حسود وقتیکه با نورش روبرو میشود، مردّد است‏ كه آيا نور را با خوارى نگاه دارد «أَ يُمْسِكُهُ عَلى‏ هُونٍ»، یعنی تمنا را فدای تقدیر کند؛ يا نور را در خاك پنهان كند «أَمْ يَدُسُّهُ‏ فِي التُّرابِ»، یعنی نور را فدای تمناهایش کند!

[تاویل خبر دختردار شدن اهل جاهلیت!]:
راجع به این آیات این مطلب رو می نویسم !!!
قصه اهل شک حسود و بخصوص اون دانه‌درشت‌هاشون که برای خودشون حسابهایی باز کردن که یه روزی … اگه یهو بهشون این خبر برسه و متوجه بشن که نه اونجوری که اونا برای خودشون بریدن و دوختن نیست و گزینه از عالَم بالا انتخاب شده و نطفه‌گذار، دیگری است و او باید نطفه‌پذیر خوبی برای او باشه! از شدت ناراحتی و حسادتی که از شنیدن این خبر بهش دست میده، انگاری قصه اهل جاهلیت است که وقتی خبر دختردار شدنشونو بهشون میدادی، از شدت ناراحتی چه‌ها که نمی‌کردند اینها هم بعینه وقتی می‌فهمن که بر خلاف تصور اونا، یکی دیگه منتخب آل محمد ع برای تصدی این امر شده، بجای اینکه این بشارت به آشکار شدن و پیدا شدن و معلوم شدن اینکه نور دیده شده [استهلال] و او باید اهل یقین خوبی برای نور باشد، از شدت حسادت نسبت به نور، چهره‌اش نیز همانند قلبش سیاه و کبود می‌شود و این بشارت واقعی را برای خودش، قبول ذلت میداند و دلش نمیخواد لحظه ای او را ببیند!
چقدر معالم ربانی صاحبان نور رو که نصیبت شد، را به هدر دادی و همه را به هدر دادی؟!
حتما بخاطر این کارها از تو بازخواست خواهد شد.
ای حسود، آیا اینجوری پیش خودت فرض کردی که انتخاب آل محمد ع باید بشه نطفه‌پذیر و تو بشی نطفه‌گذار؟! « وَ يَجْعَلُونَ لِلَّهِ الْبَناتِ سُبْحانَهُ »، چه خوش‌اشتها: « وَ لَهُمْ ما يَشْتَهُونَ » !!!
وقتی براشون معلوم میشه که نه اونجوری که اونا فکر می کردند نشد و جور دیگری شد « وَ إِذا بُشِّرَ أَحَدُهُمْ بِالْأُنْثى‏ ظَلَّ وَجْهُهُ مُسْوَدًّا وَ هُوَ كَظِيمٌ » حسابی میریزن به هم اما سعی می کنن چیزی بروز ندن ! اصلا متواری میشن « يَتَوارى‏ مِنَ الْقَوْمِ مِنْ سُوءِ ما بُشِّرَ بِهِ » ! با خودشون میگن چه خاکی بر سر بریزیم ؟! « أَ يُمْسِكُهُ عَلى‏ هُونٍ أَمْ يَدُسُّهُ فِي التُّرابِ أَلا ساءَ ما يَحْكُمُونَ » چکار کنه ؟ آيا او را با خوارى نگاه دارد ؟! یعنی آیا با ذلت بپذیرد که صاحب نور اوست (در واقع با عزت) و از حالا باید از او کسب علم نماید «اسجدوا لآدم»؟! یا نه، در خاك پنهانش كند؟ یعنی اعوذ بالله سر موودة را زیر آب کند و اینکه با تهمت، صاحب نور را از سر راه بردارد و آبرویش را بریزد، وه چه بد داورى مى‏‌كنند و چگونه پاسخگوی اذا الموودة سئلت خواهند بود.
واقعا هر دوی این دو راهی که برای خود در نظر گرفته اند اینجوری نیست و واقعیت این است که به او بشارت آشنایی با نورش را داده اند «لقط» و این بسی سعادت و افتخار است البته برای اهل یقین و اهل اقرار به فضل معالم ربانی، اما اهل شک حسود معاری که برای لباس خود کیسه بزرگی دوخته، بمحض اینکه میشنوه قصه یه جور دیگه شد، حسابی حالش گرفته میشه، مثل اهل جاهلیت که وقتی خدا بهشون دختر میداد، اگه چاقو میزدی خونش در نمیومد! اینقدر غضبناک میشد! انگاری دین خدا صاحب نداره و اون باید معلوم کنه کی نر باشه کی ماده! خدا حکیمه و عبارت‌های « مَثَلُ السَّوْءِ – الْمَثَلُ الْأَعْلى » معنی زیبایی داره یعنی اهل سوء [اهل حسادت] و اهل یقین [اهل نور ولایت] در این آیات مثالشون همینجوری که زده شد و تو خودت باید مصادیق این مثالها رو در هر زمان بشناسی و بفهمی – البته با یادآوری معالم ربانی، ان شاء الله تعالی.
+ [نماد قرآن به سر گرفتن در لیله قدر]
+ [طلب العلم – طلب العالم]