نور به تو می‌گوید چه کاری باید انجام دهی! وَ أَوْحَيْنا إِلَيْهِمْ‏ فِعْلَ‏ الْخَيْراتِ!

رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم:
أَيُّهَا النَّاسُ
اى مردم!
تَدَبَّرُوا الْقُرْآنَ الْمَجِيدَ
در قرآنِ مجید با دقّت بیندیشید،
فَقَدْ دَلَّكُمْ عَلَى الْأَمْرِ الرَّشِيدِ
که شما را به راهی درست و رشدیافته راهنمایی کرده است.
وَ سَلِّمُوا لِلَّهِ أَمْرَهُ
و کار خود را به خدا واگذارید و در برابر فرمان او تسلیم باشید،
فَإِنَّهُ‏ فَعَّالٌ لِما يُرِيدُ
زیرا او هر آنچه بخواهد، انجام می‌دهد و کارهایش بی‌مانع و بی‌چون‌وچراست؛
اوست فعّال برای آنچه اراده می‌کند.
وَ احْذَرُوا يَوْمَ الْوَعِيدِ وَ اعْمَلُوا بِطَاعَتِهِ
بترسيد از روز قيامت و فرمان خدا را اطاعت كنيد
فَهَذَا شَأْنُ الْعَبِيدِ
اين است شأن بندگان
وَ احْذَرُوا غَضَبَهُ
و از غضب خدا بترسيد
فَكَمْ قَصَمَ مِنْ جَبَّارٍ عَنِيدٍ
پس چقدر از ستمگران نابود شدند.
ق وَ الْقُرْآنِ الْمَجِيدِ
سوگند به قدس و قدرت خداوندى
أَيْنَ مَنْ بَنَى وَ شَادَ وَ طَوَّلَ
وَ تَأَمَّرَ عَلَى النَّاسِ
وَ سَادَ فِي الْأَوَّلِ
وَ ظَنَّ جَهَالَةً مِنْهُ وَ جُرْأَةً أَنَّهُ لَا يَتَحَوَّلُ
عَادَ الزَّمَانُ عَلَيْهِ سَالِباً مَا خُوِّلَ
فَسُقُوا إِذْ فَسُقُوا كَأْساً عَلَى هَلَاكِهِمْ عُوِّلَ 
كجايند كسانى كه كاخهاى سر به فلك كشيده ساختند،
آنان که بنا کردند و افراشتند و بالندگی یافتند،
و بر مردم فرمان راندند و در آغازِ کار، سروری یافتند؟
آنان که با نادانی و گستاخی، پنداشتند که مقام‌شان دگرگون نخواهد شد!
اما زمان بر آنان برگشت و آنچه به آنان داده شده بود، از آنان باز ستاند.
و چون سرکشی کردند،
جامی از هلاکت به آنان نوشانده شد؛
سرنوشت‌شان بر نابودی‌شان بسته شد.
أَ فَعَيِينا بِالْخَلْقِ الْأَوَّلِ بَلْ هُمْ فِي لَبْسٍ مِنْ خَلْقٍ جَدِيدٍ
آيا پس ناتوان شديم به آفريدن نخست؟!
پس در قيامت هم از زنده كردن ناتوان نيستيم كه دوباره زنده كنيم.
فَيَا مَنْ أَنْذَرَهُ بِالْعِبَرِ يَوْمُهُ وَ أَمْسُهُ وَ حَادَثَهُ بِالْغِيَرِ قَمَرُهُ وَ شَمْسُهُ‏ وَ اسْتُلِبَ مِنْهُ وُلْدُهُ وَ إِخْوَتُهُ وَ عِرْسُهُ
پس اى انسانى كه سبب عبرت ديگران شده است،
امروز و ديروزش‏ و گردش ماه و خورشيد او را تغيير داده
و از او فرزند و برادر و عروسش را جدا كرده
وَ هُوَ يَسْعَى فِي الْخَطَايَا مُشَمِّراً
و او كوشش در خطا ميكند و دامنش را براى گناهان به كمر زده
وَ قَدْ دَنَا حَبْسُهُ
و حال اينكه اجلش نزديك شده.
