حسادت و حقارت! فَاسْتَخَفَّ قَوْمَهُ فَأَطاعُوهُ!

حسادت و حقارت!
حسود، احساس حقارت میکنه!

امام علی علیه السلام:
«الْجَاهِلُ صَغِيرٌ وَ إِنْ كَانَ شَيْخاً وَ الْعَالِمُ كَبِيرٌ وَ إِنْ كَانَ حَدَثاً.»
«جاهل، کوچک است گرچه پير باشد و عالم، بزرگ است گرچه نوجوان باشد.»

امام على عليه السلام:
«العالِمُ حَيٌّ و إن كانَ مَيِّتا، الجاهِلُ مَيِّتٌ و إن كانَ حَيّا.»
«عالم زنده است، گر چه مرده باشد؛ نادان مرده است، گر چه زنده باشد.»

حسد، ریشه «احساس حقارت» است.

امام صادق علیه السلام:
«ثَلاَثَةٌ تُزْرِي بِالْمَرْءِ اَلْحَسَدُ وَ اَلنَّمِيمَةُ وَ اَلطَّيْشُ»
«سه خصلت از قدر و مرتبۀ مرد بكاهد:
حسادت، سخن چينى، و سبك مغزى(نادانى).»

احساس ذلّت و حقارت، ناشی از تمایل به تمناهای بی‌ارزش است، یعنی ناشی از حسادت است.
قلبی که وصل به نور هدایت نیست، احساس ذلت و حقارت میکنه.
قلب گرانقیمت، هرگز احساس پوچی و حقارت نمی‌کند چون نور حقیقت توی مشت اوست!

امام صادق علیه السلام:
«مَا مِنْ أَحَدٍ يَتِيهُ إِلاَّ مِنْ ذِلَّةٍ يَجِدُهَا فِي نَفْسِهِ.»
«هيچ كس نيست كه تكبّر ورزد، مگر بر اثر خوارى و حقارتى كه در خود مى يابد.»
«مَا مِنْ رَجُلٍ تَكَبَّرَ أَوْ تَجَبَّرَ إِلَّا لِذِلَّةٍ وَجَدَهَا فِي نَفْسِهِ»
«هيچ مردى تكبّر يا گردن فرازى نكرد، مگر به سبب احساس خوارى و حقارتى كه در خود يافت.»

رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم:
«لَا یَكْذِبُ الْكَاذِبُ إِلَّا مِنْ مَهَانَةِ نَفْسِهِ
وَ أَصْلُ السُّخْرِیَّةِ الطُّمَأْنِینَةُ إِلَى أَهْلِ الْكَذِبِ.»
«دروغگو، دروغ نمى گوید، مگر بر اثر حقارتى كه در وجود اوست
و ریشه تمسخر، اعتماد كردن به دروغگویان است.»

قلبی که نورشو میشناسه، هیچوقت احساس حقارت بهش دست نمیده!

امام صادق علیه السلام:
«إِنَّ اللَّهَ فَوَّضَ إِلَى الْمُؤْمِنِ أَمْرَهُ كُلَّهُ
وَ لَمْ يُفَوِّضْ إِلَيْهِ أَنْ يَكُونَ ذَلِيلًا
أَ مَا تَسْمَعُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ وَ لِلَّهِ الْعِزَّةُ وَ لِرَسُولِهِ وَ لِلْمُؤْمِنِينَ‏
فَالْمُؤْمِنُ يَكُونُ عَزِيزاً وَ لَا يَكُونُ ذَلِيلًا
وَ قَالَ إِنَّ الْمُؤْمِنَ أَعَزُّ مِنَ الْجَبَلِ يُسْتَقَلُّ مِنْهُ بِالْمَعَاوِلِ وَ الْمُؤْمِنُ لَا يُسْتَقَلُّ مِنْ دِينِهِ.»
«خداوند متعال تمام كارهاى مؤمن را به خودش واگذار نموده ولى او را وانگذاشته تا اينكه ذليل شود،
آيا كلام خداوند را نشنيده‌اى كه مى‌فرمايد:
(عزّت براى خدا و رسولش و مؤمنين است)
پس مؤمن عزيز است و ذليل نيست.
سپس فرمود: مؤمن از كوه نيز محکمتر و سخت‌تر است،
زيرا كوه را مى‌توان با كلنگ كم كرد، ولى از دين مؤمن چيزى كم نمى‌شود.»

«إِنَّ اللَّهَ فَوَّضَ إِلَى الْمُؤْمِنِ أَمْرَهُ كُلَّهُ» + حدیث جابر:
«… مَعْرِفَةِ مَا فَوَّضَ إِلَيْهِمْ مِنْ رُوحِهِ … أَنْ تَعْرِفَ كُلَّ مَنْ خَصَّهُ اللَّهُ بِالرُّوحِ فَقَدْ فَوَّضَ إِلَيْهِ أَمْرَهُ»

حسدتو ذلیل کن و با نورت، به عزت برس.
تمناهاتو بذار کنار و قدر تقدیراتت رو بدون!
امام علی علیه السلام:
«ذِلَّ‏ فِي نَفْسِكَ‏ وَ عِزَّ فِي دِينِكَ وَ صُنْ آخِرَتَكَ وَ ابْذُلْ دُنْيَاكَ.»
«هوای نفس حسودت را خوار کن، و در دين خود عزيز باش، آخرت خويش را نگه دار، و دنياى خود را بذل كن.»