حدیث مهم و جالب و زیبایی است.

[الارْتِيَاءِ «رأی» – الْمَقَايِيسِ] : « الرَّأْيِ – الْقِيَاسِ »
«انصاف» نام زیبای صاحبان نور و آیات محکم موید اندیشه آنهاست، لذا منصفانه کار انجام دادن و منصف بودن به این است که اهل نورشان باشی یعنی کارهاتو به تاسی از نور ولایت علمی اونها انجام بدی مثلا تا میای سر بچه داد بزنی یاد این مطلب زیبای اونها می‌افتی که خطای خطاکار به ما مربوط نیست و «سهوه بسهوک»!
یعنی انصاف نیست وقتی خودت خطاکاری، دیگرانو بخاطر خطاهاشون سرزنش کنی! سنجش دیگران با ترازوی خودت کار درست و منصفانه‌ای نیست بلکه وقتی با اعتقاد آل محمد ع با دیگران تعامل داری می‌بینی چقدر کارها درست و صحیح پیش می‌رود.
پس با نظر خودت و با مقایسه اشتباه، زندگی رو پیش نبر « فَإِنَّهُ مَنْ دَعَا غَيْرَهُ إِلَى دِينِهِ بِالارْتِيَاءِ وَ الْمَقَايِيسِ لَمْ يُنْصِفْ وَ لَمْ يُصِبْ حَظَّهُ » که این روش، عادت غلط و مهلکی است و موجب تباهی و نابودی آرامش درون قلبت می شود.
نکته قشنگی است « لِأَنَّ الْمَدْعُوَّ إِلَى ذَلِكَ لَا يَخْلُو أَيْضاً مِنَ الِارْتِيَاءِ وَ الْمَقَايِيسِ »:
ببین وقتی تو با رای و مقیاس خودت کارهای اشتباه دیگرانو اندازه میگیری، داستان میشه رویارویی و تقابل دو اندیشه غلط با هم! خوب معلومه چه سرنوشتی رقم خواهد خورد! اما اگه روش تو این باشه که با رای و میزان آل محمد ع کاراتو پیش ببری ، هر کسی هم که سر راهت قرار بگیره چون تو روش غلط خودتو کنار گذاشتی و با روش صحیح آل محمد ع باهاش برخورد میکنی ، قطعا همه مخلوقات عالم نسبت به نور ولایت که جونشون وصل به اونه ، حالت تعظیم و کرنش خواهند داشت و اینجوری انگاری تو به نمایندگی از آل محمد ع با او برخورد میکنی و باهاش حرف میزنی لذا او دیگه با وجود داشتن حرف برای گفتن ، در مقابل نور ولایت حرفی با ارزش نداره که بزنه ! پس راه مقابله به مثل با رای و نظر دیگران ، استعمال رای و نظر خودت نیست بلکه راهش استعمال اندیشه عالم ربانی است که می فرماید چون خودت هم خطاکاری پس زبانت کوتاه باشد و سهوه بسهوک آویزه گوشت باشد ، اصلا تربیت سهو و خطای اونو بذار بعهده آیاتی و رسلی و خودت خودسرانه برای تربیت او اقدام ننما.
ادامه مطلب:
« وَ مَتَى مَا لَمْ يَكُنْ بِالدَّاعِي قُوَّةٌ فِي دُعَائِهِ عَلَى الْمَدْعُوِّ لَمْ يُؤْمَنْ عَلَى الدَّاعِي أَنْ يَحْتَاجَ إِلَى الْمَدْعُوِّ بَعْدَ قَلِيلٍ »
وقتی تو داری سعی میکنی طرف مقابل رو با رای و نظر خودت مجاب کنی ، و از طرفی اونم رای و نظر خودشو داره استعمال میکنه ، اینجا در تقابل دو بینش باطل ، خوب بالاخره یکی نسبت به دیگری قوت بیشتری ممکنه داشته باشه لذا اگه تو که ادعا داری بهتر می فهمی یهو کاشف بعمل بیاد در این زمینه طرف مقابل از تو قوی تر برخورد کنه ، چی میشه ؟ هیچی ، اومدی اونو مجاب کنی ، بر عکس خودت مجاب شدی و رفتی زیر بلیط اون!

