مجاز یا ممنوع؟ حلال یا حرام؟!

این عکس فرایند 1+1 است!
گرهی که + دست، باز می‌شود!
قلب تاریکی که با نور ولایت روشن میشود!
حسودی که با یاد معالم ربانی، از دست حسادتش راحت می شود! و …

میگن: [راه حل این مسئله رو کی میدونه؟!]:
«حَلَ‏ العُقْدَةَ: گره را باز كرد.»
«حَلَ المُشْكِلَةَ : مشكل را آسان كرد.»
«راه حل» نام زیبای صاحبان نور و آیات محکم موید اندیشه آنهاست.
«Problem-solving»
نور ولایت فرایند «Problem-Oriented Development» است!
نور ولایت فرایند مشکل گشاست!
+ عکسهای واژه زیبای «solution» برای «حلل».
«Unlock the node»: نور ولایت فرایندی است که «lock» را «Unlock» میکند!

«أَحَلَّتِ‏ الشّاة»:
من‏ الْحُلُولِ‏ أَحَلَّتِ‏ الشاة: نزل اللبن في ضرعها.
از معنى حُلُول‏ (وارد شدن) عبارت أَحَلَّتِ‏ الشّاة يعنى: شير در پستان گوسفند وارد شد، مشتقّ شده.

وقتی قلبت در دل شرایط و حوادث با یاد معالم ربانی یهو نورانی میشه، این میشه معنای «أَحَلَّتِ‏ الشّاة» یعنی شیر علم آل محمد ع توی قلبت یهو مثل آب زمزم از زمین خودبخود میجوشه میاد بالا و فواره میزنه و می‌فهمی چکار باید بکنی و این همون بهره‌مندی از فرایند نور ولایت است یعنی از نور و ظلمت قلبت متوجه امر مهمی میشی که همون امر الله است و همان رحیق مختوم است و اوناییکه اعتقاد باطل «حلول» دارند در حقیقت چون معنای نور ولایت رو نفهمیده‌اند اینجوری به غلط دین خدا رو تعبیر میکنند و هیچوقت نور ولایت رو تو قلبشون تجربه نکردند تا معنای واژه حلل و حلول را بعنوان یکی از هزار واژه مترادف نور ولایت به درجات خودشان متوجه بشوند.

از آغاز تا پایان:
از إحْرام تا احلال!
آغاز مناسک حج – پایان مناسک حج!
از شروع تا پایان!
«From start to finish»:
من البدایة الی النهایة!
[بدء – نهی]
هم «بدء» و هم «نهی» هر دو فرایند 1+1 هستند!
هر دو یعنی نور ولایت.
+ «از دانه تا دانه – دَوَلَ»
استارت برای حسود کجاست؟!
+ «بداء»
فینیش برای حسودی که با نور ولایت استارت میزنه کجاست؟!
در استارت چی حرام میشه!
در انتها چی حلال میشه!
وقتی قلب + نور ولایت میشه به انتهای خودت رسیدی!
وقتی تولید عمل صالح میکنی به انتهای خودت میرسی!
ابتدای تو عدم استعمال حسد و سپس گرفتن نطفه‌های علوم ربانی در ملکوت قلب است و انتهای تو عمل به این مطالب علمی ماخوذه و تولید نور آرامش عمل صالح برای و ایجاد امنیت برای یتیم بداخلاق است و این همان چرخه دانه تا دانه است!
پس اول و آخر برای اهل نور یقین یه چیزه و اونم نور ولایت علمی صاحبان نور است!
+ «حرم – حرام»

حلال – حرام: [قلب روشن و قلب تاریک] + «قبض و بسط»
«حللت العقدة»
«حريم البئر»
تا وقتی قلبت تاریکه هر اقدامی برات میشه حرام!
همینکه قلبت روشن شد حالا ممنوعیت برداشته میشه و بهت اجازه داده میشه اون کارو اونجوری که بهت میگن انجامش بدی!
این حلال و حرام رو قلب سلیم با قبض و بسطش می فهمه. یه جورایی فهمیدن خوب و بد از همدیگه است!

