Bluetooth Pairing Request!
Luminous Pairing Request!
«خطب» در معنای ممدوح، یکی از هزار واژۀ مترادف «نور»،
و در معنای مذموم، یکی از هزار واژۀ مترادف «حسد» است.
در فرهنگ لغات عربی مینویسند:
«خِطْبَةُ النساء»
«خَطَبْتُ المرأة»
«الخِطْبَة: تقاضاى ازدواج از زن»
خطوبة: «engagement»
الخطب، النّور الولایة!
علم به عمل، پیشنهاد ازدواج میده!
علم با صاحبان نور است!
و عمل با اهل نور میباشد!
العِلمُ مَقرونٌ بِالعَمَلِ، فمَن عَلِمَ عَمِلَ،
و العِلمُ يَهتِفُ بِالعَمَلِ، فإن أجابَهُ و إلاّ ارتَحَلَ عَنهُ.
علم، عمل را صدا مىزند، اگر پاسخش داد، مىماند و گر نه از پيش او مىرود.
نور علم ازت میخواد که بهش عمل کنی! چه کار مهمی! به این میگن خطبه!
نور میخواد، جفتش بشی!
نور میخواد باهاش «pair» بشی!
«امر الله» یه جور درخواست «pair» شدن شبیه بلوتوث است!
میتونی اکسپت کنی! میتونی کنسل کنی!
اختیار با توست!
«خِطْبَةُ النساء: و هي من الرجل و الِاخْتِطَابُ من المرأة.»
[زوج صاحبان نور و اهل نور]
«خَطَبَ المرأةَ إلى القوم: إذا تكلم أن يتزوج منهم، فهو خَاطِبٌ.»
«وَ لا جُناحَ عَلَيْكُمْ فِيما عَرَّضْتُمْ بِهِ مِنْ خِطْبَةِ النِّساءِ»
«الحضور و التكلّم في قبال فرد أو أفراد»
«الْخَطْبُ سببُ الأمْرِ.»
تقولُ: ما خَطْبُكَ؟ أي: ما أَمْرُكَ؟
«الْخُطْبَةُ و الْخِطْبَةُ: الْخُطْبَةُ تختصّ بالموعظة، و الْخِطْبَةُ بطلب المرأة،
خُطْبَة: اندرز گفتن، و خِطْبَة خواستگارى كردن و نامزد خواستن براى همسرى است.»
+ «فضا»
+ «قنن»
+ «صمد»
با هم «مَچ» شدن!
«matchmaking»
مَچ، همان همخوانی داشتن و جور بودن و بهم آمدن و همان اجاست شدن است! «حصی – adjust»
+ «جفت»: «pair»: لنگۀ هم!
+ «ملاقات»
+ «هزار واژه»
+ «ولی – نزدیک»: «خَطَبَ وِدَّهُ: با او دوستى كرد، به وى نزديك شد.»
+ «بداء: استارت»
صاحبان نور، مخاطبین خود را مورد خطاب قرار میدهند!
خطبۀ نورانی!
+ «ندای نورانی!»
صاحبان نور در هر زمان، علوم نورانی را ظاهر و آشکار میکنند
و مخاطبین خود را فرا میخوانند و مورد خطاب قرار میدهند!
«فراخوان همگانی»
«الحضور و التكلّم في قبال فرد أو أفراد»
و نطفههای علمی آل محمد ع را در اختیار مخاطبین قرار میدهد، کانه آنها را مورد خطاب قرار میدهد!
«خَاطِبٌ» نام زیبای صاحبان نور و آیات محکم موید اندیشه آنهاست!
انگاری این نور علم، در دل شرایط عرضۀ آیات، از مخاطب خود خواستگاری میکند! «خَطَبْتُ المرأة»، «خَطَبَ المرأةَ إلى القوم: إذا تكلم أن يتزوج منهم» که آیا حاضرید به ازدواج انوار نورانی علمی آل محمد ع در آیید «دلو»؟!
اهل یقین فورا میگن بله حاضریم!
اما اهل شک و حسد میگن: میریم آتش بچینیم!
