با نور، قلب به اعتدال میرسه! نه گرمای سوزان تابستان و نه سرمای گزندۀ زمستان! مُتَّكِئِينَ فِيها عَلَى الْأَرائِكِ لا يَرَوْنَ فِيها شَمْساً وَ لا زَمْهَرِيراً!

ابن‌عبّاس (رحمة الله علیه):
ذَکَرَ الشَّیْخُ أَبُو جَعْفَرٍ مُحَمَّدُ‌بْنُ‌بَابَوَیْهِ رَحِمَهُ اللَّهُ فِی أَمَالِیهِ قَال
قَالَ ابْنُ عَبَّاسٍ (رحمة الله علیه)
فَبَیْنَا أَهْلُ الْجَنَّهًِْ فِی الْجَنَّهًِْ إِذْ رَأَوْا مِثْلَ الشَّمْسِ قَدْ أَشْرَقَتْ لَهُ الْجِنَانُ
فَیَقُولُ أَهْلُ الْجَنَّهًِْ یَا رَبِّ إِنَّکَ قَدْ قُلْتَ فِی کِتَابِکَ
لا یَرَوْنَ فِیها شَمْساً وَ لا زَمْهَرِیراً
فَیُرْسِلُ اللَّهُ إِلَیْهِمْ جَبْرَئِیلَ
فَیَقُولُ لَیْسَ هَذِهِ بِشَمْسٍ
وَ لَکِنَّهُ عَلِیٌّ (علیه السلام) وَ فَاطِمَهًُْ قَدْ ضَحِکَا
فَأَشْرَقَتِ الْجِنَانُ مِنْ نُورِ ضَحِکِهِمَا.
ابن‌عبّاس (رحمة الله علیه):
در همان حال که بهشتیان در بهشت هستند، پرتوی چون پرتو خورشید می‌بینند که بهشت را روشن می‌کند. می‌گویند: «خدایا تو خود در قرآن فرموده‌ای: لا یَرَوْنَ فِیها شَمْساً وَ لا زَمْهَرِیراً
خداوند جبریل را پیش ایشان می‌فرستد و می‌فرماید:
«این پرتو آفتاب نیست بلکه فاطمه (سلام الله علیها) و علی (علیه السلام) لبخند زدند
و بهشت از پرتو لبخند ایشان چنین نورانی شد».