حضرت زهرا سلام الله علیها:
… أَلَا وَ قَدْ أَرَى أَنْ قَدْ أَخْلَدْتُمْ إِلَى الْخَفْضِ‏
وَ أَبْعَدْتُمْ مَنْ هُوَ أَحَقُّ بِالْبَسْطِ وَ الْقَبْضِ
وَ خَلَوْتُمْ بِالدَّعَةِ
وَ نَجَوْتُمْ بِالضِّيقِ مِنَ السَّعَةِ
فَمَجَجْتُمْ مَا وَعَيْتُمْ
وَ دَسَعْتُمُ الَّذِي تَسَوَّغْتُمْ‏
فَ إِنْ تَكْفُرُوا أَنْتُمْ وَ مَنْ فِي الْأَرْضِ جَمِيعاً فَإِنَّ اللَّهَ لَغَنِيٌّ حَمِيدٌ
أَلَا وَ قَدْ قُلْتُ مَا قُلْتُ هَذَا عَلَى مَعْرِفَةٍ مِنِّي بِالْجِذْلَةِ الَّتِي خَامَرَتْكُمْ‏ وَ الْغَدْرَةِ الَّتِي اسْتَشْعَرَتْهَا قُلُوبُكُمْ
وَ لَكِنَّهَا فَيْضَةُ النَّفْسِ وَ نَفْثَةُ الْغَيْظِ وَ خَوَرُ الْقَنَاةِ وَ بَثَّةُ الصَّدْرِ وَ تَقْدِمَةُ الْحُجَّةِ
فَدُونَكُمُوهَا فَاحْتَقِبُوهَا دَبِرَةَ الظَّهْرِ نَقِبَةَ الْخُفِ‏ بَاقِيَةَ الْعَارِ
مَوْسُومَةً بِغَضَبِ الْجَبَّارِ وَ شَنَارِ الْأَبَدِ
مَوْصُولَةً بِنَارِ اللَّهِ الْمُوقَدَةُ الَّتِي تَطَّلِعُ عَلَى الْأَفْئِدَةِ
فَبِعَيْنِ اللَّهِ مَا تَفْعَلُونَ
وَ سَيَعْلَمُ الَّذِينَ ظَلَمُوا أَيَّ مُنْقَلَبٍ يَنْقَلِبُون‏
وَ أَنَا ابْنَةُ نَذِيرٍ لَكُمْ بَيْنَ يَدَيْ عَذابٍ شَدِيدٍ
فَاعْمَلُوا إِنَّا عامِلُونَ وَ انْتَظِرُوا إِنَّا مُنْتَظِرُون‏.

… آرى مى‌‏بينم كه شما ميل به رفاه و آسايش دنيا نموده
و دست از آنكه شايسته توليت و امامت است برداشته‌‏ايد،
و خود را از مسئوليّت تكاليف و حدود و وظائف دينى رها نموده و آزاد ساختيد،
و هر آنچه ديده و شنيده و مى‌‏دانستيد را بدور انداختيد،
حال اينكه اگر شما و اهل زمين كافر شوند، براستى كه خداوند، بى‌‏نياز و ستوده است.
آرى من با كمال دقّت و معرفت شما را از آن ضلالت و خذلان و تيرگى كه ظاهر و باطن شما را فرا گرفته است آگاه ساختم،
و ناخواسته لبريز جان شد، و شور و خشمى به بيرون جهيد، و طاقتم طاق شد، و حبس آن نتوانستم، و پيشگيرانه بر زبانم آمد،
اكنون بگيريد و ببريد اين شترى كه به ناحقّ غصب نموديد
و اين دابّه خلافت و فدك را مأخوذ داريد
او را رام و منقاد خود شماريد و به آسودگى سوار شويد،
امّا بدانيد كه پاى اين دابّه مجروح و پشت او زخم دارد،
حمل آن عار؛ و ننگ آن باقى و برقرار و به وسم و نشان خداوند تعالى داغ‏دار
و موسوم بودنش به ننگ هميشگى آشكار
و پيوسته و متّصل به آتش غضب خداوندگار
و كشاننده است راكب خود را به سوى آتشى كه شكافنده قلب فاجران و كفّار نابكار است
همانا خداوند نگران است بدان چه ميكنيد
و ميداند ظالمان به كجا ميروند و جاى ميگيرند.
من دخت پيغمبر شمايم كه برايتان بشير و نذير بود،
و شما را به عذاب شديد بيم ميداد،
پس آنچه كه مى‏‌توانيد انجام دهيد، ما نيز انتقام خواهيم كشيد،
حال شما منتظر آن روز باشيد، ما نيز منتظر آن روز هستيم.