این درخواست و فراخوان صاحبان نور در لحظۀ عرضۀ آیات و امتحان زندگی،
میشه خطبه و ندای ابراهیم ع!
+ «ندی»
«خَاطَبَهُ: (مُخَاطَبَةً) و (خِطَاباً) و هُوَ الْكَلَامُ بَيْنَ مُتَكَلِّمٍ و سَامِعٍ»:
این کلام در ملکوت قلوب بین صاحبان نور و اهل نور یقین با زبان آنلاین اهل بهشت رد و بدل میشود و فقط خودشان میگویند و میشنوند و کسی متوجه این تله پاتی نمیشود!
خطبه یعنی کلام، یعنی قبض و بسط نور قلب، یعنی معرفة الامام بالنورانیة!
خطبه یعنی جنبش سایه معالم ربانی در ملکوت قلب اهل یقین.
خطبه یعنی اُرینتاسیون و فهمیدن أوامر و نواهی ولی خدا!
خطبه یعنی فهمیدن قبض و بسط قلوب!
خطبه یعنی تایید یا رد کردن اون فکری که تصمیم داری عملیش کنی!
«امام علی علیه السلام:
عَرَفْتُ اللَّهَ سُبْحَانَهُ بِفَسْخِ الْعَزَائِمِ وَ حَلِّ الْعُقُودِ وَ نَقْضِ الْهِمَم»
خطبه یعنی معرفت الله!
خطبه یعنی معرفة الامام بالنورانیة!
خطبه یعنی یه چیز فوق العاده مهم و بزرگ و عظیم!
خطبه یعنی وقتی که بله میگی و دیگه چشم از نورت برنمیداری!
عین شکرای نور خودت باید باشی!
عروب باید باشی!
عشق از گیاه عشقه (پیچک) گرفته شده، یعنی دور نور پیچیدن «طواف»، و از او جدا نشدن!
پیچک حتی اگه خشک هم بشه، دور تنۀ درخت خودش میماند (برگ زردی که زیر سایه همین درخت می افتد!)
خطبه یعنی هزار اسم!
یعنی اسامی نام برده شده در دعای جوشن کبیر!
یعنی آرامش!
وقتی اسم نور روی اهل یقین قرار میگیره، دیگه خیال این اهل یقین راحت میشه و کسی نمیتونه بیاد و اونو مورد خطاب قرار بده!
خطبه، چه واژۀ زیبایی است!
کتاب لغت مقاییس اللغه در بیان معنی این واژه بعد از مفهوم کلام مینویسد:
«و أمّا الأصل الآخَر فاختلافُ لونَين.
قال الفرَّاء: الخَطْبَاء: الأتان التى لها خَطٌّ أسودُ على مَتْنِها، خطوط سیاه و سفید گوره خر، و الحمار الذكر أخْطَبُ. و الأخطَب: طائر؛ و لعله يختلِف عليه لونان.»
این «اختلافُ لونَين» اشاره به همون قبض و بسط قلبی داره که چیز بسیار مهمی است و انگاری همان کلام الله فعل منه است.
پس خطب در اصل یک معنا بیشتر ندارد و آن هم این است:
الخطب، النّور الولایة!
«خطب» نام زیبای صاحبان نور و آیات محکم موید اندیشه آنهاست که اهل یقین در دل شرایط اینگونه مخاطب کلام نورانی آل محمد ع قرار میگیرند.
«الخِطْبَة: تقاضاى ازدواج از زن»
«خَطَبَ المرأةَ»، «خواستگاری»
+ «فیء – قبض و بسط»:
فهمیدن اون جنبش سایه میشه خطب، میشه حضور، میشه ملاقات، میشه تکلم با مافوق، میشه یه موضوع بسیار مهم، میشه فصل الخطاب!
همین، نور علم و حکمت است!
مثال ساعت آفتابی، از زیباترین اسرار ملکوت است!
