نور یاد معالم ربانی چه رنگی است؟!
[«إِنَّ نُورَ اللَّهِ‏ مِنْهُ اخْضَرَّ مَا اخْضَرَّ
وَ مِنْهُ احْمَرَّ مَا احْمَرَّ
وَ مِنْهُ ابْيَضَّ مَا ابْيَضَّ
وَ مِنْهُ غَيْرُ ذَلِكَ»]:
واژه «لون» در عبارات «اختلاف الوان» در قرآن
و مفهوم فهم نور ملکوت علم آل محمد ع با یاد معالم ربانی:
[وهم – توهم – « مَا تَوَهَّمْتُمْ مِنْ شَيْ‏ءٍ فَتَوَهَّمُوا اللَّهَ غَيْرَهُ »] :
[نور – ملکوت]:
رنگین کمان معالم ربانی در ملکوت قلب اهل یقین، بصورت نوری زیبا در قلبشان، با یادآوری و رویت تمثال نورانی صاحبان نور، احساس آرامش درونی خاصی را ایجاد می‌نمایند.
نور، وقتی از منشور بگذرد به هفت رنگ و نور تجزیه می‌شود.
این نور در منشور قلب، گاهی نور سبز یا قرمز یا سفید یا … حس می‌شود.
امام رضا عليه السّلام:
« عَنْ إِبْرَاهِيمَ بْنِ مُحَمَّدٍ الْخَزَّازِ وَ مُحَمَّدِ بْنِ الْحُسَيْنِ قَالا
دَخَلْنَا عَلَى أَبِي الْحَسَنِ الرِّضَا ع فَحَكَيْنَا لَهُ مَا رُوِيَ أَنَّ مُحَمَّداً ص رَأَى رَبَّهُ فِي هَيْئَةِ الشَّابِّ الْمُوفِقِ فِي سِنِّ أَبْنَاءِ ثَلَاثِينَ سَنَةً رِجْلَاهُ فِي خُضْرَةٍ
وَ قُلْنَا إِنَّ هِشَامَ بْنَ سَالِمٍ‏ وَ صَاحِبَ الطَّاقِ‏  وَ الْمِيثَمِيَ‏ يَقُولُونَ إِنَّهُ أَجْوَفُ إِلَى السُّرَّةِ وَ الْبَاقِي صَمَدٌ
فَخَرَّ سَاجِداً ثُمَّ قَالَ
سُبْحَانَكَ مَا عَرَفُوكَ وَ لَا وَحَّدُوكَ فَمِنْ أَجْلِ ذَلِكَ وَصَفُوكَ
سُبْحَانَكَ لَوْ عَرَفُوكَ لَوَصَفُوكَ بِمَا وَصَفْتَ بِهِ نَفْسَكَ
سُبْحَانَكَ كَيْفَ طَاوَعَتْهُمْ أَنْفُسُهُمْ أَنْ شَبَّهُوكَ بِغَيْرِكَ
إِلَهِي لَا أَصِفُكَ إِلَّا بِمَا وَصَفْتَ بِهِ نَفْسَكَ
وَ لَا أُشَبِّهُكَ بِخَلْقِكَ
أَنْتَ أَهْلٌ لِكُلِّ خَيْرٍ فَلَا تَجْعَلْنِي مِنَ الْقَوْمِ الظَّالِمِينَ‏  
ثُمَّ الْتَفَتَ إِلَيْنَا فَقَالَ
مَا تَوَهَّمْتُمْ مِنْ شَيْ‏ءٍ فَتَوَهَّمُوا اللَّهَ غَيْرَهُ
ثُمَّ قَالَ
نَحْنُ آلَ مُحَمَّدٍ النَّمَطُ الْوُسْطَى الَّذِي لَا يُدْرِكُنَا الْغَالِي وَ لَا يَسْبِقُنَا التَّالِي
يَا مُحَمَّدُ
إِنَّ رَسُولَ اللَّهِ ص حِينَ نَظَرَ إِلَى عَظَمَةِ رَبِّهِ كَانَ فِي هَيْئَةِ الشَّابِّ الْمُوفِقِ وَ سِنِّ أَبْنَاءِ ثَلَاثِينَ سَنَةً
يَا مُحَمَّدُ عَظُمَ رَبِّي وَ جَلَّ أَنْ يَكُونَ فِي صِفَةِ الْمَخْلُوقِينَ
قَالَ قُلْتُ جُعِلْتُ فِدَاكَ
مَنْ كَانَتْ رِجْلَاهُ فِي خُضْرَةٍ
قَالَ ذَاكَ مُحَمَّدٌ ص كَانَ إِذَا نَظَرَ إِلَى رَبِّهِ بِقَلْبِهِ جَعَلَهُ فِي نُورٍ مِثْلِ نُورِ الْحُجُبِ
حَتَّى يَسْتَبِينَ لَهُ مَا فِي الْحُجُبِ
إِنَّ نُورَ اللَّهِ‏ مِنْهُ اخْضَرَّ مَا اخْضَرَّ وَ مِنْهُ احْمَرَّ مَا احْمَرَّ وَ مِنْهُ ابْيَضَّ مَا ابْيَضَّ وَ مِنْهُ غَيْرُ ذَلِكَ
يَا مُحَمَّدُ
مَا شَهِدَ بِهِ الْكِتَابُ وَ السُّنَّةُ فَنَحْنُ الْقَائِلُونَ بِهِ.»