مفهوم گره گشایی «relief»
«اللّهمّ … نجّنا من الظّلمات إلى النّور»
یعنی نیاز به یک گره‌گشا داری!
گره‌گشا نام زیبای صاحبان نور و آیات محکم موید اندیشه آنهاست.
نهج الفصاحة:
اللّهمّ أصلح ذات بيننا و ألّف بين قلوبنا و اهدنا سبل السّلام
و نجّنا من الظّلمات إلى النّور
و جنّبنا الفواحش ما ظهر منها و ما بطن.
اللّهمّ بارك لنا في أسماعنا و أبصارنا و قلوبنا و أزواجنا و ذرّيّاتنا
و تب علينا إنّك أنت التّوّاب الرّحيم.
خدايا ميان ما را اصلاح ده و دلهاى ما را متفق ساز و ما را به آرامش هدايت كن
و از تاريكى‏‌ها بسوى روشنى رهائى بخش
و از زشتى‏‌هاى‏ آشكار و نهان دور ساز، خدايا گوشها و چشمها و دلها و زنها و فرزندان ما را مبارك گردان
و توبه ما را بپذير زيرا تو توبه پذير و مهربانى.

[مثال زیبای ایست و بازرسی جاده در مرز گمرک!]: «حریم البئر»

مفهوم کلی «فتح الشي‏ء» در واژه حلل.
«حَلَ العُقْدَةَ : گره را باز كرد، حَلَ المُشْكِلَةَ: مشكل را آسان كرد.»:
«مشکل گشا» نام زیبای صاحبان نور و آیات محکم موید اندیشه آنهاست که اهل نور یقین در دل شرایط با استعمال اندیشه و این معالم ربانی گره از کارهایشان گشوده می‌شود «حلّال مشکل گشا»، «اهْلُ‏ الحَلِ‏ و الرَّبْطِ: اشخاص با نفوذ» – «پارتی بازی!» – «حَلَّالٌ‏ كافٍ للمهمَّات»: گشايندۀ كافى براى حلّ مشكلات»
امام صادق علیه السلام:‏
أَنَّهُ ذِكْرُ اللَّهِ عِنْدَ مَا أَحَلَّ وَ حَرَّمَ‏.

وقتی قلب تاریکه، انگاری وارد محدوده‌ای شده که بهش مربوط نبوده!
(محدوده ممنوعه – منطقه ممنوعه – حریم – حرام )
قلب سلیم می‌فهمه! انگاری اگه قلب سلیم بفهمه امر الله سکوته، سکوت میشه حلال و تذکر میشه حرام و اگه نه بر عکس اون لحظه، صلاح این بوده تذکر داده بشه و سکوت جایز نیست، این امر مافوق به تذکر میشه حلال و سکوت کردن میشه حرام!
لذا داستان برمیگرده به اینکه قلب سلیمی هست که قبض و بسط و نور مافوق رو بفهمه و اجرا کنه!
پس حلال و حرام در هر امری موضوعی است نسبی که آیا این امر از طرف مافوق اجازه داده شده یا ممنوع است و صد البته مواردی که حلال الی یوم القیامه و حرام الی یوم القیامه است، قصه‌اش واضح و روشن است.
عرب میگه حللت العقدة یا میگه حریم البئر!
یعنی اینجا منطقه ممنوعه است لطفا وارد نشوید!
یا اینکه سرباز مرز گمرک، تابلوی ایست بازرسی رو برداشت و میگه بفرمایید برای شما دیگه حریم و محدودیتی نیست بلکه عبور از این مرز حلال است! چون مدارک و پاسپورت شما رو بررسی کردیم، مانعی مشاهده نشد.
پس تمام واژه‌ها فهمش حتما وصل میشه به قصه قبض و بسط قلبی [دو واژه مهم: نور ولایت و حسادت] لذا تمام قرآن با واژه‌هایش به درد کسی میخوره که قبض و بسط قلبی رو بفهمه وگرنه تلاش برای فهم قرآن بدون فهم قبض و بسط نور ولایت، شبیه حمل چهارپایی است که حامل تورات و انجیل و قرآن است! آخر تلاش صاحبان نور به این ختم میشه که اهل نور یقین با یاد معالم ربانی خودشان در دل شرایط، قبض و بسط رو می‌فهمه [نور حکمت] و انگاری چراغی جلوی پاش روشنه و راهشو پیدا کرده و داره آهسته آهسته قدم پیش میذاره [درج]! هر حرکتی نیاز به نور این چراغ قوه در دل تاریکی شب داره تا بتونی مسیرتو پیدا کنی و هرگز از جاده آرامش خارج نشی و تولید ناآرامی در بیراهه‌های شرک ننمایی.
بمحض اینکه نور چراغ قوه خاموش میشه «مُنِعَ‏ مِنَّا الْكَيْلُ» دیگه از حرکت باز می‌ایستی و نمی‌تونی قدم از قدم برداری چون نمیدونی آیا چاهی بر سر راهت هست یا نه! لذا غالبا وظیفه، سکوت و عدم مداخله در أمور است، الا استثنائاتی که قلب سلیم با قبض و بسطش می‌فهمد که بقدر حاجت، نکته‌ای اشاره نماید.

