Trick or Treat?!
Which One Is Better?
«کید» در معنای ممدوح، یکی از هزار واژۀ مترادف «نور الولایة»،
و در معنای مذموم، یکی از هزار واژۀ مترادف «حسد» است.
در فرهنگ لغات عربی مینویسند:
«كادَ الزَّندُ: آتش زنه آتش بيرون داد.»
«كاوَدَه الدّواء: اذا أخلف الظّنّ بالشّفاء»
«الكَيد: المُعالجة»
گریم کردن یجور حیله و تدبیر و کید است! «gimmic»
+ «حول»:
حیلة – (حیل – حول)، حال، حالت قلبی:
حول حالنا – حائل:
اون حائلی که چاره کار برای دل کندن از تمنا (گناه) است تا حالت قلبی میزان شود، یادآوری معالم ربانی صاحبان نور است.
لا حول و لا قوة: یعنی برای ما جز یادآوری علوم نورانی، هیچ چارۀ دیگری برای رسیدن به آرامش و دل کندن از گناه وجود ندارد . + «لا اله الا الله»
دیدی یکی توی فکره که چجوری میتونه به دیگری ضربه بزنه و خیانت کنه، یه دفعه یه چیزی توی ذهنش جرقه میزنه و انگاری راه آسیب رسوندن به او، توی ذهنش میاد؟
عرب میگه «کاد الزند» یعنی چیزی ظاهرا معلوم نبود، اما یه دفعه نمیدونم چطور شد، جرقهای زده شد و آتشی برپاشد که دامن همه رو گرفت.
اون مطلبی که به ذهنت خطور میکنه و میری اونو عملی کنی که یا ضرر به دیگری برسونی و در جهت ناآرامی است یا در جهت آرامش، که غالبا این واژه «کید» بیشتر در جهت ناآرامی بکار میرود.
خوب به ذهنت فشار بیار و هر کلک و حقهای که به فکرت میرسه سوار کن تا فلانی رو حالشو بگیریم!
کتاب لغت مجمع البیان: «الكَيْدُ السعي في فساد الحال على وجه الاحتيال»
کَلَک زدن! (عملا با تدبیر بخوای به کسی ضرر بزنی!)
دوزوکلک های اهل شک حسود!
چوب لای چرخ کسی گذاشتن!
حسودی که میخواهد به نورش کلک بزند و خودش را زرنگ حساب میکند بداند که «از خدا که دیگه زرنگتر نیست!» آيه «فَإِنْ كانَ لَكُمْ كَيْدٌ فَكِيدُونِ» خطاب به حسودانی است كه در دنيا خود را از همه زيركتر و داناتر ميدانند، و آيات خدا و قيامت را تكذيب مينمايند، كه در قيامت به آنها ميگويند اكنون اگر مكر و حيلهاى داريد انجام دهيد.
پس «کید» در واقع همون حالت زرنگی اهل شک حسود است که برنامهریزی میکنن تا چوب لای چرخ ماموریت صاحبان نور بذارن و خودشونو خیلی باهوش و زرنگ میدونن، اما غافل از اینکه هر چقدر زرنگی و شیطنت و نکرا بخرج بدهند هرگز از خدا زرنگتر نخواهند بود و جوری آیات به اونا عرضه میشه که بخوبی میفهمن که حق با نور است و این مفهوم آیه «سنریهم آیاتنا فی الآفاق و فی انفسهم حتی یتبین لهم انه الحق» میباشد و این متوهمین دیندار که برای صاحبان نور چاله میکنند بدانند که «فَأَرادُوا بِهِ كَيْداً فَجَعَلْناهُمُ الْأَسْفَلِينَ» جایگاهشان اسفل السافلین است ان شاء الله تعالی.
اللغة:
الكيد و المكيدة المكر الذي يغتال به صاحبه من جهة حيلة عليه
ليقع في مكروه به
و أصله الشقة
كيد و مكيده و مكر كاريست كه فردى با رفيقش از راه حيله انجام ميدهد
تا او را در مكروه و ناملايمى افكند
و اصل آن بمعنى مشقت است.
