وعد:
الوعد و الوعید: نور، نوید بهشت و تاریکی، هشدار جهنم!
الشَّيْطانُ يَعِدُكُمُ‏ الْفَقْرَ وَ يَأْمُرُكُمْ بِالْفَحْشاءِ وَ اللَّهُ يَعِدُكُمْ‏ مَغْفِرَةً مِنْهُ وَ فَضْلاً !
نور، نوید و وعدۀ بهشت میدهد! وَ اللَّهُ يَعِدُكُمْ‏ مَغْفِرَةً مِنْهُ وَ فَضْلاً!
أوعد بالزواج:
وَعِيدُ الفحلِ : إذا هم أن يصول
+ «صول»
اهل یقین صدای نورانی نطفه‌گذاری علمی خدای مهربان در دل شرایط تقدیرات را با قلب سلیم خود می شنود. درک شنیداری و دیداری از قبض و بسط نور قلبش دارد.
اهل یقین، آغوش گرم و دست نورانی خدای مهربان را در دل شرایط تقدیرات، با قلب سلیم خودش حس میکند.
انگاری خدای مهربان به وعدۀ خودش عمل میکنه،
حالا این اهل یقین است که باید این نطفۀ علمی را بپروراند!
و اهل یقین از این نور قلبش، نوید بهشت را استنباط می کند.
یک کتاب لغت این مفهوم زیبا رو از این واژه برداشت کرده:
«إنشاء إظهار أمر في نفسه يوجب سرور المخاطب»
+ مفهوم «آشکار» در تمامی واژه های مترادف نور الولایة.
وَعَد الفحلُ: شتر نعره كشيد.
انگاری داره نوید دادن نطفه علمی را فریاد می زند.
+ «امر الله»
انگاری شتر نر داره به شتر ماده میگه من به عهدی که با تو بسته بودم، که بهت نطفه علمی بدم، عمل کردم «تعهّد على أمر»، این از وعده من «وَعَد فلاناً الأمرَ و بالأَمر: آن كار را به او وعده و نويد داد»،
ببین خلف وعده نکردم، بقیه‌اش دیگه با تو!
اهل یقین هم اگه اهل یقین باشه تا نور رو میگیره میگه:
«الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي صَدَقَنا وَعْدَهُ»
«أَلا إِنَّ وَعْدَ اللَّهِ حَقٌّ»
اینکه در کار خدا خلف وعده نیست یعنی حتما قلب اهل یقین با نور ولایت روشن می شود.
حالا این آیات زیبا رو با مفهوم زیبای وعد دوباره بخوان:
رَبَّنا لا تُزِغْ قُلُوبَنا بَعْدَ إِذْ هَدَيْتَنا …. إِنَّ اللَّهَ لا يُخْلِفُ الْمِيعادَ
رَبَّنا وَ آتِنا ما وَعَدْتَنا عَلى‏ رُسُلِكَ وَ لا تُخْزِنا يَوْمَ الْقِيامَةِ إِنَّكَ لا تُخْلِفُ الْمِيعادَ
قُلْ لَكُمْ مِيعادُ يَوْمٍ لا تَسْتَأْخِرُونَ عَنْهُ ساعَةً
لكِنِ الَّذِينَ اتَّقَوْا رَبَّهُمْ لَهُمْ غُرَفٌ‏ …. وَعْدَ اللَّهِ لا يُخْلِفُ اللَّهُ الْمِيعادَ
مَثَلُ الْجَنَّةِ الَّتِي وُعِدَ الْمُتَّقُونَ
وَ أَبْشِرُوا بِالْجَنَّةِ الَّتِي كُنْتُمْ تُوعَدُونَ‏
وَ قالُوا الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي صَدَقَنا وَعْدَهُ وَ أَوْرَثَنَا الْأَرْضَ‏
إِنَّ ما تُوعَدُونَ لَآتٍ وَ ما أَنْتُمْ بِمُعْجِزِينَ‏
إِنَّما تُوعَدُونَ لَصادِقٌ‏
إِنَّما تُوعَدُونَ لَواقِعٌ‏
وَعْدَ اللَّهِ حَقًّا وَ مَنْ أَصْدَقُ مِنَ اللَّهِ قِيلًا
أَلا إِنَّ وَعْدَ اللَّهِ حَقٌّ وَ لكِنَّ أَكْثَرَهُمْ لا يَعْلَمُونَ‏
وَ يَقُولُونَ سُبْحانَ رَبِّنا إِنْ كانَ وَعْدُ رَبِّنا لَمَفْعُولًا
وَعْدَ اللَّهِ لا يُخْلِفُ اللَّهُ وَعْدَهُ وَ لكِنَّ أَكْثَرَ النَّاسِ لا يَعْلَمُونَ
وَعَدَ اللَّهُ الْمُؤْمِنينَ وَ الْمُؤْمِناتِ جَنَّاتٍ تَجْري مِنْ تَحْتِهَا الْأَنْهارُ خالِدينَ فيها وَ مَساكِنَ طَيِّبَةً في‏ جَنَّاتِ عَدْنٍ وَ رِضْوانٌ مِنَ اللَّهِ أَكْبَرُ ذلِكَ هُوَ الْفَوْزُ الْعَظيمُ.