وَ لَقَدْ خَلَقْنَا الْإِنْسانَ
وَ نَعْلَمُ ما تُوَسْوِسُ بِهِ نَفْسُهُ
وَ نَحْنُ أَقْرَبُ إِلَيْهِ مِنْ حَبْلِ الْوَرِيدِ
و همانا آفريديم انسان را
و ميدانيم آنچه را كه وسوسه ميكند به آن نفسش 
و ما نزديكتريم به او از رگ گردن
أَ مَا عَلِمْتَ أَنَّكَ مَسْئُولٌ مِنَ الزَّمَانِ
مَشْهُودٌ عَلَيْكَ يَوْمَ يَنْطِقُ عَنْكَ الْأَرْكَانُ
مَحْفُوظٌ عَلَيْكَ مَا عَمِلْتَ فِي زَمَانِ الْإِمْكَانِ 
آيا نميدانى كه تو پرسيده ميشوى از دوران عمرت
و بر ضرر تو گواهى مى‌‏دهند روزى كه اعضا و جوارح تو به سخن آيند
آنچه كه در دنيا انجام داده‏‌اى تمامش نگهدارى شده
بوسيله دو فرشتۀ مامور تو
إِذْ يَتَلَقَّى الْمُتَلَقِّيانِ عَنِ الْيَمِينِ وَ عَنِ الشِّمالِ قَعِيدٌ.
ما يَلْفِظُ مِنْ قَوْلٍ إِلَّا لَدَيْهِ رَقِيبٌ عَتِيدٌ
هنگامى كه فراگيرندگان فرا گيرند از راست و چپ نشسته
و از دهان بيرون نيفكند سخنى مگر اينكه در آنجاست دو نگهبان آماده
فَكَأَنَّكَ بِالْمَوْتِ وَ قَدِ اخْتَطَفَكَ اخْتِطَافَ الْبَرْقِ
وَ لَمْ تَقْدِرْ عَلَى دَفْعِهِ بِمِلْكِ الْغَرْبِ وَ الشَّرْقِ
و گويا نسبت به مرگ مانند برقى است كه آنا انسان را ميگيرد
و قدرت بر جلوگيرى از مرگ ندارى اگر پادشاهان شرق و غرب با تو همكارى كنند.
وَ نَدِمْتَ عَلَى تَفْرِيطِكَ بَعْدَ اتِّسَاعِ الْخَرْقِ
و در اين هنگام بر آن زيادرويها كه در زندگى كرده‏‌اى پشيمان شوى بعد از آنكه عاجز و ناتوان گردى
وَ تَأَسَّفْتَ عَلَى تَرْكِ الْأُولَى وَ الْأُخْرَى أَحَقُّ 
و افسوس فراوان خورى بر آنچه كه از اعمال ترك كرده‏‌اى
ولى افسوس و پشيمانى فايده‌‏اى ندارد
وَ جاءَتْ سَكْرَةُ الْمَوْتِ بِالْحَقِّ ذلِكَ ما كُنْتَ مِنْهُ تَحِيدُ
و آمد مستى مرگ بحق و راستى، اين است آنچه كه بودى از آن مى‏‌گريختى
ثُمَّ تَرَحَّلْتَ مِنَ الْقُصُورِ إِلَى الْقُبُورِ
سپس از كاخها بسوى گورستان كوچ كنى، 
وَ بَقِيتَ وَحِيداً عَلَى مَمَرِّ الدُّهُورِ كَالْأَسِيرِ الْمَحْصُورِ
تك و تنها بمانى روزگارها بر تو بگذرد مانند اسير تا نفخه صور گرفتار باشى 
وَ نُفِخَ فِي الصُّورِ ذلِكَ يَوْمُ الْوَعِيدِ
و دميده شود در صور اين است روزى كه بشما وعده داده شده.
فَحِينَئِذٍ أَعَادَ الْأَجْسَامَ مَنْ صَنَعَهَا وَ لَفَّ أَشْتَاتَهَا بِقُدْرَتِهِ وَ جَمَعَهَا وَ نَادَاهَا بِنَفْخَةِ الصُّورِ فَأَسْمَعَهَا 
درين هنگام است كه بدنهاى در ميان خاكها برگردند و بيكديگر ذرات پراكندۀ در دل خاكها متصل شوند بقدرت خدا و همۀ آنها را گرد آورد و در صور دميده شود صداى صور را بشنوند
وَ جاءَتْ كُلُّ نَفْسٍ مَعَها سائِقٌ وَ شَهِيدٌ
و بيايد هر نفسى كه باو است كشاننده و گواهى دهنده‏‌اى.
