امام صادق علیه السلام:
عَنْ دَاوُدَ الرَّقِّيِّ قَالَ:
سَأَلْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ ع عَنْ قَوْلِ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ
وَ كانَ عَرْشُهُ‏ عَلَى الْماءِ
فَقَالَ مَا يَقُولُونَ
قُلْتُ يَقُولُونَ إِنَّ الْعَرْشَ كَانَ عَلَى الْمَاءِ وَ الرَّبُّ فَوْقَهُ
فَقَالَ كَذَبُوا مَنْ زَعَمَ هَذَا فَقَدْ صَيَّرَ اللَّهَ مَحْمُولًا وَ وَصَفَهُ بِصِفَةِ الْمَخْلُوقِ وَ لَزِمَهُ أَنَّ الشَّيْ‏ءَ الَّذِي يَحْمِلُهُ أَقْوَى مِنْهُ
قُلْتُ بَيِّنْ لِي جُعِلْتُ فِدَاكَ
فَقَالَ
إِنَّ اللَّهَ حَمَّلَ دِينَهُ وَ عِلْمَهُ الْمَاءَ قَبْلَ أَنْ يَكُونَ أَرْضٌ أَوْ سَمَاءٌ أَوْ جِنٌّ أَوْ إِنْسٌ أَوْ شَمْسٌ أَوْ قَمَرٌ
فَلَمَّا أَرَادَ اللَّهُ أَنْ يَخْلُقَ الْخَلْقَ نَثَرَهُمْ بَيْنَ يَدَيْهِ
فَقَالَ لَهُمْ مَنْ رَبُّكُمْ
فَأَوَّلُ مَنْ نَطَقَ رَسُولُ اللَّهِ ص وَ أَمِيرُ الْمُؤْمِنِينَ ع وَ الْأَئِمَّةُ صَلَوَاتُ اللَّهِ عَلَيْهِمْ
فَقَالُوا أَنْتَ رَبُّنَا
فَحَمَّلَهُمُ الْعِلْمَ وَ الدِّينَ
ثُمَّ قَالَ لِلْمَلَائِكَةِ هَؤُلَاءِ حَمَلَةُ دِينِي وَ عِلْمِي وَ أُمَنَائِي فِي خَلْقِي وَ هُمُ الْمَسْئُولُونَ
ثُمَّ قَالَ لِبَنِي آدَمَ
أَقِرُّوا لِلَّهِ بِالرُّبُوبِيَّةِ وَ لِهَؤُلَاءِ النَّفَرِ بِالْوَلَايَةِ وَ الطَّاعَةِ
فَقَالُوا نَعَمْ رَبَّنَا أَقْرَرْنَا
فَقَالَ اللَّهُ لِلْمَلَائِكَةِ اشْهَدُوا
فَقَالَتِ الْمَلَائِكَةُ شَهِدْنَا عَلَى أَنْ لَا يَقُولُوا غَداً إِنَّا كُنَّا عَنْ هذا غافِلِينَ‏. أَوْ تَقُولُوا إِنَّما أَشْرَكَ آباؤُنا مِنْ قَبْلُ وَ كُنَّا ذُرِّيَّةً مِنْ بَعْدِهِمْ‏ أَ فَتُهْلِكُنا بِما فَعَلَ الْمُبْطِلُونَ‏ 
يَا دَاوُدُ
وَلَايَتُنَا مُؤَكَّدَةٌ عَلَيْهِمْ فِي الْمِيثَاقِ.
داود رقي گويد:
از امام صادق ع راجع به قول خداي عز و جل
«و عرش خدا بر آب بود»
پرسيدم.
فرمود:
در اين باره چه ميگويند؟
عرضكردم: ميگويند عرش روي آب بود و پروردگار بالاي آن،
فرمود: دروغ گويند، هر كه اين گمان كند خدا را محمول قرار داده و او را بصفت مخلوق وصف كرده است و او را لازم آيد كه چيزي كه خدا را حمل ميكند تواناتر از او باشد.
عرضكردم قربانت گردم شما برايم بيان كنيد.
فرمود: پيش از آنكه زميني يا آسماني يا جن و انسي يا خورشيد و ماهي باشد، خدا دينش را و علمش را به آب عطا فرمود،
چون خدا خواست مخلوق را بيافريند ايشان را در برابر خويش پراكنده ساخت و بآنها گفت:
پروردگار شما كيست؟ نخستين كسي كه سخن گفت رسول خدا (ص) و امير المومنين (ع) و ائمه صلوات الله عليهم بودند كه گفتند: تويي پروردگار ما،
خدا به ايشان علم و دين عطا كرد
سپس به فرشتگان فرمود:
«اینان حاملان دین و علم من و جانشینان و مسئولان من در میان مخلوقات من هستند».
آنگاه به فرزندان آدم گفت:
به ربوبيت خدا و ولايت و اطاعت اين اشخاص اعتراف كنيد،
گفتند، آري اي پروردگار ما اعتراف نموديم،
پس خدا به فرشتگان فرمود: گواه باشيد،
فرشتگان گفتند: گواهي دهيم و اين پيمان براي آن بود كه فردا نگويند ما از آن بي خبر بوديم يا آنكه بگويند: پدران ما از پيش مشرك شدند و ما هم فرزندان پس از آنها بوديم،
ما را به آنچه اهل باطل كردند هلاك ميكني؟
اي داود!
ولايت ما در زمانِ پيمان‌گيری، برايشان موكد گشته است.