قلب نورانی، هرگز تشنۀ گناه نیست! اما حسود، همیشه تشنۀ گناه است!

[ابل – قبض وبسط] :
«أَ فَلا يَنْظُرُونَ إِلَى الْإِبِلِ كَيْفَ خُلِقَتْ» :
وقتی رابطه مفهومی بین هر واژه و مبحث قبض و بسط رو پیدا کنی معنای زیبایی از اون واژه استنباط میشه!
مثلا اینجا بجای واژه «ابل» علامت سوال بذار و معنا آیه را توی ذهنت جستجو کن: اون چیه که با ارزشه و باید به خلقتش نظر کنی [+ خلقا جدیدا] با توجه به معنی واژه نظر؟! اون سایه نورانی صاحبان نور است که در قلب می‌جنبد و رزق علمی اهل یقین را تغذیه می‌کند لذا با توجه به اینکه ابل نیز در کتاب لغت معنی شده: «اخَذَتْهُ‏ أَبَلَةُ الطَّعامِ: سنگينى غذا باعث امتلاء معده او شد.» انگاری همون مفهوم اخذ نور ولایت با قلب اهل یقین است که موجب سنگینی و وزین شدن قلب شده لذا براحتی از درخت معصیت کنده شده «فطم – طوع» و اینگونه واژه ابل مفهوم طوع و فطم و هزاران واژه مترادف نور ولایت را با توجه به این آیه زیبا در ذهن تداعی می‌نماید.
پس به «آیاتی و رسلی» با دقت نظر کن – تنها چیزهای با ارزش دنیا که وجودی اخروی دارند و در دنیا برای دستگیری از کسانی که در تاریکی اسیرند ارائه شده – و چشم بر ندار که ارزش واقعی یعنی نور ولایت در جوف همین نار آیت حتما به چشم اهل یقین خواهد خورد، ان شاء الله تعالی، و وجود آنها را سیراب خواهد نمود که دل از گناه بکنند و این همان «اللهم انی اسألک ان تعصمنی بولایتک عن معصیتک» است یعنی عصمت هم مفهوم فطم و طوع را تایید می‌کند چون عصمت نیز نامی زیبا از نامهای آیاتی و رسلی است.

در این حدیث مفهوم ابل رو دقت کن جناب طریحی چی فرمودند:
«تَأَبَّلَ‏ آدَمُ ع عَلَى ابْنِهِ الْمَقْتُولِ كَذَا وَ كَذَا عَاماً لَا يُصِيبُ حَوَّاءَ أي امتنع من غشيانها»
«تَأَبَّلَ‏: أي امتنع من غشيانها»
مفهوم قطع رابطه، ثانویه به چیزی، میشه همین مفهوم زیبای واژه ابل.

عبارت «أَبَلَةُ الطَّعامِ» زیباست:
وقتی غذای سنگین و چرب خورده میشه، معده نفخ میکنه و درد میکنه و سنگین میشه، اصلا میلی به غذا نداری و دنبال قرص دایجستیو و دایمتیکون میگردی زودتر این سنگینی و نفخ معده رو برطرف کنی!
ابل یعنی اون سنگینی قلب که با اخذ نور ولایت برات ایجاد میشه و نسبت به گناه بی‌میل میشی.
میوه درخت که سنگین و رسیده میشه خودش از شاخه جدا میشه می‌افته روی زمین و زیر درخت.
این فرآیند جدا شدن از تاریکی است زمانی که قلب به نور معرفة الامام سنگین و وزین گردد و مفهوم زیبای ابل اینجوری استنباط می شود.

پس ابل نام زیبای صاحبان نور و آیات محکم موید اندیشه آنهاست، که اهل یقین در دل شرایط با اخذ رزق علم نورانی از نار آیات، با این نور حکمت سنگین شده و از گناه فطم می‌شوند.
این خلقت، مد نظر این آیه زیباست که «أَ فَلا يَنْظُرُونَ إِلَى الْإِبِلِ كَيْفَ خُلِقَتْ».
مفهوم ایجاد ثبات نیز در این واژه زیباست،
عرب میگه «إِن فلاناً لا يأْتَبِلُ‏ أَي لا يَثْبُت على رِعْيةِ الإِبل و لا يُحْسِنُ مهْنَتَها»
پس آیه به این نکته هم اشاره دارد که:
دقت کن ببین چجوری ثبات و آرامش به سبب نور ولایت در قلب اهل یقین خلق شد!
خیلی این تعبیر زیباست، و این مفهوم «ثبات و آرامش» از واژه ابل استنباط می‌شود!

«الإِبَّوْلُ‏ طائر ينفرد من الرَّفّ و هو السطر من الطير  …
و الإِبِّيلُ‏ و الإِبَّوْل‏ و الإِبَّالَة القطعة من الطير و الخيل و الإِبل»:
لیدر «الأَبِيلُ‏: رئيس النصارى» که از بقیه کنده و جدا شده و مجزا شده، این مفهوم در واژۀ ابل است!
این مجزا شدن یعنی به آرامش رسیدن یعنی دیگه مثل بقیه اهل گناه نیست!
+ «سفر انفرادی با نور!»
این میشه همون تافته جدا بافته، میشه وحد و توحید!
پس فطم و طوع و ابل و … آخرش سر از توحید و آرامش در آورد
و می‌بینیم که همه واژه‌ها یه چیزو میگن: نور ولایت.