مقصد، راهی نورانی، آسان و هموار است! مِنْهُمْ أُمَّةٌ مُقْتَصِدَةٌ!

[] :
اهل شک حسود، از قصد سبیل، جائر هستند: « و منها جائر ».
نحوه عملکرد روزمره کسی که نور معالم ربانی را درک کرده با کسی که هنوز به این مهم نرسیده خیلی متفاوت است. انگاری قضیه یه جورایی به درجاتی شبیه همون قصه خود صاحب نور است که در مقالۀ از تاریکی تا نور بحث شد یعنی صاحب نور در وسط حرم به نور آل محمد ع می رسد و از حالا به بعد زندگی او فقط ماموریتی است که باید برای مخاطبین خاصی، از حرم خارج شود و به عرفات بیاید و دست آنها را بگیرد و به داخل حرم بیاورد و این زندگی او با عقل دیگران جور در نمی آید، که چرا مثلا در قصه ازدواج فرزندش چنین و چنان کرد (درک ماموریت کربلا، قلب سلیم می خواهد)!
اینکه «المومن ینظر بنور الله و …» منظور اینه وقتی تو با یاد معالم ربانی قلبت نور علم آل محمد ع رو در دل شرایط درک می کنه، دیگه با این ملاک کارهاتو پیش می بری و به هیچ چیز دیگه ای کار نداری ! شاید در این قصه یکی بگه آخه این چه کاریه و چه عقلیه که خودت دستی‌دستی داری مرتکب اشتباه میشی و مثلا بچه رو داری میفرستی توی آتیش! حسود نمیدونه قصه اصلا ازدواج نیست بلکه قصه تکرار داستان کربلاست یعنی اینکه سلما لرجل باشی از دید خیلی ها قابل فهم و درک نیست.
احادیث و آیاتی که وصف عملکرد اهل یقین را بیان می کند اینجا باید جمع آوری شود که آخه این کار به این واضحی پس چرا فلانی داره تن به این کار میده؟! عینا جریان کربلاست!
در اون حدیث زیبا امام صادق ع به اهل یقین واقعی اش فرمود:
برو توی تنور داغ! و او بدون لحظه ای مکث پرید توی آتیش!
آیا میشه به امام حسین ع، خدای ناکرده، ایراد بگیریم که آخه این چجور کاریست که با ریسمان پوسیده اهل کوفه بری داخل چاه کربلا؟!!!
باید بدانیم که او مامور است از عالم ذر که اهل کوفه «لم یکن منفکین حتی تاتیهم البینة»، یعنی اهل شک چاپلوسی که خودشونو به دور نور، به زور چسبانده اند، دست بردار از اندیشه کثیف چاپلوسی و دودوزه بازی خود نیستند که در ظاهر، تظاهر به دوستی می کنند و در باطن قصد جان او را می کنند و این را عملا در کارهای روزانه خود نشان می دهند پس اهل یقین در معیت معالم ربانی، خودش را آماده کرد تا ابزاری باشد در دست آل محمد ع برای رو نمودن دست اهل شکی که پیرامون معالم ربانی را گرفته اند و مدعی دوستی آل محمد ع هستند اما در این ادعا بجای اینکه سلما لرجل باشند با هر کسی مشورت در اموراتشان می کنند اما ذره ای توجه و قصد سبیل در آنها نمی یابی.
اگر این آیه رو
« وَ لَوْ أَنَّهُمْ أَقامُوا التَّوْراةَ وَ الْإِنْجِيلَ وَ ما أُنْزِلَ إِلَيْهِمْ مِنْ رَبِّهِمْ لَأَكَلُوا مِنْ فَوْقِهِمْ وَ مِنْ تَحْتِ أَرْجُلِهِمْ
مِنْهُمْ أُمَّةٌ مُقْتَصِدَةٌ وَ كَثِيرٌ مِنْهُمْ ساءَ ما يَعْمَلُونَ (66)»
با این آیه
«ضرب الله مثلا رجلا فیه شرکاء متشاکسون و رجلا سلما لرجل »
کنار هم بذاریم اینجوری میشه:
اهل یقین همون «سلما لرجل» و همون « أُمَّةٌ مُقْتَصِدَةٌ » هستند
و اهل شک همون «فیه شرکاء متشاکسون» و همون عده کثیری هستند که « وَ كَثِيرٌ مِنْهُمْ ساءَ ما يَعْمَلُونَ » به آنها اشاره دارد.
این مثالی از همون ضرب بعضی از قرآن به بعضی دیگر از آن است تا مفاهیم زیبا خلق شود ان شاء الله تعالی. قطعا « لَأَكَلُوا مِنْ فَوْقِهِمْ وَ مِنْ تَحْتِ أَرْجُلِهِمْ » نصیب اهل یقینی میشه که چشم‌بسته، سلما لرجل هستند و در دل شرایط مدام قصد معالم ربانی نموده‌اند و همانها هستند که امة مقتصده نام می‌گیرند. پس در جریان تقدیر ازدواج فرزند، اگه سلما لرجل باشی ان شاء الله بدان که از امة مقتصدة خواهی بود و از این آیه بهره مند خواهی شد.
