These are the scariest flood moments of all time!
The terrifying sound of a flood can evoke primal fear and awe. Whether it’s the relentless roar of water, the eerie wail of flood sirens, or the haunting memories of being swept away, floods leave an indelible mark on our senses.
«رعب» در معنای ممدوح، یکی از هزار واژۀ مترادف «نور الولایة»،
و در معنای مذموم، یکی از هزار واژۀ مترادف «حسد» است.
در فرهنگ لغات عربی می‌نویسند:
«سيلٌ راعبٌ: إذا ملَأَ الوادىَ، سيلى كه درّه را پر مىكند.»
«رَعَبْتُ السَّنَامَ: كوهان شتر را بريدم.»
مفهوم قطع «الرعب تقطع حال السرور»
«رعبت الإناء: ملأته»
«رعَبْتُ الحوضَ إذا ملأتَه»
«رَعَبَتِ الحمامةُ: رفعت هديلها و شددته»
«الحَمَام الراعِبيّ يُرعّب في صوته ترعيباً، و هو شدّة الصوت تقول: إنه لشديد الرعْب»
جارية رُعْبوبة : تارّة شَطْبة
جارية رُعْبُوبَةٌ : شابّة شطبة تارّة ، و الجمع الرَّعَابِيبُ.
جارية رُعْبُوبَة : دوشيزه فربه و بالا بلند، جمع آن رَعَابِيب است.
خانم تنومندی که هیکلش رعب به دل هر مردی میندازه!
در واقع از صداش یا از هیکلش میترسی و دچار دلهره و هراس و ترس و وحشت میشی!
حسود، از ترس نور، بند دلش پاره میشه! سَنُلْقِي فِي قُلُوبِ الَّذِينَ كَفَرُوا الرُّعْبَ!
صدای ترسناکی که با شنیدنش بند دلت پاره میشه،
از شدت ترس و هولی که شنیدن این صدا داره. به این میگن رعب!
فیلمهای زیبای مستند سیل:
وقتی سیل رو میبینی و صداشو میشنوی چه حسی به قلبت دست میده؟ میترسی؟!
این حال میشه دنیای قلب اهل شک حسود!
حسود از ترس روبرو شدن با اهل نور و صاحبان نور، خودشو پشت حجابی تاریک مخفی میکنه که دیده نشه و شناخته نشه!
وقتی هم که ناگهانی روبرو میشه، با دستپاچگی چیزای عجیب و غریب میگه! هُل میشه! نمیدونه چی باید بگه و چکار باید بکنه! خدا، این رعب رو تو دلش میندازه:
«سَنُلْقِي فِي قُلُوبِ الَّذِينَ كَفَرُوا الرُّعْبَ – وَ قَذَفَ فِي قُلُوبِهِمُ الرُّعْبَ – وَ لَمُلِئْتَ مِنْهُمْ رُعْباً»!
شنیدی میگن: از ترس، بند دلم پاره شد!
«مفهوم قطع در این واژه»:
بریدن از معالم ربانی صاحبان نور خاصیتش همینه!
اینم آیه‌اش: «سَأُلْقي في قُلُوبِ الَّذينَ كَفَرُوا الرُّعْبَ … ذلِكَ بِأَنَّهُمْ شَاقُّوا اللَّهَ وَ رَسُولَهُ»
«دلهره»: «پانیک اَتَک».
مثل واژه «حصب» که دل بریدن از معالم ربانی صاحبان نور شخص رو کاندید آتش جهنم میکنه!
انگاری خود اهل شک می‌فهمن چه غلطی کردن و چه سرنوشت شومی در انتظارشونه!
اما به روی خودشون نمیارن! یعنی کبرشون نمیگذاره که به روی خودشون بیارن!
عین شیطان لعین! که میدونه داستانش چیه اما دیگه کار از کار گذشته!
وجود نورانی اهل نور و صاحبان نور، عظمت خاصی داره که اهل حسادت از دیدن و رویارویی با آنها ترس و وحشت دارند!
