Make yourself a charitable luminous donation!
تقدیم به خودت!
وقتی با کمک نورت عمل صالح تولید میکنی، این نور رو در واقع به خودت تقدیم میکنی!
«وَ ما تُقَدِّمُوا لِأَنْفُسِكُمْ مِنْ خَيْرٍ تَجِدُوهُ عِنْدَ اللَّه»
پیشکش نورانی!
برای خودت خیرات کن!
برای خودت اعانه جمع کن!
جوایز نورانی به خودت تقدیم کن!
خودت باید این جایزه نورانی رو خلق کنی و به خودت تقدیم کنی!
فقط این کمکهای خودت به درد خودت میخوره!
پس با تولید اعمال صالح به خودت کمک کن!
اعمال صالح نورانی تولید کن و این هدایای گرانبها را به خودت پیشکش کن!
«پیشکش: ارمغان، اهدا، تحفه، تعارف، تقدیم، تقدیمی، هدیه»
«donation»
«هر کسی خودش باید با دست خودش برای خودش خیرات کنه» + «سفر انفرادی با نور!»
وَ ما تُقَدِّمُوا لِأَنْفُسِكُمْ مِنْ خَيْرٍ تَجِدُوهُ عِنْدَ اللَّهِ
[سورة البقرة (۲): آية ۱۱۰]
وَ أَقِيمُوا الصَّلاةَ وَ آتُوا الزَّكاةَ
وَ ما تُقَدِّمُوا لِأَنْفُسِكُمْ مِنْ خَيْرٍ تَجِدُوهُ عِنْدَ اللَّهِ
إِنَّ اللَّهَ بِما تَعْمَلُونَ بَصِيرٌ (۱۱۰)
و نماز را به پا داريد و زكات را بدهيد؛
و هر گونه نيكى كه براى خويش از پيش فرستيد، آن را نزد خدا باز خواهيد يافت؛
آرى، خدا به آنچه مىكنيد بيناست.
امام عسکری علیه السلام:
وَ ما تُقَدِّمُوا لِأَنْفُسِکُمْ مِنْ خَیْرٍ مِنْ مَالٍ تُنْفِقُونَهُ فِی طَاعَهًِْ اللَّهِ
فَإِنْ لَمْ یَکُنْ لَکُمْ مَالٌ فَمِنْ جَاهِکُمْ تَبْذُلُونَهُ لِإِخْوَانِکُمُ الْمُؤْمِنِینَ
تَجُرُّونَ بِهِ إِلَیْهِمُ الْمَنَافِعَ وَ تَدْفَعُونَ بِهِ عَنْهُمُ الْمَضَارَّ.
وَ ما تُقَدِّمُوا لِأَنْفُسِکُمْ مِنْ خَیْرٍ [شامل] مالی است که در طاعت خدا انفاق میکنید
و اگر مال نباشد از وجههی خود برای برادرانتان مایه گذارید.
سودها را به سوی آنها بکشانید و زیانها را از آنها برانید.
امام عسکری علیه السلام:
یَنْفَعُکُمُ اللَّهُ تَعَالَی بِجَاهِ مُحَمَّدٍ (صلی الله علیه و آله) وَ آلِهِ الطَّیِّبِینَ یَوْمَ الْقِیَامَهًِْ
فَیَحُطُّ بِهِ سَیِّئَاتِکُمْ
وَ یُضَاعِفُ بِهِ حَسَنَاتِکُمْ
وَ یَرْفَعُ بِهِ دَرَجَاتِکُمْ.
خدا به شأن و مقام محمّد ص و خاندان پاکش (علیهم السلام) در روز قیامت به شما سود داده
و به آن جهت، گناهان شما را میریزد؛
حسنات شما را دو چندان کرده
و درجات شما را بالا میبرد.
