امام علی علیه السلام:
أَمَّا بَعْدُ
فَإِنَّ اَلْمَكْرَ وَ اَلْخَدِيعَةَ فِي اَلنَّارِ 
فَكُونُوا مِنَ اَللَّهِ عَلَى وَجَلٍ وَ مِنْ صَوْلَتِهِ عَلَى حَذَرٍ
إِنَّ اَللَّهَ لاَ يَرْضَى لِعِبَادِهِ بَعْدَ إِعْذَارِهِ وَ إِنْذَارِهِ اِسْتِطْرَاداً وَ اِسْتِدْرَاجاً مِنْ حَيْثُ لاٰ يَعْلَمُونَ 
وَ لِهَذَا يَضِلُّ سَعْيُ اَلْعَبْدِ حَتَّى يَنْسَى اَلْوَفَاءَ بِالْعَهْدِ
وَ يَظُنَّ أَنَّهُ قَدْ أَحْسَنَ صُنْعاً
وَ لاَ يَزَالُ كَذَلِكَ فِي ظَنٍّ وَ رَجَاءٍ وَ غَفْلَةٍ عَمَّا جَاءَهُ مِنَ اَلنَّبَإِ
يَعْقِدُ عَلَى نَفْسِهِ اَلْعُقَدَ وَ يُهْلِكُهُا بِكُلِّ جَهْدٍ
وَ هُوَ فِي مُهْلَةٍ مِنَ اَللَّهِ عَلَى عَهْدٍ
يَهْوِي مَعَ اَلْغَافِلِينَ وَ يَغْدُو مَعَ اَلْمُذْنِبِينَ
وَ يُجَادِلُ فِي طَاعَةِ اَللَّهِ اَلْمُؤْمِنِينَ
وَ يَسْتَحْسِنُ تَمْوِيهَ اَلْمُتْرَفِينَ
فَهَؤُلاَءِ قَوْمٌ شَرَحَتْ قُلُوبُهُمْ بِالشُّبْهَةِ
وَ تَطَاوَلُوا عَلَى غَيْرِهِمْ بِالْفِرْيَةِ
وَ حَسِبُوا أَنَّهَا لِلَّهِ قُرْبَةٌ
وَ ذَلِكَ لِأَنَّهُمْ عَمِلُوا بِالْهَوَى وَ غَيَّرُوا كَلاَمَ اَلْحُكَمَاءِ وَ حَرَّفُوهُ بِجَهْلٍ وَ عَمًى
وَ طَلَبُوا بِهِ اَلسُّمْعَةَ وَ اَلرِّيَاءَ بِلاَ سُبُلٍ قَاصِدَةٍ وَ لاَ أَعْلاَمٍ جَارِيَةٍ وَ لاَ مَنَارٍ مَعْلُومٍ إِلَى أَمَدِهِمْ وَ إِلَى مَنْهَلٍ هُمْ وَارِدُوهُ
حَتَّى إِذَا كَشَفَ اَللَّهُ لَهُمْ عَنْ ثَوَابِ سِيَاسَتِهِمْ وَ اِسْتَخْرَجَهُمْ مِنْ جَلاَبِيبِ غَفْلَتِهِمْ
اِسْتَقْبَلُوا مُدْبِراً وَ اِسْتَدْبَرُوا مُقْبِلاً
فَلَمْ يَنْتَفِعُوا بِمَا أَدْرَكُوا مِنْ أُمْنِيَّتِهِمْ وَ لاَ بِمَا نَالُوا مِنْ طَلِبَتِهِمْ وَ لاَ مَا قَضَوْا مِنْ وَطَرِهِمْ
وَ صَارَ ذَلِكَ عَلَيْهِمْ وَبَالاً فَصَارُوا يَهْرُبُونَ مِمَّا كَانُوا يَطْلُبُونَ
وَ إِنِّي أُحَذِّرُكُمْ هَذِهِ اَلْمَزَلَّةَ
وَ آمُرُكُمْ بِتَقْوَى اَللَّهِ اَلَّذِي لاَ يَنْفَعُ غَيْرُهُ فَلْيَنْتَفِعْ بِنَفْسِهِ إِنْ كَانَ صَادِقاً عَلَى مَا يَجُنُّ ضَمِيرُهُ
فَإِنَّمَا اَلْبَصِيرُ مَنْ سَمِعَ وَ تَفَكَّرَ وَ نَظَرَ وَ أَبْصَرَ وَ اِنْتَفَعَ بِالْعِبَرِ وَ سَلَكَ جَدَداً وَاضِحاً
يَتَجَنَّبُ فِيهِ اَلصَّرْعَةَ فِي اَلْمَهْوَى وَ يَتَنَكَّبُ طَرِيقَ اَلْعَمَى
وَ لاَ يُعِينُ عَلَى فَسَادِ نَفْسِهِ اَلْغُوَاةَ بِتَعَسُّفٍ فِي حَقٍّ أَوْ تَحْرِيفٍ فِي نُطْقٍ أَوْ تَغْيِيرٍ فِي صِدْقٍ
وَ لاٰ قُوَّةَ إِلاّٰ بِاللّٰهِ.
