نوری که قلبتو به سمت سرای آرامش سوق میده! يَوْمَ يُكْشَفُ عَنْ ساقٍ! وَ جاءَتْ كُلُّ نَفْسٍ مَعَها سائِقٌ وَ شَهِيدٌ!

نوری که قلبتو به سمت سرای آرامش سوق میده! وَ جاءَتْ كُلُّ نَفْسٍ مَعَها سائِقٌ وَ شَهِيدٌ!
«ساقَ‏ الماشيةَ: ستوران و چهارپايان را از پشت راند.»
+ «حدو – حادی الابل»
«الحَدْوُ: سَوْقُ الإبل و الغِناءُ لها.»
«سَائِقُ‏ الْمَاشِيَةِ : آنكه ستوران را از عقب براند.»
«أَسَاقَهُ الماشيةَ: ستوران را به او داد تا آنها را براند.»
«اسْتَاقَ‏ الماشيةَ: ستوران را از پشت سر راند. اين كلمه متضاد (قادَهَا) مى‌‏باشد.»
+ «نور ولایت، فرایند فرماندهی»
اسْتَسَاقَهُ الماشيةَ: دامها را به او سپرد تا راه برد و چراند.
تَسَاوَقَتِ الماشيةُ: چارپايان بدنبال هم به راه افتادند.
السَّوَّاق‏- [سوق‏]: راننده
سَوَّقَ‏ المَاشِيةَ: ستوران را از پشت بزور راه برد. اين واژه عكس (قَادَهَا) مى‏باشد،
الماشية المَسُوقة : دامى كه آنرا ادامه سير دهند.
سَوَّقَ النبتُ: گياه ساقه‌‏دار شد.
ساقه که رشد میکنه انگاری خودشو هل میده جلو و رشد میکنه!
بازار میشه سوق چون شلوغه و هلت میدن بری جلو! بری ازش بخری!
+ مفهوم تلو و تبع و …
گلّه رو اگه ولش کنی حرکت نمی‌کنن برن جلو،
یکی باید چوبو برداره و صداشو بلند کنه تا راه بیفتن برن چَرا.
سوق:
[شوق – سوق]:
[سوق = حمل]:
سقت الدابّة: حمله اليها
برای تحمّل آیت، باید به نور ولایت شوق داشت.
چون شوق به نور ولایت و یا معصیت، انسان را به سوی هر یک از آنها سوق می‌دهد.
لذا تحمل کن، یعنی شوق داشته باش!
«لا یحتمله الا …» یعنی جز مشتاق اخذ نور ولایت در ملکوت قلب، کسی راضی به تقدیرش نمیشه و انگیزه عمل به اوامر نورانی را نخواهد داشت.
همش بگو: تحمل کن، تحمل کن!
آخه با چه انگیزه‌ای باید بدیهاشو تحمل کنم؟
با انگیزه نور ولایت، یعنی با شوقی که برای فهمیدن قبض و بسط نور قلب داریم، میتونیم با بدیهای دیگران رفق بورزیم.
مفاهیم زیبای: گرایش، وابستگی، پیوند، زوج، جفت، پیدا، آشکار و …
+ «جلب»
و السوق الحث على السير ساقه يسوقه سوقا
و منه الساق لاستمرار السير بها أو لأن القدم يسوقها
و منه السوق لأنه يساق بها البيع و الشري شيئا بعد شي‏ء
[جالبه! عرب به بازار میگه سوق، چون آدمو به خرید پشت خرید سوق میده «هل میده»!]
+ «روان»: روان انسان آدمو به سوی دلخواههاش هل میده!
+ «قرین»: یاد معالم ربانی ما رو به انجام عمل صالح هل میده!
«سائِقٌ وَ شَهِيدٌ»
+ «عمل صالح»
«وَ جاءَتْ كُلُّ نَفْسٍ مَعَها سائِقٌ وَ شَهِيدٌ»:
با هر کسی «كُلُّ نَفْسٍ» یک سائق هست «سائِقٌ» و یک شهید «شَهِيدٌ»!
[فِي] قَوْلِ اَللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ:
وَ جٰاءَتْ كُلُّ نَفْسٍ مَعَهٰا سٰائِقٌ وَ شَهِيدٌ
أَنَّ رَسُولَ اَللَّهِ اَلسَّائِقُ وَ عَلِيٌّ اَلشَّهِيدُ.
وَ جٰاءَتْ‌ كُلُّ‌ نَفْسٍ‌ مَعَهٰا سٰائِقٌ‌ وَ شَهِيدٌ
و هر كسى مى‌آيد [در حالى كه‌] با او سوق‌دهنده و گواهى‌دهنده‌اى است.
نقل كرد:
رسول اللّٰه صلى اللّٰه عليه و آله در قيامت به عنوان سائق (سوق دهنده) مردم است.
و على بن ابى طالب عليه السّلام به عنوان شهيد و گواه بر بندگان است.
سائق، صاحب نور است که مخاطب را به سوی تولید عمل صالح سوق داده و فرماندهی مینماید،
و شهید، عمل صالح اهل نوری است که با حضورش به پیوند مبارک قلبی این اهل نور یقین و صاحب نورش شهادت داده که این لیدر و فالوئر، پدر و مادر منِ عمل صالح هستند و من مولود مبارک این زوج کریم هستم.
یادآوری معالم ربانی در هنگام مواجهه با آیات،
ما را به سوی نور ولایت «عمل صالح» سوق و شوق می‌دهد.
[حبّ = شوق]
حبّ الدنيا [شوق به دنیا] رأس كلّ خطيئة
تَعَلَّمُوا الْعِلْمَ … وَ [هُوَ] زَيْنُ الْأَخِلَّاءِ
[علم – زینت]
وَ الْعِلْمُ زَيْنُ الْمَرْءِ فِي الدُّنْيَا وَ سَائِقُهُ إِلَى الْجَنَّةِ
عامل اصلی که شوق و انگیزه عمل به نور ولایت در دنیا ایجاد می کند، علم [به اعتبار معلم] است که این شوق به علم و معلم، ما را به ثمرات عمل به نور ولایت یعنی بهشت سوق می‌دهد:
«سَائِقُهُ إِلَى الْجَنَّةِ».
[سوق و شوق]:
سُقْناهُ لِبَلَدٍ مَيِّتٍ