دکتر محمد شعبانی راد

التهاب حسادت! نارا ذات لهب!

The inflammation of jealousy is like a fire in your heart that you can feel!
It is a destructive process that destroys your heart!

«لهب» یکی از هزار واژۀ مترادف «حسد» است.
در فرهنگ لغات عربی می‌نویسند:
«لَهَبُ النار و هو لسانها: فروزش آتش»
مفهوم «ظهور الهيجان و تجلّيه في أثر شدّة الغليان»
«الْتَهَبَ‏تِ النارُ: آتش، شعله‌‏ور شد.»
«الْتَهَبَ عليه: بر او خشم كرد و آتشى شد.»
التهاب حسادت مانند آتشی در قلب است که می‌توان آن را احساس نمود.
این یک فرآیند مخرب است که قلب را نابود می‌کند.

سَيَصْلى‏ ناراً ذاتَ لَهَبٍ‏!

+ «لظی»
+ «حسد»
اهل یقین با یادآوری معالم ربانی صاحبان نور در دل شرایط تقدیرات، و استعمال این اندیشه و علوم نورانی، عامل ایجاد آرامش برای خود و شیوع آن به دیگران است.
+ «شیع»
حسود از این روند شیوع اصلاح و تربیت قلوب دیگران به سبب نور ولایت، ملتهب و خشمگین است و آتش التهاب حسادتش، دامن خودش و دیگر اهل حسادت را هم میگیرد.

فَإِنَّ نُورَكَ قَدْ أَطْفَأَ لَهَبِي!

فقط نور میتونه نار حسادت رو خاموش کنه!
فقط با فهم نور و ظلمت قلب میتوان،
علم لازم برای ترک گناه و تولید عمل صالح رو بدست آورد!
فقط با نور میشه راضی به تقدیرات شد!
فقط رضایت به تقدیرات، شرط آزادی از آتش جهنم، یعنی حسادت، است!

+ «نار و نور»:
قَالَ النَّبِيُّ ص‏:
إِذَا مَرَّ الْمُؤْمِنُ عَلَى الصِّرَاطِ فَيَقُولُ‏ بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ طَفِئَتْ لَهَبُ النِّيرَانِ
وَ تَقُولُ جُزْ يَا مُؤْمِنُ

فَإِنَّ نُورَكَ قَدْ أَطْفَأَ لَهَبِي.
هنگامي كه مؤمن بر صراط مي‌گذرد و مي‌گويد: بسم الله الرحمن الرحيم،
ناگاه زبانه‌هاي آتش خاموش مي‌شود و مي گويد:
اي مؤمن عبور كن زيرا نور تو آتشِ مرا خاموش كرد.

[سورة المرسلات (۷۷): الآيات ۲۹ الى ۴۰]
انْطَلِقُوا إِلى‏ ما كُنْتُمْ بِهِ تُكَذِّبُونَ (۲۹)
برويد به سوى همان چيزى كه آن را تكذيب مى‌‏كرديد.
انْطَلِقُوا إِلى‏ ظِلٍّ ذِي ثَلاثِ شُعَبٍ (۳۰)
برويد به سوى [آن‏] دود سه شاخه،
لا ظَلِيلٍ وَ لا يُغْنِي مِنَ اللَّهَبِ (۳۱)
نه سايه‏‌دار است و نه اَز شعله [آتش‏] حفاظت مى‏‌كند.

[سورة المسد (۱۱۱): الآيات ۱ الى ۵]
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ‏
به نام خداوند رحمتگر مهربان‏
تَبَّتْ يَدا أَبِي لَهَبٍ وَ تَبَّ (۱)
بريده باد دو دست ابولهب، و مرگ بر او باد.
ما أَغْنى‏ عَنْهُ مالُهُ وَ ما كَسَبَ (۲)
دارايى او و آنچه اندوخت، سودش نكرد.
سَيَصْلى‏ ناراً ذاتَ لَهَبٍ (۳)
بزودى در آتشى پُرزبانه درآيد.
وَ امْرَأَتُهُ حَمَّالَةَ الْحَطَبِ (۴)
و زنش، آن هيمه‏‌كش [آتش فروز]،
فِي جِيدِها حَبْلٌ مِنْ مَسَدٍ (۵)
بر گردنش طنابى از ليف خرماست.

امام علىّ عَلَيْهِ السَّلَامُ:
عَنْ عَلِيٍّ ع قَالَ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ ص:
إِنَّ نَارَكُمْ هَذِهِ لَجُزْءٌ مِنْ سَبْعِينَ جُزْءاً مِنْ نَارِ جَهَنَّمَ وَ لَقَدْ أُطْفِئَتْ سَبْعِينَ مَرَّةً بِالْمَاءِ ثُمَّ الْتَهَبَتْ‏ وَ لَوْ لَا ذَلِكَ لَمَا اسْتَطَاعَ آدَمِيٌّ أَنْ يُطِيقَهَا [يُطْفِئَهَا] إِذَا الْتَهَبَتْ‏.
وَ إِنَّهُ لَيُؤْتَى بِهَا يَوْمَ الْقِيَامَةِ حَتَّى تُوضَعَ عَلَى النَّارِ فَتَصْرَخُ صَرْخَةً [مَا] لَا يَبْقَى مَلَكٌ مُقَرَّبٌ وَ لَا نَبِيٌّ مُرْسَلٌ إِلَّا جَثَا عَلَى رُكْبَتَيْهِ [لِرُكْبَتَيْهِ‏] فَزَعاً مِنْ صَرْخَتِهَا
.
امام علىّ عَلَيْهِ السَّلَامُ به نقل از رسول خدا صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ وَ سَلَّمَ فرمود:
به راستى اين آتشى كه در اختيار شما است، نمونه‏‌اى از هفتاد نمونه آتش دوزخ مى‏‌باشد، كه هفتاد مرتبه به وسيله آب خاموش و باز هم شعله‌ور گشته است و اگر چنان نمى‌‏شد هيچ انسانى توان نداشت كه در حالت شعله‌ور بودن خاموشش نمايد.
به راستى كه اين آتش (دنيا) روز قيامت آورده شود و بر آتش دوزخ نهاده گردد. پس چنان فريادى زند كه هيچ فرشته مقرّب و پيامبرى نباشد مگر آنكه آشفته گشته و بر زانوهاى خود با حالت نيم خيز بنشيند.

اشتراک گذاری مطالب در شبکه های اجتماعی