[سورة المسد (111): الآيات 1 الى 5]
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
تَبَّتْ يَدا أَبِي لَهَبٍ وَ تَبَّ (1)
بريده باد دو دست ابولهب، و مرگ بر او باد.
ما أَغْنى عَنْهُ مالُهُ وَ ما كَسَبَ (2)
دارايى او و آنچه اندوخت، سودش نكرد.
سَيَصْلى ناراً ذاتَ لَهَبٍ (3)
بزودى در آتشى پُرزبانه درآيد.
وَ امْرَأَتُهُ حَمَّالَةَ الْحَطَبِ (4)
و زنش، آن هيمهكش [آتش فروز]،
فِي جِيدِها حَبْلٌ مِنْ مَسَدٍ (5)
بر گردنش طنابى از ليف خرماست.