علامت دیدن اهل یقین و صاحبان نور اینه:
« لَوِ اطَّلَعْتَ عَلَيْهِمْ … لَمُلِئْتَ مِنْهُمْ رُعْباً »
دیدن وجودشون در ملک و در ملکوت، یه عظمت خاصی داره! توام با ارعابه!
[فوبیا: «phobia»]:
« رجل رعيب العين و مرعوب العين: جبان ما يبصر شيئا الّا فزع منه »
اهل شک نسبت به نور معالم ربانی «فتو فوبیا» دارن!
چشم دیدن این نور رو ندارن!
چشمشون به این منبع نورانی که میافته، قلبشون مملو از هراس و دلهره و وحشت میشه!
این حالت رو واژه رعب یادمون میده!
«التِّرْعَابَةُ: الفروق، مرد بسيار ترسو و گريزان و جدا شده»
+ «بنان»
[می‌خوای بدونی عقوبت مخالفت با دستورات مافوق نورانی چیه؟! (رعب قلبی!)]
« سَأُلْقِي فِي قُلُوبِ الَّذِينَ كَفَرُوا الرُّعْبَ
فَاضْرِبُوا فَوْقَ الْأَعْناقِ وَ اضْرِبُوا مِنْهُمْ كُلَّ بَنانٍ
ذلِكَ بِأَنَّهُمْ شَاقُّوا اللَّهَ وَ رَسُولَهُ وَ مَنْ يُشاقِقِ اللَّهَ وَ رَسُولَهُ فَإِنَّ اللَّهَ شَدِيدُ الْعِقابِ »
اللغة:
الرعب الخوف يقال رعبته أرعبته رعبا و رعبا و الرعب انزعاج النفس بتوقع المكروه
و أصله التقطيع من قولهم رعبت السنام ترعيبا إذا قطعته مستطيلا
فالرعب تقطع حال السرور بضده من انزعاج النفس بتوقع المكروه
و رعب السيل فهو راعب إذا امتلأ منه الوادي لأنه انقطع إليه من كل جهة
کسی که به صاحب نورش خیانت می کنه (هوای نفسش بر عقلش غلبه نموده)، در وجودش یک حالتی فهمیده میشه که به زبان خودمونی حالت هراس و دستپاچگی توام با ترس که سراسر وجودش رو پر کرده و خودش میدونه چه غلطی کرده و آرامش نداره و دل تو دلش نیست که چه حرکت ناجوری کرده (اشتباه مرگبار لیدر سوء) و مرتب کار رو خراب و خراب‌تر میکنه و وقتی چشمش به نورش میافته، دست و پای خودشو گم میکنه و ترس، سراسر وجودش رو می‌گیره، ولی ظاهرا سعی میکنه خودشو حفظ کنه! و این ترس و دلهره و دستپاچگی او نتیجه استعمال حسدشه! و ممکنه کلامی بگه که این حالت در کلامش فهمیده میشه، مثل اینکه بگوید: «من که آدم بی‌ادبی نیستم!!!»، شنیدی میگن «پنبه‌دزد دست به ریشش میکشه!» قطعا خدای مهربان شاخ حسودی رو که برای نورش درد سر ایجاد میکند، میشکند!
+ «صیص»!
***
كامل الزيارات ؛ النص ؛ ص98
الباب الثلاثون دعاء الحمام و لعنها على قاتل الحسين ع
باب سىام: نفرين و لعنت نمودن كبوتران در حق قاتلين حضرت امام حسين عليه السّلام
عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ:
اتَّخِذُوا الْحَمَامَ الرَّاعِبِيَّةَ فِي بُيُوتِكُمْ
فَإِنَّهَا تَلْعَنُ قَتَلَةَ الْحُسَيْنِ ع.
كبوتر خوانا را در خانههايتان نگهدارى كنيد،
زيرا اين حيوان قاتلين امام حسين عليه السّلام را لعنت مىكند.