فَيَهْرُبُ مِنْكَ الْأَخُ وَ تَنْسَى أَخَاكَ
وَ يَعْرِضُ عَنْكَ الصَّدِيقُ وَ يَرْفُضُ وَلَاءَكَ وَ يَتَجَافَاكَ صَاحِبُكَ وَ يَجْحَدُ آلَاءَكَ
وَ تَلْقَى مِنَ الْأَهْوَالِ كُلَّمَا أَزْعَجَتْكَ وَ سَاءَكَ وَ تَنْسَى أَوْلَادَكَ وَ نِسَاءَكَ 
و در اين روز برادر تو از تو فرار كند و تو از برادرت فراموش كنى
و دورى كند از تو رفيقت و دوستانت ترا از پيش خود برانند و از تو دور شوند و خوبيهاى تو را انكار كنند
و مى‏‌بينى هول و وحشت‏ها كه صداى فرياد تو را بلند كند و فراموش ميكند تو را زن و فرزند
لَقَدْ كُنْتَ فِي غَفْلَةٍ مِنْ هذا فَكَشَفْنا عَنْكَ غِطاءَكَ فَبَصَرُكَ الْيَوْمَ حَدِيدٌ
به تحقيق تو از اين روز غافلى پس از پيش چشم تو پرده را برداريم ديده‌‏ات در اين روز تيز است
وَ يَجْرِي دُمُوعُ الْأَسَفِ وَابِلًا وَ رَذَاذاً وَ تَسْقُطُ الْأَكْبَادُ مِنَ الْحَسَرَاتِ أَفْلَاذاً
و اشك حسرت در اين روز جارى ميكنى و از حسرت‏ اين روز جگرها فرو ريزد
وَ لَهَبَ لَهِيبُ النَّارِ إِلَى الْكُفَّارِ فَجَعَلَهُمْ جُذَاذاً وَ لَا يَجِدُ الْعَاصِي مِنَ النَّارِ مَلْجَأً وَ لَا مَعَاذاً 
و آتش بسوى كافران شعله ميكشد و ايشان را در هم مى‌‏شكند و پيدا نميكند گناهكار از آتش پناهى
وَ قالَ قَرِينُهُ هذا ما لَدَيَّ عَتِيدٌ
و رفيقش گويد اين است آنچه نزد من آماده است 
يَوْمَ يَقُومُ الزَّبَانِيَةُ إِلَى الْكُفَّارِ
وَ يُبَادِرُ مَنْ يَسُوقُهُمْ سَوْقاً عَنِيفاً
وَ الدُّمُوعُ تَتَحَادَرُ
وَ تَثِبُ النَّارُ إِلَى الْكُفَّارِ كَوُثُوبِ اللَّيْثِ إِذَا شَاخَرَ
روزى كه شعلۀ آتش بسوى كافران بلند مى‏‌شود
پس فرشته‏‌هائى كه آنان را بسوى آتش ميكشند و پيش مى‌‏آيند
و با زور و جبر آنان را بسوى آتش ميكشند
و اشكشان ميريزد
و آتش بسوى كافران بلند مى‌‏شود مانند بلند شدن شير زمانى كه نعره ميزند
فَيَذِلُّ مِنْ زَفِيرِهَا كُلُّ مَنْ عَزَّ وَ فَاخَرَ 
پس شعلۀ آتش ذليل ميكند هر كس را كه خود را در دنيا عزيز مى‌‏دانسته و تكبر ميكرده
الَّذِي جَعَلَ مَعَ اللَّهِ إِلهاً آخَرَ فَأَلْقِياهُ فِي الْعَذابِ الشَّدِيدِ
آنكه قرار داد با خدا، خداى ديگرى، پس او را در عذاب سخت بيندازيد.
