The secret scientific relationship between hearts and their light!
The Light is the Body of Science of the Heart!
«بدن» در معنای ممدوح، یکی از هزار واژۀ مترادف «نور»،
و در معنای مذموم، یکی از هزار واژۀ مترادف «حسد» است.
در فرهنگ لغات عربی مینویسند:
«امرأة بادن و بدين: عظيمة البدن، زن تنومند، چاق و فربه»
مفهوم «الضخامة و السمن»
ممدوح: «وَ الْبُدْنَ جَعَلْناها لَكُمْ مِنْ شَعائِرِ اللَّهِ»: صاحبان و حاملان نور! بدنۀ علم و دانش!
تنۀ درخت علم و دانش! «trunk»
مذموم: «فَالْيَوْمَ نُنَجِّيكَ بِبَدَنِكَ»: دانهدرشتهای قبیلۀ شیطان! بدنۀ جهل و گمراهی!
بدنۀ نورانی، قلب نورانی! بدنۀ ظلمانی، تاریکی قلب!
«بدن – بدنه – تنه – قلب»
رابطۀ علمیِ نورانیِ قلوبِ اهل نور با صاحبان نور!
رابطۀ طینت و نور ولایت!
قلب صاحبان نور برای اهل نور همچون بدنۀ علم و دانش است،
اهل نور به این بدنۀ علمی خود مایل و شائق هستند.
قلب اهل نور + بدنۀ نورانی علم آل محمد ع!
«مونث – مذکر»
انگاری قلب اهل نور که مرکز فرماندهی آنهاست، تابع نور علم مافوق خود میباشد.
كُلُّ قَلْبٍ يَحِنُّ إِلَى بَدَنِهِ!
قلب اهل نور کجا و قلب اهل حسادت کجا؟!
امام باقر علیه السلام:
عَنْ أَبِي الْحَجَّاجِ قَالَ قَالَ لِي أَبُو جَعْفَرٍ ع يَا أَبَا الْحَجَّاجِ
إِنَّ اللَّهَ خَلَقَ مُحَمَّداً وَ آلَ مُحَمَّدٍ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِمْ مِنْ طِينِ عِلِّيِّينَ
وَ خَلَقَ قُلُوبَهُمْ مِنْ طِينِ عِلِّيِّينَ
فَقُلُوبُ شِيعَتِنَا مِنْ أَبْدَانِ آلِ مُحَمَّدٍ ص
وَ إِنَّ اللَّهَ تَعَالَى خَلَقَ عَدُوَّ آلِ مُحَمَّدٍ مِنْ طِينِ سِجِّينٍ
وَ خَلَقَ قُلُوبَهُمْ أَخْبَثَ مِنْ ذَلِكَ
وَ خَلَقَ شِيعَتَهُمْ مِنْ طِينٍ دُونَ طِينِ سِجِّينٍ
فَقُلُوبُهُمْ مِنْ أَبْدَانِ أُولَئِكَ
وَ كُلُّ قَلْبٍ يَحِنُّ إِلَى بَدَنِهِ.
خداوند متعال، طینتِ روح محمد و آل محمد (علیهم السلام) را از فوق عرش،
و طینتِ بدنهایشان را از تحت عرش (در مرتبه علّیّین) قرارداد،
و طینتِ قلوبِ شیعیانِِ ایشان را از همان مرتبه علیّین آفرید،
که قلب مؤمنین، بمنزلۀ بدن است برای روحِ محمد و آل محمد ع،
و محبت شیعیان به ایشان و عاطفۀ شدید امامان به شیعیانشان،
همه بخاطر همین سنخیت و اتحاد در طینتهاست.
خداوند متعال، طینتِ دشمنان محمد و آل محمد (علیهم السلام) را از مرتبه سجّین قرارداد
(و ارواح خبیثشان را از مرتبهای اسفل از سجّین)، و طینتِ قلوبِ پیروان ایشان را از همان مرتبه سجّین قرارداد،که به همین خاطر به همدیگر میل دارند.