عَنْ دَاوُدَ بْنِ فَرْقَدٍ قَالَ:
كُنْتُ جَالِساً فِي بَيْتِ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع
فَنَظَرْتُ إِلَى الْحَمَامِ الرَّاعِبِيِّ يُقَرْقِرُ طَوِيلًا
فَنَظَرَ إِلَيَّ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ ع فَقَالَ يَا دَاوُدُ
أَ تَدْرِي مَا يَقُولُ هَذَا الطَّيْرُ
قُلْتُ لَا وَ اللَّهِ جُعِلْتُ فِدَاكَ
قَالَ تَدْعُو عَلَى قَتَلَةِ الْحُسَيْنِ بْنِ عَلِيٍ ع
فَاتَّخِذُوهُ فِي مَنَازِلِكُمْ.
از داود بن فرقد نقل كردهاند وى گفت:
در خانه امام صادق عليه السّلام نشسته بودم،
چشمم به كبوتر خوانا افتاد كه مشغول خواندن بود و زياد مىخواند،
امام عليه السّلام به من نگاه نموده و فرمودند:
اى داود مىدانى اين حيوان چه مىگويد؟
عرض كردم: خير فدايت شوم.
حضرت فرمودند:
قاتلين حسين بن على عليهما السّلام را نفرين مىكند.
از اين حيوان تهيه كنيد و در منازلتان نگهدارى كنيد.
وَ اخْلَعْ وَثَائِقَ أَفْئِدَتِهِمْ!
وَ امْلَأْ أَفْئِدَتَهُمُ الرُّعْبَ!
و بندهاى دلهاشان را بكن (از لشگر اسلام بترسانشان)
و دلهاشان را از ترس پر نما!
امام سجاد علیه السلام:
(27) (وَ كَانَ مِنْ دُعَائِهِ عَلَيْهِ السَّلَامُ لِأَهْلِ الثُّغُورِ:)
(5) اللَّهُمَّ افْلُلْ بِذَلِكَ عَدُوَّهُمْ،
وَ اقْلِمْ عَنْهُمْ أَظْفَارَهُمْ،
وَ فَرِّقْ بَيْنَهُمْ وَ بَيْنَ أَسْلِحَتِهِمْ،
وَ اخْلَعْ وَثَائِقَ أَفْئِدَتِهِمْ،
وَ بَاعِدْ بَيْنَهُمْ وَ بَيْنَ أَزْوِدَتِهِمْ،
وَ حَيِّرْهُمْ فِي سُبُلِهِمْ،
وَ ضَلِّلْهُمْ عَنْ وَجْهِهِمْ،
وَ اقْطَعْ عَنْهُمُ الْمَدَدَ،
وَ انْقُصْ مِنْهُمُ الْعَدَدَ،
وَ امْلَأْ أَفْئِدَتَهُمُ الرُّعْبَ،
وَ اقْبِضْ أَيْدِيَهُمْ عَنِ الْبَسْطِ،
وَ اخْزِمْ أَلْسِنَتَهُمْ عَنِ النُّطْقِ،
وَ شَرِّدْ بِهِمْ مَنْ خَلْفَهُمْ
وَ نَكِّلْ بِهِمْ مَنْ وَرَاءَهُمْ،
وَ اقْطَعْ بِخِزْيِهِمْ أَطْمَاعَ مَنْ بَعْدَهُمْ.
بار خدايا آنچه خواسته شد دشمنانشان را درهم شكن،
و ناخنهاى دشمنان را از ايشان جدا ساز (بآنها شكست رو آورد)
و ميان دشمنان و سلاحهاشان جدائى افكن (تا از پيشروى باز مانند)
و بندهاى دلهاشان را بكن (از لشگر اسلام بترسانشان)
و ميان آنان و آذوقههاشان دورى انداز (تا بر اثر انديشه درباره توشه از دلاوريشان كاسته شود)
و در راهها (انديشههاى جنگى) سرگردانشان گردان (تا به انديشه درست دست نيابند)
و از چيزى كه به آن رو آوردهاند (قصد جنگ با مسلمين) گمراهشان ساز،
و كمك را از آنها ببر،
و از شمارشان بكاه،
و دلهاشان را از ترس پر نما،
و دستهاشان را از گشودن باز دار،
و زبانهاشان را از گفتار ببند (تا مانند لال نتوانند سخنى گويند)
و با (سختى و گرفتارى) ايشان پشت سريهاشان را پراكنده گردان،
و ايشان را براى آنها كه در پس ايشانند عبرت قرار ده،
و به خوار ساختن آنها طمعها و آرزوهاى كسانى (لشگرهائى) را كه پس از ايشانند قطع فرما.
