معارین حسود سرگردان، سارقان نور الهی هستند! أَيَّتُهَا الْعيرُ إِنَّكُمْ لَسارِقُونَ!

«عیر – سرزنش»:
تعییر میشه سرزنش،
انگاری چون شخص تعادل نداره در رفت و آمده ثبات نداره سر جای خودش نیست برای همینه سرزنش میشه پس فهم تعییر با توجه به معنای واژه عیر [معنای مذموم] میشه سرزنش.
***
ای کسانی که صاحب نور به شما نزدیک شده و نور ولایت رو بهتون یاد داده و حالا شما حامل کالای با ارزشی بنام علم آل محمد ع هستید ، اسم قافله و کاروان شما  «العیر» است و دارای عیار هستید و معیار دارید و معیار کار شما کارگردان دانای شماست …
فَلَمَّا جَهَّزَهُمْ بِجَهازِهِمْ جَعَلَ السِّقايَةَ في‏ رَحْلِ أَخيهِ ثُمَّ أَذَّنَ مُؤَذِّنٌ أَيَّتُهَا الْعيرُ إِنَّكُمْ لَسارِقُونَ (70)
وقتی صاحب نور خودشو به اونا نزدیک کرد و با علم مجهزشون نمود اونوقت …
وَ سْئَلِ الْقَرْيَةَ الَّتي‏ كُنَّا فيها وَ الْعيرَ الَّتي‏ أَقْبَلْنا فيها وَ إِنَّا لَصادِقُونَ (82)
وَ لَمَّا فَصَلَتِ الْعيرُ قالَ أَبُوهُمْ إِنِّي لَأَجِدُ ريحَ يُوسُفَ لَوْ لا أَنْ تُفَنِّدُونِ (94)
[عیر – نوس] :
مفهوم مشترک زیبای عیر و نوسان خیلی قشنگه!
همین قبض و بسط قلبی میشه نوسان و میشه ویژگی قلبی کاروان اهل یقین که به اعتبار داشتن این ویژگی بهش میگیم عیر!
« العير بمعنى القافلة السائرة من محلّ »
این کاروان مدام در حرکته، هر روزی یه جاست، دائم جاشو عوض میکنه، جای ثابتی نداره، این میشه عیر.
مفهوم واژه عیر:
مفهوم دیسلوکیشن و در رفتگی و تغییر و تحول در واژه عیر «عور» زیباست.
هر کسی که صاحب نور بهش نزدیک بشه، نتیجه خوبش اینه که از جاش در میره (که جای تاریکی است) ، و میره به جای نور و روشنایی و این حاصل نزدیک شدن یعنی آشنایی با نور ولایت است. «عیر» نام زیبای معالم ربانی و آیات محکم موید اندیشه آنهاست.
«أَعَارَ الفرسَ: اسب را رها كرد تا برود و بچرد، اسب را فربه كرد.»
خاصیت نزدیک شدن نور ولایت به قلب اهل یقین همینه که کمک علمی میده و اینجوری از دست حسد خودت رها میشی.
« العائِر- [عير]: آمد و شد كننده، گشت‌زننده »
نور معالم ربانی مدام در دل شرایط به قلبت آمد و شد میکنه [نزدیک میشه] و با این گشت زدن و سر زدن به قلبت و با این نور و ظلمت ایجاد نمودن، با قلبت صحبت میکنه و مسیر رو نشونت میده. میخواد نطفه علمی تو قلبت بکاره ! نور ولایت همینه دیگه!
«ولیّ» بهت نزدیک میشه، دور میشه، و با این نزدیکی و دوری، باهات حرف میزنه و این دور شدن و نزدیک شدن میشه مفهوم واژه «عیر» یعنی ای اهل یقینی که با نورت در ملک و ملکوت آشنا شدید و این نور معالم ربانی مدام با قلب شما آمد و شد میکند، این نزدیکی نور ولایت، تنها گزینه با ارزشی است که در این عالم و در همه عوالم با شماست.
« العائِرَة- [عير]: مؤنث (العَائِر) است؛
«شَاةٌ عائرةٌ»: گوسفندى كه ميان دو گله سرگردان باشد كه با كداميك همراه شود؛
«قَصِيدَةٌ عَائِرةٌ»: شعرى كه ميان مردم متداول است.»
« العَيَّار- [عير]: آنكه بسيار گردش و رفت و آمد كند، كسيكه بيكار باشد و به دلخواهِ خود اين سو و آن سو رَوَد.»