ابراهيم بن محمّد خزّاز و محمّد بن حسين مى‌گويند:
به نزد امام رضا عليه السّلام رفتيم و براى آن حضرت، داستانى كه شنيده بوديم،بيان كرديم.
(داستان اين بود كه) حضرت محمّد صلّى اللّه عليه و آله در سنّ‌ سى سالگى، پروردگار خود را به صورت جوانى خوش‌اندام ديده كه در سبزه‌ها قدم گذاشته بود.
عرض كردم: هشام بن سالم، صاحب طاق و ميثمى مى‌گويند:
خداوند (به شكل انسان است كه) تا ناف، خالى و بقيّۀ بدن، پر است.
(منظور اين است كه بالاتنه، لاغر و پايين‌تنه، چاق است.)
در اين هنگام امام عليه السّلام، به سجده رفتند. سپس فرمودند:
(پروردگارا!) تو پاك و منزّه هستى و كسى تو را نشناخته است
و تو را يگانه ندانسته‌اند، به همين دليل تو را توصيف كردند.
(پروردگارا!) تو پاك و منزّه هستى و اگر تو را مى‌شناختند، به‌طور يقين همان‌طورى كه خودت را وصف كرده‌اى، توصيف مى‌كردند.
تو، پاك و منزّه هستى، پس چگونه به آنها فرصت مى‌دهى كه تو را به ديگران تشبيه كنند.
پروردگارا! من تو را به‌جز اوصافى كه براى خودت شمرده‌اى، توصيف نمى‌كنم
و تو را به مخلوقت، شبيه نمى‌نمايم.
تو، شايستۀ هر نيكى هستى، پس مرا از گروه ستمكاران قرار مده.
سپس آن حضرت رو به ما كردند و فرمودند:
آن چه به خداوند توهّم كرديد و به خيالتان آمد، خداوند را غير از آن بدانيد
و فرمودند: ما خاندان حضرت محمّد صلّى اللّه عليه و آله ميانه‌رو هستيم كه متجاوزان ما را درك نمى‌كنند و عقب‌افتاده‌ها، بر ما مقدّم نمى‌شوند.
اى محمّد! زمانى كه رسول خدا صلّى اللّه عليه و آله، مى‌خواستند به بزرگى پروردگارش نگاه كنند، به شكل جوانى خوش‌رو و در سنّ‌ سى سال بودند.
اى محمّد! پروردگار من بزرگ است و بزرگ‌تر از آن است كه صفت آفريده‌شدگانش را داشته باشد.
عرض كردم:
فداى شما شوم! كسى كه با دو پايش در سبزه است، كيست‌؟
فرمودند: حضرت محمّد صلّى اللّه عليه و آله است.
زمانى كه با قلبش به خداوند نگاه مى‌كند، او را در نور قرار مى‌دهد،
مثل نورى كه پشت پرده است، تا زمانى كه براى او معلوم شود كه پشت پرده چه كسى است.
نور خداوند، گاهى اوقات سبز تيره و گاهى قرمز پررنگ و گاهى سفيد شديد و گاهى رنگ ديگرى دارد.
اى محمّد!
ما به چيزى اعتقاد داريم كه در قرآن و روايات به آن شهادت داده شده است.