دکتر محمد شعبانی راد

نوری که حسادت رو متوقف میکنه! قلبِ صائم! إِنِّي نَذَرْتُ لِلرَّحْمٰنِ صَوْماً!

Life on Repeat!
Danger! Danger!
Jealousy! Jealousy!
Take a “PAUSE”!
Don’t “PLAY” it!

«صوم» یکی از هزار واژه مترادف «نور» است.
در فرهنگ لغات عربی می‌نویسند:
«صامَتِ‏ الرِّيحُ: إذا رَكَدَتْ، باد از وَزِش افتاد.»
«الصَّوْمُ‏: ركود الريح»
«مصام الفرس: موقفه»
«الصَّبْرُ الصَّوْمُ»

زندگی، داستان تکراری «پاوز و پِلِی» حسادت است!

+ «نبأ»: یهو نور میاد و حسد رو «پاوز» میکنه! به این میگن نبأ!
به این میگن توقف حسادت با واژه‌های زیبای «break» و «pause»!
به این میگن یک خبر داغ آنی و فوری که راه توقف حسدتو بهت میگه!

«صوم» نام زیبای صاحبان نور و آیات محکم موید اندیشه آنهاست
که اهل نور یقین در دل شرایط، با استعمال اندیشه و علوم ربانی آموخته از صاحبان نور خود،
در واقع به استمرار اندیشه حسدآلود دانه‌درشت‌های قبیله شیطان، در قلب خود، خاتمه داده
و رکود و امساک از عمل به اندیشه باطل آنها مفهوم واژه صوم است
و قطعا عمل به اندیشه نورانی، نیاز به توقف اندیشه ظلمانی دارد.

این قلبی که مدام در وضعیت پاوز هست و علیرغم داشتن سیئه حسد، پلی نمیشه،
به درجات خودش به نور عصمت رسیده!
به این میگن قلب سلیم!
سَلِمَ مِن حُبِّ الدُّنیا
هیچ تمنایی براش رنگ نداره!
ماموریتشو انجام بده، دیگه توی این دنیا کاری نداره و میره به سرای خلود!
«الصَّوْمُ يُسَوِّدُ وَجْهَهُ (الشَّيْطَانُ)»

قلبی که حواسش جمعه، بمحض اینکه حسدش میخواد پلی بشه،
میفهمه (قبض نور قلب) و با کمک نور هدایتش، حسدشو پاوز میکنه!
به این میگن قلب صائم!
به این میگن درناژ دائمی حسادت قلب سلیم!

هر چی نور وادارت میکنه حسدتو پاوز کنی و نورانی بشی،
سیئه حسد و تمناها با تشویق شیاطین جن و انس (تسویل شیطان)،
تلاش میکنن که حسدتو استعمال و پِلِی کن!

دو تا دکمۀ جداگانه نیست!
یک قلبه! یا در وضعیت پاوز حسد است و یا در وضعیت پلی حسد!!!

قبلا هم داستان همینجوری بوده!

