The Access Path To Light!
«شرع» یکی از هزار واژه مترادف «نور» است.
در فرهنگ لغات عربی مینویسند:
«شَرِيعَة الماء: راه دسترسی به آب»
«الشريعة: طريق إلى الماء فهي علامة منصوبة على الطريق» + «امر»
«شراع السفينة»: بادبان کشتی که از دور دیده میشه!
مثال زیبای «کوهِ یخ شناور: iceberg»
+ «قبله مرئی – قبله نامرئی»
«شرع الطريق، طريق شارع» + «تعبید الطریق»
چیزی که کاملا واضح دیده میشه و براحتی در دسترس قرار گرفته، میشه شریعت!
«وَ جَعَلْنا بَيْنَهُمْ وَ بَيْنَ الْقُرَى الَّتي بارَكْنا فيها قُرىً ظاهِرَةً
وَ قَدَّرْنا فيهَا السَّيْرَ سيرُوا فيها لَيالِيَ وَ أَيَّاماً آمِنينَ»
+ «نور خطشکن!»
توضیح ابن الأعرابي در کتاب لغت التهذیب، در معنای واژه «شرع» در آیه
«شَرَعَ لَكُمْ مِنَ الدِّينِ» أي أظهر، و الشارع الرّبانيّ: العالم العامل المعلّم»
امام علی علیه السلام:
«الْعَقْلُ شَرْعٌ مِنْ دَاخِلٍ، وَ الشَّرْعُ عَقْلٌ مِنْ خَارِجٍ.»
«عقل شرع درونی است و شرع عقل بيرونی است.»
+ «نور داخلی + نور خارجی!»
+ «شفع»
+ «مسک – نور دمدستی!»
مسیر دسترسی به نور!
«The Access Path To Light»
برای حل کردن معمّای تقدیرات، باید راهشو پیدا کنی!
راهش اینه: فقط باید نور و ظلمت قلبتو بفهمی! «یاقوت سرخ!»
+ «رویکرد نورانی!»
+ «تحلیلگران نور و ظلمت قلب!»
+ «نورتو بشناس! راهتو پیدا کن!»
+ «باب الله»
ثُمَّ جَعَلْناكَ عَلى شَرِيعَةٍ مِنَ الْأَمْرِ
[سورة الجاثية (۴۵): الآيات ۱۶ الى ۲۰]
ثُمَّ جَعَلْناكَ عَلى شَرِيعَةٍ مِنَ الْأَمْرِ فَاتَّبِعْها وَ لا تَتَّبِعْ أَهْواءَ الَّذِينَ لا يَعْلَمُونَ (۱۸)
سپس تو را در طريقه آيينى [كه ناشى] از امر [خداست] نهاديم.
پس آن را پيروى كن، و هوسهاى كسانى را كه نمىدانند پيروى مكن.
+ «نور شایسته سالاری! حسود کار را به کاردان نمیسپارد!»
«وَ رَدِّ الْأُمُورِ إِلَيْهِمْ وَ الرِّضَا بِمَا قَالُوا»
امام کاظم علیه السلام:
عَنْ عَلِيِّ بْنِ سُوَيْدٍ اَلسَّائِيِّ قَالَ:
كَتَبَ إِلَيَّ أَبُو اَلْحَسَنِ عَلَيْهِ السَّلاَمُ وَ هُوَ فِي اَلْحَبْسِ
أَمَّا بَعْدُ
فَإِنَّكَ اِمْرُؤٌ نَزَّلَكَ اَللَّهُ مِنْ آلِ مُحَمَّدٍ بِمَنْزِلَةٍ خَاصَّةٍ بِمَا أَلْهَمَكَ مِنْ رُشْدِكَ وَ بَصَّرَكَ مِنْ أَمْرِ دِينِكَ
بِتَفْضِيلِهِمْ وَ رَدِّ اَلْأُمُورِ إِلَيْهِمْ وَ اَلرِّضَا بِمَا قَالُوا …
… وَ اُدْعُ إِلَى صِرَاطِ رَبِّكَ فِينَا مَنْ رَجَوْتَ إِجَابَتَهُ وَ وَالِ آلَ مُحَمَّدٍ
وَ لاَ تَقُلْ لِمَا بَلَغَكَ عَنَّا أَوْ نُسِبَ إِلَيْنَا هَذَا بَاطِلٌ وَ إِنْ كُنْتَ تَعْرِفُ خِلاَفَهُ
فَإِنَّكَ لاَ تَدْرِي لِمَ قُلْنَاهُ وَ عَلَى أَيِّ وَجْهٍ وَصَفْنَاهُ
آمِنْ بِمَا أَخْبَرْتُكَ وَ لاَ تُفْشِ مَا اِسْتَكْتَمْتُكَ
أُخْبِرُكَ أَنَّ مِنْ أَوْجَبِ حَقِّ أَخِيكَ أَنْ لاَ تَكْتُمَهُ شَيْئاً يَنْفَعُهُ لاَ مِنْ دُنْيَاهُ وَ لاَ مِنْ آخِرَتِهِ.
