واژه حنیف در قصه کربلا چه می گوید ؟!
« وَ ما أُمِرُوا إِلاَّ لِيَعْبُدُوا اللَّهَ مُخْلِصينَ لَهُ الدِّينَ حُنَفاءَ وَ يُقيمُوا الصَّلاةَ وَ يُؤْتُوا الزَّكاةَ وَ ذلِكَ دينُ الْقَيِّمَةِ »
حال دنیای قلب اهل یقینی است که با نور خود تا هر جا که لازم باشد هستند و او را تنها نمی‌گذارند
«گرایش خالصانه و شدید اهل یقین نسبت به صاحبان نور»
حنیف کسی است که به گل روی نور خود، دست از گناه و تمنا بر می‌دارد و مسیرش را از استعمال عیب منحرف نموده و در صراط مستقیم اعتقادی آل محمد ع قرار می‌دهد.
+ «صبر و شکر»
حنیف دل از هر سرگرمی پوچ دنیا بریده و فقط دل به یاد معالم ربانی بسته «عبدا شکورا» و خوش و آرام و منور به نور نگاه لبخند و رضایت مافوق خود است!
حنیف قصه زهیر است که مسیر رو به نار را به سمت نور کج کرد.
«حُنَفاءَ – گرایش قلب به حسین ع»!
زهی سعادت!
«الحنف: هو ميل عن الضّلال إلى الاستقامة»
+ «قبض و بسط – نور و ظلمت»
اهل شک و حسود کوفی، در کربلا دین حنیف را اختیار ننمودند و اعتقاد آل محمد ع را اختیار ننمودند و در ادعای حبّ آل محمد ع دروغگو بودند، لذا چون با این اعتقاد از اول، یعنی از عالم ذر، مشکل داشتند «إِنْ كُنْتُمْ فِي شَكٍّ مِنْ دِينِي»، یعنی در اصل معنا، شک داشتند، لذا به محض اینکه با صاحب اسم نور آشنا شدند، شک و ناباوری سراسر قلبشان را فراگرفت و نهایتا با این اسم و پسورد، مشکل پیدا کردند.
+ «اسم – معنی»
« إِنْ كُنْتُمْ فِي شَكٍّ مِنْ دِينِي»
«الشك وقوف في المعنى»
در واقع کسی که با معالم ربانی صاحبان نور مشکل داره، در اصل از اول، یعنی از عالم ذر هم پشت به نورش بوده، یعنی واقعیت اینه که اهل شک با این اعتقاد که متعلق به آل محمد ع است مشکل دارند و لذا این ناراحتی خود را بر سر صاحبان نور خالی می‌کنند، اینجاست که در این آیه، صاحب نور به اهل شک حسود می‌گوید علت اینکه به من یقین و باور ندارید این است که این اعتقاد در قلب شما از عالم ذر مورد تایید و پذیرش و قبول قرار نگرفته است و این مشکل شماست.
قُلْ يا أَيُّهَا النَّاسُ
إِنْ كُنْتُمْ فِي شَكٍّ مِنْ دِينِي فَلا أَعْبُدُ الَّذِينَ تَعْبُدُونَ مِنْ دُونِ اللَّهِ
وَ لكِنْ أَعْبُدُ اللَّهَ الَّذِي يَتَوَفَّاكُمْ وَ أُمِرْتُ أَنْ أَكُونَ مِنَ الْمُؤْمِنِينَ.
در این آیه در واقع امام حسین ع دارند با اهل شک کوفه در قصه کربلا صحبت می‌کنند:
ای اهل شک حسود! در واقع شما با من مشکل ندارید بلکه با اعتقاد من مشکل دارید و این از اول اینجوری بوده و هست و خواهد بود، لذا چون این اسم و معنی از هم جدایی ناپذیر است، لذا شما تصمیم به قتل من گرفته‌اید تا به اعتقاد پوچ خود جامۀ عمل بپوشانید.