[سورة قريش (۱۰۶): الآيات ۱ الى ۴]
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
لِإِيلافِ قُرَيْشٍ (۱)
براى اُلفتدادنِ قريش،
إِيلافِهِمْ رِحْلَةَ الشِّتاءِ وَ الصَّيْفِ (۲)
الفتشان هنگام كوچ زمستان و تابستان، [خدا پيلداران را نابود كرد.]
فَلْيَعْبُدُوا رَبَّ هذَا الْبَيْتِ (۳)
پس بايد خداوند اين خانه را بپرستند؛
الَّذِي أَطْعَمَهُمْ مِنْ جُوعٍ وَ آمَنَهُمْ مِنْ خَوْفٍ (۴)
همان [خدايى] كه در گرسنگى غذايشان داد، و از بيم [دشمن] آسودهخاطرشان كرد.