ماهی حسود – ماهی صائم

در این عکس، صوم رو چجوری توضیح بدهیم؟!
… ماهی کوچولو اگه روزه گرفته بود، نمی‌رفت سراغ بالۀ کوسه‌ماهی، تا اونو برای خودش برداره!
صوم نمیذاره، حسادت، مانع رضایت از تقدیرات بشه!
صوم همون نور ولایت و همون رضایت و همون تقدیرات است!
صوم یکی از هزار واژه مترادف نور ولایت است،
انگاری قلب حسود برای رسیدن به تمنّاها و دلخواههای خودش، اول باید نورشو از کار بندازه!
«نور از دست رفته!»
تلاش قلب صائم، برای گسترش اندیشه آل محمد ع است،
به کسانی که مقدر میشه سر راهشون قرار بگیرند،
و این همون واژه زیبای نیکوکاری «برّ» است.
راضی به تقدیرات نبودن، میشه ریشه همۀ گناهان عالم!
صوم، قطع رابطه با تاریکی حسادت، که پیش نیاز رابطه با نور است.
«الصِّيَامُ اجْتِنَابُ الْمَحَارِمِ كَمَا يَمْتَنِعُ الرَّجُلُ مِنَ الطَّعَامِ وَ الشَّرَابِ»
صوم، دل کندن از گناه است و حسادت ریشه همه گناهان و معاصی است!
صوم، نور آرامش قلبهاست!
«الصِّيَامُ … تَسْكِينُ الْقُلُوبِ»
«السَّلَامُ عَلَيْكَ يَا شَهْرَ اللَّهِ الْأَكْبَرَ، وَ يَا عِيدَ أَوْلِيَائِهِ»
«السَّلَامُ عَلَيْكَ مِنْ شَهْرٍ هُوَ مِنْ كُلِّ أَمْرٍ سَلَامٌ»
«اللَّهُمَّ إِنَّا أَهْلُ هَذَا الشَّهْرِ»
سلام بر ماه رمضان!
سلام به لیلة قدر!
که نور این سلام، ما را راضی به تقدیرات خدای مهربان می‌نماید.
و کمک این نور است که مانع استعمال حسادت در ما می‌شود.
«وَ صُمِ الدُّنْيَا وَ أَفْطِرْ عَلَى الْآخِرَةِ فَإِنَّ رَأْسَ مَالِ الدُّنْيَا الْهَوَى وَ رِبْحَهَا النَّار»
+ «عقل و هوی»: «وَ الصَّوْمُ وَ ضِدَّهُ الْإِفْطَارَ»
+ «دنیا و آخرت!»

اگه یکی بِهِت بَدی کرد یا فُحشت داد بگو:
إِنِّي صَائِمٌ سَلَامٌ عَلَيْكَ!
مبادا بَدی اونو بهانه‌ای قرار بدی برای پِلِی کردن حسد خودت!

رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم:
مَا مِنْ عَبْدٍ صَائِمٍ يُشْتَمُ فَيَقُولُ إِنِّي صَائِمٌ سَلَامٌ عَلَيْكَ لَا أَشْتِمُكَ كَمَا تَشْتِمُنِي
إِلَّا قَالَ الرَّبُّ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى اسْتَجَارَ عَبْدِي بِالصَّوْمِ مِنْ شَرِّ عَبْدِي قَدْ أَجَرْتُهُ مِنَ النَّار
.
هيچ بنده‌ی روزه‌دارى نيست كه او را دشنام بگويند، و او بگويد:
«من روزه‌دار هستم، سلام بر تو،
من همانند تو كه دشنام مى‌گوئى، تو را دشنام نمى‌گويم»
مگر آن كه پروردگار تبارك و تعالى مى‌گويد:
بنده‌ی من از شرّ مشاجره و مبادلۀ فحش با ديگر بنده‌ام، به روزه پناه برد،
و از اين رو من او را از دوزخ پناه دادم.
+ «مقابله به مثل!»

روزۀ عقل و قلب!

سید بن طاووس می‌فرماید:
اى فرزندم:
ابتدا كن به روزه عقل و قلب خود،
و از هر چه تو را از پروردگار باز دارد خوددارى نما،
و از افطار نمودن به ذنوب و ارتكاب گناهان خوددارى كن.

«اللّهُمَ‏ إِنّا نَتُوبُ‏ إِلَيْكَ‏… مِنْ‏ كُلِّ ذَنْبٍ أَذْنَبْناهُ ، أَوْ سُوءٍ أَسْلَفْناهُ ، … أَوْ عَقِيدَةِ سُوءٍ اعْتَقَدْناها»

صوم – ایّام البیض

بِذَنْبٍ وَاحِدٍ حَوَّلْتَ بَيَاضَهُ سَوَاداً

استعمال حسد، قلبتو تاریک میکنه!

ایام البیض: روزهای سفید!
 روزهایی که شب‌هایش روشن و ماهتابی است.
شبهای ۱۳و ۱۴ و ۱۵ هر ماه قمری، ماه در اوج شهرت خود است!

