امام صادق علیه السلام:
عَنْ هِشَامٍ قَالَ
كُنْتُ عِنْدَ الصَّادِقِ جَعْفَرِ بْنِ مُحَمَّدٍ ع إِذْ دَخَلَ عَلَيْهِ مُعَاوِيَةُ بْنُ وَهْبٍ وَ عَبْدُ الْمَلِكِ بْنُ أَعْيَنَ
فَقَالَ لَهُ مُعَاوِيَةُ بْنُ وَهْبٍ
يَا ابْنَ رَسُولِ اللَّهِ مَا تَقُولُ فِي الْخَبَرِ الَّذِي رُوِيَ أَنَّ رَسُولَ اللَّهِ ص رَأَى رَبَّهُ عَلَى أَيِّ صُورَةٍ رَآهُ
وَ عَنِ الْحَدِيثِ الَّذِي رَوَوْهُ
أَنَّ الْمُؤْمِنِينَ يَرَوْنَ رَبَّهُمْ فِي الْجَنَّةِ عَلَى أَيِّ صُورَةٍ يَرَوْنَهُ
فَتَبَسَّمَ ع ثُمَّ قَالَ يَا مُعَاوِيَةُ
مَا أَقْبَحَ بِالرَّجُلِ يَأْتِي عَلَيْهِ سَبْعُونَ سَنَةً أَوْ ثَمَانُونَ سَنَةً يَعِيشُ فِي مُلْكِ اللَّهِ وَ يَأْكُلُ مِنْ نِعَمِهِ ثُمَّ لَا يَعْرِفُ اللَّهَ حَقَّ مَعْرِفَتِهِ
ثُمَّ قَالَ ع يَا مُعَاوِيَةُ
إِنَّ مُحَمَّداً ص لَمْ يَرَ الرَّبَّ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى بِمُشَاهَدَةِ الْعِيَانِ
وَ إِنَّ الرُّؤْيَةَ عَلَى وَجْهَيْنِ
رُؤْيَةُ الْقَلْبِ وَ رُؤْيَةُ الْبَصَرِ
فَمَنْ عَنَى بِرُؤْيَةِ الْقَلْبِ فَهُوَ مُصِيبٌ وَ مَنْ عَنَى بِرُؤْيَةِ الْبَصَرِ فَقَدْ كَفَرَ بِاللَّهِ وَ بِآيَاتِهِ
لِقَوْلِ رَسُولِ اللَّهِ ص مَنْ شَبَّهَ اللَّهَ بِخَلْقِهِ فَقَدْ كَفَرَ
وَ لَقَدْ حَدَّثَنِي أَبِي عَنْ أَبِيهِ عَنِ الْحُسَيْنِ بْنِ عَلِيٍّ قَالَ سُئِلَ أَمِيرُ الْمُؤْمِنِينَ ع فَقِيلَ يَا أَخَا رَسُولِ اللَّهِ
هَلْ رَأَيْتَ رَبَّكَ
فَقَالَ وَ كَيْفَ أَعْبُدُ مَنْ لَمْ أَرَهُ لَمْ تَرَهُ الْعُيُونُ بِمُشَاهَدَةِ الْعِيَانِ وَ لَكِنْ رَأَتْهُ الْقُلُوبُ بِحَقَائِقِ الْإِيمَانِ
فَإِذَا كَانَ الْمُؤْمِنُ يَرَى رَبَّهُ بِمُشَاهَدَةِ الْبَصَرِ
فَإِنَّ كُلَّ مَنْ جَازَ عَلَيْهِ الْبَصَرُ وَ الرُّؤْيَةُ فَهُوَ مَخْلُوقٌ
وَ لَا بُدَّ لِلْمَخْلُوقِ مِنَ الْخَالِقِ فَقَدْ جَعَلْتَهُ إِذاً مُحْدَثاً مَخْلُوقاً
وَ مَنْ شَبَّهَهُ بِخَلْقِهِ فَقَدِ اتَّخَذَ مَعَ اللَّهِ شَرِيكاً
وَيْلَهُمْ أَ وَ لَمْ يَسْمَعُوا يَقُولُ اللَّهُ تَعَالَى
لا تُدْرِكُهُ الْأَبْصارُ وَ هُوَ يُدْرِكُ الْأَبْصارَ وَ هُوَ اللَّطِيفُ الْخَبِيرُ
وَ قَوْلُهُ
لَنْ تَرانِي وَ لكِنِ انْظُرْ إِلَى الْجَبَلِ فَإِنِ اسْتَقَرَّ مَكانَهُ فَسَوْفَ تَرانِي فَلَمَّا تَجَلَّى رَبُّهُ لِلْجَبَلِ جَعَلَهُ دَكًّا
وَ إِنَّمَا طَلَعَ مِنْ نُورِهِ عَلَى الْجَبَلِ كَضَوْءٍ يَخْرُجُ مِنْ سَمِّ الْخِيَاطِ فَدَكْدَكَتِ الْأَرْضُ وَ صَعِقَتِ الْجِبَالُ فَ خَرَّ مُوسى‏ صَعِقاً أَيْ مَيِّتاً فَلَمَّا أَفاقَ وَ رُدَّ عَلَيْهِ رُوحُهُ قالَ سُبْحانَكَ تُبْتُ إِلَيْكَ مِنْ قَوْلِ مَنْ زَعَمَ أَنَّكَ تُرَى وَ رَجَعْتُ إِلَى مَعْرِفَتِي بِكَ أَنَّ الْأَبْصَارَ لَا تُدْرِكُكَ وَ أَنَا أَوَّلُ الْمُؤْمِنِينَ وَ أَوَّلُ الْمُقِرِّينَ بِأَنَّكَ تَرَى وَ لَا تُرَى وَ أَنْتَ بِالْمَنْظَرِ الْأَعْلَى
