اما اهل نور، کار رو تموم میکنه! و با موفقیت از خط پایان رد میشه!
«فَأَتَمَّهُنَ»: و وى آن همه را به انجام رسانيد.»
کار رو باید تموم کنی! نصفه و نیمه ولش نکنی، بری پیِ کارت!
این حاملگی رو سقط نکنی! + «عبد الله – امة الله»
کارِتو باید به آخر برسونی! به انجام برسونی!
«termination»
«أَتَمَّتِ‏ الحُبْلى»
«التميمة: كأنّهم يريدون أنّها تمام الدواء و الشفاء المطلوب.»
عرب به اون داروی اصلی که وقتی به بیمار داده میشه، شفای کامل بیمار حاصل میشه، میگه تمیمة.»
«التَّمِيمَة: عُوْذَة تُعَلَّق على الإنسان،
مهره‌‏ى چشم‌زخم يا نظر قربانى كه معمولًا بر كودكان مى‏‌آويزند.»
با بستن حرز، خیالش راحت میشه که از هر گزند و آسیبی در امانه! + «شجر – مترس!»
پس وقتی به بازوی فرزندت حرز می‌بندی بهش بگو تو رو با صاحب نور و اندیشه‌اش آشنا و مسلح نمودم و دیگر بر تو که برای خودت با فهم نور و ظلمت، می‌توانی از تمنا و دلخواه بگذری و مردی شده‌ای، نگران نیستم و کار تو دیگر تمام شده است و من با تو کاری ندارم!
«أَتَمَّتِ‏ الحُبْلى»
«امرأة حُبلى‏ مُتِمّ: آنَ أوان وِلادها»
خانمی که دوران حملش کامل شده و «ترم» شده و دیگر وقت زایمانش می‌باشد. + «سبط»
عرب به این خانم حامله که دوران حملش کامل شده و وقت زایمانش می‌باشد و کار حاملگی و دوران حملش تمام شده می‌گوید «مُتِمّ»، در واقع وقتی بتونی و برسی به این نقطه که روی پای خودت بایستی  و نیازی به اینکه کسی تو رو حمل کنه نداشته باشی و خودت مستقلا با فهم قبض و بسط نورت، از دلخواه بگذری و روز به روز قلبت روشن و روشنتر بشه، انگاری کار تو دیگه تمامه و تو به فرج رسیدی و در دنیا طعم شیرین نور و آرامش با یاد صاحبان نور زیستن رو چشیدی و لحظه لحظه زندگی تو توام با نور و آرامش برای خودت و دیگرانه و حالا دیگه باید با وضع حمل به مقام تواضع در قبال آیات برسی «رغم انف – عتبه‌بوسی» و کبر رو غیر فعالش کنی،
«صوم: پاوز حسادت!»
«وری: درناژ حسادت!»
و به زحمات صاحبان نور در مورد خودت ثمر ببخشی «طوع»
و با اعمال صالحی که با تکیه بر عصای نورانی انجام می‌دهی
موجبات خشنودی صاحبان نور را نزد آل محمد ع فراهم نمایی!
«تَمَامُ‏ الشي‏ء: انتهاؤه إلى حدّ لا يحتاج إلى شي‏ء خارج عنه»
+ «من النقص ان تکون شفیعک کان شیء خارجا عن ذاتک و صفاتک»
غایت و نهایت و انتهای کار ما، نور صاحب نور ماست «المنتهی النّور!»
+ «دلو – سلسله مراتب نورانی!»
و او سقف «صمد» و «سید» ماست!
این نور وادارت میکنه نورانی بشی!
با یاد این نور، کارها بنحو احسن انجام شده و به اتمام میرسد.
«كَلِمَاتِ اللَّهِ‏ التَّامَّاتِ»!
در دعا: أَسْأَلُكَ بِكَلِمَاتِكَ التَّامَّاتِ …
«کلمه – نور»
اعوذ بكلمات اللّه التّامّات الّتى لا يجاوزهنّ برّ و لا فاجر
من شرّ ما ذرا فِي الْأَرْضِ وَ ما يَخْرُجُ مِنْها وَ ما يَنْزِلُ مِنَ السَّماءِ وَ ما يَعْرُجُ فِيها …
أَعُوذُ بِكَلِمَاتِ اللَّهِ التَّامَّاتِ الَّتِي لَا يُجَاوِزُهُنَّ بَرٌّ وَ لَا فَاجِرٌ
مِنْ شَرِّ مَا ذَرَأَ وَ مِنْ شَرِّ مَا بَرَأَ وَ مِنْ شَرِّ كُلِّ دَابَّةٍ هُوَ آخِذٌ بِناصِيَتِها
إِنَّ رَبِّي عَلى‏ صِراطٍ مُسْتَقِيم‏.
بِاللَّهِ وَ بِأَسْمَائِهِ التَّامَّةِ الشَّامِلَةِ الْكَامِلَةِ الَّتِي لَا يُجَاوِزُهُنَّ بَرٌّ وَ لَا فَاجِر.
وَ نَحْنُ الْكَلِمَاتُ الَّتِي لَا تُدْرَكُ فَضَائِلُنَا وَ لَا تُسْتَقْصَى‏.
أُعِيذُ نَفْسِي بِكَلِمَاتِ اللَّهِ‏ التَّامَّاتِ.