«وَ آتَيْناهُ الْحِكْمَةَ وَ فَصْلَ الْخِطابِ»
«وَ آتَيْناهُ … فَصْلَ الْخِطابِ»
«أُوتِيتُ فَهْمَ الْكِتَابِ وَ فَصْلَ الْخِطَابِ وَ عِلْمَ الْقُرُونِ وَ الْأَسْبَابِ»
«أُوتِيتُ فَصْلَ الْخِطَابِ»
«وَ آتَيْناهُ … فَصْلَ الْخِطابِ»
[عِنْدَنَا … فَصْلُ مَا بَيْنَ ذَلِكَ]
إِنَّا أَهْلَ الْبَيْتِ عِنْدَنَا مَعَاقِلُ الْعِلْمِ وَ آثَارُ النُّبُوَّةِ وَ عِلْمُ الْكِتَابِ وَ فَصْلُ مَا بَيْنَ ذَلِكَ
إِنَّا أَهْلُ بَيْتٍ أُوتِينَا عِلْمَ الْمَنَايَا وَ الْبَلَايَا وَ الْوَصَايَا وَ فَصْلِ الْخِطَابِ وَ عَرِفْنَا شِيعَتَنَا كَعِرْفَانِ الرَّجُلِ أَهْلَ بَيْتِهِ
[فَبِهَذَا الْعِلْمِ عَلِمْنَا … فَصْلَ الْخِطَابِ] :
فَبِهَذَا الْعِلْمِ عَلِمْنَا الْبَلَايَا وَ الْمَنَايَا وَ فَصْلَ الْخِطَابِ.
قبولی این موضوع که نور، فصل الخطاب است و حرف آخر رو میزنه،
برای اهل حسادت قابل قبول نیست!
«كَبُرَ عَلَى الْمُشْرِكِينَ بِوَلَايَةِ عَلِيٍّ ما تَدْعُوهُمْ إِلَيْهِ»
«خَطِيبُ القوم: كبيرهم الذي يُخَاطِبُ السلطان و يكلمه في حوائجهم»
«فصل الخطاب»
شنیدی میگن: حرف حسابت چیه؟!
«فَما خَطْبُكَ»؟! یعنی حرف حسابت چیه؟!
[ما خَطْبُكَ؟ ما أَمْرُكَ؟]
«فَما خَطْبُكَ يا سامِرِيُ… فَما خَطْبُكُمْ أَيُّهَا الْمُرْسَلُونَ … قالَ ما خَطْبُكُما قالَتا لا نَسْقِي … قالَ ما خَطْبُكُنَّ إِذْ راوَدْتُنَ»
[امر الله = حرف حساب: «ما خَطْبُكَ؟ ما أَمْرُكَ؟»
هر رسولی برای گفتن حرف حساب از جانب خدا، بندهها رو مورد خطاب و کلام مهمی قرار میدهد!
+ «ندای ابراهیم ع»:
ربنا اننا سمعنا منادیا ینادی للایمان ان آمنوا بربکم فآمنا …
حرف حسابت چیه؟! چی از ما میخوای؟! چی میخوای بگی؟! لُبّ کلامت چیه؟! راجع به چی داری حرف میزنی؟! چی میگی اصلا؟! با این حرفا چی میخوای بگی و چیرو میخوای ثابت کنی؟! میخوای حرف خودتو به کرسی بنشونی؟!
میگن: اون دو نفرو با هم روبرو کنیم ببینیم حرف کدومیکیشون حسابه!
برای اینکه معلوم بشه کی راست میگه، کی دروغ، باید اون دوتا را باهم روبروشون کنیم!
ما كيفيّة جريان أمرك و حضورك عند الناس و كلامك معهم؟
و ما كيفيّة أمركم عند حضور الناس و تكلّمكم و مأموريّتكم من اللّه المتعال عليهم؟
و ما شأنكما و كيفيّة أمركما في حضوركما في هذا المكان و ما تريدان من الناس؟
و ما كيفيّة امركنّ عند الحضور في مجلس زليخا و يوسف و ما تكلمتنّ؟
فصل الْخِطَابِ، چيزى است كه بوسيله آن خطاب و گفتگو فيصله مىيابد و پايان مىپذيرد.
