با لنگر نورانی فرشته نگهبان خود ، ثبات و آرامش را در زندگی تجربه کنید!
تأثیر کلام نورانی فرشته نگهبان شما بر قلب شما ایجاد ثبات و آرامش وصف ناپذیر است.
مانند ثبات و آرامشی که کشتی پس از لنگر انداختن به دست می آورد.
مانند کوهی که نمادی از ثبات و استحکام است.
این نمونه های زیبا مفهوم “ثبات” را در کلمه “رسو” به ما می آموزند.
مثالهای دنیای خارج – احساس دنیای درونی
… و آیاتی از قرآن کریم
«رسو» در معنای ممدوح، یکی از هزار واژه مترادف «نور الولایة»،
و در معنای مذموم، یکی از هزار واژۀ مترادف «حسد» است.
در فرهنگ لغات عربی می‌نویسند:
«أَرْسَى السفينةَ: كشتى را در لنگرگاه قرار داد.»
«رَسَتِ السَّفِينةُ: كشتى لنگر انداخت.»
«المَرْسَى: بندر و لنگرگاه كشتى.»
«المِرْسَاة: لنگر كشتى»
«الْقَى مراسِيَهُ: اقامت كرد، ماند.»
«أَرْسَى الوتدَ فى الأرض: ميخ را در زمين كوفت.»
اهل یقین در بندرگاه نورانی علمی صاحبان نور لنگر انداخته اند و دیگه هیچ بادی [متشابهات] نمیتونه اونا رو به بندرگاه تاریک لیدرهای سوء ببره «تسویل» !
[چه واژه زیبایی !] :
« الفحل إذا تفرّقَتْ عنه شَوْلُه فصاح بها استقرَّت، فيُقال عند ذلك رسا بها »
وقتی نطفه علمی قراره به قلب اهل یقین واریز بشه و اهل یقین هم داره بازیگوشی میکنه باید یه جورایی بهش فهموند که داستان چیه تا آروم بگیره سرجاش بشینه!
لذا می فهمه که: حالا یا بالعصا و العلف یا با قبض و بسط …
+ «یقن»
+ «قنن – قُنَّةً رَاسِیَا»
سنگینی و وقار و آرامشی که در صاحبان نور حکمفرماست ماحصل علم ماخوذ از آل محمد ع است لذا همچون کوه سنگین، او را استوار و پابرجا می بینی .
+ « يَا مُرْسِيَ الْجِبَالِ »
+ «جانشین»: مفهوم پی در پی در این واژه وجود دارد:
« ألقت السّحابة مراسيها: ابرها پيوسته و با ثبات و پى در پى باريدند. »
+ «روان»
+ «جری»
اللغة:
… الرواسي الجبال
رست ترسو رسوا إذا ثبتت بثقلها فهي راسية
كما ترسو السفينة إذا وقفت متمكنة في وقوفها.
اللغة :
… و الإرساء الإثبات و مرسيها مثبتها
و رسا الشيء يرسو فهو رأس إذا ثبت و أرساه غيره.
[قدر – رسو]:
نام زیبای معالم ربانی صاحبان نور است : «قُدُورٍ راسِياتٍ»
قِدْر: ديگ، اسمى است براى چيزى كه در آن گوشت پخته ميشود،
در آيه: وَ قُدُورٍ راسِياتٍ (13/ سبأ).
قَدَرْتُ اللّحمَ: گوشت را در ديگ پختم.
قَدِير: پخته شده در ديگ.
[رسو – مافوق – مهلت چهار ماه حرام یا چهار روز بطور یکسان برای اهل یقین و اهل شکّ] :
« فِي أَرْبَعَةِ أَيَّامٍ » + مقاله چهار ماه حرام :
دوران مهلت بهره مندی اهل شک از معالم ربانی بمنظور ایجاد بداء برای آنها که بهره مندی از این معالم ربانی برای اهل یقین و اهل شک در این دوران یکسان است «سواء للسائلین».
