قبولی خرداد! مردودین شهریور! وَ لا تَرْتَدُّوا عَلى‏ أَدْبارِكُمْ فَتَنْقَلِبُوا خاسِرِينَ!

امام باقر علیه‌السلام:
عَنْ أَبِي جَعْفَرٍ عَلَيْهِ السَّلَامُ قَالَ:
قَالَ رَسُولُ اللَّهِ ص
وَ الَّذِي نَفْسِي بِيَدِهِ لَتَرْكَبُنَّ سَنَنَ مَنْ كَانَ قَبْلَكُمْ حَذْوَ النَّعْلِ بِالنَّعْلِ وَ الْقُذَّةِ بِالْقُذَّةِ حَتَّى لَا تُخْطِئُونَ طَرِيقَهُمْ وَ لَا يُخْطِئُكُمْ سُنَّةُ بَنِي إِسْرَائِيلَ
ثُمَّ قَالَ أَبُو جَعْفَرٍ عَلَيْهِ السَّلَامُ
قَالَ مُوسَى لِقَوْمِهِ‏
يا قَوْمِ ادْخُلُوا الْأَرْضَ الْمُقَدَّسَةَ الَّتِي كَتَبَ اللَّهُ لَكُمْ‏
فَرَدُّوا عَلَيْهِ وَ كَانُوا سِتَّمِائَةِ أَلْفٍ
فَقَالُوا يا مُوسى‏
إِنَّ فِيها قَوْماً جَبَّارِينَ وَ إِنَّا لَنْ نَدْخُلَها حَتَّى يَخْرُجُوا مِنْها فَإِنْ يَخْرُجُوا مِنْها فَإِنَّا داخِلُونَ قالَ رَجُلانِ مِنَ الَّذِينَ يَخافُونَ أَنْعَمَ اللَّهُ عَلَيْهِمَا أَحَدُهُمَا يُوشَعُ بْنُ نُونٍ وَ الْآخَرُ كَالِبُ بْنُ يَافَنَّا
قَالَ وَ هُمَا ابْنَا عَمِّهِ فَقَالا ادْخُلُوا عَلَيْهِمُ الْبابَ فَإِذا دَخَلْتُمُوهُ‏ إِلَى قَوْلِهِ‏ إِنَّا هاهُنا قاعِدُونَ‏
قَالَ فَعَصَى أَرْبَعُونَ أَلْفاً
وَ سَلَّمَ هَارُونُ وَ ابْنَاهُ وَ يُوشَعُ بْنُ نُونٍ وَ كَالِبُ بْنُ يَافَنَّا
فَسَمَّاهُمُ اللَّهُ فَاسِقِينَ فَقَالَ‏
فَلا تَأْسَ عَلَى الْقَوْمِ الْفاسِقِينَ‏
فَتَاهُوا أَرْبَعِينَ سَنَةً لِأَنَّهُمْ عَصَوْا
فَكَانَ حَذْوَ النَّعْلِ بِالنَّعْلِ
إِنَّ رَسُولَ اللَّهِ ص لَمَّا قُبِضَ لَمْ يَكُنْ عَلَى أَمْرِ اللَّهِ إِلَّا
عَلِيٌّ وَ الْحَسَنُ وَ الْحُسَيْنُ وَ سَلْمَانُ وَ الْمِقْدَادُ وَ أَبُو ذَرٍّ
فَمَكَثُوا أَرْبَعِينَ حَتَّى قَامَ عَلِيٌّ فَقَاتَلَ مَنْ خَالَفَهُ‏.
از امام باقر (علیه‌السلام) نقل شده که فرمود:
رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌وآله) فرمود:
سوگند به آن‌که جانم در دست اوست، شما قطعاً همان راه و روش کسانی که پیش از شما بودند را خواهید پیمود، گام به گام، همانند کفش بر کفش و پَر بر پَر، به‌گونه‌ای که نه شما از مسیر آن‌ها جدا خواهید شد و نه آن سنت‌ها از شما فاصله خواهد گرفت؛ سنت‌های بنی‌اسرائیل، یکی پس از دیگری، در شما تکرار خواهد شد.
سپس امام باقر (علیه‌السلام) فرمود:
موسی به قوم خود گفت:
ای قوم من! وارد سرزمین مقدسی شوید که خداوند برای شما مقرر داشته است،
اما آنان پاسخ رد دادند؛ شمارشان ششصد هزار نفر بود، و گفتند:
ای موسی، در آنجا مردمانی نیرومند و زورمند حضور دارند، و ما هرگز وارد آن سرزمین نخواهیم شد، مگر آن‌که آنان از آنجا خارج شوند؛ اگر آنان بیرون روند، ما داخل خواهیم شد.
دو نفر از کسانی که از خداوند می‌ترسیدند و خدا بر آن دو لطف کرده بود – یکی یوشع بن نون بود و دیگری کالِب بن یافنّا – که هر دو پسرعمو بودند، گفتند:
از دروازه بر آنان وارد شوید، که اگر داخل شوید…
تا آنجا که می‌فرماید:
ما همین‌جا نشسته‌ایم!
امام فرمود: چهل هزار نفر نافرمانی کردند، و هارون و دو پسرش و یوشع بن نون و کالب بن یافنّا تسلیم بودند،
پس خداوند نافرمانان را “فاسق” نامید و فرمود:
بر قوم فاسق اندوه مدار!
و چهل سال در بیابان سرگردان شدند، چون نافرمانی کرده بودند.
و این همان است که گفته شد: گام به گام، همانند کفش بر کفش.
زمانی که رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌وآله) از دنیا رفت، تنها کسانی که بر امر خدا باقی ماندند، علی (علیه‌السلام)، حسن، حسین، سلمان، مقداد و ابوذر بودند.
و آنان نیز چهل سال صبر کردند، تا آن‌که علی (علیه‌السلام) قیام کرد و با مخالفانش جنگید.