ادامه : « وَ فِي ذَلِكَ تَحَيَّرَ الْجَاهِلُونَ وَ شَكَّ الْمُرْتَابُونَ وَ ظَنَّ الظَّانُّونَ » می فرماید وقتی عادت میکنی که همه چیزو با ترازوی خودت بسنجی نه تراوزی آل محمد ع یهو گذرت می افته به ترازویی که یه ذره از خودت بهتره اما با تراوزی آل محمد ع خیلی فاصله داره لذا اینجا وقتی تو که خودتو صاحب نظر میدونستی و حالا مجبوری بری زیر بلیط حرفهای کسی که میدونی اونم مثل تو اشتباه فکر میکنه اینجا دیگه داستان غمناک میشه!
… خوشا به حال قلوبی که در ملکوت نورانی آل محمد ع سیر میکنند و آن به آن، قلبشان با این میزان نورانی خودشونو تطبیق میدن و آپ تو دیت میکنن و این قلب بروز ، منبع آرامشی میشه برای خود آنها و اطرافیانش ان شاء الله تعالی.
ادامه : « وَ لَوْ كَانَ ذَلِكَ عِنْدَ اللَّهِ جَائِزاً لَمْ يَبْعَثِ اللَّهُ الرُّسُلَ بِمَا فِيهِ الْفَصْلُ وَ لَمْ يَنْهَ عَنِ الْهَزْلِ وَ لَمْ يَعِبِ الْجَهْلَ » اگه خوب و منصفانه با خودت فکر کنی به این نتیجه میرسی که ، خوب ببین اگه این طرز فکر درست بود که هر کسی برای خودش رایی و نظری داره که اونم محترمه ! دیگه چه لزومی داشت خدا این همه زحمت بکشه و پیامبران و رسولان خودشو که بهترین بندگانش هستند رو اینجوری فدا کنه و قربانی یه عده حسود کنه و داستان کربلا رو در هر عصر و زمانی هِی تکرار کنه ؟! این مردان آسمانی با این کتب آسمانی با این محتوای پر فضیلت آنها ! این همه هزینه رو چرا باید خدا متقبل بشه اونم برای این بندگانی که خودشونو صاحب رای و قیاس می دونن ! اگه میزان رای و قیاس ماها بود که دیگه چه لزومی به فرستادن رسولان الهی بود ؟! مگه خدا کار عبث انجام میده ؟!  
ادامه : « وَ لَكِنَّ النَّاسَ لَمَّا سَفِهُوا الْحَقَّ وَ غَمَطُوا النِّعْمَةَ وَ اسْتَغْنَوْا بِجَهْلِهِمْ وَ تَدَابِيرِهِمْ عَنْ عِلْمِ اللَّهِ وَ اكْتَفَوْا بِذَلِكَ دُونَ رُسُلِهِ وَ الْقُوَّامِ بِأَمْرِهِ وَ قَالُوا لَا شَيْ‏ءَ إِلَّا مَا أَدْرَكَتْهُ عُقُولُنَا وَ عَرَفَتْهُ أَلْبَابُنَا فَوَلَّاهُمُ اللَّهُ مَا تَوَلَّوْا وَ أَهْمَلَهُمْ وَ خَذَلَهُمْ حَتَّى صَارُوا عَبَدَةَ أَنْفُسِهِمْ مِنْ حَيْثُ لَا يَعْلَمُونَ » میدونی مشکل از کجا شروع میشه ؟ اشکال از اونجایی شروع میشه که وقتی عده‌ای با صاحبان نور در ملک آشنا می شوند و نور ولایت را بوضوح از او یاد می گیرند معذلک اکثرا از روی حسد پشت به او نموده و این حقیقت نورانی را نادیده می انگارند و روش او را در زندگی روزمره خویش بکار نمی بندند و به رای و نظر باطل خویش بسنده نموده و خود را عاقلتر از او تصور می کنند در حالیکه خداوند آنها را با این اتمام نعمت یعنی شناساندن صاحبان نور به آنها ، مشمول رحمت خود نمود اما کو که کسی قدرشناس باشد ، و متاسفانه این کوردلان حسود اینجوری میگن: تا چیزی به عقل ما جور درنیاد قبولش نمی کنیم! در حالیکه عقل حسود از درک نور الولایة عاجز است و تا قلبی ابتدا حسد را نسبت به صاحب نورش کنار نگذارد، هرگز هویت نورانی او در ملک و ملکوت برایش محرز نخواهد شد. خدا هم میگه من از این نعمت علوم نورانی و ربانی و صاحبان و حاملان آن که معلم آموزش فرایند نور الولایة هستند، دیگه بالاتر ندارم و اگه میداشتم چون رحمان و رحیمم حتما اونو پیشکش میکردم اما نور آخر خطه! و اگه کسی این نعمتو قدر ندونه دیگه خدا اونو ولش میکنه به حال خودش «نور از دست رفته»، و سرنوشت کسانی که خدا اونارو به حال خودشون واگذار میکنه چیزی است که باید بگیم نعوذ بالله از این سرنوشت شوم اهل شک و حسد به خود واگذاشته ای، که نور را دیدند و بهش پشت کردند: قالوا سمعنا و عصینا!