شَرَعَ لَكُمْ مِنَ الدِّينِ …
[سورة الشورى (۴۲): الآيات ۱۱ الى ۱۵]
شَرَعَ لَكُمْ مِنَ الدِّينِ ما وَصَّى بِهِ نُوحاً
وَ الَّذِي أَوْحَيْنا إِلَيْكَ
وَ ما وَصَّيْنا بِهِ إِبْراهِيمَ وَ مُوسى وَ عِيسى
أَنْ أَقِيمُوا الدِّينَ وَ لا تَتَفَرَّقُوا فِيهِ
كَبُرَ عَلَى الْمُشْرِكِينَ ما تَدْعُوهُمْ إِلَيْهِ
اللَّهُ يَجْتَبِي إِلَيْهِ مَنْ يَشاءُ وَ يَهْدِي إِلَيْهِ مَنْ يُنِيبُ (۱۳)
از [احكامِ] دين، آنچه را كه به نوح در باره آن سفارش كرد، براى شما تشريع كرد
و آنچه را به تو وحى كرديم
و آنچه را كه درباره آن به ابراهيم و موسى و عيسى سفارش نموديم كه:
«دين را برپا داريد و در آن تفرقهاندازى مكنيد.»
بر مشركان آنچه كه ايشان را به سوى آن فرا مىخوانى، گران مىآيد.
خدا هر كه را بخواهد، به سوى خود برمىگزيند،
و هر كه را كه از در توبه درآيد، به سوى خود راه مىنمايد.
امام رضا علیه السلام:
نَحْنُ الَّذِینَ شَرَعَ اللَّهُ لَنَا دِینَهُ
فَقَالَ فِی کِتَابِهِ
شَرَعَ لَکُمْ یَا آل محمد (علیهم السلام) مِنَ الدِّینِ ما وَصَّی بِهِ نُوحاً (علیه السلام)
قَدْ وَصَّانَا بِمَا وَصَّی بِهِ نُوحاً (علیه السلام)
وَ الَّذِی أَوْحَیْنا إِلَیْکَ یا محمد (صلی الله علیه و آله)
وَ ما وَصَّیْنا بِهِ إِبْراهِیمَ (علیه السلام) وَ مُوسی (علیه السلام) وَ عِیسی (علیه السلام)
فَقَدْ عَلَّمَنَا وَ بَلَّغَنَا عِلْمَ مَا عَلِمْنَا وَ اسْتَوْدَعَنَا عِلْمَهُمْ
نَحْنُ وَرَثَهًُْ أُولِی الْعَزْمِ مِنَ الرُّسُلِ
أَنْ أَقِیمُوا الدِّینَ یَا آل محمد (علیهم السلام)
وَ لا تَتَفَرَّقُوا فِیهِ وَ کُونُوا عَلَی جَمَاعَهًٍْ
کَبُرَ عَلَی الْمُشْرِکِینَ مَنْ أَشْرَکَ بِوَلَایَهًِْ عَلِیٍّ (علیه السلام)
ما تَدْعُوهُمْ إِلَیْهِ مِنْ وَلَایَهًِْ عَلِیٍّ (علیه السلام)
إِنَّ اللَّهَ یا محمد (صلی الله علیه و آله) یَهْدِی إِلَیْهِ مَنْ یُنِیبُ مَنْ یُجِیبُکَ إِلَی وَلَایَهًِْ عَلِیٍّ (علیه السلام).
خدا دينش را براى ما مقرر داشته
و در قرآنش فرموده
شَرَعَ لکُم مِّنَ الدِّینِ مَا وصَّی بِهِ نُوحًا و الذِی أَوحَینَا إِلیکَ و مَا وصَّینَا بِهِ إِبْرَاهِیمَ و مُوسَی و عِیسَی، یعنی ای خاندان محمّد (صلی الله علیه و آله)!
خداوند برایتان دینی را پایهگذاری کرد که تبلیغ آن را به حضرت نوح (علیه السلام)، توصیه کرده بود.