اهل یقین میدونه که حاصل المعاصی التلف است،
یعنی حسادت قلبشو تاریک میکنه،
و وقتی قلبش تاریک میشه میدونه عقوبت شده و یه جایی رو اشتباهی رفته،
لذا بدنبال چاره‌ای برای برگشت به نور قبلی است،
انگاری میخواد ایام البیض براش ایجاد و تکرار بشه،
لذا قصه آدم ع رو باید تکرار کنه،
یعنی با انجام مناسک حج [که نماد فرایند نور ولایت و عدم اعمال حسادت است] جبران مافات کنه
و راهش «صوم» است
یعنی اندیشه‌ای که استعمالش قلب اونو تاریک کرده [یعنی حسادت] رو باید کنار بذاره
و فقط چشم به نور علوم ربانی صاحبان نور خودش داشته باشه «عین شکری»
و این حدیث زیبا این مطلب رو بخوبی بیان میکنه.

رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم:
عَنْ زِرِّ بْنِ حُبَيْشٍ قَالَ:

سَأَلْتُ ابْنَ مَسْعُودٍ عَنْ أَيَّامِ الْبِيضِ مَا سَبَبُهَا وَ كَيْفَ سَمِعْتَ
قَالَ سَمِعْتُ النَّبِيَّ ص يَقُولُ
إِنَّ آدَمَ لَمَّا عَصَى رَبَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ نَادَاهُ مُنَادٍ مِنْ لَدُنِ الْعَرْشِ
يَا آدَمُ اخْرُجْ مِنْ جِوَارِي فَإِنَّهُ لَا يُجَاوِرُنِي أَحَدٌ عَصَانِي

فَبَكَى وَ بَكَتِ الْمَلَائِكَةُ
[حسود اصلا بخاطر اشتباهی که کرده گریه نمیکنه و از کاری که کرده پشیمان نیست!]
فَبَعَثَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ إِلَيْهِ جَبْرَئِيلَ
فَأَهْبَطَهُ إِلَى الْأَرْضِ مُسْوَدّاً

فَلَمَّا رَأَتْهُ الْمَلَائِكَةُ ضَجَّتْ وَ بَكَتْ وَ انْتَحَبَتْ
وَ قَالَتْ يَا رَبِّ خَلْقاً خَلَقْتَهُ وَ نَفَخْتَ فِيهِ مِنْ رُوْحِكَ وَ أَسْجَدْتَ لَهُ مَلَائِكَتَكَ
بِذَنْبٍ وَاحِدٍ حَوَّلْتَ بَيَاضَهُ سَوَاداً

فَنَادَى مُنَادٍ مِنَ السَّمَاءِ
صُمْ لِرَبِّكَ الْيَوْمَ
فَصَامَ فَوَافَقَ يَوْمَ الثَّالِثَ عَشَرَ مِنَ الشَّهْرِ فَذَهَبَ ثُلُثُ السَّوَادِ