وَ ما تُقَدِّمُوا لِأَنْفُسِكُمْ مِنْ خَيْرٍ تَجِدُوهُ عِنْدَ اللَّهِ
[سورة المزمل (۷۳): آية ۲۰]
إِنَّ رَبَّكَ يَعْلَمُ أَنَّكَ تَقُومُ أَدْنى مِنْ ثُلُثَيِ اللَّيْلِ وَ نِصْفَهُ وَ ثُلُثَهُ وَ طائِفَةٌ مِنَ الَّذِينَ مَعَكَ
وَ اللَّهُ يُقَدِّرُ اللَّيْلَ وَ النَّهارَ
عَلِمَ أَنْ لَنْ تُحْصُوهُ فَتابَ عَلَيْكُمْ
فَاقْرَؤُا ما تَيَسَّرَ مِنَ الْقُرْآنِ
عَلِمَ أَنْ سَيَكُونُ مِنْكُمْ مَرْضى
وَ آخَرُونَ يَضْرِبُونَ فِي الْأَرْضِ يَبْتَغُونَ مِنْ فَضْلِ اللَّهِ
وَ آخَرُونَ يُقاتِلُونَ فِي سَبِيلِ اللَّهِ
فَاقْرَؤُا ما تَيَسَّرَ مِنْهُ
وَ أَقِيمُوا الصَّلاةَ وَ آتُوا الزَّكاةَ
وَ أَقْرِضُوا اللَّهَ قَرْضاً حَسَناً
وَ ما تُقَدِّمُوا لِأَنْفُسِكُمْ مِنْ خَيْرٍ تَجِدُوهُ عِنْدَ اللَّهِ
هُوَ خَيْراً وَ أَعْظَمَ أَجْراً
وَ اسْتَغْفِرُوا اللَّهَ إِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَحِيمٌ (۲۰)
در حقيقت، پروردگارت مىداند كه تو و گروهى از كسانى كه با تواند، نزديك به دو سوّم از شب يا نصف آن يا يك سوّم آن را [به نماز] برمىخيزيد،
و خداست كه شب و روز را اندازهگيرى مىكند.
[او] مىداند كه [شما] هرگز حساب آن را نداريد، پس بر شما ببخشود،
[اينك] هر چه از قرآن ميسّر مىشود بخوانيد.
[خدا] مىداند كه به زودى در ميانتان بيمارانى خواهند بود،
و [عدّهاى] ديگر در زمين سفر مىكنند [و] در پى روزى خدا هستند،
و [گروهى] ديگر در راه خدا پيكار مىنمايند.
پس هر چه از [قرآن] ميسّر شد تلاوت كنيد
و نماز را برپا داريد و زكات را بپردازيد
و وام نيكو به خدا دهيد؛
و هر كار خوبى براى خويش از پيش فرستيد آن را نزد خدا بهتر و با پاداشى بيشتر باز خواهيد يافت.
و از خدا طلب آمرزش كنيد كه خدا آمرزنده مهربان است.
امام علی علیه السلام:
أَکْثِرُوا الِاسْتِغْفَارَ تَجْلِبُوا الرِّزْقَ
وَ قَدِّمُوا مَا اسْتَطَعْتُمْ مِنْ عَمَلِ الْخَیْرِ تَجِدُوهُ غَداً.
زیاد استغفار کنید که موجب جلب روزی است.
هرچه میتوانید عمل خیر انجام دهید که در قیامت نتیجهی آن را خواهید دید.
امام علی علیه السلام:
یُسْتَحَبُّ أَنْ یَقُولَ فِی قُنُوتِ الْوَتْرِ مَا کَانَ أَمِیرُالْمُؤْمِنِینَ (علیه السلام) یَقُولُ فِی الِاسْتِغْفَار …
وَ ما تُقَدِّمُوا لِأَنْفُسِکُمْ مِنْ خَیْرٍ تَجِدُوهُ عِنْدَ اللهِ هُوَ خَیْراً وَ أَعْظَمَ أَجْراً وَ اسْتَغْفِرُوا اللهَ إِنَّ اللهَ غَفُورٌ رَحِیمٌ
وَ أَنَا أَسْتَغْفِرُکَ وَ أَتُوبُ إِلَیْک.
مستحب است در قنوت نماز وتر آنچه که امیرالمؤمنین (علیه السلام) در استغفار میگفت، گفته شود:
وَ ما تُقَدِّمُوا لِأَنْفُسِکُمْ مِنْ خَیْرٍ تَجِدُوهُ عِنْدَ اللهِ هُوَ خَیْراً وَ أَعْظَمَ أَجْراً وَ اسْتَغْفِرُوا اللهَ إِنَّ اللهَ غَفُورٌ رَحِیمٌ
و من از تو آمرزش میطلبم و بهسوی تو توبه میکنم.
+ «حسب»
«لَمْ يُفَضِّلْ نَفْسَهُ عَلَى أَحَدٍ»
اهل نور یقین، از پیش خود، حساب و کتاب نمیکند!
و هر چه قلب سلیمش به سبب یاد معالم ربانی متوجه میشود،
به آن عمل میکند، گر چه با عقلش جور در نیاید!