همچنین آنچه بر تو ای محمّد (صلی الله علیه و آله) نازل شده و آنچه ابلاغش را بر ابراهیم، اسماعیل، اسحاق، یعقوب، موسی و عیسی (علیهم السلام) واجب گرداندیم، برای شما اهل بیت (علیهم السلام) پایهگذاری کرده است.
ما اهل بیت این علم را فرا گرفتیم و ابلاغ کردیم و علمشان را از خود برجای گذاشتیم.
ما وارثان انبیاء و پیامبران اولوالعزم (علیهم السلام) هستیم.
أَنْ أَقِیمُوا الدِّینَ و لا تَتَفَرَّقُوا فِیهِ،
یعنی ای خاندان محمّد (صلی الله علیه و آله)! دین را برپای دارید و در آن دچار تفرقه نشوید و همواره متّحد باشید.
کَبُرَ عَلی المُشْرِکِینَ مَا تَدْعُوهُمْ إِلیهِ،
برای مشرکان دشوار و گران است که آنها را به پذیرش ولایت علی (علیه السلام) دعوت میکنی.
اللهُ یجْتَبِی إِلیهِ مَن یشَاءُ یهْدِی إِلیهِ مَن ینِیبُ،
ای محمّد (صلی الله علیه و آله)!
خداوند کسی را که به دعوت تو در پذیرش ولایت علی (علیه السلام) پاسخ مثبت میدهد بهسوی خودش هدایت میکند.
لِكُلٍّ جَعَلْنا مِنْكُمْ شِرْعَةً وَ مِنْهاجاً
[سورة المائدة (۵): آية ۴۸]
وَ أَنْزَلْنا إِلَيْكَ الْكِتابَ بِالْحَقِّ
مُصَدِّقاً لِما بَيْنَ يَدَيْهِ مِنَ الْكِتابِ وَ مُهَيْمِناً عَلَيْهِ
فَاحْكُمْ بَيْنَهُمْ بِما أَنْزَلَ اللَّهُ
وَ لا تَتَّبِعْ أَهْواءَهُمْ عَمَّا جاءَكَ مِنَ الْحَقِّ
لِكُلٍّ جَعَلْنا مِنْكُمْ شِرْعَةً وَ مِنْهاجاً
وَ لَوْ شاءَ اللَّهُ لَجَعَلَكُمْ أُمَّةً واحِدَةً
وَ لكِنْ لِيَبْلُوَكُمْ فِي ما آتاكُمْ
فَاسْتَبِقُوا الْخَيْراتِ
إِلَى اللَّهِ مَرْجِعُكُمْ جَمِيعاً
فَيُنَبِّئُكُمْ بِما كُنْتُمْ فِيهِ تَخْتَلِفُونَ (۴۸)
و ما اين كتاب [=قرآن] را به حقّ به سوى تو فرو فرستاديم،
در حالى كه تصديقكننده كتابهاى پيشين و حاكم بر آنهاست.
پس ميان آنان بر وفق آنچه خدا نازل كرده حكم كن،
و از هواهايشان [با دور شدن] از حقّى كه به سوى تو آمده، پيروى مكن.
براى هر يك از شما [امّتها] شريعت و راه روشنى قرار دادهايم.
و اگر خدا مىخواست شما را يك امّت قرار مىداد،
ولى [خواست] تا شما را در آنچه به شما داده است بيازمايد.
پس در كارهاى نيك بر يكديگر سبقت گيريد.
بازگشت [همه] شما به سوى خداست؛
آنگاه در باره آنچه در آن اختلاف مىكرديد آگاهتان خواهد كرد.
علیبنإبراهیم (رحمة الله علیه):
لِکُلٍّ جَعَلْنا مِنْکُمْ شِرْعَةً وَ مِنْهاجاً
قَالَ لِکُلِّ نَبِیٍّ شَرِیعَهًٌْ وَ طَرِیقٌ.
هر پیامبری شریعت و روشی دارد.
امام صادق علیه السلام:
عَنْ حَنَانِ بْنِ سَدِیرٍ قَالَ قُلْتُ لِأَبِی عَبْدِ اللَّهِ (علیه السلام)
لِأَیِ عِلَّهًٍْ لَمْ یَسَعْنَا إِلَّا أَنْ نَعْرِفَ کُلَ إِمَامٍ بَعْدَ النَّبِیِّ (صلی الله علیه و آله)
وَ یَسَعُنَا أَنْ لَا نَعْرِفَ کُلَّ إِمَامٍ قَبْلَ النَّبِیِّ (صلی الله علیه و آله)؟
قَالَ: لِاخْتِلَافِ الشَّرَائِع.
