمان برید که صاحبان امر شما هستند.
وَ قَوْلِهِ
و فرموده است:
مَنْ یُطِعِ الرَّسُولَ فَقَدْ أَطاعَ اللهَ
کسی که از پیامبر اطاعت کند، خدا را اطاعت کرده. 
فَنَدَبَ الرَّسُولُ الْخَلْقَ إِلَی الْأَئِمَّهًِْ مِنْ ذُرِّیَّتِهِ الَّذِینَ أَمَرَهُمُ اللَّهُ تَعَالَی بِطَاعَتِهِمْ وَ دَلَّهُمْ عَلَیْهِمْ وَ أَرْشَدَهُمْ إِلَیْهِمْ بِقَوْلِهِ ص:
رسول خدا ص نیز مردم را به امامانی که از ذرّیّه‌ی او بودند دعوت کرد؛ امامانی که خداوند به فرمانبرداری از آنان امر فرموده بود و خلق را به آنان دلالت و ارشاد کرده بود و دعوت رسول خدا ص آنجا بود که فرمود:
إِنِّی مُخَلِّفٌ فِیکُمُ الثَّقَلَیْنِ کِتَابَ اللَّهِ وَ عِتْرَتِی أَهْلَ بَیْتِی حَبْلٌ مَمْدُودٌ بَیْنَکُمْ وَ بَیْنَ اللَّهِ مَا إِنْ تَمَسَّکْتُمْ بِهِ لَنْ تَضِلُّوا
«من دو چیز گرانبها در میان شما به جای می‌گذارم: کتاب خدا و عترت من که اهل بیت من هستند؛ ریسمانی هستند که میان شما و خدای تعالی کشیده شده است تا دست بر این ریسمان دارید، هرگز گمراه نخواهید شد».
وَ قَالَ اللَّهُ تَعَالَی مُحِثّاً لِلْخَلْقِ إِلَی طَاعَتِهِ وَ مُحَذِّراً لَهُمْ مِنْ عِصْیَانِهِ فِیمَا یَقُولُهُ وَ یَأْمُرُ بِهِ
و خدای تعالی در مقام ترغیب مردم به اطاعت دستورات پیغمبر و ترساندشان از مخالفت او امر کرد:
فَلْیَحْذَرِ الَّذِینَ یُخالِفُونَ عَنْ أَمْرِهِ أَنْ تُصِیبَهُمْ فِتْنَةٌ أَوْ یُصِیبَهُمْ عَذابٌ أَلِیمٌ
فَلَمَّا خُولِفَ رَسُولُ اللَّهِ ص وَ نُبِذَ قَوْلُهُ وَ عُصِیَ أَمْرُهُ فِیهِمْ وَ اسْتَبَدُّوا بِالْأَمْرِ دُونَهُمْ وَ جَحَدُوا حَقَّهُمْ وَ مَنَعُوا تُرَاثَهُمْ وَ وَقَعَ التَّمَالِی عَلَیْهِمْ بَغْیاً وَ حَسَداً وَ ظُلْماً وَ عُدْوَاناً حَقَّ عَلَی الْمُخَالِفِینَ أَمْرَهُ وَ الْعَاصِینَ ذُرِّیَّتَهُ وَ عَلَی التَّابِعِینَ لَهُمْ وَ الرَّاضِینَ بِفِعْلِهِمْ مَا تَوَعَّدَهُمُ اللَّهُ مِنَ الْفِتْنَهًِْ وَ الْعَذَابِ الْأَلِیمِ
و آن هنگام که رسول خدا ص مخالفت شد و فرمان او به دور افکنده شد و برخلاف دستورش درباره‌ی عترت رفتار شد و در کارشان استبداد نمودند و به دستور عترت رفتار نکردند و حقّ آنان را انکار نمودند و از سهم الإرث آنان جلوگیری کردند و همگی از راه حسد و ستم و دشمنی علیه آنان همدست شدند بر کسانی که مخالفت با امر رسول خدا ص کردند و نسبت به ذرّیّه‌ی آن حضرت گناهکار شدند [و بر پیروانشان و کسانی که به کارهای مخالفین راضی بودند]
فَعَجَّلَ لَهُمُ الْفِتْنَهًَْ فِی الدِّینِ بِالْعَمَی عَنْ سَوَاءِ السَّبِیلِ وَ الِاخْتِلَافِ فِی الْأَحْکَامِ وَ الْأَهْوَاءِ وَ التَّشَتُّتِ فِی الْآرَاءِ وَ خَبْطِ الْعَشْوَاءِ وَ أَعَدَّ لَهُمْ الْعَذَابَ الْأَلِیمَ لِیَوْمِ الْحِسَابِ فِی الْمَعَادِ
وعده‌ای که خداوند بر آنان داده بود محقّق گردید و فتنه در دین را هرچه زودتر بر ایشان پیش آورد که از دیدن راه راست کور شدند و در احکام و خواسته‌ها به اختلاف افتادند و در رأی‌ها تشتّت روی داد و کورکورانه راه پیمودند و در قیامت به روز بازخواست نیز شکنجه دردناک را برای آنان آماده فرمود.
وَ قَدْ رَأَیْنَا اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ ذَکَرَ فِی مُحْکَمِ کِتَابِهِ مَا عَاقَبَ بِهِ قَوْماً مِنْ خَلْقِهِ حَیْثُ یَقُولُ
و ما می‌بینیم که خداوند عزّوجلّ در صریح قرآن کیفری را که به گروهی از مردم داده است بیان فرموده است؛ آنجا که می‌فرماید:
فَأَعْقَبَهُمْ نِفاقاً فِی قُلُوبِهِمْ إِلی یَوْمِ یَلْقَوْنَهُ بِما أَخْلَفُوا اللهَ ما وَعَدُوهُ وَ بِما کانُوا یَکْذِبُونَ
این عمل، [روح] نفاق را، تا روزی که خدا را ملاقات کنند، در دل‌هایشان برقرار ساخت.
این به خاطر آن است که از پیمان‌الهی تخلّف جستند و به خاطر آن است که دروغ می‌گفتند.
فَجَعَلَ النِّفَاقَ الَّذِی أَعْقَبَهُمُوهُ عُقُوبَهًًْ وَ مُجَازَاهًًْ عَلَی إِخْلَافِهِمُ الْوَعْدَ وَ سَمَّاهُمْ مُنَافِقِینَ.
می‌بینیم که خداوند، نفاقی را که در دل‌های آن‌ها به جای گذاشته به‌عنوان کیفر و جزای مخالفت وعده‌ی آن‌ها قرار داده بود و آنان را منافق نامیده است».