الغرام: العشق  
الغرام: العذاب أو العشق أو الشرّ اللازم
«رِسَالَةٌ غَرَامِيَّة»: نامۀ عاشقانه
الغرَامُ‏: الوُلُوع

« الغرام: العشق»:
باید بدونی که حب دنیا (تمنّاها) تاوان سختی دارند!
به هر چیزی علاقمند بشی، باید تاوانشو هم بدی!
اعتقاد صحیح آل محمد ع هم همینطوره و باید پای حرفی که میزنی سفت وایستی!
تاوانش هر چی که باشه ارزششو داره! (کربلا)
اما آیا حب دنیا هم ارزششو داره؟!
آیا … ارزششو داشت که … ؟!
نه والله!
امام علی علیه السلام:
«لاَ تَفِي لَذَّةُ اَلْمَعْصِيَةِ بِعِقَابِ اَلنَّار.»
لذّت نافرمانى با مجازات آتش هموزن نیست.
«لَا تُوَازِي لَذَّةُ الْمَعْصِيَةِ فُضُوحَ الْآخِرَةِ وَ أَلِيمَ الْعُقُوبَاتِ‏.»
هرگز لذت معصیت و شهوت حرام، با رسوایی و عقاب‌های دردناک آخرت، مساوی نیست.

در واقع متعاقب جفت شدن با هر ولایت (حق یا باطل)، خواه‌ناخواه یک سری پیامدهایی اجتناب ناپذیر است.
انگاری باید تاوان اعتقادتو بدی!
این امتحان خوبی برای تعیین مقدار یقینت به این اعتقاده!
آیا چیزی هست که بین تو و این اعتقاد وجود داشته باشی که اگر پای اون مورد (تمنا)، به وسط بیاد تو دست از این اعتقاد برداری؟!
پس قطعا عشق ما به آل محمد ع محک خواهد خورد «فتنه کنکور آیات» و اگر ذره‌ای به غیر آل محمد ع چشم طمع دوخته باشیم «گرایش به گناه» حتما آیات و تقدیرات و حوادث، اونو برملا خواهند نمود و یک جایی بار کج خواهد افتاد.
اهل شک باید تاوان این بی‌علاقگی به معالم ربانی را که سالهای سال در قلبشان وجود داشته و از حب دنیا هم دل نکنده‌اند را بدهند! لذا وقتی به معصیت علاقمند باشی، بدان تاوان سختی همچون جدایی از صاحبان نور را بالاخره یک روزی در پی خواهد داشت.
اصلا معلمین علوم نورانی آمده‌اند تا کمک حال ما باشد «وزر – وزیر الملک» تا از این علاقه بد به گناه، دل بکنیم، و بدهی خودمونو پرداخت کنیم! لذا مبادا هی امروز و فردا کنیم تا بالاخره این عشق ناپایدار حب دنیا کار دستمون بده!
پس قبل از اینکه اینقدر به گناه آلوده بشیم که آتو دست شیطان داشته باشیم، با عمل به علوم نورانی، دل از هر چه غیر آل محمد ع است بکنیم «صبر – شکر» تا اصلا راه نفوذی برای اعتقاد باطل که بالاخره یک روزی زمینمون میزنه، باز نمونه!
دل نکندن از گناه تاوان داره و تاوانش بالاخره یک روزی دل کندن از صاحبان نور است.
+ «شری – داد و ستد»
وقتی آیت عرضه میشه، بدان که داری تاوان یک اشتباه رو میدی و قطعا با اعتقاد سوء، کاری و یا فکری کردی، که این حجارة مسومة، داره شرایط پس دادن و تاوان این اشتباه رو برای تو فراهم میکنه! پرداخت تاوان و بدهی بعهده کسی است که عاشق بوده و این دِیْن به گردن اوست که پای حرفش بایستد.
«الدَّيْنُ مَقْضِيٌّ وَ الزَّعِيمُ غَارِمٌ»
وَ خَطَبَ النَّبِيُّ ع يَوْمَ فَتْحِ مَكَّةَ فَقَالَ فِي خُطْبَتِهِ
الْعَارِيَّةُ مُؤَدَّاةٌ وَ الْمِنْحَةُ مَرْدُودَةٌ وَ الدَّيْنُ مَقْضِيٌّ وَ الزَّعِيمُ غَارِمٌ‏.
يعني الكفيل يغرم.   
+ «و انا به زعیم»
معالم ربانی همیشه حامی لحظات تلخ و شیرین زندگی است!
حمایت علمی! اما عمل به این علوم با خود شخص است.
انگاری صاحبان نور کفالت و زعامت علمی تو را عهده‌دار می‌شوند یعنی به تو چیزی یاد می دهند که اگر به آن عمل کنی با تولید عمل صالح، تمامی سیئات گذشته‌ات نیز تبدیل به حسنات می‌شود «إِنَّمَا الصَّدَقاتُ لِ … الْغارِمينَ‏ … فَريضَةً مِنَ اللَّهِ»،
«إِنَّمَا الصَّدَقاتُ لِالْغارِمينَ‏ فَريضَةً»
و این، جورکش بلا، مامور کربلا، نامش «زعیم غارم» است!
پس «غارم» نام زیبای صاحبان نور شد که جورکش رساندن علم به عاشقان واقعی آل محمد ع می‌باشد.
[«إِنَّمَا الصَّدَقاتُ لِ … الْغارِمينَ‏ … فَريضَةً مِنَ اللَّهِ»]:
«إِنَّمَا الصَّدَقاتُ لِلْفُقَراءِ وَ الْمَساكينِ وَ الْعامِلينَ عَلَيْها وَ الْمُؤَلَّفَةِ قُلُوبُهُمْ وَ فِي الرِّقابِ وَ الْغارِمينَ‏ وَ في‏ سَبيلِ اللَّهِ وَ ابْنِ السَّبيلِ فَريضَةً مِنَ اللَّهِ وَ اللَّهُ عَليمٌ حَكيمٌ»