وَ يَقُولُ الْحَقُّ
وَ قَدْ زَالَتِ الْمُبْطِلُ وَ اللَّمَمُ
وَ فَصْلُ هَذَا الْأَمْرِ إِلَيَّ
وَ انْتِصَارُ الْمَظْلُومِ مِنْ ظَالِمِهِ
و خداوند مى‏‌فرمايد كه
مسامحه و سهل‌‏انگارى را از ميان برداشته
در آن روز رسيدگى اين كار بدست من است
كه ستمديدگان را يارى كنم
قَالَ اللَّهُ‏
لا تَخْتَصِمُوا لَدَيَّ وَ قَدْ قَدَّمْتُ إِلَيْكُمْ بِالْوَعِيدِ
در پيشگاه من نزاع نكنيد و به تحقيق پيش فرستادم بسوى شما وعده عذاب را در كتابها
مَا أَنْذَرْتُكُمْ فِيمَا مَضَى مِنَ الْأَيَّامِ
و همانا ترساندم شما را در گذشته‏ى از روزگار
أَ مَا حَذَّرْتُكُمْ بِالْعَدَائِدِ بِالْمَعَاصِي وَ الْآثَامِ
آيا نترسانيدم شما را از معصيت‏ها و گناهان؛
أَ مَا وَعَدْتُكُمْ بِهَذَا الْيَوْمِ مِنْ سَائِرِ الْأَيَّامِ 
آيا شما را به اين روز وعده ندادم.
ما يُبَدَّلُ الْقَوْلُ لَدَيَّ وَ ما أَنَا بِظَلَّامٍ لِلْعَبِيدِ
 هيچ سخنى در نزد من تغيير نمى‌‏كند
و نسبت ظلم براى بندگان به من داده نميشود.
فَالْعِيَاذُ بِاللَّهِ مِنْ هَذَا الْأَمْرِ الْمَهُولِ الَّذِي يَحَارُ فِيهِ الْغَافِلُ الْجَهُولُ
پناه بخدا ازين كار و روز وحشتناكى كه در آن بيخبران سرگردانند
وَ تَذْهَلُ مِنْهُ ذوي [ذَوُو] الْأَلْبَابِ وَ الْعُقُولِ
و خردمندان از آن روز فراموش ميكنند
قَدْ أُعِدَّ لِلْكَافِرِ ابْنِ مُلْجَمٍ وَ لِلْكَافِرِينَ يَزِيدُ 
و مسلم آن روز مهيا شده براى كسانى مانند عبد الرحمن بن ملجم مرادى قاتل حضرت على عليه السّلام و براى يزيد بن معويه‏
يَوْمَ نَقُولُ لِجَهَنَّمَ هَلِ امْتَلَأْتِ وَ تَقُولُ هَلْ مِنْ مَزِيدٍ
و ميگوئيم به جهنم در آن روز آيا ازين كافران پر نشدى؟ پاسخ دهد بيشتر ازين هست:
فَيَا حَسْرَةً عَلَى الْعَاصِينَ حَسْرَةً لَا يُمْلَكُ تَلَافِيهَا
پس حسرت و اندوه باد بر گنه‏كاران اندوه و حسرتى كه جبران پذير نيست
وَ يَا نُصْرَةً لِلْمُخْلِصِينَ تَكَامَلَ صَافِيهَا ادْخُلُوا الْجَنَّةَ
پس نصرت و يارى بر بندگان مخلص باد كه روز تكامل آنهاست در آن روز وارد بهشت مى‏‌شوند
لَهُمْ ما يَشاؤُنَ فِيها وَ لَدَيْنا مَزِيدٌ
مر ايشان راست آنچه كه بخواهند در آن بهشت و در نزد ماست بيش از خواسته آنان.
انْظُرُوا عِبَادَ اللَّهِ
توجه كنيد اى بندگان خدا
فَرْقَ مَا بَيْنَ الْفَرِيقَيْنِ بِحُضُورِ قَلْبٍ
تفاوت بين دو دستۀ گنه‏كاران و نيكوكاران را بحضور قلب،
وَ اغْتَنِمُوا الصِّحَّةَ قَبْلَ أَنْ يَنْخَلِعَ الْقَلْبُ
پس غنيمت بشماريد سلامتى خويش را پيش از آنكه دل از جايش كنده شود
فَإِنَّ اللَّذَّاتِ تَفْنَى وَ يَبْقَى الْعَارُ وَ الثَّلْبُ 
زيرا كه خوشگذرانيها نابود مى‌‏شود و ننگش بجا مى‌‏ماند
إِنَّ فِي ذلِكَ لَذِكْرى‏ لِمَنْ كانَ لَهُ قَلْبٌ أَوْ أَلْقَى السَّمْعَ وَ هُوَ شَهِيدٌ.
همانا درين كار پنديست براى كسى كه او را دلى باشد يا گوش شنوائى كه او گواه است.