اشتباه، حتمیه! فقط زود جلوشو بگیر! محاسبه‌ی نفس!

اشتباه، حتمیه! فقط زود جلوشو بگیر!
اشتباه کردن، جزء لاینفک وجودی ماست!
ما نمی توانیم از بروز اشتباهات، پیشگیری کنیم!
خواه ناخواه، اشتباه پیش می آید.
ما باید چیزی بدانیم که به سبب آن، بمحض اینکه اشتباه از ما سر میزند، متوجه آن شده و جلوی اشتباه را بگیریم و از ادامه آن ممانعت بعمل بیاوریم.
در هر وسیله معیوبی، خطا و اشتباه وجود دارد!
زندگی هر انسانی، دیفالت مد، با عیب حسادت آغاز می شود و استمرار می‌یابد.
«إِنَّ النَّفْسَ لَأَمَّارَةٌ بِالسُّوءِ إِلَّا ما رَحِمَ رَبِّي»
پس اشتباه کردن، حتمی است.
مهم اینه که زود بفهمیم اشتباه کرده‌ایم و تغییر مسیر بدهیم.
این هنر قلب سلیم است که مکانیسم نورانی‌اش فعال شده و همینکه اشتباهی از صاحبش سر میزند، فورا او را از این اشتباه آگاه می نماید و این با فرایند قبض نور یعنی ایجاد تاریکی درک می شود.
اکثرا پیش آمده که شخص خطاکار را اینگونه ملامت و سرزنش و نصیحت کرده ایم که: اصلا با خودت فکر نکردی که آخر و عاقبت این کار اشتباهت چقدر زشته و در عین حال چقدر واضحه که نباید انجامش بدی؟ چطور این کارو کردی؟ … واقعیت اینه که وقتی اشتباه داره از انسان سر میزنه، انگاری اصلا مجالی برای فکر کردن و فهمیدن شومی سرانجام این رفتار و افکار اشتباه نیست و این توصیه و نصیحت عملا به درد شخص خاطی نمیخوره که در اشتباهات آینده، یه فرصتی برای فکر کردن به نتیجه کار اشتباهش بده و وقتی خوب فکر کرد و نتیجه اشتباه رو در نظر گرفت اونوقت دست از اشتباهش برداره! تنها راه عملی که بتونی «آنلاین» بدون اینکه مثلا به نتیجه کار اشتباهت واقف بشی، از بدی اون سردربیاری و متوجهش بشی اینه که قلبت تاریکی رو در لحظه اشتباه بفهمه و با این آلارم و هشدار، پی به اشتباهش ببره و این قدرت الهی در نشان دادن علامتی در دنیای درون قلبهاست که کلام «اخم پدرانه» را در هنگام اشتباهش میفهمد و درصدد جبران اشتباهش برمی آید. 
هر چقدر تلاش کنیم شخص خاطی را موعظه کنیم که برای پیش‌گیری از بروز اشتباه، باید به عاقبت کارِت فکر کنی، عملا فایده ای ندارد، چون عیب حسادت شخص را به سمت خواسته‌هایی – که حتی فرض را بر این بگذاریم که نمیداند اشتباه است – سوق می دهد. پس یک قلب آگاه و پویا و سلیم، لازم داریم تا از بروز اشتباه آگاهی پیدا کند و بموقع اطلاع رسانی نماید تا ما جلوی اشتباهمان را بگیریم.
پیشگیری از اشتباه و جرم، بدون غیرفعال کردن عیبی بنام حسد با کمک نور الولایة، اصلا امکان ندارد.
در واژه «فکر» گفتیم که یکی از هزار واژه مترادف «نور» است و از «الفاکورة» یعنی دستگیره درب و پنجره گرفته شده!
اگر اینجوری شخص اشتباه‌کار و خطاکار رو متوجه کنیم، عملا بهش یاد داده‌ایم که فکر کردن یعنی «به نور، و قبض و بسطش دقت کردن است» و مثل دستگیره‌ای که برای باز کردن پنجره از آن استفاده می‌شود، قبض و بسط نور قلب هم کلامی است که باید با این کلام فکر کنیم. و این همون توصیه آموزش صحیح یادگیری هر زبان جدید است که برای یادگیری مثلا زبان انگلیسی، باید به زبان انگلیسی فکر کنیم و اینجوری اساسا اون زبان رو یاد میگیری. «ترجمه نکن، با زبان اصلی فکر کن!»
اهل بهشت، در دنیا، به زبان نور فکر میکنند! و این خیلی مهمه یعنی خودشون خودسرانه عمل نمی‌کنند بلکه با تدبیرات نورانی که خدای اونها بهشون تفهیم میکنه، مسیر زندگیشونو تنظیم میکنن و این فکر کردن با زبان اصلی نور، هنر انسانهای دانایی است که بخوبی آموخته‌اند که برای لذّت بردن، در دنیا زندگی نمی‌کنند بلکه برای رسیدن به هدفی والا، طبق الگوی دستورات نورانی الهی گام بر میدارند.
لازم نیست که حجم زیادی از مطالب آفلاین در اختیار انسان باشد تا از وقوع جرم و اشتباه بتواند جلوگیری نماید که این کار عملا فایده ای ندارد و در لحظه ارتکاب جرم و جنایت و اشتباه، هیچکدام از اینها به داد انسان نمیرسد و فقط یک چشم بینا و قلب پویا میخواهد که تاریکی و اخم خدا رو بصورت «آنلاین» و در لحظه بروز جرم و ارتکاب هر اشتباهی بببیند و اختیارا دست از خطا و اشتباهش بردارد وگرنه هر چقدر هم که شخص بداند که عاقبت کار اشتباهش چیست، اما وقتی عیب حسادت و نارضایتی و تمنای چیزهایی که متعلق به او نیست، فعال میشه هیچ نیرویی، بجز اخم خدا نمیتونه جلوشو بگیره. و این دیدن و توجه به قبض و بسط نور دنیای درون، یک چیز فوق العاده عجیب و لازم است که بدون آن هیچ انسانی نمیتونه درست زندگی کنه. 
داستان ورک‌شاپ آدم ع برای پسرش شیث ع را اینجا یادآوری می کنیم که همین توصیه مهم را آموزش می‌دهد.
مقاله: «من برای خودم کافی هستم، اگر …».
مقاله: «تاریکی دروغ!».
در این داستان، آدم ع به پسرش شیث ع، اصلا نمیگه وقتی میخوای اشتباه کنی به آخر و عاقبت کار فکر کن تا متوجه اشتباهت بشی و دست از اشتباهت برداری، چون اون لحظه اصلا فرصت این کارا نیست. فقط اون لحظه به آلارم قلبت توجه کن که : «إذا نَفَرَت قُلوبُكُم مِن شَيءٍ فَاجتَنِبوهُ» اشاره میکنه که یک قلب گوش‌به‌زنگ برای متوجه شدن اشتباه لازمه و توجه و ترتیب اثر دادن به این آلارمهاست که میتونی از راه اشتباهی که در پیش گرفتی برگردی و مسیرتو عوض کنی!