[فصل الخطاب – لیلة القدر]:
[أُوتِيتُ فَصْلَ الْخِطَابِ! «وَ آتَيْناهُ … فَصْلَ الْخِطابِ»]:
«أُوتِيتُ … فَصْلَ الْخِطَابِ … وَ أُيِّدْتُ بِلَيْلَةِ الْقَدْرِ نَفْلًا وَ إِنَّ ذَلِكَ لَيَجْرِي لِي وَ مَنِ اسْتُحْفِظَ مِنْ ذُرِّيَّتِي…»
« أُوتِيتُ فَهْمَ الْكِتَابِ وَ فَصْلَ الْخِطَابِ وَ عِلْمَ الْقُرُونِ وَ الْأَسْبَابِ
وَ اسْتُودِعْتُ أَلْفَ مِفْتَاحٍ يَفْتَحُ كُلُّ مِفْتَاحٍ أَلْفَ بَابٍ يُفْضِي كُلُّ بَابٍ إِلَى أَلْفِ أَلْفِ عَهْدٍ
وَ أُيِّدْتُ أَوْ قَالَ أُمْدِدْتُ بِلَيْلَةِ الْقَدْرِ نَفْلًا
وَ إِنَّ ذَلِكَ لَيَجْرِي لِي وَ مَنِ اسْتُحْفِظَ مِنْ ذُرِّيَّتِي مَا جَرَى اللَّيْلُ وَ النَّهَارُ حَتَّى يَرِثَ اللَّهُ الْأَرْضَ وَ مَنْ عَلَيْهَا»
[فَصْلَ الْخِطَابِ … مَعْرِفَةُ اللُّغَاتِ] :
«كَانَ الرِّضَا ع يُكَلِّمُ النَّاسَ بِلُغَاتِهِمْ … أُوتِينَا فَصْلَ الْخِطَابِ فَهَلْ فَصْلُ الْخِطَابِ إِلَّا مَعْرِفَةُ اللُّغَاتِ»
[در مورد کسانی که از اطاعت مافوق سرباززدند « فِي الَّذينَ ظَلَمُوا » هیچ نگو « وَ لا تُخاطِبْني » که اونا کارشون تمومه و هلاکتشان حتمی است « إِنَّهُمْ مُغْرَقُونَ »]
[وَ عَزَّنِي فِي الْخِطابِ : و حرف من بهش نمی رسه!]
«وَ عَزَّنِي فِي الْخِطابِ» أي غلبني في مخاطبة الكلام و قيل معناه إنه إذا تكلم كان أبين مني و إن بطش كان أشد مني و إن دعا كان أكثر مني عن الضحاك.
[خطب – ندا] :
صاحبان نور با ندای خود، ما را مورد خطاب قرار میدهند!
«وَ نُودُوا» أي و يناديهم مناد من جهة الله تعالى و يجوز أن يكون ذلك خطابا منه سبحانه لهم.
[ماموریت صاحبان نور – علت ارسال رُسُل]:
+ حدیث آخر کتاب زیبای الهدایة الکبری:
این فرستادگان چه کسانی هستند؟! و ماموریت آنها چیست؟!
[سورة الذاريات (51): الآيات 24 الى 37]
قالَ فَما خَطْبُكُمْ أَيُّهَا الْمُرْسَلُونَ (31)
… [ابراهيم] گفت: «اى فرستادگان ! مأموريّت شما چيست؟»
چه مثال زیبایی!
طبیب با بیمارش چجوری حرف میزنه؟!
«يَنْبَغِي لِلْعَاقِلِ أَنْ يُخَاطِبَ الْجَاهِلَ مُخَاطَبَةَ الطَّبِيبِ الْمَرِيضَ.»
سزاوارست از براى عاقل اين كه سخن گويد با جاهل سخن گفتن طبيب با بيمار
يعنى به آن چه دواى درد جهل او و باعث زوال آن باشد نه اين كه واگذارد او را بحال خود و با او سخنان ديگر گويد يا بر وفق جهل او سخن گويد كه مؤكّد آن گردد.
