امام علی علیه السلام:
فَإِنِّی حَامِلُکُمْ إِنْ شَاءَ اللَّهُ إِنْ أَطَعْتُمُونِی عَلَی سَبِیلِ النَّجَاهًِْ
وَ إِنْ کَانَ فِیهِ مَشَقَّهًٌْ شَدِیدَهًٌْ وَ مَرَارَهًٌْ عَدِیدَهًٌْ
وَ الدُّنْیَا حُلْوَهًُْ الْحَلَاوَهًِْ لِمَنِ اغْتَرَّ بِهَا مِنَ الشَّقَاوَهًِْ وَ النَّدَامَهًِْ عَمَّا قَلِیلٍ
ثُمَّ إِنِّی أُخْبِرُکُمْ أَنَّ جِیلًا مِنْ بَنِی إِسْرَائِیلَ أَمَرَهُمْ نَبِیُّهُمْ أَنْ لَا یَشْرَبُوا مِنَ النَّهَرِ
فَلَجُّوا فِی تَرْکِ أَمْرِهِ فَشَرِبُوا مِنْهُ إِلَّا قلیل {قَلِیلًا} مِنْهُمْ
فَکُونُوا رَحِمَکُمُ اللَّهُ مِنْ أُولَئِکَ الَّذِینَ أَطَاعُوا نَبِیَّهُمْ وَ لَمْ یَعْصُوا رَبَّهُمْ.
امام (علیه السلام) در بصره در خطبه‌ای فرمود:
من اگر خدا بخواهد شما (مردم) را به راه رستگاری هدایت می‌کنم؛
هرچند که در این راه، سختی‌های فراوان و تلخی‌هایی آماده باشد.
و دنیا شیرین است و اندکی از این شیرینی نیز که موجب غفلت [از خدا] شود موجبات شقاوت و بدبختی و پشیمانی است.
شما را از احوال مردانی از بنی‌اسرائیل مطّلع می‌کنم که پیامبرشان آن‌ها را امر کرد که از آن نهر ننوشند.
امّا آن‌ها بر ترک فرمان او لجاجت نمودند و مقدار اندکی از آن آب خوردند [و همین مقدار اندک نیز معصیت بود].
خداوند به شما رحم کند تا عضو آن گروه اندکی باشید که از پیامبرشان اطاعت کرده و در برابر پروردگارشان سرکشی نکردند.