وَ جَعَلَ فِيها رَواسِيَ مِنْ فَوْقِها وَ بارَكَ فِيها وَ قَدَّرَ فِيها أَقْواتَها فِي أَرْبَعَةِ أَيَّامٍ سَواءً لِلسَّائِلِينَ (10)
و در [زمين]، از فراز آن [لنگرآسا] كوهها نهاد و در آن خير فراوان پديد آورد، و مواد خوراكى آن را در چهار روز اندازهگيرى كرد [كه] براى خواهندگان،درست [و متناسب با نيازهايشان] است.
بِسْمِ اللَّهِ مَجْراها وَ مُرْساها
+ «اسم الله غیر الله»
+ «ب اسم الله الرحمن الرحیم»
با نور مهربانی کن! با نور خدایی کن!
حرکت و توقف کشتی قلب اهل یقین، فقط با نام خداست!
قلب سلیم، این یاقوت سرخ زیبا، اسم نورانی خودشو میشناسه
و حرکت و توقف این قلب، فقط با احراز اخم و لبخند صاحب این اسم نورانی
در ملکوت قلب صورت می‌گیرد!
دانستن قبض و بسط نور قلب، پیش‌نیاز سوار شدن به کشتی نوح ع است!
برای نجات از امواج سهمگین حسادت، باید سوار کشتی نجات شویم!
«ان الحسین مصباح الهدی و سفینة النجاة»
تمنا فدای تقدیر، یعنی قبولی در امتحان کربلا!
[سورة هود (۱۱): الآيات ۴۰ الى ۴۳]
حَتَّى إِذا جاءَ أَمْرُنا وَ فارَ التَّنُّورُ قُلْنَا
احْمِلْ فِيها مِنْ كُلٍّ زَوْجَيْنِ اثْنَيْنِ وَ أَهْلَكَ إِلاَّ مَنْ سَبَقَ عَلَيْهِ الْقَوْلُ وَ مَنْ آمَنَ
وَ ما آمَنَ مَعَهُ إِلاَّ قَلِيلٌ (۴۰)
تا آنگاه كه فرمان ما دررسيد و تنور فوران كرد، فرموديم:
«در آن [كشتى] از هر حيوانى يك جفت،
با كسانت -مگر كسى كه قبلاً در باره او سخن رفته است- و كسانى كه ايمان آوردهاند، حمل كن.»
و با او جز [عدّه] اندكى ايمان نياورده بودند.
وَ قالَ ارْكَبُوا فِيها
بِسْمِ اللَّهِ مَجْراها وَ مُرْساها
إِنَّ رَبِّي لَغَفُورٌ رَحِيمٌ (۴۱)
و [نوح] گفت:
«در آن سوار شويد.
به نام خداست روانشدنش و لنگرانداختنش،
بى گمان پروردگار من آمرزنده مهربان است.»
وَ هِيَ تَجْرِي بِهِمْ فِي مَوْجٍ كَالْجِبالِ
وَ نادى نُوحٌ ابْنَهُ وَ كانَ فِي مَعْزِلٍ
يا بُنَيَّ ارْكَبْ مَعَنا وَ لا تَكُنْ مَعَ الْكافِرِينَ (۴۲)
و آن [كِشتى] ايشان را در ميان موجى كوهآسا مىبُرد،
و نوح پسرش را كه در كنارى بود بانگ درداد:
«اى پسرك من، با ما سوار شو و با كافران مباش.»
قالَ سَآوِي إِلى جَبَلٍ يَعْصِمُنِي مِنَ الْماءِ
قالَ لا عاصِمَ الْيَوْمَ مِنْ أَمْرِ اللَّهِ إِلاَّ مَنْ رَحِمَ
وَ حالَ بَيْنَهُمَا الْمَوْجُ فَكانَ مِنَ الْمُغْرَقِينَ (۴۳)
گفت: «به زودى به كوهى پناه مىجويم كه مرا از آب در امان نگاه مىدارد.»
گفت: «امروز در برابر فرمان خدا هيچ نگاهدارندهاى نيست، مگر كسى كه [خدا بر او] رحم كند.»
و موج ميان آن دو حايل شد و [پسر] از غرقشدگان گرديد.