[ربوبیت – حلّ و حرم]:
«سُبْحَانَكَ رَبَّ … الْحِلِّ وَ الْحَرَامِ»:
اقتضای ربوبیت گاهی ایجاد مشکل و گاهی گشایش مشکل است و هر دو توسط مربی طرح می‌شود کما اینکه معلم برای آمادگی دانش‌آموز در کنکور هم سوالات مشکل طرح می‌کند و پاسخهای آن را توضیح می‌دهد و این از مقتضیات مقام ربوبیت است که برای بندۀ خود، گاهی «حلّ» است و گاهی «حرم»!
«أَ وَ لَمْ نُمَكِّنْ لَهُمْ‏ حَرَماً آمِناً يُجْبى‏ إِلَيْهِ ثَمَراتُ كُلِّ شَيْ‏ءٍ» اشاره به نعمت بی‌بدیل معالم ربانی صاحبان نور دارد.
«تَحْرِيمَهَا التَّكْبِيرُ وَ تَحْلِيلَهَا التَّسْلِيمُ‏»: وقتی چشمت به نور عظمت یاد معالم ربانی در دل شرایط روشن میشه ناخودآگاه میگی وای خدای بزرگ و این همان تکبیر است که با این روشن شدن قلب به نور علوم ربانی دیگه هر اندیشه غیر آل محمد ع برای این قلب ممنوع و حرام می‌شود «تَحْرِيمَهَا التَّكْبِيرُ»!
+ «وَ حَرَّمْنا عَلَيْهِ الْمَراضِعَ‏»
و در پایان نماز سلام می‌دهیم یعنی وقتی قلب سلیم مصلی، با نور سابق خود، سلما لرجل می‌شود و تسلیم اندیشه نورانی می‌باشد و مدام با استعمال این اندیشه و معالم ربانی برای خود و دیگران تولید نور آرامش می‌نماید اینجاست که از او رفع موانع رسیدن علم و نور حکمت به قلبش شده و از علم ممنوعه، برایش رفع ممنوعیت می‌شود، کانه حرامی برایش حلال می‌شود بعبارت دیگر دست‌دراز کردن به سمت علم آل محمد ع، بدون اجازه از آل محمد ع حرام است «قلمۀ گل»، اما همین حرام با یاد و اجازۀ صاحبان نور حلال می‌شود «وَ تَحْلِيلَهَا التَّسْلِيمُ‏» و وقتی درِ گوش سرباز گمرک که راه ورود به منطقه علمی آل محمد ع را برایت بسته، کلمه عبور یعنی اکانت و پسورد نورانی را نجوا می‌کنی، بی‌اختیار، مانع کنار رفته و اجازه ورود به این محدودۀ بی‌نهایت داده می‌شود و یهو می‌بینی که باید اقیانوسی را تا آخر شنا کنی!
پس راه حلال نمودن علومی که دسترسی به آنها برای تو ممنوع است، دانستن و استعمال معالم ربانی در دل شرایط است.
+ «نور و نار»: انگاری تلخی آیات با یاد معالم ربانی شیرین می شود!
انگاری اگه به دنبال نور جوف نار آیت هستی، راهش یادآوری معالم ربانی «ذکر الله» است!
پس مربی «ربّ» از فرد تحت تعلیم خود «عبد» می‌خواهد که وقتی عظمت و بزرگی ربّ خویش را از آثار علمی او درک نمود، الله اکبر بگوید و دیگه چشم از این نور عظیم الشأن بر ندارد «عین شکری» و سپس با تمام وجود تسلیم اندیشه آل محمد ع که از صاحبان نور آموخته است، گردد که اگر این تسلیم بدرستی انجام شود و مورد رضایت قرار گیرد علامتش این است که ممنوعیت ورود نور علم و حکمت آل محمد ع به قلبش برداشته می‌شود و این قلب از تحریم خارج می‌شود و مشکلات حل می‌شود! و حرام، حلال می‌شود و وحشی، اهلی و رام می‌شود و دور از دسترس، در دسترس قرار می‌گیرد و بنای بی‌ستون ، ستونش برایت نمایان می‌شود! و این همه رفع ممنوعیتها و محدودیتها بخاطر اقرار به فضل معالم ربانی صاحبان نور در دنیای قلب سلیمی است که حالا به نور ولایت علمی آل محمد ع روشن و منور گردیده است. واژه‌های حلال و حرام در این بحث زیباست. این قسمت حدیث بی‌نظیر است که «وَ اجْعَلْ وَاحِداً مِنَ الْأَئِمَّةِ نَصْبَ عَيْنَيْكَ‏ + وَ الطَّاعَةُ لِوَاحِدٍ مِنَّا وَ الْمَوَدَّةُ لِلْجَمِيع‏ + ناسخ و منسوخ»
+ «تلو»
باید مدام نور علوم ربانی جلوی چشمانت باشد.
ببین اگه موقع نماز، روتو از قبله برگردونی، نمازت باطل میشه!
همینو در فضای مجازی با واژه عین شکری مد نظر داشته باش که اگه جز آل محمد ع، چشمت به دست غیر اونها باشه [حسد]، این جوری نه در صلاة، تحریم برایت معنا پیدا می کند و نه تحلیل!
یعنی تحریم و تحلیل مصلی نسبت با سابق خود، فقط با حالت شکر محقق خواهد شد.
« وَ عَنْهُ ع أَنَّهُ قَالَ:
افْتِتَاحُ الصَّلَاةِ تَكْبِيرَةُ الْإِحْرَامِ فَمَنْ تَرَكَهَا أَعَادَ وَ تَحْرِيمُ الصَّلَاةِ التَّكْبِيرُ وَ تَحْلِيلُهَا التَّسْلِيمُ.»
تحلیل در اینجا یعنی اجازه تصرف علم آل محمد ع به عبد داده می شود.
احادیث و آیاتی که این مفهوم و مضمون را داشته باشد که به عبد با یاد صاحب نورش این اجازه داده می‌شود که از نور علم و حکمت آل محمد ع به قدر حاجت خویش تصرف نماید.
+ [مطلب مهم ذیل آیه: وَ لِأُحِلَّ لَكُمْ بَعْضَ الَّذِي حُرِّمَ عَلَيْكُمْ، در ادامه می‌آید …]

