رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم:
أَيُّهَا النَّاسُ
تَدَبَّرُوا الْقُرْآنَ الْمَجِيدَ فَقَدْ دَلَّكُمْ عَلَى الْأَمْرِ الرَّشِيدِ
وَ سَلِّمُوا لِلَّهِ أَمْرَهُ
فَإِنَّهُ‏ فَعَّالٌ لِما يُرِيدُ
وَ احْذَرُوا يَوْمَ الْوَعِيدِ وَ اعْمَلُوا بِطَاعَتِهِ فَهَذَا شَأْنُ الْعَبِيدِ
وَ احْذَرُوا غَضَبَهُ فَكَمْ قَصَمَ مِنْ جَبَّارٍ عَنِيدٍ
ق وَ الْقُرْآنِ الْمَجِيدِ
أَيْنَ مَنْ بَنَى وَ شَادَ وَ طَوَّلَ وَ تَأَمَّرَ عَلَى النَّاسِ وَ سَادَ فِي الْأَوَّلِ وَ ظَنَّ جَهَالَةً مِنْهُ وَ جُرْأَةً أَنَّهُ لَا يَتَحَوَّلُ عَادَ الزَّمَانُ عَلَيْهِ سَالِباً مَا خُوِّلَ فَسُقُوا إِذْ فَسُقُوا كَأْساً عَلَى هَلَاكِهِمْ عُوِّلَ 
أَ فَعَيِينا بِالْخَلْقِ الْأَوَّلِ بَلْ هُمْ فِي لَبْسٍ مِنْ خَلْقٍ جَدِيدٍ
فَيَا مَنْ أَنْذَرَهُ بِالْعِبَرِ يَوْمُهُ وَ أَمْسُهُ وَ حَادَثَهُ بِالْغِيَرِ قَمَرُهُ وَ شَمْسُهُ‏ وَ اسْتُلِبَ مِنْهُ وُلْدُهُ وَ إِخْوَتُهُ وَ عِرْسُهُ وَ هُوَ يَسْعَى فِي الْخَطَايَا مُشَمِّراً وَ قَدْ دَنَا حَبْسُهُ
وَ لَقَدْ خَلَقْنَا الْإِنْسانَ وَ نَعْلَمُ ما تُوَسْوِسُ بِهِ نَفْسُهُ وَ نَحْنُ أَقْرَبُ إِلَيْهِ مِنْ حَبْلِ الْوَرِيدِ
أَ مَا عَلِمْتَ أَنَّكَ مَسْئُولٌ مِنَ الزَّمَانِ مَشْهُودٌ عَلَيْكَ يَوْمَ يَنْطِقُ عَنْكَ الْأَرْكَانُ مَحْفُوظٌ عَلَيْكَ مَا عَمِلْتَ فِي زَمَانِ الْإِمْكَانِ إِذْ يَتَلَقَّى الْمُتَلَقِّيانِ عَنِ الْيَمِينِ وَ عَنِ الشِّمالِ قَعِيدٌ. ما يَلْفِظُ مِنْ قَوْلٍ إِلَّا لَدَيْهِ رَقِيبٌ عَتِيدٌ فَكَأَنَّكَ بِالْمَوْتِ وَ قَدِ اخْتَطَفَكَ اخْتِطَافَ الْبَرْقِ وَ لَمْ تَقْدِرْ عَلَى دَفْعِهِ بِمِلْكِ الْغَرْبِ وَ الشَّرْقِ وَ نَدِمْتَ عَلَى تَفْرِيطِكَ بَعْدَ اتِّسَاعِ الْخَرْقِ وَ تَأَسَّفْتَ عَلَى تَرْكِ الْأُولَى وَ الْأُخْرَى أَحَقُّ وَ جاءَتْ سَكْرَةُ الْمَوْتِ بِالْحَقِّ ذلِكَ ما كُنْتَ مِنْهُ تَحِيدُ
ثُمَّ تَرَحَّلْتَ مِنَ الْقُصُورِ إِلَى الْقُبُورِ وَ بَقِيتَ وَحِيداً عَلَى مَمَرِّ الدُّهُورِ كَالْأَسِيرِ الْمَحْصُورِ 
وَ نُفِخَ فِي الصُّورِ ذلِكَ يَوْمُ الْوَعِيدِ
فَحِينَئِذٍ أَعَادَ الْأَجْسَامَ مَنْ صَنَعَهَا وَ لَفَّ أَشْتَاتَهَا بِقُدْرَتِهِ وَ جَمَعَهَا وَ نَادَاهَا بِنَفْخَةِ الصُّورِ فَأَسْمَعَهَا 
وَ جاءَتْ كُلُّ نَفْسٍ مَعَها سائِقٌ وَ شَهِيدٌ