صاحبان نور میگویند:
در دل شرایط باید خودتو از احدی بالاتر و بهتر ندونی!
اینو اهل نور یقین، بی چون و چرا قبول میکنه و در دل شرایط، بدنبال جهات برتری خودش نمیگرده «کبر»، تا یه جوری ثابت کنه که این حرف اشتباهه! پس اهل یقین، اهل تصدیق «آیاتی و رسلی» است و اهل تفضیل خود بر دیگران نیست و با استعمال اندیشۀ صاحبان نور، مدام برای خودش و دیگران تولید نور آرامش میکنه و اینو برای روز مبادای خودش ذخیره میکنه و خیرات میکنه، و این همون «وَ ما تُقَدِّمُوا لِأَنْفُسِكُمْ مِنْ خَيْرٍ تَجِدُوهُ عِنْدَ اللَّه» میباشد و با عنایت به واژه «حسب» اینجوری میشه که چون اهل نور یقین به حساب خودش کاراشو پیش نمیبره، بلکه با حساب و کتاب صاحب نورش جلو میره و از اونجایی که این روش، روش درست و سریع الحساب است لذا اهل یقین همیشه به سرعت و به درستی اقدام میکنه و گام بر میداره، و خودشو به زحمت فکر کردن نمیندازه و با اتباع از نور قلبی خودش که ماخوذ از صاحب نورش میباشد، نور علی نور شده، و مسیر رو در مَه و تاریکی به راحتی پیدا میکنه و به جلو میره.
رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم:
قَالَ فَمَا التَّصْدِيقُ بِالْوَعْدِ؟
قَالَ قَالَ لَهُ رَسُولُ اللَّهِ ص وَ أَخْبَرَهُ بِالثَّوَابِ وَ الذُّخْرِ وَ جَزِيلِ الْمَآبِ لِمَنْ جَاهَدَ مُحْسِناً بِمَالِهِ وَ نَفْسِهِ وَ نِيَّتِهِ فَلَمْ يَتَعَجَّلْ شَيْئاً مِنْ ثَوَابِ الدُّنْيَا عِوَضاً مِنْ ثَوَابِ الْآخِرَةِ لَمْ يُفَضِّلْ نَفْسَهُ عَلَى أَحَدٍ لِلَّذِي كَانَ مِنْهُ
وَ تَرَكَ ثَوَابَهُ لِيَأْخُذَهُ مُجْتَمِعاً كَامِلًا يَوْمَ الْقِيَامَةِ
وَ عَاهَدَ اللَّهَ أَنْ لَا يَنَالَ مِنَ الدُّنْيَا إِلَّا قَدْرَ الْبُلْغَةِ
وَ لَا يَفْضُلَ لَهُ شَيْءٌ مِمَّا أَتْعَبَ فِيهِ بَدَنَهُ وَ رَشَحَ فِيهِ جَبِينُهُ إِلَّا قَدَّمَهُ قَبْلَهُ
فَأَنْزَلَ اللَّهُ
وَ ما تُقَدِّمُوا لِأَنْفُسِكُمْ مِنْ خَيْرٍ تَجِدُوهُ عِنْدَ اللَّه.
رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم:
عَنْ ابْنِ عَبّاس قالَ، قالَ رَسُولُ الله(ص):
یُرى جَزاءُ ما قُدِّمَ،
وَ قِلَّةُ غِنا ما خُلِّفَ
وَ لَعَلَّهُ مِنْ حَقٍّ مَنَعَهُ وَ مِنْ باطِل جَمَعَهُ.
ابن عباس روایت کرده که حضرت رسول اکرم(ص) فرمود:
پاداش آنچه پیش فرستاده شده، دیده مىشود
و معلوم مىشود سرمایههایى که انسان بعد از مرگش باقى مىگذارد فایده کمترى خواهد داشت
و اى بسا، حقوق آن را ادا نکرده و یا از راه باطل آن را گردآورى کرده است.
انفاق با بِرَند نورانی در زمان حیات خودت!
هر کسی خودش باید روانشناس و روانپزشک قلب خودش باشه!
اگه میخوای آثار ربوبیت و اصلاح و تربیت نور ولایت رو در خودت ببینی، خودت باید یک دانه خرما رو با دست خودت انفاق کنی!
یک دانه خرما! انبار خرما!
با دست خودت، یا با دست رسول خدا ص؟!
در حدیث معروفى از رسول خدا (ص) نقل شده است:
شخصى وصیّت کرده بود پیامبر(ص) انبار پر از خرماى او را بین فقرا تقسیم کند.