حسود معار: «عیر» + «ذئب – حسود، گرگ سرگردان»
[عیر – شطر] :
مفهوم زیبای « رفت و آمد » در واژه عیر زیباست.
انگاری اون گزینه ای که خودشو به اهل یقین نزدیک میکنه و مدام بین اهل یقین و آل محمد ع رفت و آمد میکنه – [منملة] + «شطر» – و حاصل این رفت و آمد نور معالم ربانی بین اهل یقین و قرای مبارکه [آیه سیر]، میشه مفهوم واژه عیر که برای اهل یقین توشه علمی فراوانی کارسازی و کارگردانی خواهد نمود ان شاء الله تعالی.
مقالۀ «شطر» خیلی زیباست و با «عیر» قشنگتر هم شد.
+ «دَوَل»: دولت نورانی ولایت آل محمد ع برای اهل یقین بی‌پایان است، یعنی این نور مدام با اهل یقین هست.
+ «طواف»: رجل عيّار: كثير الحركة كثير التطواف.
[عیر – طوف]
این حرکت رفت و برگشتی همون طواف است یعنی اهل یقین مدام بدور نور معالم ربانی در ملک و در ملکوت مدام می چرخند و میرنو و میان و نوسان دارند!
این حرکت نوسانی، نوعی به ثبات و آرامش رسیدن و ثابت ماندن در یکجا است.
[ثابت – متحرک]
« العِير ‏: قافله و كاروان »: عیر قافله و کاروان خاصی است! این کاروان را لیدری مدام رهبری میکند. این لیدر ویژگی خاصی دارد که مدام بین آنها (مورچگان) و سلیمان ع در رفت و آمد است.
یکی در این کاروان است که عیّار آن قوم است!
و انتخاب این عیار با خدای مهربان است: «وَ جَعَلْنا … قُرىً ظاهِرَةً»
یعنی:
« وَ جَعَلْنا بَيْنَهُمْ وَ بَيْنَ الْقُرَى الَّتي‏ بارَكْنا فيها قُرىً ظاهِرَةً
وَ قَدَّرْنا فيهَا السَّيْرَ سيرُوا فيها لَيالِيَ وَ أَيَّاماً آمِنينَ »
همین عیّار است که معیار و میزان کار است :
« المِعْيَار- ج‏ مَعَايير [عير]: محك و مقياس؛ «مِعْيَارُ الذهبِ»: عيار طلا »
معیار نام زیبای صاحبان نور است.
+ «ملاک»
[عیر – فلت – قبض و بسط]:
عارت الدابّة تعير: إذا انفلتت
این نور مدام میره و میاد! چقدر نوسان داره! یه جا واینمیسته!
« انفلات الدابّة عن مكانها »
همینش قشنگو زیباست و از همینش چیز می فهمیم.
رابطه قلب ما با نور معالم ربانی رو این واژه‌ها خوب توضیح میدن!
واژۀ «ولی» میگه: یعنی نزدیک شدن همین نور!
«عیر» میگه این نور مدام رفت و آمد میکنه تا چیزی یادت میده و بارتو می‌بندی!
«فلت» میگه این نور یه لحظه هست یه لحظه نیست، نوسان داره، یه جا و یه حال باقی نمیمونه! یهو میاد، یهو میره! بی‌خبر میاد بی‌خبر میره! این آمدن و رفتنِ این مدلی، توام با یک پیام محرمانه است!
یه چیزی متوجه میشی! این میشه همون «کلام الله فعل منه – افعاله تفهیم» و این همون «الله یقبض و یبصط» است و این میشه دو حرف نور و ظلمت که اهل یقین از این نوسانات قلبی، عبرت می‌گیرند «یعتبر بالنور و الظلام».
[عير اسم مردان حامل طعام – الْعِيرُ : اسم للرّجال الحاملة للميرة]:
کتاب لغت مفردات:
عير به گروهى گفته ميشود كه بارهاى طعام دارند و آن اسم مردان و شتران حامل طعام است.
الْعِيرُ : القوم الذين معهم أحمال الميرة، و ذلك اسم للرّجال و الجمال الحاملة للميرة،
العِير: القوم، كسانى كه بارهاى خواربار و غذا همراه دارند (كاروانهاى مواد غذايى) كه اسمى است براى پيادگان و ستورانى كه حمل كننده خوار و بارند.
+ «زمل – حاملان نور!»