فَيَهْرُبُ مِنْكَ الْأَخُ وَ تَنْسَى أَخَاكَ وَ يَعْرِضُ عَنْكَ الصَّدِيقُ وَ يَرْفُضُ وَلَاءَكَ وَ يَتَجَافَاكَ صَاحِبُكَ وَ يَجْحَدُ آلَاءَكَ وَ تَلْقَى مِنَ الْأَهْوَالِ كُلَّمَا أَزْعَجَتْكَ وَ سَاءَكَ وَ تَنْسَى أَوْلَادَكَ وَ نِسَاءَكَ 
لَقَدْ كُنْتَ فِي غَفْلَةٍ مِنْ هذا فَكَشَفْنا عَنْكَ غِطاءَكَ فَبَصَرُكَ الْيَوْمَ حَدِيدٌ
وَ يَجْرِي دُمُوعُ الْأَسَفِ وَابِلًا وَ رَذَاذاً وَ تَسْقُطُ الْأَكْبَادُ مِنَ الْحَسَرَاتِ أَفْلَاذاً وَ لَهَبَ لَهِيبُ النَّارِ إِلَى الْكُفَّارِ فَجَعَلَهُمْ جُذَاذاً وَ لَا يَجِدُ الْعَاصِي مِنَ النَّارِ مَلْجَأً وَ لَا مَعَاذاً 
وَ قالَ قَرِينُهُ هذا ما لَدَيَّ عَتِيدٌ
يَوْمَ يَقُومُ الزَّبَانِيَةُ إِلَى الْكُفَّارِ وَ يُبَادِرُ مَنْ يَسُوقُهُمْ سَوْقاً عَنِيفاً وَ الدُّمُوعُ تَتَحَادَرُ وَ تَثِبُ النَّارُ إِلَى الْكُفَّارِ كَوُثُوبِ اللَّيْثِ إِذَا شَاخَرَ فَيَذِلُّ مِنْ زَفِيرِهَا كُلُّ مَنْ عَزَّ وَ فَاخَرَ 
الَّذِي جَعَلَ مَعَ اللَّهِ إِلهاً آخَرَ فَأَلْقِياهُ فِي الْعَذابِ الشَّدِيدِ
وَ يَقُولُ الْحَقُّ وَ قَدْ زَالَتِ الْمُبْطِلُ وَ اللَّمَمُ وَ فَصْلُ هَذَا الْأَمْرِ إِلَيَّ وَ انْتِصَارُ الْمَظْلُومِ مِنْ ظَالِمِهِ قَالَ اللَّهُ‏ لا تَخْتَصِمُوا لَدَيَّ وَ قَدْ قَدَّمْتُ إِلَيْكُمْ بِالْوَعِيدِ مَا أَنْذَرْتُكُمْ فِيمَا مَضَى مِنَ الْأَيَّامِ أَ مَا حَذَّرْتُكُمْ بِالْعَدَائِدِ بِالْمَعَاصِي وَ الْآثَامِ أَ مَا وَعَدْتُكُمْ بِهَذَا الْيَوْمِ مِنْ سَائِرِ الْأَيَّامِ ما يُبَدَّلُ الْقَوْلُ لَدَيَّ وَ ما أَنَا بِظَلَّامٍ لِلْعَبِيدِ فَالْعِيَاذُ بِاللَّهِ مِنْ هَذَا الْأَمْرِ الْمَهُولِ الَّذِي يَحَارُ فِيهِ الْغَافِلُ الْجَهُولُ وَ تَذْهَلُ مِنْهُ ذوي [ذَوُو] الْأَلْبَابِ وَ الْعُقُولِ قَدْ أُعِدَّ لِلْكَافِرِ ابْنِ مُلْجَمٍ وَ لِلْكَافِرِينَ يَزِيدُ يَوْمَ نَقُولُ لِجَهَنَّمَ هَلِ امْتَلَأْتِ وَ تَقُولُ هَلْ مِنْ مَزِيدٍ
فَيَا حَسْرَةً عَلَى الْعَاصِينَ حَسْرَةً لَا يُمْلَكُ تَلَافِيهَا
وَ يَا نُصْرَةً لِلْمُخْلِصِينَ تَكَامَلَ صَافِيهَا ادْخُلُوا الْجَنَّةَ لَهُمْ ما يَشاؤُنَ فِيها وَ لَدَيْنا مَزِيدٌ
انْظُرُوا عِبَادَ اللَّهِ فَرْقَ مَا بَيْنَ الْفَرِيقَيْنِ بِحُضُورِ قَلْبٍ وَ اغْتَنِمُوا الصِّحَّةَ قَبْلَ أَنْ يَنْخَلِعَ الْقَلْبُ
فَإِنَّ اللَّذَّاتِ تَفْنَى وَ يَبْقَى الْعَارُ وَ الثَّلْبُ 
إِنَّ فِي ذلِكَ لَذِكْرى‏ لِمَنْ كانَ لَهُ قَلْبٌ أَوْ أَلْقَى السَّمْعَ وَ هُوَ شَهِيدٌ.