پیامبر(ص) هم به وصیّت او عمل کرد.
وقتى کار تقسیم خرما تمام شد، گوشه انبار یک دانه خرماى خشکیده افتاده بود.
پیامبر(ص) آن را برداشت و فرمود:
«اگر با دست خودش این دانه خرما را انفاق مى کرد،
بهتر از این بود که تمام انبار خرماى خود را به دست من پیامبر ببخشد.»
چون در آن یک دانه اثر تربیتى بود.
پیغمبر اکرم(ص) میفرماید:
اگر مرد در زمان حیات خود یک درهم صدقه بدهد،
بهتر از یکصد درهم صدقه در موقع مردنش است.
خودت باید با قلبت، قبض و بسطتو بفهمی و اختیارا به امر الله تن بدهی!
اینجوری از اینکه مرتکب اشتباه مرگبار بشی، نجات پیدا میکنی!
امام صادق علیه السلام:
الصَّدَقَةُ بِالْيَدِ تَقِي مِيتَةَ السَّوْءِ
وَ تَدْفَعُ سَبْعِينَ نَوْعاً مِنْ أَنْوَاعِ الْبَلَاءِ
وَ تُفَكُّ عَنْ لُحِيِّ سَبْعِينَ شَيْطَاناً كُلُّهُمْ يَأْمُرُهُ أَنْ لَا يَفْعَلَ.
صدقهاى كه انسان با دست خودش بپردازد، از مرگ ناگوار نگهبان مىشود
و از ورود هفتاد گونه درد و رنج مانع مىگردد.
تا انسان از دام و وسوسه هفتاد شيطان رها نشود، نمىتواند در راه خدا انفاق كند.
+ «رمی جمرات!»
با دست خودت كارى بكن كه خودت بهرهمند بشی،
و بعد، از این عمل صالح نورانی که خلق کردهای، صدقه بده!
این کار، واجب است! + «فرض»
+ «اقرضهم من عرضک»
انگاری تا زنده هستیم باید نمرۀ قبولی امتحان کربلا رو خودمون بگیریم!
یعنی هر کسی خودش باید پشت به تمنای خودش بکنه و رو به نورش بکنه
و تمنای خودشو فدای تقدیرش بنماید!
بعد از مرگ، تلاش دیگران برای این امر، انگاری فایدهای نخواهد داشت!
یعنی بازماندگان نمیتونن بجای ما پشت به تمنای ما نموده و رو به نور تقدیرات ما بنمایند، بلکه آنها خود امتحان کربلای خود را دارند و اگر در امتحان کربلای خود موفق شوند، از این محصول نورانی عمل صالح، برای اموات خود خیرات مینمایند!
رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم:
عَنِ النَّبِيِّ ص قَالَ
عَلَى كُلِّ مُسْلِمٍ صَدَقَةٌ
قِيلَ أَ رَأَيْتَ إِنْ لَمْ يَجِدْ
قَالَ يَعْمَلُ بِيَدَيْهِ فَيَنْفَعُ بِهِ نَفْسَهُ وَ يَتَصَدَّقُ
قِيلَ أَ رَأَيْتَ إِنْ لَمْ يَسْتَطِعْ
قَالَ يُعِينُ ذَا الْحَاجَةِ الْمَلْهُوفَ
قَالَ لَهُ أَ رَأَيْتَ إِنْ لَمْ يَسْتَطِعْ
قَالَ يَأْمُرُ بِالْمَعْرُوفِ أَوْ الْخَيْرِ
قِيلَ أَ رَأَيْتَ إِنْ لَمْ يَفْعَلْ
قَالَ يُمْسِكُ عَنِ الشَّرِّ فَإِنَّهَا صَدَقَة.
از پيامبر (ص) نقل كردهاند كه فرمود:
بر هر مسلمانى لازم است كه صدقه بدهد.
گفتند: اگر كسى نداشت چه كند؟
فرمود:
با دست خودش كارى بكند كه خود بهرهمند شود و بعد از آن صدقه بدهد.
گفتند: اگر نتوانست چه كار كند؟
فرمود: به نيازمندى كه گرفتار است كمك كند.
عرض شد: اگر نتوانست چه؟
فرمود: به كار شايسته و يا كار نيكى راهنمايى كند.
گفتند: اگر آن كار را هم نكرد، چه كند؟
فرمود: «از ضرر رساندن به ديگران خوددارى كند كه اين كار، خود صدقه است.