قال الصادق (علیه السلام):
«إِنَّ اللَّهَ خَلَقَ مُحَمَّداً مِنْ طِینَةٍ مِنْ جَوْهَرَةٍ تَحْتَ الْعَرْشِ
وَ إِنَّهُ کَانَ لِطِینَتِهِ نَضْحٌ فَجَبَلَ طِینَةَ أَمِیرِ الْمُؤْمِنِینَ ع مِنْ نَضْحِ طِینَةِ رَسُولِ اللَّهِ ص
وَ کَانَ لِطِینَةِ أَمِیرِ الْمُؤْمِنِینَ ع نَضْحٌ فَجَبَلَ طِینَتَنَا مِنْ فَضْلِ طِینَةِ أَمِیرِ الْمُؤْمِنِینَ ع
وَ کَانَتْ لِطِینَتِنَا نَضْحٌ فَجَبَلَ طِینَةَ شِیعَتِنَا مِنْ نَضْحِ طِینَتِنَا
فَقُلُوبُهُمْ تَحِنُّ إِلَیْنَا
وَ قُلُوبُنَا تَعْطِفُ عَلَیْهِمْ تَعَطُّفَ الْوَالِدِ عَلَى الْوَلَدِ
وَ نَحْنُ خَیْرٌ لَهُمْ وَ هُمْ خَیْرٌ لَنَا
وَ رَسُولُ اللَّهِ ص لَنَا خَیْرٌ وَ نَحْنُ لَهُ خَیْرٌ»،
خداوند محمد را از طینت و سرشتى كه از گوهرى در زیر عرش بود خلق فرمود، و طینت محمد را تراوشى بود كه خداوند طینت امیرالمؤمنین را از همان تراوش طینت رسول خدا خلق نمود.
و طینت امیرالمؤمنین را از نیز تراوشى بود كه خداوند طینت ما را از باقیماندهى طینت امیرالمؤمنین خلق كرد، و براى طینت ما نیز تراوشى بوده كه خداوند شیعیان ما را از همان تراوش طینت ما خلق فرموده است.
دلهاى شیعیان ما مشتاق ما هستند و دلهاى ما نیز- بمانند مهربانى و شفقت پدر به فرزند- به آنان توجه دارد.
ما براى شیعیانمان بهترینها هستیم و شیعیان ما براى ما بهترینها هستند، رسول خدا نیز براى ما بهترین است و ما هم براى او بهترینها هستیم».
امام باقر عليه السلام:
«إِنَّ اللَّهَ خَلَقَنَا مِنْ أَعْلَى عِلِّیِّینَ وَ خَلَقَ قُلُوبَ شِیعَتِنَا مِمَّا خَلَقَنَا مِنْهُ وَ خَلَقَ أَبْدَانَهُمْ مِنْ دُونِ ذَلِکَ
فَقُلُوبُهُمْ تَهْوِی إِلَیْنَا لِأَنَّهَا خُلِقَتْ مِمَّا خُلِقْنَا
ثُمَّ تَلَا هَذِهِ الْآیَةَ
“کَلَّا إِنَّ کِتابَ الْأَبْرارِ لَفِی عِلِّیِّینَ وَ ما أَدْراکَ ما عِلِّیُّونَ کِتابٌ مَرْقُومٌ یَشْهَدُهُ الْمُقَرَّبُونَ”
وَ خَلَقَ عَدُوَّنَا مِنْ سِجِّینٍ وَ خَلَقَ قُلُوبَ شِیعَتِهِمْ مِمَّا خَلَقَهُمْ مِنْهُ وَ أَبْدَانَهُمْ مِنْ دُونِ ذَلِکَ
فَقُلُوبُهُمْ تَهْوِی إِلَیْهِمْ لِأَنَّهَا خُلِقَتْ مِمَّا خُلِقُوا مِنْهُ
ثُمَّ تَلَا هَذِهِ الْآیَةَ
“کَلَّا إِنَّ کِتابَ الفُجَّارِ لَفِی سِجِّینٍ وَ ما أَدْراکَ ما سِجِّینٌ کِتابٌ مَرْقُوم“»،
همانا خدا ما را از أعلى عليين آفريد و دلهاى شيعيان ما را از آنچه ما را آفريده، آفريد. و پيكرهايشان را از درجه پائينش آفريد، از اين رو دلهاى شيعيان بما متوجه است، زيرا از آنچه ما آفريدهشدهايم، آفريده شدهاند، سپس اين آيه را قرائت فرمود:«اصلا نامه نيكان در عليين است، تو چه دانى عليين چيست؟ كتابى است نوشته كه مقربان شاهد آنند.»