حنانبنسدیر گوید: به امام صادق (علیه السلام) عرض کردم:
«به چه دلیل باید حتماً امامهای بعد از پیغمبر را بشناسم
ولی امامهای قبل از پیامبر را الزامی نیست».
فرمود: «بهواسطهی اختلاف شرایع».
امام باقر علیه السلام:
فَلَمَّا اسْتَجَابَ لِکُلِّ نَبِیٍّ مَنِ اسْتَجَابَ لَهُ مِنْ قَوْمِهِ مِنَ الْمُؤْمِنِینَ
جَعَلَ لِکُلِّ نَبِیٍّ مِنْهُمْ شِرْعَةً وَ مِنْهاجاً
وَ الشِّرْعَهًُْ وَ الْمِنْهَاجُ سَبِیلٌ وَ سُنَّهًٌْ
وَ قَالَ اللَّهُ لِمُحَمَّدٍ (صلی الله علیه و آله)
إِنَّا أَوْحَیْنا إِلَیْکَ کَما أَوْحَیْنا إِلی نُوحٍ وَ النَّبِیِّینَ مِنْ بَعْدِهِ
وَ أَمَرَ کُلَ نَبِیٍ بِالْأَخْذِ بِالسَّبِیلِ وَ السُّنَّهًِْ
وَ کَانَ مِنَ السُّنَّهًِْ وَ السَّبِیلِ الَّتِی أَمَرَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ بِهَا مُوسَی (علیه السلام) أَنْ جَعَلَ اللَّهُ عَلَیْهِمُ السَّبْتَ.
آنگاه که اجابت نمود برای هر پیامبری، هرکس که میخواست اجابت کند او را از قومش از مؤمنان،
برای هر گروهی از آنان، شرعه و منهاجی را قرار داد،
و شرعه و منهاج، راه و سنت است،
و خدای تعالی به محمّد صلّی اللّه علیه و آله فرمود:
و ما به تو وحی نمودیم؛ همچنانکه به نوح و پیامبران بعد از او وحی کردیم،
و به هر پیامبری به اتّخاذ راه و سنت امر شد
و از راه و سنتی که خدای عزّ و جلّ آن را به موسی علیه السّلام امر کرده، این است که شنبه را بر آنان قرار داد.
هر پیامبری روش خاص خودشو داره!
«لِکُلِّ نَبِیٍّ شَرِیعَهًٌْ وَ طَرِیقٌ»
«لسان قوم!»
هر پیامبری روش خاص خودشو داره «لِکُلِّ نَبِیٍّ شَرِیعَهًٌْ وَ طَرِیقٌ»!
روشهای اونها بخاطر «اختلاف شرایع» با هم فرق میکنه،
اما اصل، همیشه آموزش نور بوده و هست!
بهروز باش! بهنور باش!
بعد از هر پیامبری مسیر دسترسی به نور عوض میشه!
«Lightpath switching»
اما همهی این مسیرها به نور ختم میشه!
همهی خوبیها به نور ختم میشه! «جبی»
[سورة البقرة (۲): آية ۱۰۶]
ما نَنْسَخْ مِنْ آيَةٍ أَوْ نُنْسِها نَأْتِ بِخَيْرٍ مِنْها أَوْ مِثْلِها
أَ لَمْ تَعْلَمْ أَنَّ اللَّهَ عَلى كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ (۱۰۶)
هر حكمى را نسخ كنيم، يا آن را به [دست] فراموشى بسپاريم، بهتر از آن، يا مانندش را مىآوريم؛
مگر ندانستى كه خدا بر هر كارى تواناست؟
+ «نسخهی نورانیِ جدید!»
ابنعباس (رحمة الله علیه):
أَوَّلُ مَا نَسَخَ مِنَ الْقُرْآنِ فِیمَا ذُکِرَ لَنَا شَأْنُ الْقِبْلَهًِْ.
اوّلین چیزی که از قرآن نسخ شد و ما از آن خبر داریم؛ جایگاه قبله است.
Lightpath switching
Railroad Track Switches at the railway junction
Mechanism of automatic switching of tracks on the railway.
The worker on the tracks changes the railroad switch.
کارگر روی ریل، سوئیچ راه آهن را عوض می کند.
«شریعت» و «قبله» از هزار واژگان مترادف «نور» هستند.
رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم:
لَا تَزَالُ أُمَّتِي بِخَيْرٍ وَ عَلَى شَرِيعَةٍ مِنْ دِينِهَا حَسَنَةٍ جَمِيلَةٍ
مَا لَمْ يَتَخَطَّوُا الْقِبْلَةَ بِأَقْدَامِهِمْ
وَ لَمْ يَنْصَرِفُوا قِيَاماً كَفِعْلِ أَهْلِ الْكِتَابِ
وَ لَمْ تَكُنْ لَهُمْ ضَجَّةٌ بِآمِينَ.
+ «قبلهی نورانی!»
داستان تکراری تغییر قبله!
داستان تغییر مسیر دسترسی به نور است!
و قبلهاى را كه [چندى] بر آن بودى، مقرر نكرديم جز براى آنكه كسى را كه از پيامبر پيروى مىكند، از آن كس كه از عقيده خود برمىگردد بازشناسيم.
[سورة البقرة (۲): آية ۱۴۲]
سَيَقُولُ السُّفَهاءُ مِنَ النَّاسِ
ما وَلاَّهُمْ عَنْ قِبْلَتِهِمُ الَّتِي كانُوا عَلَيْها
قُلْ لِلَّهِ الْمَشْرِقُ وَ الْمَغْرِبُ
يَهْدِي مَنْ يَشاءُ إِلى صِراطٍ مُسْتَقِيمٍ (۱۴۲)
به زودى مردم كم خرد خواهند گفت:
«چه چيز آنان را از قبلهاى كه بر آن بودند رويگردان كرد؟»
بگو: «مشرق و مغرب از آن خداست؛
هر كه را خواهد به راه راست هدايت مىكند.»
[سورة البقرة (۲): آية ۱۴۳]
وَ كَذلِكَ جَعَلْناكُمْ أُمَّةً وَسَطاً
لِتَكُونُوا شُهَداءَ عَلَى النَّاسِ وَ يَكُونَ الرَّسُولُ عَلَيْكُمْ شَهِيداً
وَ ما جَعَلْنَا الْقِبْلَةَ الَّتِي كُنْتَ عَلَيْها إِلاَّ لِنَعْلَمَ مَنْ يَتَّبِعُ الرَّسُولَ مِمَّنْ يَنْقَلِبُ عَلى عَقِبَيْهِ
وَ إِنْ كانَتْ لَكَبِيرَةً إِلاَّ عَلَى الَّذِينَ هَدَى اللَّهُ
وَ ما كانَ اللَّهُ لِيُضِيعَ إِيمانَكُمْ
إِنَّ اللَّهَ بِالنَّاسِ لَرَؤُفٌ رَحِيمٌ (۱۴۳)
و بدين گونه شما را امتى ميانه قرار داديم،
تا بر مردم گواه باشيد؛ و پيامبر بر شما گواه باشد.
و قبلهاى را كه [چندى] بر آن بودى، مقرر نكرديم جز براى آنكه كسى را كه از پيامبر پيروى مىكند، از آن كس كه از عقيده خود برمىگردد بازشناسيم؛
و البتّه[اين كار] جز بر كسانى كه خدا هدايت[شان] كرده، سخت گران بود؛
و خدا بر آن نبود كه ايمان شما را ضايع گرداند،
زيرا خدا [نسبت] به مردم دلسوز و مهربان است.
[سورة البقرة (۲): آية ۱۴۴]
قَدْ نَرى تَقَلُّبَ وَجْهِكَ فِي السَّماءِ
فَلَنُوَلِّيَنَّكَ قِبْلَةً تَرْضاها
فَوَلِّ وَجْهَكَ شَطْرَ الْمَسْجِدِ الْحَرامِ
وَ حَيْثُ ما كُنْتُمْ فَوَلُّوا وُجُوهَكُمْ شَطْرَهُ
وَ إِنَّ الَّذِينَ أُوتُوا الْكِتابَ لَيَعْلَمُونَ أَنَّهُ الْحَقُّ مِنْ رَبِّهِمْ
وَ مَا اللَّهُ بِغافِلٍ عَمَّا يَعْمَلُونَ (۱۴۴)
ما [به هر سو] گردانيدنِ رويت در آسمان را نيك مىبينيم.
پس [باش تا] تو را به قبلهاى كه بدان خشنود شوى برگردانيم؛
پس روى خود را به سوى مسجدالحرام كن؛
و هر جا بوديد، روى خود را به سوى آن بگردانيد.
در حقيقت، اهل كتاب نيك مىدانند كه اين [تغيير قبله] از جانب پروردگارشان [بجا و] درست است؛
و خدا از آنچه مىكنند غافل نيست.