حسود با اشتباه مرگبارش، خیلی سریع همه چیزشو از دست میده! فَجَعَلَهُمْ كَعَصْفٍ مَأْكُولٍ!

عصف :‏
حسود با اشتباه مرگبارش، خیلی سریع همه چیزشو از دست میده! فَجَعَلَهُمْ كَعَصْفٍ مَأْكُولٍ!
همچون پوسته‌ای که مغزش خورده شده!
نور ولایت برای اهل نور، رِيحٍ طَيِّبَةٍ است و برای اهل حسادت، رِيحٌ عاصِفٌ است!
[رِيحٍ طَيِّبَةٍ – رِيحٌ عاصِفٌ]:
واقعا دوران وزیدن ریح طیبة رو با وزیدن ریح عاصف اصلا نمیشه مقایسه کرد !!!
با یاد معالم ربانی انگاری روی بال ملائکه حرکت می کنی (طیر) و در حالیکه تاویلا در عرشه کشتی معالم ربانی نوح ع پناه گرفته‌ای، نسیمی ملایم به روح و جانت می‌وزد که حال خوش این قلب قابل وصف نیست.
اما وقتی طوفان فتنۀ لیدرهای سوء از راه میرسد، چنان تلاطمی ایجاد می کند که هر اهل شکی را از بودن در کنار منبع نور خود، طرد میکند و بیرون می اندازد، اهل شکی که در طی این مدت، قلبا نور خود را باور ننموده و صرفا در ملک و زبانا خود را محبّ آل محمد ع نشان میداده اند.
داستان تکراری متشیعین اهل کوفه و تکرار ماجرای کربلا!
حسودی که قدر امنیت بودن در کشتی نوح را نداند، خوراک کوسه‌های دریای تاریک لیدرهای سوء میشود و این عقوبت تلخ را تجربه مینمایند! اعوذ بالله من ذلک!
« هُوَ الَّذِي يُسَيِّرُكُمْ فِي الْبَرِّ وَ الْبَحْرِ حَتَّى إِذا كُنْتُمْ فِي الْفُلْكِ وَ جَرَيْنَ بِهِمْ بِرِيحٍ طَيِّبَةٍ وَ فَرِحُوا بِها جاءَتْها رِيحٌ عاصِفٌ وَ جاءَهُمُ الْمَوْجُ مِنْ كُلِّ مَكانٍ وَ ظَنُّوا أَنَّهُمْ أُحِيطَ بِهِمْ دَعَوُا اللَّهَ مُخْلِصِينَ لَهُ الدِّينَ لَئِنْ أَنْجَيْتَنا مِنْ هذِهِ لَنَكُونَنَّ مِنَ الشَّاكِرِينَ »
وقتی دانستیم عبارت « قاصِفاً مِنَ الرِّيحِ » میشه نام لیدرهای سوء، حالا معنی آیه چقدر زیبا میشه!
[بادهای رحمت «صاحبان نور» – بادهای عذاب «لیدرهای سوء»] :
« قَالَ رَسُولُ اللَّهِ ص :
الرِّيَاحُ ثَمَانٌ : أَرْبَعٌ مِنْهَا عَذَابٌ وَ أَرْبَعٌ مِنْهَا رَحْمَةٌ
فَالْعَذَابُ مِنْهَا الْعَاصِفُ وَ الصَّرْصَرُ وَ الْعَقِيمُ وَ الْقَاصِفُ
وَ الرَّحْمَةُ مِنْهَا النَّاشِرَاتُ وَ الْمُبَشِّرَاتُ وَ الْمُرْسَلَاتُ وَ الذَّارِيَاتُ
فَيُرْسِلُ اللَّهُ الْمُرْسَلَاتِ فَتُثِيرُ السَّحَابَ ثُمَّ يُرْسِلُ الْمُبَشِّرَاتِ فَتُلْقِحُ السَّحَابَ ثُمَّ يُرْسِلُ الذَّارِيَاتِ فَتَحْمِلُ السَّحَابَ فَتَدِرُّ كَمَا تَدِرُّ اللَّقْحَةُ ثُمَّ تَمْطُرُ وَ هُنَّ اللَّوَاقِحُ ثُمَّ يُرْسِلُ النَّاشِرَاتِ فَتَنْشُرُ مَا أَرَادَ »
[سورة الإسراء (۱۷): الآيات ۶۶ الى ۶۹]
أَمْ أَمِنْتُمْ أَنْ يُعِيدَكُمْ فِيهِ تارَةً أُخْرى 
فَيُرْسِلَ عَلَيْكُمْ قاصِفاً مِنَ الرِّيحِ فَيُغْرِقَكُمْ بِما كَفَرْتُمْ 
ثُمَّ لا تَجِدُوا لَكُمْ عَلَيْنا بِهِ تَبِيعاً (۶۹)
يا [مگر] ايمن شديد از اينكه بار ديگر شما را در آن [دريا] باز گرداند
و تندبادى شكننده بر شما بفرستد و به [سزاى‏] آنكه كفر ورزيديد غرقتان كند؛
آنگاه براى خود در برابر ما كسى را نيابيد كه آن را دنبال كند؟