و دشمن ما را از سجين آفريد و دلهاى پيروانشان را از آنچه آنها را آفريده آفريد و پيكرهايشان را از پائينتر آن آفريد، از اين رو دلهاى پيروانشان بآنها متوجه است زيرا اينها آفريده شدند از آنچه آنها آفريده شدند سپس اين آيه را تلاوت فرمود:
«اصلا نامه بدكاران در سجين است، تو چه دانى سجين چيست؟
امام صادق عليه السّلام:
«إِنَّ اللَّهَ عَجَنَ طِینَتَنَا وَ طِینَةَ شِیعَتِنَا فَخَلَطَنَا بِهِمْ وَ خَلَطَهُمْ بِنَا
فَمَنْ کَانَ فِی خَلْقِهِ شَیْءٌ مِنْ طِینَتِنَا حَنَّ إِلَیْنَا فَأَنْتُمْ وَ اللَّهِ مِنَّا»،
خداوند طينت ما و شيعيانمان را باهم سرشت ما را بآنها و آنها را بما مخلوط نمود هر كس در او مقدارى از طينت ما است بما تمايل دارد بخدا قسم شما از ما هستيد.
«إِنَّ اللَّهَ خَلَقَنَا مِنْ طِینَةِ عِلِّیِّینَ وَ خَلَقَ قُلُوبَنَا مِنْ طِینَةِ فَوْقِ عِلِّیِّینَ
وَ خَلَقَ شِیعَتَنَا مِنْ طِینَةِ أَسْفَلَ مِنْ ذَلِکَ وَ خَلَقَ قُلُوبَهُمْ مِنْ طِینَةِ عِلِّیِّینَ
فَصَارَتْ قُلُوبُهُمْ تَحِنُّ إِلَیْنَا لِأَنَّهَا مِنَّا
وَ خَلَقَ عَدُوَّنَا مِنْ طِینَةِ سِجِّینٍ وَ خَلَقَ قُلُوبَهُمْ مِنْ طِینَةِ أَسْفَلَ مِنْ سِجِّینٍ
وَ إِنَّ اللَّهَ رَادٌّ کُلَّ طِینَةٍ إِلَى مَعْدِنِهَا
فَرَادُّهُمْ إِلَى عِلِّیِّینَ وَ رَادُّهُمْ إِلَى سِجِّینٍ».
قال الباقر (علیه السلام):
«إِنَّ اللَّهَ خَلَقَ مُحَمَّداً وَ آلَ مُحَمَّدٍ مِنْ طِینَةِ عِلِّیِّینَ وَ خَلَقَ قُلُوبَهُمْ مِنْ طِینَةِ فَوْقِ ذَلِکَ
وَ خَلَقَ شِیعَتَنَا مِنْ طِینَةٍ دُونَ عِلِّیِّینَ وَ خَلَقَ قُلُوبَهُمْ مِنْ طِینَةِ عِلِّیِّینَ
فَقُلُوبُ شِیعَتِنَا مِنْ أَبْدَانِ آلِ مُحَمَّدٍ
وَ إِنَّ اللَّهَ خَلَقَ عَدُوَّ آلِ مُحَمَّدٍ مِنْ طِینِ سِجِّینٍ وَ خَلَقَ قُلُوبَهُمْ مِنْ طِینٍ أَخْبَثَ مِنْ ذَلِکَ
وَ خَلَقَ شِیعَتَهُمْ مِنْ طِینٍ دُونَ طِینِ سِجِّینٍ وَ خَلَقَ قُلُوبَهُمْ مِنْ طِینِ سِجِّینٍ
فَقُلُوبُهُمْ مِنْ أَبْدَانِ أُولَئِکَ
وَ کُلُّ قَلْبٍ یَحِنُّ إِلَى بَدَنِهِ»،
« إِنَّا وَ شِیعَتَنَا خُلِقْنَا مِنْ طِینَةٍ وَاحِدَةٍ
وَ خُلِقَ عَدُوُّنَا مِنْ طِینَةِ خَبَالٍ مِنْ حَمَإٍ مَسْنُون».
