[سورة يوسف (۱۲): الآيات ۵۴ الى ۵۷]
وَ قالَ الْمَلِكُ ائْتُونِي بِهِ أَسْتَخْلِصْهُ لِنَفْسِي
فَلَمَّا كَلَّمَهُ قالَ إِنَّكَ الْيَوْمَ لَدَيْنا مَكِينٌ أَمِينٌ (۵۴)
و پادشاه گفت:
«او را نزد من آوريد، تا وى را خاص خود كنم.»
پس چون با او سخن راند، گفت:
«تو امروز نزد ما با منزلت و امين هستى.»
قالَ اجْعَلْنِي عَلى‏ خَزائِنِ الْأَرْضِ إِنِّي حَفِيظٌ عَلِيمٌ (۵۵)
[يوسف‏] گفت:
«مرا بر خزانه‌‏هاى اين سرزمين بگمار، كه من نگهبانى دانا هستم.»
وَ كَذلِكَ مَكَّنَّا لِيُوسُفَ فِي الْأَرْضِ يَتَبَوَّأُ مِنْها حَيْثُ يَشاءُ
نُصِيبُ بِرَحْمَتِنا مَنْ نَشاءُ وَ لا نُضِيعُ أَجْرَ الْمُحْسِنِينَ (۵۶)
و بدين گونه يوسف را در سرزمين [مصر] قدرت داديم،
كه در آن، هر جا كه مى‌خواست سكونت مى‌‏كرد.
هر كه را بخواهيم به رحمت خود مى‏‌رسانيم و اجر نيكوكاران را تباه نمى‏‌سازيم.
وَ لَأَجْرُ الْآخِرَةِ خَيْرٌ لِلَّذِينَ آمَنُوا وَ كانُوا يَتَّقُونَ (۵۷)
و البته اجر آخرت، براى كسانى كه ايمان آورده و پرهيزگارى مى‏‌نمودند، بهتر است.