نور، حال دلتو خوب میکنه! با نور، دلت نرم میشه! رُطَباً جَنِيًّا!

امام صادق علیه السلام:
الْمُفَضَّلِ قَالَ:
دَخَلْتُ عَلَی الصَّادِقِ (علیه السلام) ذَاتَ یَوْمٍ فَقَالَ لِی یَا مُفَضَّلُ
هَلْ عَرَفْتَ مُحَمَّداً (صلی الله علیه و آله) وَ عَلِیّاً (علیه السلام) وَ فَاطِمَهًَْ (سلام الله علیها) وَ الْحَسَنَ (علیه السلام) وَ الْحُسَیْنَ (علیه السلام) کُنْهَ مَعْرِفَتِهِمْ
قُلْتُ یَا سَیِّدِی وَ مَا کُنْهُ مَعْرِفَتِهِمْ
قَالَ یَا مُفَضَّلُ
مَنْ عَرَفَهُمْ کُنْهَ مَعْرِفَتِهِمْ کَانَ مُؤْمِناً فِی السَّنَامِ الْأَعْلَی
قَالَ قُلْتُ عَرِّفْنِی ذَلِکَ یَا سَیِّدِی
قَالَ یَا مُفَضَّلُ
تَعْلَمُ أَنَّهُمْ عَلِمُوا مَا خَلَقَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ وَ ذَرَأَهُ وَ بَرَأَهُ
وَ أَنَّهُمْ کَلِمَهًُْ التَّقْوَی وَ خُزَّانُ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرَضِینَ وَ الْجِبَالِ وَ الرِّمَالِ وَ الْبِحَارِ
وَ عَلِمُوا کَمْ فِی السَّمَاءِ مِنْ نَجْمٍ وَ مَلَکٍ وَ وَزْنِ الْجِبَالِ وَ کَیْلِ مَاءِ الْبِحَارِ وَ أَنْهَارِهَا وَ عُیُونِهَا
وَ ما تَسْقُطُ مِنْ وَرَقَةٍ إِلَّا عَلِمُوهَا
وَ لا حَبَّةٍ فِی ظُلُماتِ الْأَرْضِ وَ لا رَطْبٍ وَ لا یابِسٍ إِلَّا فِی کِتابٍ مُبِینٍ
وَ هُوَ فِی عِلْمِهِمْ وَ قَدْ عَلِمُوا ذَلِک.
مفضّل گوید:
روزی خدمت امام صادق (علیه السلام) رسیدم به من فرمود:
«آیا محمّد و علی و فاطمه و حسن و حسین (علیهم السلام) را خوب می‌شناسی»؟
عرض کردم:
«شناسایی واقعی آن‌ها چگونه است».
فرمود:
«ای مفضّل هرکس آن‌ها را با کنه معرفت بشناسد در درجه اعلی مؤمن خواهد بود».
عرض کردم:
«آقا مرا به کنه معرفت ایشان آشنا کن».
فرمود:
«مفضّل!
آیا می‌دانی آن‌ها از آنچه خدا آفریده و بوجود آورده، اطّلاع دارند
و آن‌ها کلمه‌ی تقوی و خازنان آسمان‌ها و زمین‌ها و کوه‌ها و ریگستان‌ها و دریاها هستند.
و می‌دانند در آسمان چقدر ستاره و فرشته است.
و وزن کوه‌ها و مقدار آب دریاها و نهرها و چشمه‌ها و هر برگی که بیافتد را آن‌ها می‌دانند؛
وَ لا حَبَّةٍ فِی ظُلُماتِ الْأَرْضِ وَ لا رَطْبٍ وَ لا یابِسٍ إِلَّا فِی کِتابٍ مُبِینٍ؛
همه را می‌دانند و به آن اطّلاع دارند».