خاکستر و باد! داستان تکراری اعمال اهل حسادت! مَثَلُ الَّذينَ كَفَرُوا بِرَبِّهِمْ أَعْمالُهُمْ كَرَمادٍ اشْتَدَّتْ بِهِ الرِّيحُ في‏ يَوْمٍ عاصِفٍ!

خاکستر و باد! داستان تکراری اعمال اهل حسادت!
مَثَلُ الَّذينَ كَفَرُوا بِرَبِّهِمْ أَعْمالُهُمْ كَرَمادٍ اشْتَدَّتْ بِهِ الرِّيحُ في‏ يَوْمٍ عاصِفٍ
لا يَقْدِرُونَ مِمَّا كَسَبُوا عَلى‏ شَيْ‏ءٍ
ذلِكَ هُوَ الضَّلالُ الْبَعيدُ!
حسود با اشتباه مرگباری که مرتکب میشه، همه اعمالش رو تبدیل به خاکستر میکنه و به باد میده!
فَقَدْ رُوِيَ‏ فِيمَا أَوْحَى اللَّهُ تَعَالَى إِلَى مُوسَى ع
إِنَّمَا أَقْبَلُ صَلَاةَ مَنْ تَوَاضَعَ لِعَظَمَتِي وَ لَمْ يَتَعَظَّمْ عَلَى خَلْقِي
وَ قَطَعَ نَهَارَهُ بِذِكْرِي وَ أَلْزَمَ نَفْسَهُ‏ خَوْفِي
وَ كَفَّ نَفْسَهُ عَنِ الشَّهَوَاتِ مِنْ أَجْلِي‏.
بل لا يجد الإنسان مع هذه الرذائل من نفسه إقبالا على الحق فضلا عن إقبال الحق عليه بل ينفر عن وظائف الخدمة و يستنكرها بل ربما يسمع قارئا أو داعيا فاستوخمه و أحب سكوته كما يستوخم العين الرمدة ضوء الشمس و الفم السقيم طعم الماء العذب.
مثالی بسیار بی‌نظیر برای توصیف قلوب اهل شک و یقین
و عکس العمل آنها در مواجهه با صاحبان نور:
شده تا حالا دهانت آفت بزنه؟
شده تا حالا برق جوشکاری چشمتو بزنه؟
دهانی که آفت زده اصلا با خوردن آب گوارا هم لذتی نمی بره و براش دردناکه !
چشمی که برق جوشکاری اونو بیمار کرده از دیدن نور خورشید که لذتبخش باشه هم ناراحته و نمی خواد نور به چشمش بتابه !
قصه قلوب اهل شک هم همینه، این قلوب بیمار مثل دهان مبتلا به آفت و چشم برق‌زده، از نور و علم آل محمد ع که به قلب افاضه میشه لذت نمی برند یعنی اهل شک بر خلاف اهل یقین از قبض و بسط لذتی نمی برند و نور نگاه معالم ربانی منا اهل البیت ع چشم بیمار برق زده اینها رو ناراحت میکنه.
و دستشونو میگیرن جلوی چشم قلبشون تا فضلی که آل محمد ع برای صاحب نور از علم خودشون خواستن رو نبینند و نورش چشمشونو میزنه و نوازش نمیده!
اما چشم بینا و سالم قلوب اهل یقین با دیدن این نور انگار گمشدۀ خودشو پیدا کرده، اصلا چشم، ابزار دیدن است به شرط وجود نور.
در فیزیک خوانده‌ایم شرط دیدن یک شیء داشتن چشم سالم و وجود نور بین این شیء و چشم است یعنی قلب سلیم باید باشد و نور علم آل محمد ع هم باید باشد و حالا این چشم سالم با حضور این نور ببین چه‌ها که می‌بیند! این دو مثال زیبا در این کتاب نشون میده مولف این کتاب به فن مثال زدن برای تفهیم مطالب علمی خیلی مسلط بوده است و این هم از عنایات آل محمد ع به ایشان بوده است.