با نور، یک‌دست شو! فَاسْتَبْشِرُوا بِبَيْعِكُمُ‏ الَّذي بايَعْتُمْ‏ بِهِ!

«بیع» در معنای ممدوح، یکی از هزار واژه مترادف «نور الولایة»،
و در معنای مذموم، یکی از هزار واژۀ مترادف «حسد» است.
در فرهنگ لغات عربی می‌نویسند:
«تَبَايَعَ‏ الرجُلانِ: آن دو مرد به يكديگر چيز فروختند.»
«المُبَايَعَة»
«الأصلُ فى‏ البَيْعِ‏ مُبَادَلَةُ مَالٍ بمَالٍ: بَيْعٌ‏ رَابِحٌ و بَيْعٌ‏ خَاسِرٌ»،
معامله کالا به کالا!
داد و ستد پایاپای!
بده بستون!
مبادله کالا به کالا!
داد و ستد کالا!
تهاتر!
معاوضة!
«exchange».
این همون فرایند (1+1) است.

[سورة الفتح (۴۸): الآيات ۶ الى ۱۰]
إِنَّ الَّذِينَ يُبايِعُونَكَ إِنَّما يُبايِعُونَ اللَّهَ يَدُ اللَّهِ فَوْقَ أَيْدِيهِمْ فَمَنْ نَكَثَ فَإِنَّما يَنْكُثُ عَلى‏ نَفْسِهِ وَ مَنْ أَوْفى‏ بِما عاهَدَ عَلَيْهُ اللَّهَ فَسَيُؤْتِيهِ أَجْراً عَظِيماً (۱۰)
در حقيقت، كسانى كه با تو بيعت مى‌‏كنند، جز اين نيست كه با خدا بيعت مى‏‌كنند؛ دست خدا بالاى دستهاى آنان است. پس هر كه پيمان‏‌شكنى كند، تنها به زيان خود پيمان مى‌‏شكند، و هر كه بر آنچه با خدا عهد بسته وفادار بماند، به زودى خدا پاداشى بزرگ به او مى‏‌بخشد.

[سورة التوبة (۹): الآيات ۱۱۱ الى ۱۱۲]
«فَاسْتَبْشِرُوا بِبَيْعِكُمُ‏ الَّذي بايَعْتُمْ‏ بِهِ»
اهل نور: «يا بُشْرى‏ هذا غُلامٌ»، اهل بشارت به نور! اهل بشارت به سبب یک‌دست شدن با نور!

اهل حسادت خیال میکنند، با تقدیرات خدا اگه بجنگند به آرامش میرسند! : «ذلِكَ بِأَنَّهُمْ قالُوا إِنَّمَا الْبَيْعُ‏ مِثْلُ الرِّبا»، خیال میکنند میتونند خدا رو به زانو در بیارند! خیال میکنند از خدا بزرگتر هستند! خیال میکنند نظر اونها از نظر خدا برتر و بالاتر و درست‌تر است! خیال میکنند تمنای اونها بهتر از تقدیر خداست! اینا رو واژه «ربو» به ما یاد میده!
«ربو» یکی از هزار واژه مترادف «حسد» است.
در فرهنگ لغات عربی می‌نویسند:
«ربا السويق: أي صب عليه الماء فانتفخ»، حبوبات رو که خیس میکنند، چی میشه؟ باد میکنه! بزرگتر میشه! این مفهوم از واژه «ربو» استنباط میشه! «الربوة: الارض المرتفعه».
شیطان علت سجده نکردنشو اینجوری گفت: «انا خیر منه»!
خدای مهربان نور هدایت رو تو مشت آدم ع قرار داد و اونوقت دستور سجده به آدم رو برای همه صادر کرد (قبل از این کار، دستور سجده صادر نشده بود).
شیطان با وجود دیدن نور در مشت آدم ع، باز هم سجده نکرد و خودشو از آدم ع برتر دید! راضی به این تقدیر – که خدا ازش خواسته بود – نشد! این حسادت شیطان به آدم ع ریشه در نارضایتی او به تقدیرات خداوند دارد. یعنی شیطان وظیفه داشت با نور، یک‌دست شود «بیع»، انگاری بیعت کند، و اینجوری از مزایای مسیر نورانی هدایت الهی برخوردار گردد، اما او بجای این کار، حسادتشو بکار گرفت و از این واقعه – که خواست خدا بود – خوشش نیومد و امر خدا رو اجرا ننمود. بجای برخورداری از معنای «بیع»، سراغ معنای «ربو» رفت «ذلِكَ بِأَنَّهُمْ قالُوا إِنَّمَا الْبَيْعُ‏ مِثْلُ الرِّبا»! خیال کرد آرامش با حسادت جور در میاد! هرگز! هیچوقت تاریکی نمیتونه نقش نور رو بازی کنه!