از قلبت خوب استفاده میکنی؟!
اصلا قلب به چه دردی میخوره؟!
راستی این قلب چیه و کجاست؟!
قلب همون روح و روان و حال درونی ماست که گاهی خوشه و گاهی ناخوشه!
چه کسی اختیار قلبش به دست خودشه که وقتی ناخوش‌احوال بود، تغییرش بده و خودش، حال خودشو خوب کنه؟ هیچکس!
اونیکه قلب رو بالا پایین میکنه، تاریک و روشن میکنه ، خوشحال و بدحال میکنه ، اون فقط خداست و بس! اجازه اینجا رو خدا به هیچکس – حتی خود تو که این قلب، قلب توست،- نداده! کلید «on & off» قلب همه دست خداست! اوست که نور قلب رو میگیره و میده و این اشاره صریح قرآن به این مطلب بصورت «الله یقبض و یبصط» است که مشخص میکنه وقتی حالت گرفته است، بدونی که خلاف چیزی که خدا دوست داره تو اونجوری باشی، گام برداشتی و این تاریکی، پیغام خداست برای هدایت قلبی که مسیر رو اشتباه رفته و تنها راه ارتباطی خدا با بنده که باهاش سخن بگوید و اونو هدایت کند، همین قلب ناپیدا و روان ناشناخته درون ماست.
خودت میفهمی اشتباه کردی!
یعنی خدای تو بهت میفهمونه که اشتباه کردی و ازت میخواد وقتی فهمیدی، اختیارا مسیرتو عوض کنی و بازم خودت میفهمی یعنی خدای تو بهت میفهمونه مسیر درست چیه و چجوری میشه اشتباه رو جبران کرد و مسیر درست رو دنبال کرد.
دست خدا برای هدایت لحظه به لحظه انسان بسته نیست و در قرآن به این باور باطل اشاره شده که کسی که خیال میکنه «ید الله مغلولة» است، چون نمیخواد حسادت رو کنار بگذاره و راضی به رضای خدای خودش باشه، علیرغم اینکه خدای او اسباب آشنایی او با اوامرش رو فراهم کرده و بهش یاد داده، اما چون نمیخواد زیر بار این حقیقت بره، لذا توانایی فطری قلب بر درک نور و ظلمت درونی رو انکار و کتمان میکنه، اینجوری از پیامدهای شوم تاریکی حسادت، قطعا در امان نخواهد بود.
پس قلب، یعنی چیزی که در حال تقلّب و جابجایی بین نور و تاریکی، بین حال خوب و حال بد، بین سبکی و سنگینی، و … است و اگه معرفت و آشنایی با این درون بی‌انتهای خودت نداشته باشی چجوری میخوای کلام خدای خودتو بشنوی و ببینی و بفهمی و پی به اشتباهاتت ببری و مسیر زندگیتو عوض کنی! اگه این نور و تاریکی خودتو فهمیدی، در حقیقت نفست رو شناختی و شناخت نفس، انگاری توام با شناخت خدا و کلام نورانی خداست، پس چه زیباست این جمله طلایی علی ع : «من عرف نفسه فقد عرف ربّه». هر کسی نور و تاریکی نفس و قلب و روح و روان و باطن – و هزار اسم دیگه برای قلب – رو متوجه شد و یادگرفت چجوری با این زبان، اشارات و کنایات خدای خودشو خیلی لطیف بفهمه و بگیره و بکار ببنده، در حقیقت میشه گفت او ارتباط قلبی خودشو با خالق خودش یعنی خالق نور درون خودش بخوبی کشف کرده و این ارتباط ارزشمندی است که محدود به زمان و مکان و این دنیا و اون دنیا و … نیست که یک دستیابی به جاودانگی نورانی بهشتی است که وعده خدا برای اهل نور – یعنی اونایی که به قبض و بسط قلبشون اهمیت میدن و بهش توجه میکنن – است!
پس این سوال که قلب چیه و کجاست و به چه دردی میخوره و آیا ما قلبمونو کشف کردیم، یا نه همچنان کورکورانه زندگی نباتی را ادامه میدهیم، باید تلنگری باشه به اینکه بخود بیاییم و به آلارمهای درونمان توجه کنیم و بفهمیم اشتباهاتمون رو، و بخواهیم کلید باز کردن مشکلاتمونو!
فرشته نگهبان یا همان «مَلَک مُوکَّل» بر قلب ما، در واقع شعبه و انشعاب و نمایندگی و فرانچایزی از طرف خداست برای ما، که باید قدرش را بدانیم «اکرمی مثواه» که اگر لحظه‌ای این سرِنخ نورانی حیات از دست برود، هویّت نورانی و شخصیت واقعی خودتو از دست میدی و تاریکی بر قلبت مسلط میشه و این همون زمانی است که نه برای خودت و نه برای هیچ کسِ دیگری امنیت روانی نخواهی داشت و این همان ساعت سوئی است که هر اقدام و فکر و تصمیمی مغایر با رضایت ذات اقدس الهی است و اینجا باید متذکر نور هادی خداوند شوی تا با عنایات خداوند مهربان، اول قلبت به نور هدایت روشن بشه، اونوقت خودت میفهمی برای جبران اشتباهی که نتیجه‌اش تاریکی قلبت بوده، چکاری باید انجام بدهی و همه این داستانها در فضای روحانی و ملکوتی و عِلوی ناپیدای درون قلبت در حال انجام است که هیچ کسی، جز خودت و خدای خودت، از این چیزها خبر نداره. پس مواظب خلوت خودت با خدای خودت باش که نامحرمی از شیاطین جنّ و انس، منتظر است تا بوی حسادت در قلبت استشمام نماید، اینجاست که وِلِت نمیکنه تا اون مطالب تاریک شیطانی خودشو به قلبت القاء کنه و تا به اون سوگندی که برای گمراه نمودن فرزندان آدم ع خورده عمل نماید. آیات ۵۲ تا 55 سوره حج این مکانیسم پیچیده دنیای قلبها رو خیلی صریح و واضح بیان نموده که خواندن این آیات برای درک شرح ماوقعی که بیان شد لازم و واجب است.