يقال رأيت فلانا يكيد بنفسه أي يقاسي المشقة في سياق المنية
و منه المكائدة لا يراد ما فيه من المشقة.
و مكايده نيز از اين ماده است بمعنى وارد ساختن چيزى كه مشقت دارد.
كيد:
كَذلِكَ كِدْنا لِيُوسُفَ
اين گونه به يوسف شيوه آموختيم!
«كَذلِكَ كِدْنا لِيُوسُفَ»: اگه رابطۀ قلبی خودتو با عالم بالا قطع نکنی «لِيُوسُفَ»، بموقعهاش، یه چیز یادت میدن «كِدْنا» که عقل احدی به اون نرسیده باشه!
جوری درجاتتو بالا میبرن که نتونی فکرشو هم بکنی:
«نَرْفَعُ دَرَجاتٍ مَنْ نَشاءُ»
«لِ»: این چیزارو فقط به یوسف ع یاد میدن!
و البته همچنین به اهل نوری که با نور یوسف ع خواهان تولید عمل صالح باشند!
مشتقات ریشۀ «کید» در آیات قرآن:
إِنْ تَمْسَسْكُمْ حَسَنَةٌ تَسُؤْهُمْ وَ إِنْ تُصِبْكُمْ سَيِّئَةٌ يَفْرَحُوا بِها وَ إِنْ تَصْبِرُوا وَ تَتَّقُوا لا يَضُرُّكُمْ كَيْدُهُمْ شَيْئاً إِنَّ اللَّهَ بِما يَعْمَلُونَ مُحيطٌ (120)
الَّذينَ آمَنُوا يُقاتِلُونَ في سَبيلِ اللَّهِ وَ الَّذينَ كَفَرُوا يُقاتِلُونَ في سَبيلِ الطَّاغُوتِ فَقاتِلُوا أَوْلِياءَ الشَّيْطانِ إِنَّ كَيْدَ الشَّيْطانِ كانَ ضَعيفاً (76)
وَ أُمْلي لَهُمْ إِنَّ كَيْدي مَتينٌ (183)
أَ لَهُمْ أَرْجُلٌ يَمْشُونَ بِها أَمْ لَهُمْ أَيْدٍ يَبْطِشُونَ بِها أَمْ لَهُمْ أَعْيُنٌ يُبْصِرُونَ بِها أَمْ لَهُمْ آذانٌ يَسْمَعُونَ بِها قُلِ ادْعُوا شُرَكاءَكُمْ ثُمَّ كيدُونِ فَلا تُنْظِرُونِ (195)
ذلِكُمْ وَ أَنَّ اللَّهَ مُوهِنُ كَيْدِ الْكافِرينَ (18)
مِنْ دُونِهِ فَكيدُوني جَميعاً ثُمَّ لا تُنْظِرُونِ (55)
قالَ يا بُنَيَّ لا تَقْصُصْ رُؤْياكَ عَلى إِخْوَتِكَ فَيَكيدُوا لَكَ كَيْداً إِنَّ الشَّيْطانَ لِلْإِنْسانِ عَدُوٌّ مُبينٌ (5)
فَلَمَّا رَأى قَميصَهُ قُدَّ مِنْ دُبُرٍ قالَ إِنَّهُ مِنْ كَيْدِكُنَ إِنَّ كَيْدَكُنَ عَظيمٌ (28)
قالَ رَبِّ السِّجْنُ أَحَبُّ إِلَيَّ مِمَّا يَدْعُونَني إِلَيْهِ وَ إِلاَّ تَصْرِفْ عَنِّي كَيْدَهُنَ أَصْبُ إِلَيْهِنَّ وَ أَكُنْ مِنَ الْجاهِلينَ (33)
فَاسْتَجابَ لَهُ رَبُّهُ فَصَرَفَ عَنْهُ كَيْدَهُنَ إِنَّهُ هُوَ السَّميعُ الْعَليمُ (34)