ثُمَّ نُودِيَ يَوْمَ الرَّابِعَ عَشَرَ أَنْ صُمْ لِرَبِّكَ الْيَوْمَ فَصَامَ فَذَهَبَ ثُلُثُ السَّوَادِ
ثُمَّ نُودِيَ فِي يَوْمِ خَمْسَةَ عَشَرَ بِالصِّيَامِ فَصَامَ وَ قَدْ ذَهَبَ السَّوَادُ كُلُّهُ
فَسُمِّيَتْ أَيَّامَ الْبِيضِ لِلَّذِي رَدَّ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ فِيهِ عَلَى آدَمَ مِنْ بَيَاضِهِ
ثُمَّ نَادَى مُنَادٍ مِنَ السَّمَاءِ
يَا آدَمُ
هَذِهِ الثَّلَاثَةُ أَيَّامٍ جَعَلْتُهَا لَكَ وَ لِوُلْدِكَ
مَنْ صَامَهَا فِي كُلِّ شَهْرٍ فَإِنَّمَا صَامَ الدَّهْرَ
.
زر بن حبيش مى‌گويد:
از ابن مسعود راجع به ايّام البيض سؤال كردم و گفتم:
سبب ناميدن اين ايّام به «ايام البيض» چيست و چگونه شنيده‌اى؟
ابن مسعود گفت:
از نبى اكرم (ص) شنيدم كه فرمودند:
هنگامى كه جناب آدم (ع) به پروردگارش عصيان ورزيد منادى از عرش ندا داد:
اى آدم! از جوار رحمت من بيرون شو؛ زيرا كسى كه مرا عصيان كند در جوار من نيست.
آدم گريست و فرشتگان نيز گريستند،
پس خداوند متعال جبرئيل را نزد آدم فرستاد.
جبرئيل آدم را در حالى كه سر تا پا سياه شده بود به زمين فرود آورد،
فرشتگان وقتى آدم (ع) را بدان وضع ديدند به ضجّه در آمدند
و گريستند و سخت ناليدند و به درگاه حق تعالى عرضه داشتند:
پروردگارا! مخلوقى را آفريدى و از روح خود در او دميدى
و فرشتگانت را به سجده بر او وادار ساختى،
حال با يك گناه رنگ سفيدش را به سياهى مبدّل فرمودى!؟
منادى از آسمان ندا كرد:
اى آدم! امروز را براى پروردگارت روزه بگير،
آدم (ع) آن روز را كه موافق با روز سيزدهم از ماه بود روزه گرفت،
پس ثلث سياهى از حضرت محو و زايل گشت،
سپس منادى در روز چهاردهم ندا كرد:
امروز را براى پروردگارت روزه بگير،
جناب آدم (ع) آن روز را هم روزه گرفت و ثلث ديگر از سياهى زايل شد،
روز پانزدهم باز منادى ندا كرد و حضرتش را به گرفتن روزه دعوت كرد،
حضرت آن روز را هم روزه گرفت، ثلث ديگرش نيز سفيد گشت
و به اين ترتيب تمام سياهى او از بين رفت
و به همين خاطر اين ايّام به «ايّام البيض» موسوم شد
چه آنكه در همين ايّام حق تعالى سفيدى آدم را به وى بازگرداند،
پس منادى از آسمان ندا كرد:
اى آدم! اين سه روز را براى تو و فرزندانت قرار دادم،
كسى كه اين ايّام را در هر ماه روزه بدارد گويا تمام دهر را روزه گرفته است.

فَإِذَا صُمْتُمْ … وَ لَا تَحَاسَدُوا!

صوم یعنی رضایت به تقدیرات خدای مهربان!
حسود هیچوقت اهل صوم نخواهد بود!
الحاسد جاحد لانه لم یرض بقضاء الله
حسود هیچوقت اهل نور نخواهد بود!

امام صادق علیه السلام:
إِنَّ الصِّيَامَ لَيْسَ مِنَ الطَّعَامِ وَ الشَّرَابِ وَحْدَهُ
ثُمَّ قَالَ
قَالَتْ مَرْيَمُ 
إِنِّي نَذَرْتُ لِلرَّحْمٰنِ صَوْماً أَيْ صَمْتاً
فَإِذَا صُمْتُمْ فَاحْفَظُوا أَلْسِنَتَكُمْ وَ غُضُّوا أَبْصَارَكُمْ وَ لاَ تَنَازَعُوا وَ لاَ تَحَاسَدُوا.
فَإِنَّ الْحَسَدَ يَأْكُلُ الْإِيمَانَ كَمَا تَأْكُلُ النَّارُ الْحَطَبَ.
قَالَ
وَ سَمِعَ رَسُولُ اَللَّهِ صَلَّى اَللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ اِمْرَأَةً تُسَابُّ جَارِيَةً لَهَا وَ هِيَ صَائِمَةٌ
فَدَعَا رَسُولُ اَللَّهِ صَلَّى اَللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ بِطَعَامٍ فَقَالَ لَهَا «كُلِي»
فَقَالَتْ إِنِّي صَائِمَةٌ
فَقَالَ
كَيْفَ تَكُونِينَ صَائِمَةً وَ قَدْ سَبَبْتِ جَارِيَتَكِ
إِنَّ اَلصَّوْمَ لَيْسَ مِنَ اَلطَّعَامِ وَ اَلشَّرَابِ.
روزه گرفتن، تنها به خويشتن‌دارى از نوشيدن و خوردن نيست.
مريم مادر عيسى با اشاره به مردم گفت:
«من نذر كرده‌ام كه براى خدا رحمن، دهان خود را ببندم».
يعنى جز به ستايش خدا دهان خود را باز نكنم.
اگر شما نيز روزه گرفتيد، زبان خود را حفظ‍‌ كنيد.
چشم خود را فرو بخوابانيد. نزاع مكنيد. حسد مورزيد.
رسول خدا (ص) شنيد كه يكى از همسرانش با دهان روزه خادم خود را دشنام مى‌دهد.
فرمود تا برايش خوراكى آوردند و بعد به آن خانم گفت: بفرمائيد ميل كنيد.
آن خانم گفت: من روزه‌ام.
رسول خدا گفت: چه روزه‌اى كه خادم خود را دشنام مى‌دهى‌؟!
روزه گرفتن تنها به بستن دهان از نوشيدن و خوردن نيست.