اى مردم!
در بارۀ قرآن مجيد انديشه و فكر كنيد كه شما را راهنمائى براه راست كند
و خدا قرآن را سالم از تحريف نگاهداشته زيرا كه خدا آنچه را كه اراده كند انجام ميدهد
بترسيد از روز قيامت و فرمان خدا را اطاعت كنيد
اين است شأن بندگان
و از غضب خدا بترسيد پس چقدر از ستمگران نابود شدند.
ق وَ الْقُرْآنِ الْمَجِيدِ
سوگند به قدس و قدرت خداوندى
كجايند كسانى كه كاخهاى سر به فلك كشيده ساختند و بر مردم امارت و زمامدارى كردند و گمان ميكردند كه اين رياست از آنان به ديگران منتقل نميشود. ناگهان زمان برگشت، رياست از آنان گرفته شد و سپس جام هلاكت را نوشيدند و صداى گريه بر آنان بلند شد.
 «أَ فَعَيِينا بِالْخَلْقِ الْأَوَّلِ بَلْ هُمْ فِي لَبْسٍ مِنْ خَلْقٍ جَدِيدٍ»
آيا پس ناتوان شديم به آفريدن نخست؟!
پس در قيامت هم از زنده كردن ناتوان نيستيم كه دوباره زنده كنيم.
پس اى انسانى كه سبب عبرت ديگران شده است، امروز و ديروزش‏ و گردش ماه و خورشيد او را تغيير داده و از او فرزند و برادر و عروسش را جدا كرده
و او كوشش در خطا ميكند
و دامنش را براى گناهان به كمر زده و حال اينكه اجلش نزديك شده.
«وَ لَقَدْ خَلَقْنَا الْإِنْسانَ وَ نَعْلَمُ ما تُوَسْوِسُ بِهِ نَفْسُهُ وَ نَحْنُ أَقْرَبُ إِلَيْهِ مِنْ حَبْلِ الْوَرِيدِ»
و همانا آفريديم انسان را و ميدانيم آنچه را كه وسوسه ميكند به آن نفسش و ما نزديكتريم به او از رگ گردن آيا نميدانى كه تو پرسيده ميشوى از دوران عمرت و بر ضرر تو گواهى مى‌‏دهند روزى كه اعضا و جوارح تو به سخن آيند آنچه كه در دنيا انجام داده‏‌اى تمامش نگهدارى شده بوسيله دو فرشتۀ مامور تو «إِذْ يَتَلَقَّى الْمُتَلَقِّيانِ عَنِ الْيَمِينِ وَ عَنِ الشِّمالِ قَعِيدٌ ما يَلْفِظُ مِنْ قَوْلٍ إِلَّا لَدَيْهِ رَقِيبٌ عَتِيدٌ» هنگامى كه فراگيرندگان فرا گيرند از راست و چپ نشسته و از دهان بيرون نيفكند سخنى مگر اينكه در آنجاست دو نگهبان آماده
و گويا نسبت به مرگ مانند برقى است كه آنا انسان را ميگيرد
و قدرت بر جلوگيرى از مرگ ندارى اگر پادشاهان شرق و غرب با تو همكارى كنند.
و در اين هنگام بر آن زيادرويها كه در زندگى كرده‏‌اى پشيمان شوى بعد از آنكه عاجز و ناتوان گردى و افسوس فراوان خورى بر آنچه كه از اعمال ترك كرده‏‌اى ولى افسوس و پشيمانى فايده‌‏اى ندارد
«وَ جاءَتْ سَكْرَةُ الْمَوْتِ بِالْحَقِّ ذلِكَ ما كُنْتَ مِنْهُ تَحِيدُ»
و آمد مستى مرگ بحق و راستى، اين است آنچه كه بودى از آن مى‏‌گريختى
سپس از كاخها بسوى گورستان كوچ كنى، تك و تنها بمانى روزگارها بر تو بگذرد مانند اسير تا نفخه صور گرفتار باشى «وَ نُفِخَ فِي الصُّورِ ذلِكَ يَوْمُ الْوَعِيدِ» و دميده شود در صور اين است روزى كه بشما وعده داده شده.
درين هنگام است كه بدنهاى در ميان خاكها برگردند و بيكديگر ذرات پراكندۀ در دل خاكها متصل شوند بقدرت خدا و همۀ آنها را گرد آورد و در صور دميده شود صداى صور را بشنوند «وَ جاءَتْ كُلُّ نَفْسٍ مَعَها سائِقٌ وَ شَهِيدٌ» و بيايد هر نفسى كه باو است كشاننده و گواهى دهنده‏‌اى.
