نَفَلَهُ‏ السّلطانُ: أعطاه
سَلَبَ قَتِيلِهِ نَفْلًا ؛ أي: تَفَضُّلًا و تبرُّعاً،  
+ «برع»
سلب قتيله‏ نَفْلًا: يعنى بخشش و كمكش را از مقتولش سلب كرده، گرفت.
[یعنی میتونست بهش تفضل کنه و ببخشدش، اما این کار اضافی رو که وظیفه‌اش نبود و میتونست در حقش آقایی و بزرگی گنه رو انجام نداد.]
«قد تَنفَّل‏ فُلانٌ: إِذا أَصاب أَكْثَر مِمَّا أُصِيب منه»:
واژه «سر ریز» در مکالمه روزمره فارسی هنگام غذا خوردن که علاوه بر غذای ریخته شده، سر ریز هم داده میشه. «مازاد»
«النَّفْلُ‏: الزِّيَادَةُ ، نَفَلَ‏ لي عليه شَيْ‏ءٌ: أي فَضَلَ»
[نفل – فوق]: «فاق الرجل أصحابه: فضلهم أو غلبهم، و فاقت الجارية بالجمال، فهي فائقة»
«سر تر»: «سوپریوریتی»:
ملکه زنبور عسل کجا و زنبورهای کارگر داخل کندو کجا؟!
+ «نحل»
اهل یقین با استعمال معالم ربانی در دل شرایط، از دید عالم بالا، یک سر و گردن از بقیه بالاترند!
این مفهوم از واژه نفل استنباط میشه.
عَطاء و إعطاء
نفَّلتُك‏: أعطيتُك نَفَلا
النفل: الغنيمة
أنّ الإمام ينفّل المحاربين، أى يعطيهم ما غنموه
نفل‏: ما كان متفرّعا على الأصل منهبطا عنه
+ «سرمشق‌های نورانی (ورک لایفها)، که فرعی از اصل هستند، یعنی این محصولاتِ اعمال صالح، با اخذ نور ولایت تولید شده‌اند، لذا میتوان با یاد آوری این ورک لایفها، در دوران تاریکی قلب، توفیق درک نور هدایت را بدست آورد ان شاء الله تعالی»
النَّوْفل‏: السَّيد من الرِّجال [مافوق]
النَّوْفل‏: الرّجُل الكثيرُ العطاء
النَّافلة: عَطِيَّة الطَّوْعِ من حيثُ لا تَجِب [مستحبات مازاد بر واجبات]
+ «سوره انفال»:
انفال نام زیبای معالم ربانی صاحبان نور است.
+ «نحل»: این واژه هم مفهوم عطاء دارد.
اخذ معالم ربانی از آل محمد ع، و عمل به این علوم، ایجاد فضیلت و برتری در عالم معنا میکند.
به این علومی که عنایت میشود، عطا میشود، بخشیده میشود، میگن انفال.
هذا من فضل ربی، اشاره به همین نگاه علمی آل محمد ع به اهل نور و صاحبان نور دارد که موجب برتری و فضیلت علمی و عملی میشود «النَّوْفل».
در واقع معالم ربانی همان عطا و بخشش و نافله آل محمد ع «نفَّلتُك: أعطيتُك نَفَلا» می‌باشد « الْأَنْفالُ لِلَّهِ وَ الرَّسُولِ»، انگاری معالم ربانی صاحبن نور به آل محمد ع تعلق دارد و برای هر کسی که آل محمد ع اراده خیر نمایند تا با نور ولایت آشنا شود، از این معالم ربانی به او عطا «نفَّل» میشود.
«وَ أُيِّدْتُ بِلَيْلَةِ الْقَدْرِ نَفْلًا»
+ «إِنَّ عَبْدِي يَتَقَرَّبُ إِلَيَ‏ بِالنَّوَافِلِ‏ حَتَّى أُحِبَّهُ»
+ [قرب – نفل – ولی].
انتخاب معالم ربانی، با آل محمد ع است.
تشخیص معالم ربانی هم با قلب سالم است.
وظیفه هر کس این است که قلبش را از حسد، سالم و پاک کند، یعنی پشت به تمنا کند، تا در تشخیص علوم صحیح، دچار اشتباه نشود.
«علم + قلب سلیم»: این دو تا لازم و ملزوم هم میباشند. «نور علی نور».
نتیجۀ گذشت از دلخواه و انجام وظیفه و تولید اعمال صالح که اهل نور انجام می‌دهند، به خود آنها و معلم آنها برمی‌گردد.
لذا افتخار آشنایی با معالم ربانی، همین قصه بهره‌مندی از نافله است.
هیچکس نمیدونه که بهترین چیز نزد آل محمد چیه و کیه و کجاست.
این آل محمد ع هستند که بغیر حساب، این عطیه «نفل‏» رو ارزانی داشتند:
«زاده من غير دعاء فهو نافلة».
نوه برای پدربزرگ و مادربزرگ، میشه فضل، میشه مازاد، میشه سرریز، میشه من غیر دعاء، میشه نافلة، و قصه معالم ربانی صاحبان نور هم که سر راه عده‌ای «لقط»، بغیر حساب، قرار میگیره، میشه همین نافله، که برای بدست آوردن این علوم، هیچ زحمتی نکشیدیم و آل محمد ع ما رو مشمول فضلشون کردن که با این معالم ربانی آشنا نمودند.
اصل و فرع بندۀ آزاد شده از اسارت شیطان، غنیمتی است متعلق به آل محمد ع.
رسول خدا صلي الله عليه و آله و سلم:
مَن تَعَلَّمتَ مِنهُ حَرفا صِرتَ لَهُ عَبدا.
از هر كس كه حرفى آموختى، بندۀ او شده‌اى.