پشیمانی اهل حسادت، پس از اشتباه مرگبار، برایشان سودی ندارد! فَعَقَرُوها فَأَصْبَحُوا نادِمينَ!

پشیمانی اهل حسادت، پس از اشتباه مرگبار، برایشان سودی ندارد! فَعَقَرُوها فَأَصْبَحُوا نادِمينَ!
+ «وزر – وزیر»
[حس پشیمانی – يشعر بالندم الشديد – remorseful]:
احساس ندامت و پشیمانی!
اینکه یه نفر از اشتباهی که مرتکب شده آیا احساس ندامت و پشیمانی کرده یا نه، تشخیصش کار هیچکس نیست جز خدای مهربان که به اسرار درون قلب‌ها آگاه است و از روی ظاهر و چهره فرد نمیشه پی‌برد که او از کردۀ خود پشیمان است.
+ «قبض و بسط»:
نقطه سفید پشیمانی در قلب تاریک آشکار میشه و …
در این واژه ندم، مفهوم «جفت شدن» وجود داره.
«∞=1+1»
«my favorite» + «ضیف»:
اهل نور وقتی اشتباهاتش به یادش میاد محزون میشه و با خودش میگه چرا با یاد معالم ربانی انجام وظیفه نکردم و این بلا سرم اومد، و انگاری با این حزن، هم‌پیاله و هم نشین و رفیق شده!
و این خیلی خوبه که همیشه ملازم حزنی ممدوح باشه که إقرار به فضل معالم ربانی رو به یاد او بیاره!
و به یاد او بیاره که اگه بخواد دوباره با معصیت تسکین حال بده، به چه روزی خواهد افتاد.
کتاب لغت التحقیق برای این واژه، این مفهوم رو آورده:
«الانصراف و الانزجار المطلق عمّا وقع من نفسه نيّة أو عملا و حسنا أو قبيحا»
ندیمه به اون کنیزی میگن که همیشه ملازم خانم است!
پشیمانی همیشه ملازم حالت قلب کسی است که واقعا از کرده اشتباه قبلی خود نادم و پشیمان است و مدام چشم به عفو آل محمد ع، با یاد معالم ربانی دوخته!
همیشه قلبی محزون داشتن، با این بیان، مفهومی ممدوح است که از واژه ندم باید استنباط شود.
حالت ندامت و پشیمانی اون حال قلبی است که قلبت از اینکه نعمتی رو از دست داده بسوزه و متاثر بشی و ناراحت و متاسف بشی که چرا اونو مفت از دست دادی ؟!
خودت با قلبت – که از تاریکی به نور نظر داره – می فهمی که پشیمان واقعی هستی یا نه ! کسی که هنوز با تاریکی تمنا کیف می‌کنه، او نادم و پشیمان نیست. کسی که چشمش دنبال نور یاد معالم ربانی در دل شرایط نیست او نادم و پشیمان نیست! ندامت و پشیمانی واقعی رو در قلب اهل یقینی جستجو کن که دیگه از معصیت خسته شده و بیزاره «+ میل و نفرت» و چشمش دنبال اینه که یه جوری، نورش اونو ببخشه و بهش چراغ سبز نشون بده تا با جان و دل بسوی او بدود و خود را به او برساند کانه به نور علم آل محمد ع رسیده و از تاریکی اندیشه لیدرهای سوء رها شده است.
این حال خوش حال ندامت است پس ندامت برای اهل یقین نام زیبای معالم ربانی صاحبان نور و آیات محکم موید اندیشه آنهاست.
اگه با یاد معالم ربانی کاری رو انجام بدی هیچ وقت پشیمان نخواهی شد.
« النَّدَمُ‏ و النَّدَامَةُ : التَّحَسُّر من تغيُّر رأي في أمر فَائِتٍ.  
نَدْم‏ و نَدَامَت‏ حسرت و افسوسى است براى تغيير فكر و رأى در باره كارى كه گذشته است. »
چون این کار رو بر اساس اندیشه درست آل محمد ع انجامش دادی نه براساس اندیشه لیدرهای سوء! عبارات « فَأَصْبَحَ مِنَ‏ النَّادِمِينَ‏ ، عَمَّا قَلِيلٍ لَيُصْبِحُنَ‏ نادِمِينَ‏ » به کسانی اشاره داره که نسبت به صاحب نور خود شک داشته اند و عملی با یاد او انجام نداده اند، اما با یاد لیدرهای سوء خیلی کارها کرده اند!
اهل نوری که اهل ندامت شد، این ندامت ممدوح واقعی خیلی ارزش دارد.
اما ندامت برای اهل حسادت، فایده‌ای ندارد، چون روزی نادم میشود و معذرت‌خواهی میکند که دیگه هیچ عذری از آنها پذیرفته نخواهد شد.