حسودی که پشت به نورش میکند، بشدّت رو به سمت آتش جهنم برده می‌شود. يَوْمَ يُدَعُّونَ إِلى‏ نارِ جَهَنَّمَ دَعًّا! فَذلِكَ الَّذِي يَدُعُّ الْيَتِيمَ‏!

امام صادق علیه السلام:
عَنْ أَبِی‌بَصِیرٍ قَال
قَوْلَهُ عَزَّوَجَلَّ
وَ یَمْنَعُونَ الْماعُونَ
قَالَ
هُوَ الْقَرْضُ یُقْرِضُهُ
وَ الْمَعْرُوفُ یَصْطَنِعُهُ
وَ مَتَاعُ الْبَیْتِ یُعِیرُهُ
وَ مِنْهُ الزَّکَاهًْ
فَقُلْتُ لَهُ إِنَّ لَنَا جِیرَاناً إِذَا أَعَرْنَاهُمْ مَتَاعاً کَسَرُوهُ وَ أَفْسَدُوهُ
فَعَلَیْنَا جُنَاحٌ إِنْ نَمْنَعْهُمْ
فَقَالَ
لَا لَیْسَ عَلَیْکُمْ جُنَاحٌ إِنْ تَمْنَعُوهُمْ إِذَا کَانُوا کَذَلِک.
ابوبصیر گوید:
امام صادق (علیه السلام) درباره‌ی کلام خداوند عزّوجلّ:
وَ یَمْنَعُونَ المَاعُونَ فرمود:
«قرض است که به دیگری دهند
و احسان است که در حقّ دیگری کنند
و اثاث خانه است که به عاریه دهند
و زکات هم از جمله آن است».
به ایشان عرض کردم:
«اگر همسایه‌هایی داشته باشیم که چون کالایی را به ایشان عاریه دهیم، آن را بشکنند و تباه کنند،
در صورت دریغ کردن کالا از آنان، گناهی بر ما هست»؟
ایشان فرمود:
«نه، اگر چنین باشند، چون از آنان دریغ کنید، گناهی بر شما نیست».