قال السجاد (علیه السلام):
« إِنَّ اللَّهَ تَعَالَى خَلَقَ النَّبِیِّینَ مِنْ طِینَةِ عِلِّیِّینَ قُلُوبَهُمْ وَ أَبْدَانَهُمْ
وَ خَلَقَ قُلُوبَ الْمُؤْمِنِینَ مِنْ تِلْکَ الطِّینَةِ وَ خَلَقَ أَبْدَانَ الْمُؤْمِنِینَ مِنْ دُونِ ذَلِکَ
وَ خَلَقَ الْکُفَّارَ مِنْ طِینَةِ سِجِّینٍ قُلُوبَهُمْ وَ أَبْدَانَهُمْ فَخَلَطَ بَیْنَ الطِّینَتَیْنِ
فَمِنْ هَذَا یَلِدُ الْمُؤْمِنُ الْکَافِرَ وَ یَلِدُ الْکَافِرُ الْمُؤْمِنَ
وَ مِنْ هَاهُنَا یُصِیبُ الْمُؤْمِنُ السَّیِّئَةَ وَ مِنْ هَاهُنَا یُصِیبُ الْکَافِرُ الْحَسَنَةَ
فَقُلُوبُ الْمُؤْمِنِینَ تَحِنُّ إِلَى مَا خُلِقُوا مِنْهُ
وَ قُلُوبُ الْکَافِرِینَ تَحِنُّ إِلَى مَا خُلِقُوا مِنْهُ»،
«قَدْ أَخَذَ اللَّهُ مِیثَاقَ شِیعَتِنَا مَعَنَا عَلَى وَلَایَتِنَا لَا یَزِیدُونَ وَ لَا یَنْقُصُونَ
إِنَّ اللَّهَ خَلَقَنَا مِنْ طِینَةِ عِلِّیِّینَ وَ خَلَقَ شِیعَتَنَا مِنْ طِینَةِ أَسْفَلَ مِنْ ذَلِکَ
وَ خَلَقَ عَدُوَّنَا مِنْ طِینَةِ سِجِّینٍ وَ خَلَقَ أَوْلِیَاءَهُمْ مِنْ طِینَةِ أَسْفَلَ مِنْ ذَلِکَ».
فَقُلُوبُ الْمُؤْمِنِینَ تَحِنُّ إِلَى مَا خُلِقُوا مِنْهُ
فَاجْعَلْ أَفْئِدَةً مِنَ النَّاسِ تَهْوِي إِلَيْهِمْ
[سورة إبراهيم (۱۴): الآيات ۳۵ الى ۴۱]
رَبَّنا إِنِّي أَسْكَنْتُ مِنْ ذُرِّيَّتِي بِوادٍ غَيْرِ ذِي زَرْعٍ عِنْدَ بَيْتِكَ الْمُحَرَّمِ
رَبَّنا لِيُقِيمُوا الصَّلاةَ
فَاجْعَلْ أَفْئِدَةً مِنَ النَّاسِ تَهْوِي إِلَيْهِمْ
وَ ارْزُقْهُمْ مِنَ الثَّمَراتِ لَعَلَّهُمْ يَشْكُرُونَ (۳۷)
پروردگارا، من [يكى از] فرزندانم را در درّهاى بىكشت، نزد خانه محترم تو، سكونت دادم.
پروردگارا، تا نماز را به پا دارند،
پس دلهاى برخى از مردم را به سوى آنان گرايش ده
و آنان را از محصولات [مورد نيازشان] روزى ده، باشد كه سپاسگزارى كنند.