+ [سورة الرعد (13): الآيات 19 الى 24]
« ابْنِ عَبَّاسٍ أَنَّهُ قَالَ:
إِنَّ قَوْلَهُ تَعَالَى‏ أَ فَمَنْ يَعْلَمُ أَنَّما أُنْزِلَ إِلَيْكَ مِنْ رَبِّكَ الْحَقُ‏ هُوَ عَلِيُّ بْنُ أَبِي طَالِبٍ ع.
عَنْ أَبِي جَعْفَرٍ ع قَالَ:
قَوْلُهُ عَزَّ وَ جَلَّ: أَ فَمَنْ يَعْلَمُ أَنَّما أُنْزِلَ إِلَيْكَ مِنْ رَبِّكَ الْحَقُ‏- عَلِيُّ بْنُ أَبِي طَالِبٍ ع وَ الْأَعْمَى هُنَا هُوَ عَدُوُّهُ وَ أُولُو الْأَلْبَابِ شِيعَتُهُ الْمَوْصُوفُونَ بِقَوْلِهِ تَعَالَى- الَّذِينَ يُوفُونَ بِعَهْدِ اللَّهِ وَ لا يَنْقُضُونَ الْمِيثاقَ‏ الْمَأْخُوذُ عَلَيْهِمْ فِي الدِّينِ بِوَلَايَتِهِ يَوْمَ الْغَدِيرِ.»

