دکتر محمد شعبانی راد

قلب بی‌نور، قلب خشکیده و پژمرده است! وَ لا رَطْبٍ وَ لا يابِسٍ‏ إِلاَّ في‏ كِتابٍ مُبينٍ!

A heart without light is a withered heart!
Indeed, a heart without light can feel withered and heavy.
Light, whether it’s the warmth of love, the brightness of hope, or the illumination of understanding, rejuvenates our emotional core. It’s like the sun breaking through the clouds after a storm, bringing life back to the landscape. 🌟💖
Remember, even in the darkest moments, there’s always a chance for light to find its way in.
Sometimes it’s a small glimmer, but it can grow and fill our hearts with renewed energy.
Keep seeking that light, my friend! ✨🌿
Soften My Heart, Lord!

قلب بدون نور، قلب پژمرده است!
در واقع قلب بدون نور پژمرده و سنگین می‌شود.
نور، چه گرمای عشق باشد، چه روشنایی امید، یا روشنایی درک، قلب ما را جوان می‌کند.
مانند این است که خورشید پس از طوفان از میان ابرها آشکار می‌شود و روح شادابی و زندگی و حیات را به منظره دنیای درون ما باز می‌گرداند. 🌟💖
به یاد داشته باشید، حتی در تاریک‌ترین لحظات، همیشه این فرصت وجود دارد که با نور، راه خود را پیدا کنیم. گاهی اوقات نور کوچکی است، اما می‌تواند تاثیر بزرگی داشته باشد و رشد کند و قلب ما را پر از انرژی تازه کند. به دنبال آن نور باش، دوست من! ✨🌿
قلبم را نرم کن، پروردگارا!

«یبس» در معنای ممدوح، یکی از هزار واژۀ مترادف «نور الولایة»،
و در معنای مذموم، یکی از هزار واژۀ مترادف «حسد» است.
در فرهنگ لغات عربی می‌نویسند:
«يابس النبت»

المُجَفَّفات‏ [جفّ‏] : خشكبار و سبزى خشك.
سبزی، یه روزی سبز بوده و با طراوت و با رطوبت!
اما حالا شده سبزی خشک بسته بندی شده!
چی شده؟ رابطۀ اون با آب قطع شده!
+ «وَ جَعَلْنا مِنَ الْماءِ كُلَّ شَيْ‏ءٍ حَيٍّ أَ فَلا يُؤْمِنُونَ»
قطع رابطه با آب، میشه عدم حیاة.
قلب بی‌نور، قلب خشکیده است! وَ لا رَطْبٍ وَ لا يابِسٍ‏ إِلاَّ في‏ كِتابٍ مُبينٍ!
یعنی آمار اهل نور و اهل حسادت، نزد آل محمد ع معلوم است.
داستان تکراری معارین حسود و مستقرین!
داستان تکراری هفت سنبلۀ سبز و هفت سنبلۀ خشک! وَ سَبْعَ سُنْبُلاتٍ خُضْرٍ وَ أُخَرَ يابِساتٍ‏!
یبوست:
يبس: يُبوسة، جَفاف، بَوار
المُجَفَّفات‏ [جفّ‏] : خشكبار و سبزى خشك.
يبوست: إمساک
«یبس – جرز – وادی غیر ذی زرع»
[یبس – رطب – جسد]:
«يبس: إذا جفّ بعد رطوبته»
+ «جسد – الْجَسَدُ من الدَّم: ما يبس»
وقتی رابطه قلبی با منبع نورانی که عامل رطوبت و طراوت و سبزی «خضر» قلب است قطع شود اینجوری یبس و جسد می شود.
قلب ما بدون نور معالم ربانی، خشک و یبس است و جسدی بیش نیست و وادی غیر ذی زرع است و با نگاه نورانی خاطرات علمی ماخوذ از صاحبان نور که ملک موکل به قلب القاء و الهام می‌کند و یقین و آرامش را تزریق می نماید حالا این قلب باطراوت و سبز و نورانی و دارای حیات است و قلب خشکیده اهل شک حسود تاریک و بدون نور حیات است.

مشتقات ریشۀ «یبس» در آیات قرآن:

وَ عِنْدَهُ مَفاتِحُ الْغَيْبِ لا يَعْلَمُها إِلاَّ هُوَ وَ يَعْلَمُ ما فِي الْبَرِّ وَ الْبَحْرِ وَ ما تَسْقُطُ مِنْ وَرَقَةٍ إِلاَّ يَعْلَمُها وَ لا حَبَّةٍ في‏ ظُلُماتِ الْأَرْضِ وَ لا رَطْبٍ وَ لا يابِسٍ‏ إِلاَّ في‏ كِتابٍ مُبينٍ (59)
وَ قالَ الْمَلِكُ إِنِّي أَرى‏ سَبْعَ بَقَراتٍ سِمانٍ يَأْكُلُهُنَّ سَبْعٌ عِجافٌ وَ سَبْعَ سُنْبُلاتٍ خُضْرٍ وَ أُخَرَ يابِساتٍ‏ يا أَيُّهَا الْمَلَأُ أَفْتُوني‏ في‏ رُءْيايَ إِنْ كُنْتُمْ لِلرُّءْيا تَعْبُرُونَ (43)
يُوسُفُ أَيُّهَا الصِّدِّيقُ أَفْتِنا في‏ سَبْعِ بَقَراتٍ سِمانٍ يَأْكُلُهُنَّ سَبْعٌ عِجافٌ وَ سَبْعِ سُنْبُلاتٍ خُضْرٍ وَ أُخَرَ يابِساتٍ‏ لَعَلِّي أَرْجِعُ إِلَى النَّاسِ لَعَلَّهُمْ يَعْلَمُونَ (46)
وَ لَقَدْ أَوْحَيْنا إِلى‏ مُوسى‏ أَنْ أَسْرِ بِعِبادي فَاضْرِبْ لَهُمْ طَريقاً فِي الْبَحْرِ يَبَساً لا تَخافُ دَرَكاً وَ لا تَخْشى‏ (77)

اشتراک گذاری مطالب در شبکه های اجتماعی