وَ قالَ الْمَلِكُ ائْتُوني بِهِ فَلَمَّا جاءَهُ الرَّسُولُ قالَ ارْجِعْ إِلى رَبِّكَ فَسْئَلْهُ ما بالُ النِّسْوَةِ اللاَّتي قَطَّعْنَ أَيْدِيَهُنَّ إِنَّ رَبِّي بِكَيْدِهِنَ عَليمٌ (50)
ذلِكَ لِيَعْلَمَ أَنِّي لَمْ أَخُنْهُ بِالْغَيْبِ وَ أَنَّ اللَّهَ لا يَهْدي كَيْدَ الْخائِنينَ (52)
فَبَدَأَ بِأَوْعِيَتِهِمْ قَبْلَ وِعاءِ أَخيهِ ثُمَّ اسْتَخْرَجَها مِنْ وِعاءِ أَخيهِ كَذلِكَ كِدْنا لِيُوسُفَ ما كانَ لِيَأْخُذَ أَخاهُ في دينِ الْمَلِكِ إِلاَّ أَنْ يَشاءَ اللَّهُ نَرْفَعُ دَرَجاتٍ مَنْ نَشاءُ وَ فَوْقَ كُلِّ ذي عِلْمٍ عَليمٌ (76)
فَتَوَلَّى فِرْعَوْنُ فَجَمَعَ كَيْدَهُ ثُمَّ أَتى (60)
فَأَجْمِعُوا كَيْدَكُمْ ثُمَّ ائْتُوا صَفًّا وَ قَدْ أَفْلَحَ الْيَوْمَ مَنِ اسْتَعْلى (64)
وَ أَلْقِ ما في يَمينِكَ تَلْقَفْ ما صَنَعُوا إِنَّما صَنَعُوا كَيْدُ ساحِرٍ وَ لا يُفْلِحُ السَّاحِرُ حَيْثُ أَتى (69)
وَ تَاللَّهِ لَأَكيدَنَ أَصْنامَكُمْ بَعْدَ أَنْ تُوَلُّوا مُدْبِرينَ (57)
وَ أَرادُوا بِهِ كَيْداً فَجَعَلْناهُمُ الْأَخْسَرينَ (70)
مَنْ كانَ يَظُنُّ أَنْ لَنْ يَنْصُرَهُ اللَّهُ فِي الدُّنْيا وَ الْآخِرَةِ فَلْيَمْدُدْ بِسَبَبٍ إِلَى السَّماءِ ثُمَّ لْيَقْطَعْ فَلْيَنْظُرْ هَلْ يُذْهِبَنَّ كَيْدُهُ ما يَغيظُ (15)
فَأَرادُوا بِهِ كَيْداً فَجَعَلْناهُمُ الْأَسْفَلينَ (98)
فَلَمَّا جاءَهُمْ بِالْحَقِّ مِنْ عِنْدِنا قالُوا اقْتُلُوا أَبْناءَ الَّذينَ آمَنُوا مَعَهُ وَ اسْتَحْيُوا نِساءَهُمْ وَ ما كَيْدُ الْكافِرينَ إِلاَّ في ضَلالٍ (25)
أَسْبابَ السَّماواتِ فَأَطَّلِعَ إِلى إِلهِ مُوسى وَ إِنِّي لَأَظُنُّهُ كاذِباً وَ كَذلِكَ زُيِّنَ لِفِرْعَوْنَ سُوءُ عَمَلِهِ وَ صُدَّ عَنِ السَّبيلِ وَ ما كَيْدُ فِرْعَوْنَ إِلاَّ في تَبابٍ (37)
أَمْ يُريدُونَ كَيْداً فَالَّذينَ كَفَرُوا هُمُ الْمَكيدُونَ (42)
يَوْمَ لا يُغْني عَنْهُمْ كَيْدُهُمْ شَيْئاً وَ لا هُمْ يُنْصَرُونَ (46)
وَ أُمْلي لَهُمْ إِنَّ كَيْدي مَتينٌ (45)
فَإِنْ كانَ لَكُمْ كَيْدٌ فَكيدُونِ (39)
إِنَّهُمْ يَكيدُونَ كَيْداً (15)
وَ أَكيدُ كَيْداً (16)
أَ لَمْ يَجْعَلْ كَيْدَهُمْ في تَضْليلٍ (2)