«فَرَّعْتُ‏ الجبلَ»
«فَرَعَ‏ الجبل: صعده»
«الفرع من كلّ شي‏ء: أعلاه»
«هو فرع قومه: للشريف منهم»
«الفرع ما يبنى علي الأصل»
«فُرُوعُ‏ الرجلِ: فرزندانش»
«فرع – ذریة»
«أَفْرَعَ الأمرَ: آن امر را آغاز كرد.»
صاحبان نور نقطه شروع علوم آل محمد ع برای ما هستند! اخذ نور علم از این نقطه آغاز می‌شود «أَفْرَعَ‏ الأمرَ»!
با این بیان به این عبارات دقت کنیم:
«أَفْرَعَ حاجتَهُ او سَفَرَهُ: نيازمندى يا مسافرت خود را پذيرفت.»
انگاری آنچه نیاز علمی برای سفر داری، نزد صاحبان نور است!
«أَفْرَعَ الأرضَ: در زمين به سير و سياحت پرداخت.»
با نور به سیر و کسب علم بپرداز!
«أَفْرَعَ اهلَهُ: سرپرستى خانواده خود را پذيرفت.»
با کسب نور از صاحبان نور، عقلت را سرپرست حسدت قرار بده!
انگاری در واژه فرع مفهوم نور ولایت و سرپرستی نهفته است.
«فَارِعَةُ الجَبل: قله كوه»
«افْتَرعْتُ الْجَارِيةَ: أَزَلْتُ بَكَارَتَهَا وَ هُوَ الافْتِضَاضُ قِيلَ هُوَ مَأْخُوذٌ مِنْ قَوْلِهِمِ نِعْم مَا أَفْرَعْتَ: أَي ابْتَدَأْتَ.»
«افْتَرَعْتُ‏ البِكْرَ: إذا افتضضتها.»
+ «رتق و فتق امور، با نور! کانتا رتقا ففتقناهما!»
فرع اصل نور خودت باش! اصلها ثابت و فرعها فی السماء!
+ «صلی – دومی نورت باش!»
+ «شعب – فرانچایز»
چقدر خوب کار رو شروع کردی! چه آغاز خوبی!
«أَفْرَعَ‏ الأمرَ: آن امر را آغاز كرد.»
«اسْتَفْرَعَ‏ الشي‏ءَ: آغاز به آن كار كرد.»
«تَفَرَّعَ للأمرِ: در آن كوشش بسيار نمود.»
مجاهده قلبی برای فهم قبض و بسط نور!
+ «استارت – راس»
«آغاز خوب» نام زیبای صاحبان نور و آیات محکم موید اندیشه آنهاست.
این مفهوم در واژه فرع است.
«فَرْعُ‏ الشّجر: غصنه، شاخه درخت»
آقا ، سید ، مافوق ، علو ، …
[اصل و فرع]:
«أَصْلُها ثابِتٌ وَ فَرْعُها فِي السَّماءِ»
صاحبان نور فرع اصل آل محمد ع هستند.
ما باید میوه علم آل محمد ع را از فرع اصل بدست بیاوریم و میوه مستقیما از تنه اصلی برای ما تعریف نشده است.
+ «نافلة»
پس فرع، اسم دیگری برای صاحبان نور است که کسب علم از این فرع متصل بر اصل، موجب علو و برتری و سیادت و عصمت و … می‌شود.
«عَلَيْنَا أَنْ نُلْقِيَ إِلَيْكُمُ الْأُصُولَ وَ عَلَيْكُمْ أَنْ‏ تُفَرِّعُوا»