فَالْيَوْمَ نُنَجِّيكَ بِبَدَنِكَ
[سورة يونس (۱۰): الآيات ۹۰ الى ۹۲]
وَ جاوَزْنا بِبَنِي إِسْرائِيلَ الْبَحْرَ
فَأَتْبَعَهُمْ فِرْعَوْنُ وَ جُنُودُهُ بَغْياً وَ عَدْواً حَتَّى إِذا أَدْرَكَهُ الْغَرَقُ قالَ
آمَنْتُ أَنَّهُ لا إِلهَ إِلاَّ الَّذِي آمَنَتْ بِهِ بَنُوا إِسْرائِيلَ وَ أَنَا مِنَ الْمُسْلِمِينَ (۹۰)
و فرزندان اسرائيل را از دريا گذرانديم،
پس فرعون و سپاهيانش از روى ستم و تجاوز، آنان را دنبال كردند،
تا وقتى كه در شُرُفِ غرق شدن قرار گرفت، گفت:
«ايمان آوردم كه هيچ معبودى جز آنكه فرزندان اسرائيل به او گرويدهاند، نيست،
و من از تسليمشدگانم.»
آلْآنَ وَ قَدْ عَصَيْتَ قَبْلُ وَ كُنْتَ مِنَ الْمُفْسِدِينَ (۹۱)
اكنون؟ در حالى كه پيش از اين نافرمانى مىكردى و از تباهكاران بودى؟
فَالْيَوْمَ نُنَجِّيكَ بِبَدَنِكَ لِتَكُونَ لِمَنْ خَلْفَكَ آيَةً
وَ إِنَّ كَثِيراً مِنَ النَّاسِ عَنْ آياتِنا لَغافِلُونَ (۹۲)
پس امروز تو را با زره [زرّين] خودت به بلندى [ساحل] مىافكنيم،
تا براى كسانى كه از پى تو مىآيند عبرتى باشد،
و بىگمان، بسيارى از مردم از نشانههاى ما غافلند.
امام صادق علیه السلام:
فَالْيَوْمَ نُنَجِّيكَ بِبَدَنِكَ لِتَكُونَ لِمَنْ خَلْفَكَ آيَةً
يَقُولُ نُلْقِيكَ عَلَى نَجْوَةٍ مِنَ الْأَرْضِ لِتَكُونَ لِمَنْ بَعْدَكَ عَلَامَةً وَ عِبْرَةً.
وَ الْبُدْنَ جَعَلْناها لَكُمْ مِنْ شَعائِرِ اللَّهِ
[سورة الحج (۲۲): الآيات ۳۶ الى ۴۰]
وَ الْبُدْنَ جَعَلْناها لَكُمْ مِنْ شَعائِرِ اللَّهِ
لَكُمْ فِيها خَيْرٌ
فَاذْكُرُوا اسْمَ اللَّهِ عَلَيْها صَوافَّ
فَإِذا وَجَبَتْ جُنُوبُها فَكُلُوا مِنْها
وَ أَطْعِمُوا الْقانِعَ وَ الْمُعْتَرَّ
كَذلِكَ سَخَّرْناها لَكُمْ لَعَلَّكُمْ تَشْكُرُونَ (۳۶)
و شتران فربه را براى شما از [جمله] شعاير خدا قرار داديم:
در آنها براى شما خير است.
پس نام خدا را بر آنها -در حالى كه برپاى ايستادهاند- ببريد
و چون به پهلو درغلتيدند از آنها بخوريد
و به تنگدست [سائل] و به بينوا [ى غير سائل] بخورانيد.
اين گونه آنها را براى شما رام كرديم، اميد كه شكرگزار باشيد.
امام صادق علیه السلام:
فِی قَوْلِ اللَّهِ عَزَّوَجَلَّ
فَاذْکُرُوا اسْمَ اللهِ عَلَیْها صَوافَّ
قَالَ ذَلِکَ حِینَ تَصُفُّ لِلنَّحْرِ تَرْبِطُ یَدَیْهَا مَا بَیْنَ الْخُفِّ إِلَی الرُّکْبَهًِْ
وَ وُجُوبُ جُنُوبِهَا إِذَا وَقَعَتْ عَلَی الْأَرْضِ.
