امام باقر علیه السلام:
دَخَلْتُ عَلَى أَبِي جَعْفَرٍ ع فَقَالَ لِي يَا خَيْثَمَةُ
أَبْلِغْ مَوَالِيَنَا مِنَّا السَّلَامَ
وَ أَعْلِمْهُمْ أَنَّهُمْ لَنْ يَنَالُوا مَا عِنْدَ اللَّهِ إِلَّا بِالْعَمَلِ وَ لَنْ يَنَالُوا وَلَايَتَنَا إِلَّا بِالْوَرَعِ
يَا خَيْثَمَةُ لَيْسَ يَنْتَفِعُ مَنْ لَيْسَ مَعَهُ وَلَايَتُنَا وَ لَا مَعْرِفَتُنَا أَهْلَ الْبَيْتِ
وَ اللَّهِ إِنَّ الدَّابَّةَ لَتَخْرُجُ فَتُكَلِّمُ النَّاسَ مُؤْمِنٌ وَ كَافِرٌ
وَ إِنَّهَا تَخْرُجُ مِنْ بَيْتِ اللَّهِ الْحَرَامِ
فَلَيْسَ يَمُرُّ بِهَا أَحَدٌ مِنَ الْخَلْقِ إِلَّا قَالَ مُؤْمِنٌ أَوْ كَافِرٌ
وَ إِنَّمَا كَفَرُوا بِوَلَايَتِنَا لَا يُوقِنُونَ يَا خَيْثَمَةُ كَانُوا بِآيَاتِنَا لَا يُقِرُّونَ
يَا خَيْثَمَةُ
اللَّهُ الْإِيمَانُ وَ هُوَ قَوْلُهُ: الْمُؤْمِنُ الْمُهَيْمِنُ‏ وَ نَحْنُ أَهْلُهُ
وَ فِينَا مَسْكَنُهُ يَعْنِي الْإِيمَانَ وَ مِنَّا يَشَّعَّبُ وَ مِنَّا عُرِفَ الْإِيمَانُ
وَ نَحْنُ الْإِسْلَامُ وَ مِنَّا عُرِفَ شَرَائِعُ الْإِسْلَامِ وَ بِنَا تَشَّعَّبُ
يَا خَيْثَمَةُ
مَنْ عَرَفَ الْإِيمَانَ وَ اتَّصَلَ بِهِ لَمْ يُنَجِّسْهُ الذُّنُوبُ
كَمَا أَنَّ الْمِصْبَاحَ يُضِي‏ءُ وَ يُنْفِذُ النُّورَ وَ لَيْسَ يَنْقُصُ مِنْ ضَوْئِهِ شَيْ‏ءٌ
كَذَلِكَ مَنْ عَرَفَنَا وَ أَقَرَّ بِوَلَايَتِنَا غَفَرَ اللَّهُ لَهُ ذُنُوبَهُ‏.
خیثمه جعفی گوید:
خدمت حضرت باقر (علیه السلام) رسیدم فرمود:
«ای خیثمه به دوستان ما از طرف ما سلام برسانید
و به آن‌ها اعلام کنید جز با عمل نیک در نزد خدا مقامی پیدا نمی‌کنند،
هرگز به ولایت ما نمی‌رسند جز با پارسایی!
ای خیثمه هرکس ولایت و معرفت ما را نداشته باشد،
اعمالش به او سودی نمی‌رساند و از عبادات خود نتیجه‌ای نخواهد گرفت.
به خداوند سوگند آن دابّه (یعنی جنبنده، همان دابّه‌الارض است که در آیه ۸۲ سوره نمل از خداوند یاد فرموده و در آخرالزّمان از زمین خارج می‌شود و با مردم حرف می‌زند) خارج می‌گردد
و مؤمن و کافر با او سخن می‌گویند،
کسی بر او نمی‌گذرد مگر اینکه می‌گوید: مؤمن است و یا کافر!
ای خیثمه!
تنها کسانی که به ولایت ما کافر شدند و یقین و اعتقادی پیدا نکردند
به نشانه‌های ما اقرار نمی‌کنند.
ای خیثمه
خداوند ایمان است که در قرآن مجید خود را الْمُؤْمِنُ الْمُهَیْمِنُ نامید؛
ما اهل ایمان هستیم و ایمان در خانه‌ی ما جای گرفته است،
و از ما شعبه می‌گیرد، و به‌وسیله‌ی ما ایمان شناخته شده است،
احکام اسلام و قوانین آن از خاندان ما بیرون گردیده و از ما به هر سو پراکنده گردیده است.
ای خیثمه
هرکس ایمان را شناخت و به آن معرفت پیدا کرد و خود را به آن پیوند داد،
هیچ گناهی او را آلوده نمی‌کند
همان‌گونه که چراغ فضا را روشن می‌کند و نور خود را به اطراف می‌رساند،
بدون اینکه از نور چراغ کاسته شود،
و همین‌گونه است هرکس به ولایت ما اقرار کند خداوند او را می‌آمرزد.