ادامه : « وَ لَوْ كَانَ اللَّهُ رَضِيَ مِنْهُمُ اجْتِهَادَهُمْ وَ ارْتِيَاءَهُمْ فِيمَا ادَّعَوْا مِنْ ذَلِكَ لَمْ يَبْعَثِ اللَّهُ إِلَيْهِمْ فَاصِلًا لِمَا بَيْنَهُمْ وَ لَا زَاجِراً عَنْ وَصْفِهِمْ » اینا اگه یه کمی عاقل بودند و با خودشون فکر می کردند که ببین اگه عقل ما ملاک و میزان بود و چیز کاملی بود که خدا لازم نبود این همه برای ارسال رسل و انزال کتب هزینه کنه و ما هم همشو اسراف کنیم و بی نتیجه ! پی حتما خدا یه چیزی میدونسته که برای ما صاحبان رای و قیاس ، یه میزانی یه ترازویی قرار داده تا مدام خودمونو با اون کالیبره کنیم «تحری»!
اهل نور یقین باور دارند که « وَ إِنَّمَا اسْتَدْلَلْنَا أَنَّ رِضَى اللَّهِ غَيْرُ ذَلِكَ بِبِعْثَةِ الرُّسُلِ بِالْأُمُورِ الْقَيِّمَةِ الصَّحِيحَةِ وَ التَّحْذِيرِ عَنِ الْأُمُورِ الْمُشْكِلَةِ الْمُفْسِدَةِ ثُمَّ جَعَلَهُمْ أَبْوَابَهُ وَ صِرَاطَهُ وَ الْأَدِلَّاءَ عَلَيْهِ بِأُمُورٍ مَحْجُوبَةٍ عَنِ الرَّأْيِ وَ الْقِيَاسِ » رضای خدا در اینه که با فرستادن رسولان الهی و تفهیم نور ولایت به ما، نعمت رو به ما تموم کنه، و حالا ما باید در اموراتمون بخصوص موارد مشکل و مهم که سر دوراهی ها گیر میکنیم ، بدانیم وظیفه ما استعمال اندیشه نورانی در دل شرایط است نه بکار بستن رای و نظر اشتباه خود یا اتباع از دانه درشتهای قبیله شیطان. انگاری خدا صاحبان نور رو مثال زده به راهی که آخرش به خدا ختم میشه ! دری که رو به خدا باز میشه ! کسی که به سمت خدا راهنمایی و جهت یابیمون میکنه «مثل جی پی اس» و از اونطرف شیطان که مسیر آتش جهنم را نشان میدهد.
ادامه : « فَمَنْ طَلَبَ مَا عِنْدَ اللَّهِ بِقِيَاسٍ وَ رَأْيٍ لَمْ يَزْدَدْ مِنَ اللَّهِ إِلَّا بُعْداً وَ لَمْ يَبْعَثْ رَسُولًا قَطُّ وَ إِنْ طَالَ عُمُرُهُ قَابِلًا مِنَ النَّاسِ خِلَافَ مَا جَاءَ بِهِ حَتَّى يَكُونَ مَتْبُوعاً مَرَّةً وَ تَابِعاً أُخْرَى وَ لَمْ يُرَ أَيْضاً فِيمَا جَاءَ بِهِ اسْتَعْمَلَ‏ رَأْياً وَ لَا مِقْيَاساً حَتَّى يَكُونَ ذَلِكَ وَاضِحاً عِنْدَهُ كَالْوَحْيِ مِنَ اللَّهِ وَ فِي ذَلِكَ دَلِيلٌ لِكُلِّ ذِي لُبٍّ وَ حِجًى إِنَّ أَصْحَابَ الرَّأْيِ وَ الْقِيَاسِ مُخْطِئُونَ مُدْحَضُونَ وَ إِنَّمَا الِاخْتِلَافُ فِيمَا دُونَ الرُّسُلِ لَا فِي الرُّسُلِ » نمیشه طالب چیز با ارزشی که نزد خداست باشی ولی با استعمال رای و نظر خودت!