و در اين روز برادر تو از تو فرار كند و تو از برادرت فراموش كنى
و دورى كند از تو رفيقت و دوستانت ترا از پيش خود برانند و از تو دور شوند و خوبيهاى تو را انكار كنند و مى‏‌بينى هول و وحشت‏ها كه صداى فرياد تو را بلند كند و فراموش ميكند تو را زن و فرزند
«لَقَدْ كُنْتَ فِي غَفْلَةٍ مِنْ هذا فَكَشَفْنا عَنْكَ غِطاءَكَ فَبَصَرُكَ الْيَوْمَ حَدِيدٌ»
به تحقيق تو از اين روز غافلى پس از پيش چشم تو پرده را برداريم ديده‌‏ات در اين روز تيز است و اشك حسرت در اين روز جارى ميكنى و از حسرت‏ اين روز جگرها فرو ريزد و آتش بسوى كافران شعله ميكشد و ايشان را در هم مى‌‏شكند و پيدا نميكند گناهكار از آتش پناهى
«وَ قالَ قَرِينُهُ هذا ما لَدَيَّ عَتِيدٌ»
و رفيقش گويد اين است آنچه نزد من آماده است روزى كه شعلۀ آتش بسوى كافران بلند مى‏‌شود پس فرشته‏‌هائى كه آنان را بسوى آتش ميكشند و پيش مى‌‏آيند و با زور و جبر آنان را بسوى آتش ميكشند و اشكشان ميريزد و آتش بسوى كافران بلند مى‌‏شود مانند بلند شدن شير زمانى كه نعره ميزند پس شعلۀ آتش ذليل ميكند هر كس را كه خود را در دنيا عزيز مى‌‏دانسته و تكبر ميكرده
«الَّذِي جَعَلَ مَعَ اللَّهِ إِلهاً آخَرَ فَأَلْقِياهُ فِي الْعَذابِ الشَّدِيدِ»
آنكه قرار داد با خدا، خداى ديگرى، پس او را در عذاب سخت بيندازيد.
و خداوند مى‏‌فرمايد كه مسامحه و سهل‌‏انگارى را از ميان برداشته در آن روز رسيدگى اين كار بدست من است كه ستمديدگان را يارى كنم
«قالَ لا تَخْتَصِمُوا لَدَيَّ وَ قَدْ قَدَّمْتُ إِلَيْكُمْ بِالْوَعِيدِ»
در پيشگاه من نزاع نكنيد و به تحقيق پيش فرستادم بسوى شما وعده عذاب را در كتابها و همانا ترساندم شما را در گذشته‏ى از روزگار آيا نترسانيدم شما را از معصيت‏ها و گناهان؛ آيا شما را باين روز وعده ندادم.
 «ما يُبَدَّلُ الْقَوْلُ لَدَيَّ وَ ما أَنَا بِظَلَّامٍ لِلْعَبِيدِ» «4» هيچ سخنى در نزد من تغيير نمى‏كند و نسبت ظلم براى بندگان بمن داده نميشود.
پناه بخدا ازين كار و روز وحشتناكى كه در آن بيخبران سرگردانند و خردمندان از آن روز فراموش ميكنند و مسلم آن روز مهيا شده براى كسانى مانند عبد الرحمن بن ملجم مرادى قاتل حضرت على عليه السّلام و براى يزيد بن معويه‏ «يَوْمَ نَقُولُ لِجَهَنَّمَ هَلِ امْتَلَأْتِ وَ تَقُولُ هَلْ مِنْ مَزِيدٍ» «1» و ميگوئيم به جهنم در آن روز آيا ازين كافران پر نشدى؟ پاسخ دهد بيشتر ازين هست:
پس حسرت و اندوه باد بر گنه‏كاران اندوه و حسرتى كه جبران پذير نيست پس نصرت و يارى بر بندگان مخلص باد كه روز تكامل آنهاست در آن روز وارد بهشت مى‏شوند «لَهُمْ ما يَشاؤُنَ فِيها وَ لَدَيْنا مَزِيدٌ» «2» مر ايشان راست آنچه كه بخواهند در آن بهشت و در نزد ماست بيش از خواسته آنان.
توجه كنيد اى بندگان خدا
تفاوت بين دو دستۀ گنه‏كاران و نيكوكاران را بحضور قلب،
پس غنيمت بشماريد سلامتى خويش را پيش از آنكه دل از جايش كنده شود
زيرا كه خوشگذرانيها نابود مى‌‏شود و ننگش بجا مى‌‏ماند
«إِنَّ فِي ذلِكَ لَذِكْرى‏ لِمَنْ كانَ لَهُ قَلْبٌ أَوْ أَلْقَى السَّمْعَ وَ هُوَ شَهِيدٌ»
همانا درين كار پنديست براى كسى كه او را دلى باشد يا گوش شنوائى كه او گواه است.