امام سجاد علیه السلام:
وَ حَقُّ الصَّوْمِ
أَنْ تَعْلَمَ أَنَّهُ حِجَابٌ
ضَرَبَهُ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ عَلَى لِسَانِكَ وَ سَمْعِكَ وَ بَصَرِكَ وَ بَطْنِكَ وَ فَرْجِكَ
يَسْتُرُكَ بِهِ مِنَ النَّارِ
فَإِنْ تَرَكْتَ الصَّوْمَ خَرَقْتَ سِتْرَ اللَّهِ عَلَيْكَ.
و حق روزه اين است كه بدانى
روزه حجابى است كه خداوند بر زبان و گوش وچشم و شكم و فرج تو قرار داده
تا تو را از آتش فرو پوشد،
پس اگر روزه را ترك كنى پوشش خدا را بر خودت پاره كرده‏‌اى.

مطالعۀ آیات قرآن که مشتقات واژه صوم در آنها بکار رفته به علاقمندان توصیه می‌شود.

يا أَيُّهَا الَّذينَ آمَنُوا كُتِبَ عَلَيْكُمُ الصِّيامُ‏ كَما كُتِبَ عَلَى الَّذينَ مِنْ قَبْلِكُمْ لَعَلَّكُمْ تَتَّقُونَ (183)
أَيَّاماً مَعْدُوداتٍ فَمَنْ كانَ مِنْكُمْ مَريضاً أَوْ عَلى‏ سَفَرٍ فَعِدَّةٌ مِنْ أَيَّامٍ أُخَرَ وَ عَلَى الَّذينَ يُطيقُونَهُ فِدْيَةٌ طَعامُ مِسْكينٍ فَمَنْ تَطَوَّعَ خَيْراً فَهُوَ خَيْرٌ لَهُ وَ أَنْ تَصُومُوا خَيْرٌ لَكُمْ إِنْ كُنْتُمْ تَعْلَمُونَ (184)
شَهْرُ رَمَضانَ الَّذي أُنْزِلَ فيهِ الْقُرْآنُ هُدىً لِلنَّاسِ وَ بَيِّناتٍ مِنَ الْهُدى‏ وَ الْفُرْقانِ فَمَنْ شَهِدَ مِنْكُمُ الشَّهْرَ فَلْيَصُمْهُ‏ وَ مَنْ كانَ مَريضاً أَوْ عَلى‏ سَفَرٍ فَعِدَّةٌ مِنْ أَيَّامٍ أُخَرَ يُريدُ اللَّهُ بِكُمُ الْيُسْرَ وَ لا يُريدُ بِكُمُ الْعُسْرَ وَ لِتُكْمِلُوا الْعِدَّةَ وَ لِتُكَبِّرُوا اللَّهَ عَلى‏ ما هَداكُمْ وَ لَعَلَّكُمْ تَشْكُرُونَ (185)
أُحِلَّ لَكُمْ لَيْلَةَ الصِّيامِ‏ الرَّفَثُ إِلى‏ نِسائِكُمْ هُنَّ لِباسٌ لَكُمْ وَ أَنْتُمْ لِباسٌ لَهُنَّ عَلِمَ اللَّهُ أَنَّكُمْ كُنْتُمْ تَخْتانُونَ أَنْفُسَكُمْ فَتابَ عَلَيْكُمْ وَ عَفا عَنْكُمْ فَالْآنَ بَاشِرُوهُنَّ وَ ابْتَغُوا ما كَتَبَ اللَّهُ لَكُمْ وَ كُلُوا وَ اشْرَبُوا حَتَّى يَتَبَيَّنَ لَكُمُ الْخَيْطُ الْأَبْيَضُ مِنَ الْخَيْطِ الْأَسْوَدِ مِنَ الْفَجْرِ ثُمَّ أَتِمُّوا الصِّيامَ‏ إِلَى اللَّيْلِ وَ لا تُبَاشِرُوهُنَّ وَ أَنْتُمْ عاكِفُونَ فِي الْمَساجِدِ تِلْكَ حُدُودُ اللَّهِ فَلا تَقْرَبُوها كَذلِكَ يُبَيِّنُ اللَّهُ آياتِهِ لِلنَّاسِ لَعَلَّهُمْ يَتَّقُونَ (187)
وَ أَتِمُّوا الْحَجَّ وَ الْعُمْرَةَ لِلَّهِ فَإِنْ أُحْصِرْتُمْ فَمَا اسْتَيْسَرَ مِنَ الْهَدْيِ وَ لا تَحْلِقُوا رُؤُسَكُمْ حَتَّى يَبْلُغَ الْهَدْيُ مَحِلَّهُ فَمَنْ كانَ مِنْكُمْ مَريضاً أَوْ بِهِ أَذىً مِنْ رَأْسِهِ فَفِدْيَةٌ مِنْ صِيامٍ‏ أَوْ صَدَقَةٍ أَوْ نُسُكٍ فَإِذا أَمِنْتُمْ فَمَنْ تَمَتَّعَ بِالْعُمْرَةِ إِلَى الْحَجِّ فَمَا اسْتَيْسَرَ مِنَ الْهَدْيِ فَمَنْ لَمْ يَجِدْ فَصِيامُ‏ ثَلاثَةِ أَيَّامٍ فِي الْحَجِّ وَ سَبْعَةٍ إِذا رَجَعْتُمْ تِلْكَ عَشَرَةٌ كامِلَةٌ ذلِكَ لِمَنْ لَمْ يَكُنْ أَهْلُهُ حاضِرِي الْمَسْجِدِ الْحَرامِ وَ اتَّقُوا اللَّهَ وَ اعْلَمُوا أَنَّ اللَّهَ شَديدُ الْعِقابِ (196)
وَ ما كانَ لِمُؤْمِنٍ أَنْ يَقْتُلَ مُؤْمِناً إِلاَّ خَطَأً وَ مَنْ قَتَلَ مُؤْمِناً خَطَأً فَتَحْريرُ رَقَبَةٍ مُؤْمِنَةٍ وَ دِيَةٌ مُسَلَّمَةٌ إِلى‏ أَهْلِهِ إِلاَّ أَنْ يَصَّدَّقُوا فَإِنْ كانَ مِنْ قَوْمٍ عَدُوٍّ لَكُمْ وَ هُوَ مُؤْمِنٌ فَتَحْريرُ رَقَبَةٍ مُؤْمِنَةٍ وَ إِنْ كانَ مِنْ قَوْمٍ بَيْنَكُمْ وَ بَيْنَهُمْ ميثاقٌ فَدِيَةٌ مُسَلَّمَةٌ إِلى‏ أَهْلِهِ وَ تَحْريرُ رَقَبَةٍ مُؤْمِنَةٍ فَمَنْ لَمْ يَجِدْ فَصِيامُ‏ شَهْرَيْنِ مُتَتابِعَيْنِ تَوْبَةً مِنَ اللَّهِ وَ كانَ اللَّهُ عَليماً حَكيماً (92)
