درب این خانه همیشه بسوی ما باز است.
آل محمد ع برای محبت به دوستان ضعیفشان، همیشه آغوش خود را گشوده‌اند.
پس سلام بر آقایان نورانی که آغوش گرم محبتتان را بروی ما گشوده‌اید!
ما از بینش غیر آل محمد ع گریزانیم «صوم»، و به سوی شما روی می‌آوریم «صلی».
و این شما بزرگوارانید که از ما با آغوش گرم علمی‌تان پذیرایی می‌نمایید.
«السَّلَامُ عَلَى الْفِنَاءِ الْأَفْيَحِ»
سلام بر صاحبان نور!
سلام بر آغوش باز و گرم آل محمد ع که آرامگاه قلوب سرد و خسته ماست.
آغوشی که وقتی به یادش می‌افتی، تمام مشکلات و ناآرامی‌های خودتو فراموش می‌کنی.
در واقع فنا می‌شوی و مثل نمک در آب حل می‌شوی!
«فنى الملح في الماء الكثير»
بطوریکه اصلا انگار نه انگار که عیب و ناآرامی وجود داشته و دارد!
عرب می‌گوید: «هو من أفناء العرب، إذا لم يدر ممّن هو»
و دیگر قلبت از بیماری حسد آسوده می‌شود و «کالمیّت بین یدی الغسال» در آغوش علم آل محمد ع، در دل تقدیراتت، آرام، به خوابی شبیه خواب اصحاب کهف می‌روی.
این داستان آخر و عاقبت خوش کسی است که با یقین صد به معالم ربانی خواهان هیچ تغییر و تبدیلی در حوادث و مقدراتی که ولیّ خدا بمنظور اصلاح و تربیت قلب حسود او مقدر و برنامه‌ریزی نموده است، نیست.
قلب حسودت را با آب چشمه علم کوثر آل محمد ع شفا می‌دهیم، علمی که امروز از مجرای کلام این صاحبان نور، از اعماق ناشناخته منبع علم، بروی مخاطبین آشکار شده و زمزم از زیر پای اسماعیل ع فوران می‌کند و این ما هستیم که براحتی از این آب گوارا مینوشیم و سیراب میگردیم، ان شاء الله تعالی.
آغوش باز و گرم آل محمد ع را دریاب!
و شوق آنها به در آغوش گرفتنت را مغتنم بشمار که اگر به تو شوقی نداشتند، آغوش گرم خویش را برایت ظاهر و آشکار ننموده و آن را نمی‌گشودند!
+ «لقط»
واقعا شوق آنها به ما، بیشتر از شوق ما به آنهاست.
ما که فقط جفا می کنیم و از این آغوش مهربانی آنها سوء استفاده میکنیم!
+ «شری – داد و ستد»
و از رفق و تغافل آنها نسبت به خود چه گستاخی‌ها که ننموده‌ایم!
پس راه قطع «فنی» استعمال حسد و شوق کاذب دنیوی هوای نفس (تمنّاها)، اینست که خود را در آغوش آل محمد ع بیافکنی تا راحت شوی! جوری حسد در علم آل محمد ع حل می‌شود که تو گویی اصلا هیچ اثری از آن باقی نمانده است!
پس فنا، زوال حسد است، یعنی حسد هست، اما نیست!
+ «صبر البهائم»
حسد هست و ما معیوبیم و معصوم نیستیم، در عین حال، این حسد غیرفعال شده و نیست، یعنی به برکت علم آل محمد ع، این حسد استعمال نمی‌شود و ما به درجاتی که استعمال عیب نمی‌نماییم، انگاری از معنای اسم عصمت آل محمد ع برخوردار می‌شویم.
«فناء:  زوال ما به قوام الشي‏ء من خصوصيّاته و امتيازاته»
قوام قلب ما به حسد، آلوده شده و زوال و فناء حسد، جز به دست علمی معجزه‌گر آل محمد ع امکان ندارد.
فناء حسد، امری تدریجی است:
«الفناء بالتدريج حتّى ينتفي الشي‏ء بالكليّة ظاهرا»
تا اینکه نهایتا در چشمه کوثر (تقدیرات کثیر و زیادی که ما در دنیا، با آنها روبرو می‌شویم، میشه چشمۀ کوثر، میشه ولایت خانم فاطمۀ زهرا سلام الله علیها)، غوطه بزنیم و کلا حسد از قلب ریشه کن شود ان شاء الله تعالی.
و لذا هر چه در قلب، به غیر از حب آل محمد ع باشد، یعنی حسد، همه از بین خواهد رفت «فانٍ» و آنچه به جاودانگی و خلود نزد آل محمد ع می‌رسد، بینش و روشی است که ما به آن قائل و عامل بوده‌ایم «كُلُّ مَنْ عَلَيْها فانٍ وَ يَبْقى‏ وَجْهُ رَبِّكَ ذُو الْجَلالِ وَ الْإِكْرامِ».
این همان «موتوا قبل أن تموتوا» است یعنی رسیدن به حیات طیبه با فناء حسد قلبی!
موت حسد به حیات عقل در قلب می‌انجامد.
[عقل و هوا = عقل و حسد]
سلام بر امام سجاد علیه السلام:
« السَّلَامُ عَلَى النُّورِ السَّاطِعِ، وَ الْبَرْقِ اللَّامِعِ، وَ الْعَالِمِ الْبَارِعِ، سَلِيلِ النُّبُوَّةِ، وَ فَطِيمِ الْوَصِيَّةِ، خِدْنِ‏ التَّأْوِيلِ، وَ الزِّنَادِ الْأَقْدَحِ، وَ الْفِنَاءِ الْأَفْيَحِ، وَ الْمَتْجَرِ الْأَرْبَحِ‏ ، بُرْجِ الْبُرُوجِ، ذِي الثَّفِنَاتِ، رَاهِبِ الْعَرَبِ، السَّجَّادِ زَيْنِ الْعَابِدِينَ الْبَكَّاءِ، عَلِيِّ بْنِ الْحُسَيْنِ عَلَيْهِمَا السَّلَامُ».