با توجه به مطلب مهمی که راجع به حلال و حرام گفته شد حالا مقایسه اهل یقین و اهل حسد!
اهل یقینی که با یاد معالم ربانی، چشم دلش به نور علم و حکمت آل محمد ع روشن شده مثل اهل شک و حسد کوردل نخواهد بود و این اهل یقین در دل شرایط با استعمال اندیشه نورانی، از جمله کسانی است که به عهد خود وفا می‌نمایند و مثل اهل شک و حسد، اهل نقض عهد نیستند لذا حدیث به زیبایی اولو الالباب را شیعیان و اهل یقین نسبت به معالم ربانی وصف می‌کند که اهل وفای به عهد در دل شرایط هستند و این، ثمرش علم و نور حکمت نازل شده از مافوق به قلبش می‌باشد یعنی همین آیه «أَ فَمَنْ يَعْلَمُ أَنَّما أُنْزِلَ إِلَيْكَ مِنْ رَبِّكَ الْحَقُ‏» پس «مَنْ يَعْلَمُ» در اینجا برای ما میشه اهل یقین صاحب لبّ موفی بعهد الله که علمی که تا دیروز برایش ممنوع بود حالا با یاد معالم ربانی «وَ فُرْقَاناً فَرَقْتَ بِهِ بَيْنَ حَلَالِكَ وَ حَرَامِكَ» برایش رفع ممنوعیت صادر شده و حلال شده و قلبش منور به نور حلال علم آل محمد ع بقدر حاجت و رفع نیاز خویش گردیده است.

اینکه این باب نورانی حکمت آل محمد ع همیشه باز باشه، مشروط به این است که همیشه و مدام یاد معالم ربانی جلوی چشمات باشه «وَ اجْعَلْ وَاحِداً مِنَ الْأَئِمَّةِ نَصْبَ عَيْنَيْكَ» این نصب العین قرار دادن یاد علوم ربانی صاحبان نور برای همیشه است نه فقط برای ده دقیقه أقامه نماز!