لا يُؤاخِذُكُمُ اللَّهُ بِاللَّغْوِ في‏ أَيْمانِكُمْ وَ لكِنْ يُؤاخِذُكُمْ بِما عَقَّدْتُمُ الْأَيْمانَ فَكَفَّارَتُهُ إِطْعامُ عَشَرَةِ مَساكينَ مِنْ أَوْسَطِ ما تُطْعِمُونَ أَهْليكُمْ أَوْ كِسْوَتُهُمْ أَوْ تَحْريرُ رَقَبَةٍ فَمَنْ لَمْ يَجِدْ فَصِيامُ‏ ثَلاثَةِ أَيَّامٍ ذلِكَ كَفَّارَةُ أَيْمانِكُمْ إِذا حَلَفْتُمْ وَ احْفَظُوا أَيْمانَكُمْ كَذلِكَ يُبَيِّنُ اللَّهُ لَكُمْ آياتِهِ لَعَلَّكُمْ تَشْكُرُونَ (89)
يا أَيُّهَا الَّذينَ آمَنُوا لا تَقْتُلُوا الصَّيْدَ وَ أَنْتُمْ حُرُمٌ وَ مَنْ قَتَلَهُ مِنْكُمْ مُتَعَمِّداً فَجَزاءٌ مِثْلُ ما قَتَلَ مِنَ النَّعَمِ يَحْكُمُ بِهِ ذَوا عَدْلٍ مِنْكُمْ هَدْياً بالِغَ الْكَعْبَةِ أَوْ كَفَّارَةٌ طَعامُ مَساكينَ أَوْ عَدْلُ ذلِكَ صِياماً لِيَذُوقَ وَبالَ أَمْرِهِ عَفَا اللَّهُ عَمَّا سَلَفَ وَ مَنْ عادَ فَيَنْتَقِمُ اللَّهُ مِنْهُ وَ اللَّهُ عَزيزٌ ذُو انْتِقامٍ (95)
فَكُلي‏ وَ اشْرَبي‏ وَ قَرِّي عَيْناً فَإِمَّا تَرَيِنَّ مِنَ الْبَشَرِ أَحَداً فَقُولي‏ إِنِّي نَذَرْتُ لِلرَّحْمنِ صَوْماً فَلَنْ أُكَلِّمَ الْيَوْمَ إِنْسِيًّا (26)
إِنَّ الْمُسْلِمينَ وَ الْمُسْلِماتِ وَ الْمُؤْمِنينَ وَ الْمُؤْمِناتِ وَ الْقانِتينَ وَ الْقانِتاتِ وَ الصَّادِقينَ وَ الصَّادِقاتِ وَ الصَّابِرينَ وَ الصَّابِراتِ وَ الْخاشِعينَ وَ الْخاشِعاتِ وَ الْمُتَصَدِّقينَ وَ الْمُتَصَدِّقاتِ وَ الصَّائِمينَ‏ وَ الصَّائِماتِ‏ وَ الْحافِظينَ فُرُوجَهُمْ وَ الْحافِظاتِ وَ الذَّاكِرينَ اللَّهَ كَثيراً وَ الذَّاكِراتِ أَعَدَّ اللَّهُ لَهُمْ مَغْفِرَةً وَ أَجْراً عَظيماً (35)
فَمَنْ لَمْ يَجِدْ فَصِيامُ‏ شَهْرَيْنِ مُتَتابِعَيْنِ مِنْ قَبْلِ أَنْ يَتَمَاسَّا فَمَنْ لَمْ يَسْتَطِعْ فَإِطْعامُ سِتِّينَ مِسْكيناً ذلِكَ لِتُؤْمِنُوا بِاللَّهِ وَ رَسُولِهِ وَ تِلْكَ حُدُودُ اللَّهِ وَ لِلْكافِرينَ عَذابٌ أَليمٌ (4)

اشتراک گذاری مطالب در شبکه های اجتماعی