[عَلَيْكَ بِالْقَصْدِ]:
کسی که معالم ربانی خودشو نشناسه، اصلا مقصود خودشو از زندگی نفهمیده!
[لُزُومُ هَذَا الرَّجُلِ]:
+ «رجل»
+ «تبع – عَلَيْكَ أَنْ تَتَّبِعَ الْهُدَى»
شناخت صاحبان نور و معالم ربانی آنها امری الزامی است!
عَنْ سُفْيَانَ قَالَ:
سفيان گفت:
قَالَ لِي أَبُو عَبْدِ اللَّهِ جَعْفَرُ بْنُ مُحَمَّدٍ ع
حضرت صادق به من فرمود:
يَا سُفْيَانُ لَا تَذْهَبَنَّ بِكَ الْمَذَاهِبُ عَلَيْكَ بِالْقَصْدِ وَ عَلَيْكَ أَنْ تَتَّبِعَ الْهُدَى
سفيان مبادا منحرف شوى مواظب باش كه از جاده دور نشوى از هدايت پيروى كن.
قُلْتُ يَا ابْنَ رَسُولِ اللَّهِ وَ مَا اتِّبَاعُ الْهُدَى
عرض كردم پيروى از هدايت چيست؟
قَالَ
كِتَابُ اللَّهِ وَ لُزُومُ هَذَا الرَّجُلِ
فرمود:
كتاب خدا و چنگ زدن به دامن آن مرد.
فَقَالَ لِي يَا سُفْيَانُ أَنْتَ لَا تَدْرِي مَنْ هُوَ
فرمود: سفيان تو نميدانى آن مرد كيست؟
قُلْتُ لَا وَ اللَّهِ مَا أَدْرِي مَنْ هُوَ
گفتم: نه. آقا از كجا ميدانم‏ او كيست؟
قَالَ فَقَالَ لِي
وَ اللَّهِ لَكِنَّكَ آثَرْتَ الدُّنْيَا عَلَى الْآخِرَةِ وَ مَنْ آثَرَ الدُّنْيَا عَلَى الْآخِرَةِ حَشَرَهُ اللَّهُ يَوْمَ الْقِيَامَةِ أَعْمَى
فرمود:
بخدا سوگند تو دنيا را بر آخرت ترجيح داده‏‌اى
و هر كس دنيا را بر آخرت مقدم دارد خداوند روز قيامت او را كور محشور مى‌‏كند.
+ «احراز هویت نور در ملکوت قلب»
قَالَ قُلْتُ يَا ابْنَ رَسُولِ اللَّهِ
أَخْبِرْنِي عَنْ هَذَا الرَّجُلِ لَعَلَّ اللَّهَ يَنْفَعُنِي بِهِ
گفتم: يا ابن رسول اللَّه
بفرمائيد آن مرد كيست؟ شايد از او بهره‏‌مند شوم.
قَالَ يَا سُفْيَانُ هُوَ وَ اللَّهِ أَمِيرُ الْمُؤْمِنِينَ عَلِيُّ بْنُ أَبِي طَالِبٍ ع
مَنِ اتَّبَعَهُ فَقَدْ أُعْطِيَ مَا لَمْ يُعْطَ أَحَدٌ
وَ مَنْ لَمْ يَتَّبِعْهُ‏ فَقَدْ خَسِرَ خُسْراناً مُبِيناً
هُوَ وَ اللَّهِ جَدُّنَا عَلِيُّ بْنُ أَبِي طَالِبٍ ع
فرمود: سفيان بخدا قسم آن مرد امير المؤمنين على بن ابى طالب است
هر كه پيرو او باشد نعمتى دارد كه به هيچ كس چنان نعمتى داده نشده
و هر كه از او سر باز زند زيانى آشكار نموده
بخدا قسم او جدّ ما على بن ابى طالب است.
يَا سُفْيَانُ إِنْ أَرَدْتَ الْعُرْوَةَ الْوُثْقَى فَعَلَيْكَ بِعَلِيٍّ فَإِنَّهُ وَ اللَّهِ يُنْجِيكَ مِنَ الْعَذَابِ
سفيان! اگر مايلى چنگ به دست آويز محكم زنى، دست بيانداز به دامن على
بخدا قسم او تو را از آتش جهنم نجات ميبخشد.
يَا سُفْيَانُ لَا تَتَّبِعْ هَوَاكَ فَتَضِلَّ عَنْ سَوَاءِ السَّبِيلِ‏.
مبادا پيرو هواى نفس شوى كه از جاده منحرف خواهى شد.