نصیحتهای ناقوس کلیسا!

«أَ تَدْرِي مَا يَقُولُ هَذَا النَّاقُوسُ»:
عَنِ الْحَارِثِ الْأَعْوَرِ قَالَ:
بَيْنَا أَنَا أَسِيرُ مَعَ أَمِيرِ الْمُؤْمِنِينَ عَلِيِّ بْنِ أَبِي طَالِبٍ ع فِي الْحِيرَةِ إِذاً نَحْنُ بِدَيْرَانِيٍّ يَضْرِبُ بِالنَّاقُوسِ
قَالَ
فَقَالَ عَلِيُّ بْنُ أَبِي طَالِبٍ ع
يَا حَارِثُ
أَ تَدْرِي مَا يَقُولُ هَذَا النَّاقُوسُ
قُلْتُ اللَّهُ وَ رَسُولُهُ وَ ابْنُ عَمِّ رَسُولِهِ أَعْلَمُ
قَالَ إِنَّهُ يَضْرِبُ مَثَلَ الدُّنْيَا وَ خَرَابِهَا وَ يَقُولُ
حارث اعور می گوید من با امير المؤمنين علي عليه السّلام در شهر حيرة گردش ميكردیم كه ناگاه به‏ صاحب ديری برخورديم كه ناقوس ميزد.
على ع فرمود:
اى حارث
آيا ميدانى اين ناقوس چه ميگويد؟!
ناقوس مَثَل و داستان دنيا و ويرانى آن را ميزند
و به زبان خود – كه تفسيرش اينست – ميگويد:
لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ حَقّاً حَقّاً صِدْقاً صِدْقاً
پرستيده‌‏شده‏‌اى جز خدا نيست،
ثابت و پابرجا و حقّ و درست بوده، صدق و راست است،
إِنَّ الدُّنْيَا قَدْ غَرَّتْنَا وَ شَغَلَتْنَا وَ اسْتَهْوَتْنَا وَ اسْتَغْوَتْنَا محقّقا
دنيا و اين زندگانى ما را فريب داده، و ما را مشغول و سرگرم خود ساخته،
و ما را حيران و سرگردان نموده، و ما را گمراه كرده،
يَا ابْنَ الدُّنْيَا مَهْلًا مَهْلًا
يَا ابْنَ الدُّنْيَا دَقّاً دَقّاً
يَا ابْنَ الدُّنْيَا جَمْعاً جَمْعاً
تَفْنَى الدُّنْيَا قَرْناً قَرْناً
اى فرزند دنيا (اى سرگرم دنيا) با مدارا و نرمى رفتار كن و تعجيل و شتاب مكن،
اى فرزند دنيا بكوب بكوب كوبيدنى،
اى فرزند دنيا جمع كن و گردآور گردآوردنى،
كه دنيا قرن قرن را فانى و نابود ميگرداند.
مَا مِنْ يَوْمٍ يَمْضِي عَنَّا إِلَّا وَ هِيَ أَوْهَى مِنَّا رُكْناً
روزى نيست كه از ما ميگذرد، جز آنكه دنيا ركن و پايه و ستونى از ما را ضعيف و سست و ناتوان ميگرداند،
قَدْ ضَيَّعْنَا دَاراً تَبْقَى وَ اسْتَوْطَنَّا دَاراً تَفْنَى
ما سراى باقى و پاينده را ضایع و تباه ساختيم،
و سراى فانى دنيا را وطن و جاى ماندن خود فرا گرفتيم،
لَسْنَا نَدْرِي مَا فَرَّطْنَا فِيهَا إِلَّا لَوْ قَدْ مِتْنَا
نميدانيم چه چيز را در دنيا ضایع و تباه ساخته و از دست داده‌‏ايم مگر اینکه بميريم.
… وَ هُوَ يُفَسِّرُ مَا يَقُولُ النَّاقُوسُ.
… و او آنچه را ناقوس ميگويد تفسير و آشكار ميسازد.