ثُمَّ قَالَ ع
إِنَّ أَفْضَلَ الْفَرَائِضِ وَ أَوْجَبَهَا عَلَى الْإِنْسَانِ مَعْرِفَةُ الرَّبِّ وَ الْإِقْرَارُ لَهُ بِالْعُبُودِيَّةِ
وَ حَدُّ الْمَعْرِفَةِ أَنْ يَعْرِفَ أَنَّهُ لَا إِلَهَ غَيْرُهُ وَ لَا شَبِيهَ لَهُ وَ لَا نَظِيرَ
وَ أَنْ يَعْرِفَ أَنَّهُ قَدِيمٌ مُثْبَتٌ مَوْجُودٌ غَيْرُ فَقِيدٍ
مَوْصُوفٌ مِنْ غَيْرِ شَبِيهٍ وَ لَا مُبْطِلٍ لَيْسَ كَمِثْلِهِ شَيْ‏ءٌ وَ هُوَ السَّمِيعُ الْبَصِيرُ
وَ بَعْدَهُ مَعْرِفَةُ الرَّسُولِ وَ الشَّهَادَةُ بِالنُّبُوَّةِ
وَ أَدْنَى مَعْرِفَةِ الرَّسُولِ الْإِقْرَارُ بِنُبُوَّتِهِ
وَ أَنَّ مَا أَتَى بِهِ مِنْ كِتَابٍ أَوْ أَمْرٍ أَوْ نَهْيٍ فَذَلِكَ مِنَ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ
وَ بَعْدَهُ مَعْرِفَةُ الْإِمَامِ الَّذِي بِهِ تَأْتَمُّ بِنَعْتِهِ وَ صِفَتِهِ وَ اسْمِهِ فِي حَالِ الْعُسْرِ وَ الْيُسْرِ
وَ أَدْنَى مَعْرِفَةِ الْإِمَامِ أَنَّهُ عِدْلُ النَّبِيِّ إِلَّا دَرَجَةَ النُّبُوَّةِ وَ وَارِثُهُ
وَ أَنَّ طَاعَتَهُ طَاعَةُ اللَّهِ وَ طَاعَةُ رَسُولِ اللَّهِ
وَ التَّسْلِيمُ لَهُ فِي كُلِّ أَمْرٍ وَ الرَّدُّ إِلَيْهِ وَ الْأَخْذُ بِقَوْلِهِ
+ «نور شایسته‌سالاری!»
وَ يَعْلَمُ أَنَّ الْإِمَامَ بَعْدَ رَسُولِ اللَّهِ ص عَلِيُّ بْنُ أَبِي طَالِبٍ
وَ بَعْدَهُ الْحَسَنُ ثُمَّ الْحُسَيْنُ ثُمَّ عَلِيُّ بْنُ الْحُسَيْنِ ثُمَّ مُحَمَّدُ بْنُ عَلِيٍّ ثُمَّ أَنَا ثُمَّ بَعْدِي مُوسَى ابْنِي وَ بَعْدَهُ عَلِيٌّ ابْنُهُ وَ بَعْدَ عَلِيٍّ مُحَمَّدٌ ابْنُهُ وَ بَعْدَ مُحَمَّدٍ عَلِيٌّ ابْنُهُ وَ بَعْدَ عَلِيٍّ الْحَسَنُ ابْنُهُ وَ الْحُجَّةُ مِنْ وُلْدِ الْحَسَنِ
ثُمَّ قَالَ يَا مُعَاوِيَةُ
جَعَلْتُ لَكَ أَصْلًا فِي هَذَا فَاعْمَلْ عَلَيْهِ
فَلَوْ كُنْتَ تَمُوتُ عَلَى مَا كُنْتَ عَلَيْهِ لَكَانَ حَالُكَ أَسْوَأَ الْأَحْوَالِ
فَلَا يَغُرَّنَّكَ قَوْلُ مَنْ زَعَمَ أَنَّ اللَّهَ تَعَالَى يُرَى بِالْبَصَرِ

قَالَ وَ قَدْ قَالُوا أَعْجَبَ مِنْ هَذَا
أَ وَ لَمْ يَنْسُبُوا آدَمَ ع إِلَى الْمَكْرُوهِ
أَ وَ لَمْ يَنْسُبُوا إِبْرَاهِيمَ ع إِلَى مَا نَسَبُوهُ
أَ وَ لَمْ يَنْسُبُوا دَاوُدَ ع إِلَى مَا نَسَبُوهُ مِنْ حَدِيثِ الطَّيْرِ
أَ وَ لَمْ يَنْسُبُوا يُوسُفَ الصِّدِّيقَ إِلَى مَا نَسَبُوهُ مِنْ حَدِيثِ زَلِيخَا
أَ وَ لَمْ يَنْسُبُوا مُوسَى ع إِلَى مَا نَسَبُوهُ مِنَ الْقَتْلِ
أَ وَ لَمْ يَنْسُبُوا رَسُولَ اللَّهِ ص إِلَى مَا نَسَبُوهُ مِنْ حَدِيثِ زَيْدٍ
أَ وَ لَمْ يَنْسُبُوا عَلِيَّ بْنَ أَبِي طَالِبٍ ع إِلَى مَا نَسَبُوهُ مِنْ حَدِيثِ الْقَطِيفَةِ