باید حتما برای اخذ نور ولایت ، قلبت حسادت به صاحبان نور رو بذاره کنار و با اخذ این نور ، نورانی و با ارزش بشی ان شاء الله تعالی … کسی که خودسرانه عمل کنه، روز بروز از حقیقت دور و دورتر خواهد شد … اهل یقین بوضوح میدونن که اهل شک سخت در اشتباه هستند … اختلاف همیشه در بین اونایی است که دور نور جمع نیستند، چون نور ، سبب الفت است و همه کسانی که از نور جدا می شوند گرچه برای اطفاء نور رب، با هم ظاهرا متحد و مجتمع می شوند اما هر کسی ساز خودش را می زند و هر کسی خودشو از دیگری بالاتر می بیند و این کبر مجموعه اونها چنان سرنوشت شومی براشون رقم می زند که شنیدنش هم مو به تن راست میکند اعوذ بالله از این سرنوشت های شوم تکراری!
ادامه : « فَإِيَّاكَ أَيُّهَا الْمُسْتَمِعُ أَنْ تَجْمَعَ عَلَيْكَ خَصْلَتَيْنِ
إِحْدَاهُمَا الْقَذْفُ بِمَا جَاشَ بِصَدْرِكَ وَ اتِّبَاعُكَ لِنَفْسِكَ إِلَى غَيْرِ قَصْدٍ وَ لَا مَعْرِفَةِ حَدٍّ » پس نتیجه این مطالب با ارزش بطور خلاصه چی باشه ؟ اینکه مایی که این حدیث به گوشمون خورد ان شاء الله به گوش قلبمون هم خورده باشه : ما باید حواسمون باشه معرفة الامام بالنورانیه داشته باشیم و هر حرفی که به دلمون رسید و بوی تاریکی میده رو که برخواسته از رای و قیاس باطل حسد خود ما و یا دیگران است رو تشخیص بدهیم و نادیده بگیریم و بهش گوش نکنیم و اجرائش ننماییم و دنبال عمل به دستورات هوای نفس خود نباشیم و این ممکن نیست مگر اینکه قلب مقصد رو بشناسه یعنی معرفت به نور رب پیدا نماید یعنی شامه قلب فقیه با بو کشیدن کلام و حرف در آفاق و انفس خودش بوی آرامش یا نا آرامی رو تشخیص بده و جزو اصحاب کهف زمانش باشه ان شاء الله تعالی، لذا همه چیز وصل به احراز هویت نور در ملک و ملکوت دارد …
« وَ الْأُخْرَى اسْتِغْنَاؤُكَ عَمَّا فِيهِ حَاجَتُكَ وَ تَكْذِيبُكَ لِمَنْ إِلَيْهِ مَرَدُّكَ
وَ إِيَّاكَ وَ تَرْكَ الْحَقِّ سَأْمَةً وَ مَلَالَةً وَ انْتِجَاعَكَ الْبَاطِلَ جَهْلًا وَ ضَلَالَةً
لِأَنَّا لَمْ نَجِدْ تَابِعاً لِهَوَاهُ جَائِزاً عَمَّا ذَكَرْنَا قَطُّ رَشِيداً فَانْظُرْ فِي ذَلِكَ.» و اینکه حواست باشه هیچوقت دستتو از تو دست ذریه نورانی آل محمد علیهم السلام، در ملک و بخصوص در ملکوت، در نیاری و همیشه قلبت متوسل به نور ولایت علمی اونها باشه و خودتو بی نیاز از اونها ندانی و همیشه حواست به این تکلمات شیطان باشه که بهت القاء میکنه تو از نور بی نیاز هستی و بهش نیازی نداری، این اندیشه پلید رو از خودت دور کن و تکذیبش نما! خیلی حواست باشه ترک حق ننمایی یعنی پشت به نور نکنی یعنی به صاحبان نور بی وفایی نکنی. + «وفاداری – بی وفایی (غدر)»
آل محمد ع می فرمانید ما که ندیدیم کسی بدون اخذ نور بتونه اصلاح و تربیت بشه و رشد کنه!
دیگه خود دانی «فَانْظُرْ فِي ذَلِكَ»!
چقدر این حدیث زیبا و مهم و لذتبخش است و محتوی مطالب بسیار دقیق و علمی و کاربردی است!