از این آیات زیاد است و حالا معنی قشنگش معلوم میشه منظور از این وعده‌ها در دنیا و آخرت چیه!
داستان همان قبض و بسط قلبی است.
همان کلام الله آنلاین با اهل یقین است.
وَعِيدُ الفحلِ: هديره، سر و صداى حيوان نر!
+ «هدر – هَدَرَ الحَمَامُ»
رأيت أرضهم‏ وَاعِدَةً: إذا رجي خيرها من النّبت،
يعنى در سرزمين آنها اميد سبزه و گياه هست .
يومٌ‏ وَاعِدٌ: حرّ أو برد، روزى كه دو حالت گرما و سرماى شديد دارد .
أَوْعَدَهُ: وي را وعده و نويد داد، او را تهديد كرد.
«نوید» نام زیبای معالم ربانی و آیات محکم موید اندیشه حاملان نور است!
اینکه از یه چیزی، متوجه چیز دیگری میشی!
+ «دلال المرأة»
انگاری این چیز نوید اون چیزو میده!
نعره شتر، نوید جفتگیری میده!
مهندس کشاورزی با بررسی زمین مورد نظر از علائمی که خودش میدونه نوید یک سرزمین پر از سبزه و گیاه و خوش آب و هوا میده!
اهل یقین با یاد معالم ربانی و تولید عمل صالح، قلب روشنش، به او نوید بهشت آل محمد ع و نور علم حکمت آل محمد ع در دل شرایط رو بهش میده! ان شاء الله تعالی.
این میشه مفهوم زیبای واژه «وعد – نوید»
به اهل شک حسود و معارین و لیدرهای سوء، که صاحبان و اهل نور را اذیت و آزار میکنن باید گفت:
بالاخره خدا به وعده و وعیدهاش عمل میکنه!
این وعده و وعیدها در راه است!
«الوعد و الوعید، النّور الولایة»
+ داستان تکراری «اسماعیل صادق الوعد»
وعده:
بَلْ لَهُمْ مَوْعِدٌ لَنْ يَجِدُوا مِنْ دُونِهِ مَوْئِلاً
اهل حسادت و معارین، با اشتباه مرگباری که میکنند، چِک عذابشون کشیده شده، ولی ما تاریخ سررسیدشو نمیدونیم! بالاخره یک روزی وعده و وعید خدا محقق خواهد شد! ان شاء الله تعالی.
«وَ قَاضِي عِدَاتِي‏»:
و كسى كه (علی ع) به وعده‏‌هاى من (رسول خدا ص) جامه عمل مى‏‌پوشاند.
در واقع صاحبان نور با معالم خود به ما وعده می‌دهند که اگر از دلخواه و تمنا بگذرید، به آرامش می‌رسید، لذا ما باید عملا در دل شرایط تقدیرات و ناآرامیهای قلبی خود، با یادآوری معالم ربانی آنها، از دلخواه بگذریم و عملا ثابت کنیم که این وعده‌ها راست بوده و با تولید عمل صالح، به تحقق این وعده‌ها برای خودمان، جامه عمل بپوشانیم.
همانطور که خدا می فرماید «ان الله لا یخلف المیعاد» در واقع دوست ندارد ما نیز، که با او در تبعیت از معالم صاحبان نور وعده کرده‌ایم، عملا موقع انجام وظیفه که سر میرسد، به این معالم جامۀ عمل نپوشانده و خلف وعده کنیم!
وعده (نوید) خدا برای قلب ما:
قلب تاریک را روشن می کنم اگر، از تاریکی قلبت، درک شنیداری و دیداری داشته باشی به اینکه اشتباهی ازت سر زده، و حالا این اشتباه رو متوقف کنی و منتظر اوامر نورانی در جهت جبران اشتباه خود باشی.
یقین به وعده‌های الهی در آخرت، یعنی دیدن نور ولایت «امر الله»، در ملکوت قلب!
آرامش قلب در دنیا، در گرو درک قبض و بسط نور قلبهاست.