أَنَّهُمْ أَرَادُوا بِذَلِكَ تَوْبِيخَ الْإِسْلَامِ لِيَرْجِعُوا عَلَى أَعْقَابِهِمْ
أَعْمَى اللَّهُ أَبْصَارَهُمْ كَمَا أَعْمَى قُلُوبَهُمْ
تَعَالَى اللَّهُ عَنْ ذَلِكَ عُلُوّاً كَبِيراً.

هشام بن سالم می گوید:
در خدمت امام صادق بودم که معاویة بن وهب و عبد الملک بن أعین بر امام وارد شدند .
معاویه بن وهب عرض کرد :
یابن رسول الله چه می گویی در مورد خبری که روایت شده که پیامبر خدایش را در هر صورتی که دیده، دیده است؟
و همچنین در مورد حدیثی که روایت کردند :
که مومنین پروردگارشان را در بهشت بر هر صورتی دیده اند می بینند .
امام تبسمی کرده و فرمودند :
ای معاویه خیلی برای یک مرد قبیح است که هفتاد یا هشتاد سال از عمر را در ملک خدا بگذراند و از نعمت های او بخورد و خدا را به حق معرفتش نشناسد.
بعد فرمود :
یا معاویه همانا رسول الله خدایش را با چشم سر ندیده.
بدان که رویت و دیدن بر دو گونه است ،
دیدن با قلب و دیدن با چشم سر ،
پس هر کس که مراد از رویت خدا را دیدن با قلب بداند به حق و صواب رسیده است
و هر کس که از آن، دیدن با چشم سر قصد بکند به تحقیق به خدا و آیات الهی کافر شده است
به خاطر این کلام رسول رسول الله که
کسی که خدا را به خلقش تشبیه کند به تحقیق کافر شده است …
سپس فرمود :
همانا برترین واجبات و واجب ترین آن بر انسان شناخت خدا و اقرار به عبودیت او است
و حد شناخت خدا آن است که بدانی خدایی غیر او نیست و هیچ شبیه و نظیری برای او نیست
و اینکه بدانی او قدیم است و مثبت و موجود است و مفقود نیست
موصوف است بدون آنکه شبیه و همانندی برای او باشد ،
چیزی مانند او نیست و او سمیع و بصیر است
و بعد از آن معرفت رسول و شهادت به نبوت اوست
و پایین ترین حد شناخت رسول این است که اقرار به نبوت او داشته و آنچه از کتاب و امر و نهی آورده است آن را از جانب خدا بداند
و بعد از آن معرفت و شناخت امامی است که به او در راحتی و سختی ها بایست اقتداء نمود به شناخت ویژگی و اوصاف و اسم او
و پایین ترین حد شناخت امام این است که بدانی او همتراز نبی است مگر در درجه نبوت و او وارث نبی است و اطاعت او اطاعت خدا و اطاعت رسول اوست
و اینکه در تمام امور تسلیم او باشد و اینکه امور را به او برگرداند و به قول او أخذ بکند
و اینکه بداند امام بعد رسول الله ص علی بن ابی طالب است و بعد او حسن است سپس حسین و سپس علی بن الحسین و سپس محمد بن علی و سپس منم و سپس علی بن الحسین و سپس محمد بن علی و سپس منم و سپس بعد من پسرم موسی است و سپس پسرش علی و بعد از علی پسرش محمد و بعد او پسرش علی و بعد علی پسرش حسن و حجت فرزند حسن است
سپس فرمود:
ای معاویه برای تو اصلی قرار دادم پس عمل کن بر آن
پس اگر بر آن حال بمیری حال تو بسیار حال بدی بوده است
پس تو را قول کسی که فکر می کند خدا با چشم سر دیده می شود گول نزند.