از سخنان حكمت آميز أمير المؤمنين على عليه السّلام
و تشويق و بيم و پند دادن ايشان
اما بعد؛
همانا [اهل] نيرنگ و فريب در دوزخ‌اند؛
پس از خدا بترسيد و از حملۀ پرقدرت او بر حذر باشيد.
به راستى،خدا پس از آن كه بر بندگانش اتمام حجّت كرده و بيم‌شان داده،
ديگر از آنان نمى‌پسندد كه نفهميده خود را از درگاه الهى طرد نمايند
و اندك اندك به هلاكت نزديك شوند و غافلگير گردند؛
از اين رو، بنده به كوشش بيهوده دچار شود تا آنجا كه وفاى به عهد[با خدا]را از ياد ببرد
و به خيال خود بپندارد كه اين كوشش‌ها خوب بوده
و پيوسته در پندار و اميد و بى‌اطلاعى از خبرى كه به او رسيده به سر مى‌برد
و بر كار خود گره‌ها مى‌زند و با همه كوشش، خود را به هلاكت مى‌اندازد
و چند صباحى كه خداوند مهلتش داده سوء استفاده مى‌نمايد
و با غفلت‌زدگان همنشين و همدل مى‌شود و با گناهكاران شب را به روز مى‌رساند.
و[به پندار خود]در راه اطاعت خدا، با مؤمنان مى‌ستيزد
و خلافكارى‌هاى خوش‌گذران‌ها را تحسين مى‌كند،
اينان مردمى هستند كه دلهاشان لبريز از شبهه است
و به دروغ بر ديگران بزرگى مى‌كنند و به حقوقشان تجاوز مى‌نمايند
و پندارند كه اين كارها سبب تقرّب به خداست‌؟!
و اين از آن روست كه تسليم خواهش‌هاى نفسانى شده‌اند و سخن حكيمان را تغيير داده‌اند
و از روى نادانى و كور دلى دست به تحريف آنها زده‌اند
و در سايۀ اين كارها مى‌خواهند به آوازه و خودنمايى دست يابند
در حالى كه هيچ راه هدف‌دار و نشانه‌هاى راه گشا و علامت روشن و چشمه‌هاى قابل استفاده در اختيار ندارند تا آنگاه كه خداوند كيفر نافرمانى‌شان را برايشان آشكار سازد و از پرده‌هاى غفلتشان بيرون آورد،
در اين هنگام، روى به چيزى نمايند كه به آن پشت كرده بودند[يعنى آخرت]و پشت به چيزى نمايند كه به آن روى كرده بودند[يعنى دنيا]
پس، از آرزوهايى كه برآورده شده بود و كاميابى‌هاى زودگذرى كه داشتند، سودى نبردند
و اين همه، وبال آنان شد و از آنچه دنبالش مى‌دويدند، گريزان شدند.
به راستى من شما را از اين لغزشگاه برحذر مى‌دارم
و به تقواى الهى-كه هيچ چيز جز آن سودى ندارد-شما را فرمان مى‌دهم
كه اگر راستگوست بايد در سايۀ نيّت خوب از عمل خود سود برد.
اهل بصيرت كسى است كه بشنود و بينديشد و بنگرد و به دل بينا گردد
و از آنچه مايۀ عبرت است سود گيرد
و راه هموار و روشنى را بپيمايد
و از پرتگاه هواپرستى و سرنگونى در كوره راهها دورى گزيند
و با اعمالى چون كج رفتارى در حقّ‌ و ناهنجارى در گفتار و سخن راست را تغيير دادن،
گمراهان را بر زيان خويش يارى نكند.
و لا قوّة إلاّ باللّٰه.