The fire, the punishment for envy, never ends!
«خبو» در معنای ممدوح، یکی از هزار واژۀ مترادف «نور الولایة»،
و در معنای مذموم، یکی از هزار واژۀ مترادف «حسد» است.
در فرهنگ لغات عربی می‌نویسند:
«خَبَتِ النَّارُ: أى طفئت»
الْخِبَاءُ الغطاء الذي يتغطّى به،
اصل خِبَاء پردهاى است كه چيزى با آن پوشيده شود.
و قيل لغشاء السّنبلة خِبَاءٌ
غلاف و پوست خوشه گندم را نيز خباء گويند.
آتش حسادت تمامی ندارد! كُلَّما خَبَتْ زِدْناهُمْ سَعِيراً!
[وَ سِرَاجاً لَا يَخْبُو تَوَقُّدُهُ : یعنی معالم ربانی صاحبان نور]:
در نهج خطبه 196 در وصف قرآن فرموده:
«وَ سِرَاجاً لَا يَخْبُو تَوَقُّدُهُ»: چراغيكه نورش فرو نمىنشيند.
[خبأ – خبو]:
مجمع البحرین دو واژه « الْخَبْءَ – خَبَتْ » را با هم آورده است.
+ «خبء»
مجمع البحرين؛ (خبا): قوله تعالى: يُخْرِجُ الْخَبْءَ … قوله: كُلَّما خَبَتْ زِدْناهُمْ سَعِيراً
مشتقات ریشۀ «خبو» در آیات قرآن:
[سورة الإسراء (۱۷): الآيات ۹۶ الى ۱۰۰]
وَ مَنْ يَهْدِ اللَّهُ فَهُوَ الْمُهْتَدِ
وَ مَنْ يُضْلِلْ فَلَنْ تَجِدَ لَهُمْ أَوْلِياءَ مِنْ دُونِهِ
وَ نَحْشُرُهُمْ يَوْمَ الْقِيامَةِ عَلى وُجُوهِهِمْ عُمْياً وَ بُكْماً وَ صُمًّا
مَأْواهُمْ جَهَنَّمُ
كُلَّما خَبَتْ زِدْناهُمْ سَعِيراً (۹۷)
و هر كه را خدا هدايت كند او رهيافته است،
و هر كه را گمراه سازد، در برابر او براى آنان هرگز دوستانى نيابى،
و روز قيامت آنها را كور و لال و كر، به روى چهرهشان درافتاده، برخواهيم انگيخت:
جايگاهشان دوزخ است.
هر بار كه آتش آن فرو نشيند، شرارهاى [تازه] برايشان مىافزاييم.