اینکه این سوال پیش میاد که چرا در دل شرایط، سخته که زود به یادمون بیاد که چجوری باید به آرامش برسیم! جوابش همینه که اگه یاد معالم ربانی برای همیشه نصب العین بشه، این کار دیگه سخت نخواهد بود.
اگه یادت بره که حوادث آثار عیب خودته! یا نه، یادت نرفته حوادث آثار عیب خودته، اما برای تو سخته که حوادث رو آثار عیب خودت بدونی! اینو بدان که مشکل‌گشایی برایت صورت نخواهد گرفت. کشف سوء و مشکل‌گشایی فقط با یاد معالم ربانی در دل شرایط محقق می‌گردد «امّن یجیب المضطر اذا دعاه فیکشف السوء».
« … ثُمَّ تُكَبِّرُ تَكْبِيرَتَيْنِ وَ تَقُولُ لَبَّيْكَ وَ سَعْدَيْكَ وَ الْخَيْرُ بَيْنَ يَدَيْكَ وَ الشَّرُّ لَيْسَ إِلَيْكَ وَ الْمَهْدِيُّ مَنْ هَدَيْتَ عَبْدُكَ وَ ابْنُ عَبْدَيْكَ‏ بَيْنَ يَدَيْكَ مِنْكَ وَ بِكَ وَ لَكَ وَ إِلَيْكَ لَا مَلْجَأَ وَ لَا مَنْجَى وَ لَا مَفَرَّ مِنْكَ إِلَّا إِلَيْكَ سُبْحَانَكَ وَ حَنَانَيْكَ تَبَارَكْتَ وَ تَعَالَيْتَ سُبْحَانَكَ رَبَّ الْبَيْتِ الْحَرَامِ وَ الرُّكْنِ وَ الْمَقَامِ وَ الْحِلِّ وَ الْحَرَامِ
ثُمَّ تُكَبِّرُ تَكْبِيرَتَيْنِ وَ تَقُولُ‏ وَجَّهْتُ وَجْهِيَ لِلَّذِي فَطَرَ السَّماواتِ وَ الْأَرْضَ حَنِيفاً عَلَى مِلَّةِ إِبْرَاهِيمَ وَ دِينِ مُحَمَّدٍ وَ وَلَايَةِ أَمِيرِ الْمُؤْمِنِينَ عَلِيِّ بْنِ أَبِي طَالِبٍ ع مُسْلِماً وَ ما أَنَا مِنَ الْمُشْرِكِينَ‏ إِنَّ صَلاتِي وَ نُسُكِي وَ مَحْيايَ وَ مَماتِي لِلَّهِ رَبِّ الْعالَمِينَ لا شَرِيكَ لَهُ وَ بِذلِكَ أُمِرْتُ‏ وَ أَنَا مِنَ الْمُسْلِمِينَ لَا إِلَهَ غَيْرُكَ وَ لَا مَعْبُودَ سِوَاكَ أَعُوذُ بِاللَّهِ السَّمِيعِ الْعَلِيمِ مِنَ الشَّيْطَانِ الرَّجِيمِ‏ بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ- وَ تَجْهَرُ بِبِسْمِ اللَّهِ عَلَى مِقْدَارِ قِرَاءَتِكَ‏ وَ اعْلَمْ أَنَّ السَّابِعَةَ هِيَ الْفَرِيضَةُ وَ هِيَ تَكْبِيرَةُ الِافْتِتَاحِ وَ بِهَا تَحْرِيمُ الصَّلَاةِ وَ رُوِيَ أَنَّ تَحْرِيمَهَا التَّكْبِيرُ وَ تَحْلِيلَهَا التَّسْلِيمُ‏ وَ انْوِ عِنْدَ افْتِتَاحِ الصَّلَاةِ ذِكْرَ اللَّهِ وَ ذِكْرَ رَسُولِ اللَّهِ ص وَ اجْعَلْ وَاحِداً مِنَ الْأَئِمَّةِ نَصْبَ عَيْنَيْكَ‏ … »
وَ فِي حَدِيثِ الصَّلَاةِ «وَ تَحْلِيلُهَا التَّسْلِيمُ»:
أي صار المصلي بالتسليم‏ يَحِلُ‏ له ما حرم منها بالتكبير من الكلام،
و الأفعال الخارجة عن الصلاة كما يَحِلُ‏ للمحرم بالحج عند الفراغ منه ما كان حراما عليه.
+ «وَ أَحْلِلْنِي بُحْبُوحَةَ جَنَّتِكَ … وَ لَا تَحْرِمْنِي بِالْخَيْبَةِ مِنْكَ»: یعنی قلب ما را با یاد عالم ربانی منور به نور علم و حکمت آل محمد ع بگردان و ما را از این نعمت غیر قابل وصف محروم نگردان.