مشتقات ریشۀ «خطب» در آیات قرآن:
وَ لا جُناحَ عَلَيْكُمْ فيما عَرَّضْتُمْ بِهِ مِنْ خِطْبَةِ النِّساءِ أَوْ أَكْنَنْتُمْ في أَنْفُسِكُمْ عَلِمَ اللَّهُ أَنَّكُمْ سَتَذْكُرُونَهُنَّ وَ لكِنْ لا تُواعِدُوهُنَّ سِرًّا إِلاَّ أَنْ تَقُولُوا قَوْلاً مَعْرُوفاً وَ لا تَعْزِمُوا عُقْدَةَ النِّكاحِ حَتَّى يَبْلُغَ الْكِتابُ أَجَلَهُ وَ اعْلَمُوا أَنَّ اللَّهَ يَعْلَمُ ما في أَنْفُسِكُمْ فَاحْذَرُوهُ وَ اعْلَمُوا أَنَّ اللَّهَ غَفُورٌ حَليمٌ (235)
وَ اصْنَعِ الْفُلْكَ بِأَعْيُنِنا وَ وَحْيِنا وَ لا تُخاطِبْني فِي الَّذينَ ظَلَمُوا إِنَّهُمْ مُغْرَقُونَ (37)
قالَ ما خَطْبُكُنَ إِذْ راوَدْتُنَّ يُوسُفَ عَنْ نَفْسِهِ قُلْنَ حاشَ لِلَّهِ ما عَلِمْنا عَلَيْهِ مِنْ سُوءٍ قالَتِ امْرَأَةُ الْعَزيزِ الْآنَ حَصْحَصَ الْحَقُّ أَنَا راوَدْتُهُ عَنْ نَفْسِهِ وَ إِنَّهُ لَمِنَ الصَّادِقينَ (51)
قالَ فَما خَطْبُكُمْ أَيُّهَا الْمُرْسَلُونَ (57)
قالَ فَما خَطْبُكَ يا سامِرِيُّ (95)
فَأَوْحَيْنا إِلَيْهِ أَنِ اصْنَعِ الْفُلْكَ بِأَعْيُنِنا وَ وَحْيِنا فَإِذا جاءَ أَمْرُنا وَ فارَ التَّنُّورُ فَاسْلُكْ فيها مِنْ كُلٍّ زَوْجَيْنِ اثْنَيْنِ وَ أَهْلَكَ إِلاَّ مَنْ سَبَقَ عَلَيْهِ الْقَوْلُ مِنْهُمْ وَ لا تُخاطِبْني فِي الَّذينَ ظَلَمُوا إِنَّهُمْ مُغْرَقُونَ (27)
وَ عِبادُ الرَّحْمنِ الَّذينَ يَمْشُونَ عَلَى الْأَرْضِ هَوْناً وَ إِذا خاطَبَهُمُ الْجاهِلُونَ قالُوا سَلاماً (63)
وَ لَمَّا وَرَدَ ماءَ مَدْيَنَ وَجَدَ عَلَيْهِ أُمَّةً مِنَ النَّاسِ يَسْقُونَ وَ وَجَدَ مِنْ دُونِهِمُ امْرَأَتَيْنِ تَذُودانِ قالَ ما خَطْبُكُما قالَتا لا نَسْقي حَتَّى يُصْدِرَ الرِّعاءُ وَ أَبُونا شَيْخٌ كَبيرٌ (23)
وَ شَدَدْنا مُلْكَهُ وَ آتَيْناهُ الْحِكْمَةَ وَ فَصْلَ الْخِطابِ (20)
إِنَّ هذا أَخي لَهُ تِسْعٌ وَ تِسْعُونَ نَعْجَةً وَ لِيَ نَعْجَةٌ واحِدَةٌ فَقالَ أَكْفِلْنيها وَ عَزَّني فِي الْخِطابِ (23)
قالَ فَما خَطْبُكُمْ أَيُّهَا الْمُرْسَلُونَ (31)
رَبِّ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ وَ ما بَيْنَهُمَا الرَّحْمنِ لا يَمْلِكُونَ مِنْهُ خِطاباً (37)