پس اون داروی اصلی شفابخش قلب بیمار و حسود ما، علوم ربانی است
و وجود این علوم برای ما همان کلمات تامات است که با اخذ از این علوم،
می‌توان از شر هر ذی شری به کهف حصین آل محمد ع پناه برد و به نور آنها ملحق شد.
«أَتْمِمْ لَنا نُورَنا أَلْحِقْ بِنَا شِيعَتَنَا»
+ «کمل» + «شهر»
الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي أَتَمَّ لِعَلِيٍّ نِعْمَتَهُ وَ هَنِيئاً لَهُ بِفَضْلِ اللَّهِ الَّذِي آتَاهُ

«بِكَ يُتِمُّ اللَّهُ الْخَيْرَاتِ»
+ «جبی»
رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم:
يَا أَبَا الْحَسَنِ … بِكَ يُتِمُّ اللَّهُ الْخَيْرَاتِ وَ يَمْحُو عَنْ مُحِبِّيكَ السَّيِّئَاتِ.
صاحبان نور «تتمّة» نور آل محمد ع!
«أَتْمِمْ لَنا نُورَنا»
میگن حالا که برای خودت مردی شدی، دیگه کار تمامه!

کتاب لغت التحقيق‏:
أنّ التمام ما كملت أجزاؤه و لا يحتاج الى شي‏ء خارج في اكتماله،
و يقابله الناقص و هو ما لم يتمّ.

با یاد نور، در برخورد با آیت، تو دیگه احتیاج به هیچ کمکی نداری
و اینجوری از تو رفع نقص شده و تو دیگه در عمل به نور ولایت کامل و تمام شدی!

«و أغلب استعمال التمام في الكمّيّات، كما أنّ أغلب استعمال الكمال في الكيفيّات.»

«تمم و کمل» هر دو مترادف نور الولایة هستند!
و هر کدام نور ولایت رو برای ما تفهیم می‌نمایند.
با نور ولایت کار تمام میشه و با نور ولایت به کمال میرسه.
نور ولایت فرایند تمام و کمال کارهاست!
با فهم واژه «تمام» از نظر کمی کارِت تمام شده
و تو احتیاج به هیچ گزینه دیگری بجز صاحب نورت برای دسترسی به آرامش نداری
فقط حالا باید در کیفیت این نور و بالابردن کیفیت کارهایت تلاش نمایی
و مرتب تمرین کنی تا خوب روان شوی و این ارتقاء کیفیت، کمال است.
و تمام به این معناست که با صاحب نور، کار دنبال ابزار آرامش گشتن تمام شد
و نیازی به این کار نیست، از حالا به بعد به فکر کمال باش و در کیفیت نور قلبت تلاش کن
و هر چه بیشتر با یاد نور از تمنا و دلخواه بگذری
کیفیت نورانیت قلبت روز بروز بهتر و بیشتر می‌شود .
کمیت و کیفیت دین با نقطه شروعش یعنی روز عرفه یعنی معرفة الامام بالنورانیة تحقق پیدا می‌کند.
«الْيَوْمَ أَكْمَلْتُ لَكُمْ دِينَكُمْ وَ أَتْمَمْتُ عَلَيْكُمْ نِعْمَتِي‏»