مشتقات ریشۀ «رسو» در آیات قرآن:
يَسْئَلُونَكَ عَنِ السَّاعَةِ أَيَّانَ مُرْساها قُلْ إِنَّما عِلْمُها عِنْدَ رَبِّي لا يُجَلِّيها لِوَقْتِها إِلاَّ هُوَ ثَقُلَتْ فِي السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ لا تَأْتيكُمْ إِلاَّ بَغْتَةً يَسْئَلُونَكَ كَأَنَّكَ حَفِيٌّ عَنْها قُلْ إِنَّما عِلْمُها عِنْدَ اللَّهِ وَ لكِنَّ أَكْثَرَ النَّاسِ لا يَعْلَمُونَ (187)
وَ قالَ ارْكَبُوا فيها بِسْمِ اللَّهِ مَجْراها وَ مُرْساها إِنَّ رَبِّي لَغَفُورٌ رَحيمٌ (41)
وَ هُوَ الَّذي مَدَّ الْأَرْضَ وَ جَعَلَ فيها رَواسِيَ وَ أَنْهاراً وَ مِنْ كُلِّ الثَّمَراتِ جَعَلَ فيها زَوْجَيْنِ اثْنَيْنِ يُغْشِي اللَّيْلَ النَّهارَ إِنَّ في ذلِكَ لَآياتٍ لِقَوْمٍ يَتَفَكَّرُونَ (3)
وَ الْأَرْضَ مَدَدْناها وَ أَلْقَيْنا فيها رَواسِيَ وَ أَنْبَتْنا فيها مِنْ كُلِّ شَيْءٍ مَوْزُونٍ (19)
وَ أَلْقى فِي الْأَرْضِ رَواسِيَ أَنْ تَميدَ بِكُمْ وَ أَنْهاراً وَ سُبُلاً لَعَلَّكُمْ تَهْتَدُونَ (15)
وَ جَعَلْنا فِي الْأَرْضِ رَواسِيَ أَنْ تَميدَ بِهِمْ وَ جَعَلْنا فيها فِجاجاً سُبُلاً لَعَلَّهُمْ يَهْتَدُونَ (31)
أَمَّنْ جَعَلَ الْأَرْضَ قَراراً وَ جَعَلَ خِلالَها أَنْهاراً وَ جَعَلَ لَها رَواسِيَ وَ جَعَلَ بَيْنَ الْبَحْرَيْنِ حاجِزاً أَ إِلهٌ مَعَ اللَّهِ بَلْ أَكْثَرُهُمْ لا يَعْلَمُونَ (61)
خَلَقَ السَّماواتِ بِغَيْرِ عَمَدٍ تَرَوْنَها وَ أَلْقى فِي الْأَرْضِ رَواسِيَ أَنْ تَميدَ بِكُمْ وَ بَثَّ فيها مِنْ كُلِّ دابَّةٍ وَ أَنْزَلْنا مِنَ السَّماءِ ماءً فَأَنْبَتْنا فيها مِنْ كُلِّ زَوْجٍ كَريمٍ (10)
يَعْمَلُونَ لَهُ ما يَشاءُ مِنْ مَحاريبَ وَ تَماثيلَ وَ جِفانٍ كَالْجَوابِ وَ قُدُورٍ راسِياتٍ اعْمَلُوا آلَ داوُدَ شُكْراً وَ قَليلٌ مِنْ عِبادِيَ الشَّكُورُ (13)
وَ جَعَلَ فيها رَواسِيَ مِنْ فَوْقِها وَ بارَكَ فيها وَ قَدَّرَ فيها أَقْواتَها في أَرْبَعَةِ أَيَّامٍ سَواءً لِلسَّائِلينَ (10)
وَ الْأَرْضَ مَدَدْناها وَ أَلْقَيْنا فيها رَواسِيَ وَ أَنْبَتْنا فيها مِنْ كُلِّ زَوْجٍ بَهيجٍ (7)
وَ جَعَلْنا فيها رَواسِيَ شامِخاتٍ وَ أَسْقَيْناكُمْ ماءً فُراتاً (27)
وَ الْجِبالَ أَرْساها (32)
يَسْئَلُونَكَ عَنِ السَّاعَةِ أَيَّانَ مُرْساها (42)