خدای مهربان، با ترسی که به دل اهل حسادت میندازه، اهل نورشو یاری میکنه!
[سورة آلعمران (۳): آية ۱۵۱]
سَنُلْقِي فِي قُلُوبِ الَّذِينَ كَفَرُوا الرُّعْبَ
بِما أَشْرَكُوا بِاللَّهِ ما لَمْ يُنَزِّلْ بِهِ سُلْطاناً
وَ مَأْواهُمُ النَّارُ وَ بِئْسَ مَثْوَى الظَّالِمِينَ (۱۵۱)
به زودى در دلهاى كسانى كه كفر ورزيدهاند بيم خواهيم افكند، 👉
زيرا چيزى را با خدا شريك گردانيدهاند كه بر [حقانيت] آن، [خدا] دليلى نازل نكرده است.
و جايگاهشان آتش است، و جايگاه ستمگران چه بد است.
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله:
فُضِّلتُ بأربَعٍ ···
و نُصِرتُ بالرُّعبِ 👉👉👉
مَسيرَةَ شَهرٍ، يَسيرُ بَينَ يَدَيَّ.
من به چهار چيز برترى داده شده ام:
… به وسيله رعب و وحشت يارى داده شده‌ام 👉👉👉
كه به مسافت يك ماه راه، پيشاپيش من حركت مى كند.
مشتقات ریشۀ «رعب» در آیات قرآن:
سَنُلْقي في قُلُوبِ الَّذينَ كَفَرُوا الرُّعْبَ بِما أَشْرَكُوا بِاللَّهِ ما لَمْ يُنَزِّلْ بِهِ سُلْطاناً وَ مَأْواهُمُ النَّارُ وَ بِئْسَ مَثْوَى الظَّالِمينَ (151)
إِذْ يُوحي رَبُّكَ إِلَى الْمَلائِكَةِ أَنِّي مَعَكُمْ فَثَبِّتُوا الَّذينَ آمَنُوا سَأُلْقي في قُلُوبِ الَّذينَ كَفَرُوا الرُّعْبَ فَاضْرِبُوا فَوْقَ الْأَعْناقِ وَ اضْرِبُوا مِنْهُمْ كُلَّ بَنانٍ (12)
وَ تَحْسَبُهُمْ أَيْقاظاً وَ هُمْ رُقُودٌ وَ نُقَلِّبُهُمْ ذاتَ الْيَمينِ وَ ذاتَ الشِّمالِ وَ كَلْبُهُمْ باسِطٌ ذِراعَيْهِ بِالْوَصيدِ لَوِ اطَّلَعْتَ عَلَيْهِمْ لَوَلَّيْتَ مِنْهُمْ فِراراً وَ لَمُلِئْتَ مِنْهُمْ رُعْباً (18)
وَ أَنْزَلَ الَّذينَ ظاهَرُوهُمْ مِنْ أَهْلِ الْكِتابِ مِنْ صَياصيهِمْ وَ قَذَفَ في قُلُوبِهِمُ الرُّعْبَ فَريقاً تَقْتُلُونَ وَ تَأْسِرُونَ فَريقاً (26)
هُوَ الَّذي أَخْرَجَ الَّذينَ كَفَرُوا مِنْ أَهْلِ الْكِتابِ مِنْ دِيارِهِمْ لِأَوَّلِ الْحَشْرِ ما ظَنَنْتُمْ أَنْ يَخْرُجُوا وَ ظَنُّوا أَنَّهُمْ مانِعَتُهُمْ حُصُونُهُمْ مِنَ اللَّهِ فَأَتاهُمُ اللَّهُ مِنْ حَيْثُ لَمْ يَحْتَسِبُوا وَ قَذَفَ في قُلُوبِهِمُ الرُّعْبَ يُخْرِبُونَ بُيُوتَهُمْ بِأَيْديهِمْ وَ أَيْدِي الْمُؤْمِنينَ فَاعْتَبِرُوا يا أُولِي الْأَبْصارِ (2)