آن، هنگامیاست که شتران قربانی برای بریدنِگلوهایشان بهصف شده
و میان سُم تا زانویِ دستهایشان بسته میشود؛
و منظور از وَجَبَتْ جُنُوبُها زمانی است که [بیجان] بر زمین میافتند.
بالاخره خدای مهربان، این شتر زیبای علم «بُدْنَة» رو برای عدهای قربانی کرده! «کربلا – ثار الله»
حالا خود دانید! یا اختیارا از این علوم استفاده میکند و یا از اختیار خود سوء استفاده میکنید!
خدا هم بعد از اینکه این هدیۀ نورانی علمشو سر راه عدهای میذاره «لقط»،
بر اساس اینکه هر کسی اختیارا چجوری اقدام میکنه،
در مورد بهشت و جهنمش تعیین تکلیف خواهد نمود!
امام علی علیه السلام:
أَرْبَعُ تَعْلِیمٍ مِنَ اللَّهِ لَیْسَ بِوَاجِبَاتٍ
قَوْلُهُ تَعَالَی
فَکاتِبُوهُمْ إِنْ عَلِمْتُمْ فِیهِمْ خَیْراً
فَمَنْ شَاءَ کَاتَبَ رَقِیقَهُ وَ مَنْ شَاءَ تَرَکَ لَمْ یُکَاتِبْ
وَ قَوْلَهُ تَعَالَی
وَ إِذا حَلَلْتُمْ فَاصْطادُوا
فَإِذَا أَحَلَّ فَمَنْ شَاءَ اصْطَادَ وَ مَنْ شَاءَ تَرَکَ لَمْ یَصْطَدْ
وَ قَوْلَهُ تَعَالَی
فَإِذا وَجَبَتْ جُنُوبُها فَکُلُوا مِنْها
فَإِذَا ذَبَحَ أَوْ نَحَرَ فَمَنْ شَاءَ أَکَلَ مِنْ أُضْحِیَّتِهِ وَ مَنْ شَاءَ لَمْ یَأْکُلْ
وَ قَوْلُهُ تَعَالَی
فَإِذا قُضِیَتِ الصَّلاةُ فَانْتَشِرُوا فِی الْأَرْضِ
فَمَنْ شَاءَ انْتَشَرَ وَ مَنْ شَاءَ أَنْ یَقْعُدَ فِی الْمَسْجِدِ قَعَدَ.
چهار دستور از جانب خداوند متعال است که واجب نیستند
(یعنی عمل به آنها لازم نیست)،
یکی این سخن خداوند است [که فرموده:]
[با بردگانیکه خواستار بستن قرار داد برای آزادی خویش هستند] قرارداد ببندید اگر صلاحیّت [زندگی مستقل] را در آنان احساس میکنید.
پس هرکس که بخواهد میتواند با برده خود قرارداد آزادی ببندد و هرکس بخواهد این دستور را رها کرده و چنین قراردادی نمیبندد.
دیگری این سخن خداوند است [که فرموده:]
و چون از احرام بیرون آمدید، شکار کنید.
پس هرکس که از احرام بیرون آید اگر خواست میتواند شکار کند و اگر خواست میتواند این دستور را رها کرده و شکار نکند.
دیگری این سخن خداوند است [که فرموده:]
فَإِذا وَجَبَتْ جُنُوبُها فَکُلُوا مِنْها؛
پس هنگامیکه حجگزار، حیوانی را قربانی میکند اگر خواست میتواند از [گوشتِ] قربانیاش بخورد و اگر خواست میتواند چنین نکند.
و دیگری این سخن خداوند است [که فرموده:]
و چون نماز پایان یافت، در زمین پراکنده شوید.
که هر که خواهد، پراکنده شود و هرکه بخواهد در مسجد بنشیند، مینشیند.